บทที่ 76 เด็กใหม่หลายนาทีต่อมาแป้งปั้นนอนห่มผ้ารอบดินทร์อยู่ในห้องนอน เธอได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์เขาขับเข้ามาในบ้าน รอยยิ้มหวานก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที"มาแล้วเหรอคะ""อืม แวะซื้อนมมาให้ด้วย เผื่ออยากกิน""รู้ด้วยเหรอว่าแป้งชอบกินนมรสสตรอว์เบอรี่น่ะ""รู้ เห็นแม่เธอเทใส่แก้วให้ตอนเช้าวันนั้น""อ๋อ..แบบนี้นี่เอง พี่ดินก็แอบใส่ใจแป้งอยู่นะเนี่ย" เธอดันตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับยื่นมือไปบีบแก้มชายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่บดินทร์จะยื่นยาเม็ดเล็กๆ มาใส่ปากแป้งปั้นในตอนที่เธอจะพูดอะไรอีก "นะ..นี่อะไร""กลืน แล้วกินน้ำเยอะๆ""อื้อ..ยาอะไร""ยาคุมฉุกเฉินไง กินน้ำตามเยอะๆ แล้วไปอาบน้ำ" แป้งปั้นทำหน้าบึ้งแต่ก็ยอมกินยาอย่างว่าง่าย เธอก้าวลงจากเตียงแล้วอ้าแขนออกกว้าง"อุ้มหนูหน่อย ขาไม่มีแรง" บดินทร์เลื่อนสายตาขึ้นลงและหยุดไว้ที่หน้าอกอวบอิ่ม"ไม่อายกันแล้วเหรอ""ไม่อายเท่าไหร่ เพราะเมื่อกี้เพิ่งมีอะไรกันเสร็จ แต่ถ้าไม่ได้ทำอะไรกันเหมือนก่อนหน้านี้ อายค่ะ" บดินทร์หลุดขำพรืดใหญ่กับความคิดของแป้งปั้นแต่ก็โอบอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอก พาเธอเข้ามาในห้องน้ำ"ให้อาบน้ำให้ด้วยไหม""ไม่เป็นไรค่ะ แป้งอาบเ
บทที่ 77 ยอมรับความเงียบภายในรถทำให้บดินทร์รู้สึกอึดอัดไม่น้อย จนต้องคลายเนกไทเล็กน้อย เสียงพ่นลมหายใจออกเบาๆ จากด้านหน้าทำให้เบิร์ดต้องหันไปมอง"นายคงอึดอัด จอดรถหน่อย""ไม่เป็นไรครับท่าน ผมโอเคมาก""ลงไปดื่มกับฉันหน่อย" เบิร์ดปลดกระดุมเสื้อสูทออกแล้วก้าวลงจากรถ เบื้องหน้าคือร้านเนื้อย่างที่เบิร์ดชอบพาลูกน้องมากินบ่อยๆ "บอกไอ้พวกนั้นตามมาที่ร้าน" เขาออกคำสั่งแล้วเดินไปนั่งโต๊ะประจำ"อ้าวพ่อคนหล่อ วันนี้รับเมนูไหนดี เออ วันนี้ร้านป้ามีลิ้นวัวตุ๋นด้วยนะ""จัดมาเลยครับ เพิ่มโต๊ะเหมือนเดิมนะ ลูกน้องผมกำลังตามมา" ป้าเจ้าของร้านยิ้มกว้างที่วันนี้ลูกค้าวีไอพีมา แค่เบิร์ดพาลูกน้องมากินข้าว ร้านก็ไม่เปิดรับลูกค้าคนอื่นอีก เขาคนเดียวก็คุ้มค่าเกินพอแล้ว"ไปเด็กๆ ทำงานๆ วันนี้ร้านปิด ลูกค้าวีไอพีเหมาหมดแล้ว" บดินทร์ที่ได้ฟังการสนทนาระหว่างมาเฟียใหญ่กับป้าเจ้าของร้านเนื้อวัวย่างก็อดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนที่เบิร์ดจะหันมามองหน้าเขา"จำไว้ว่าระบบงานเราไม่ได้เป็นเหมือนระบบงานบริษัท เราอยู่กันแบบพี่น้อง""ครับ""นายดื่มเป็นใช่ไหม""เป็นครับ""ดี ต้องลองของดีที่นี่ เพราะถ้าไม่ลองถือว่ามาไม่ถึง" ว่าจบลูกน้
บทที่ 78 ของแทนใจวันต่อมาบดินทร์ขับรถมารับแป้งปั้นที่บ้านในตอนเช้าตรู่ของเช้าวันใหม่ เด็กสาวในชุดนักเรียนผูกเนกไทสีน้ำเงินเดินยิ้มหวานมาแต่ไกลแต่วันนี้เธอดูแปลกตาไปเพราะรวบผมหางม้า ปกติแป้งปั้นจะถักผมเปียสองข้าง"มารอนานแล้วเหรอคะ""เพิ่งมาถึงไม่นาน" แป้งปั้นเอียงคอมองหน้าบดินทร์อย่างสงสัย ก็เขามองเธอด้วยสายตาเป็นคำถามแต่ไม่ยอมเอ่ยถามเนี่ยสิ เอาแต่เลื่อนสายตาไปมาที่ใบหน้าเธอ "ขึ้นรถเถอะ""เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้มีอะไรจะถามแป้งหรือเปล่าคะ""อ๋อ..แค่ดูแปลกตาไปน่ะ""วันนี้เหรอ""อืม ปกติไม่เคยเห็นรวบผมแบบนี้ วันนี้เลยดูแปลกๆ""ค่ะ เมื่อเช้าสระผมน่ะ เลยไม่อยากเปียผม วันนี้พี่ดินว่างไหม คุณพ่อเรียกใช้งานหรือเปล่า" เธอก้าวเข้ามายืนข้างบดินทร์พลางย่อเข่าลงเล็กน้อยเพื่อให้ชายหนุ่มสวมใส่หมวกกันน็อกให้"ไม่มีงานอะไร ตอนเย็นนี้ว่าง เพราะต้องไปซ่อมรถลูกค้าที่เอามาทิ้งไว้ที่ร้านสองคัน และมีนัดดื่มกับเพื่อนนิดหน่อย""ค่ะ งั้นตอนเย็นนี้แป้งไปหาพี่ดินที่บ้านนะ ไม่ต้องไปรับหรอกเดี๋ยวไปเอง""เอาแบบนั้นก็ได้""ค่ะ" เธอก้าวขึ้นมานั่งซ้อนท้ายแฟนหนุ่มพร้อมกับกอดเอวสอบไว้ แต่ทว่าบดินทร์กับแป้งปั้นต้องชะงักเมื
บทที่ 79 หึงเงียบๆ แป้งปั้นยืนบิดซ้ายบิดขวาอยู่หน้ากระจกอย่างเขินอาย ยิ่งบดินทร์ยิ้มหวานให้เธอยิ้มเขินจนแก้มทั้งสองข้างแดงปลั่ง"ให้แล้วจะเอาคืนไหมคะ""ไม่เอาคืน จะเอาคืนได้ไงล่ะ ก็หัวใจฉันอยู่กับเธอแล้ว หน้าที่ต่อไปคือดูแลมันให้ดีแค่นั้นเอง" มือหนาลูบผมแฟนสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดูก่อนจะจูงมือแป้งปั้นเดินออกมาจากห้องนอน เพื่อนทั้งห้าคนนั่งล้อมวงกันอยู่รีบหันมามองพวกเขาอย่างเป็นคำถาม"อ่า..สร้อยหายไปไหนแล้ววะ" โอโซนแสร้งถามแต่ปรินกับธันวากลับมองไม่เห็นสร้อยบนคอบดินทร์ และลืมสังเกตคอแป้งปั้น พวกเขาทั้งสองทำหน้าตกใจและเอ่ยขึ้น"เออ! หายไปไหนแล้ว มึงใส่มาแค่นี้เองเหรอวะ""ควายจริงๆ" โอโซนตีหน้าผากเพื่อนทั้งสองคนแล้วรั้งตัวพวกเขามา กระซิบบอกเสียงเบาและเชิดหน้าไปที่แป้งปั้น "คราวนี้เห็นหรือยังว่าสร้อยไอ้ดินอยู่ไหน""อ่า..เข้าใจแล้วๆ ร้ายกาจไม่เบานี่หว่า" ปรินกระตุกยิ้มให้บดินทร์ก่อนที่พวกเขาจะนั่งลง แป้งปั้นยิ้มแป้นแล้วจับสร้อยที่สวมใส่อยู่ขึ้นมาอวดพี่ๆ"สวยไหมคะ""สวยมากครับ น้องแป้งเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเลยนะเนี่ย ที่ได้สร้อยพี่ดินไปใส่เท่ๆ" ขุนเขายิ้มให้เด็กสาวพลางยกเบียร์เย็นๆ ขึ้นจิบเ
บทที่ 80 คนขี้หวงบดินทร์ขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านในขณะที่เพื่อนทั้งห้าคนกำลังดื่มอยู่ พวกเขาพร้อมใจกันหันมามองเจ้าของบ้านแต่ไม่ทันจะได้เอ่ยถามบดินทร์ก็เดินไปซ่อมรถต่อ เสียงเครื่องมือกระทบกันดังขึ้น"เฮ้ย! เดี๋ยวก็พังเพิ่มหรอก" โอโซนตะโกนใส่แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนเลย "แปลกๆ ไหมวะ" เขาหันมาถามความคิดเห็นจากเพื่อน"แปลก" ปรินกอดอกมองท่าทางขึงขังของบดินทร์อย่างพิจารณา "กูว่าทะเลาะกันชัวร์!" ปรินทำท่าฟันธงแล้วเลิกคิ้วให้ขุนเขาซึ่งเขาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ"มันอาจจะเจออะไรระหว่างทางก็ได้นะ เรื่องที่ทำให้มันหงุดหงิดอะ" ขุนเขาออกความคิดเห็นและปกป้องก็พยักพเยิดหน้าเห็นด้วยกับขุนเขา แต่ธันวากลับยกมือขึ้นมาลูบคางเบาๆ มองอาการของเพื่อนและคิดต่างออกไป"ไอ้อาการแบบนี้กูเห็นได้ป้องเป็นตอนที่มันหึงหวงแฟนเก่านะ เหมือน..อาการน้อยใจผสมกับหึงหวง" โอโซนยิ้มแห้งแล้วตีหน้าผากธันวา"ไอ้ห่า เพื่อนก็เพิ่งอกหักมา มึงจะไปสกิดแผลมันทำไมเนี่ย""กู..ขอโทษกูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย""ช่างเถอะ แล้วมันปะ…" ไม่ทันไรรถยนต์หรูก็ขับมาจอดหน้าบ้าน ปกป้องอ้าปากค้างพูดไม่จบประโยค ทุกคนจ้องมองบุคคลแปลกหน้าที่เปิดประตูก้าวลงจากรถพร้
บทที่ 81 มาเฟียคนใหม่"ไอ้ดินมันก็มีความสุขไปละ เหลือแต่เราห้าคนเนี่ยเมื่อไหร่จะมีเมียกับเขาสักทีวะ ขอให้มีผู้หญิงหลงเข้ามาเหมือนน้องแป้งทีเถอะ กูจะรั้งไว้ไม่ให้ไปไหนเลย" ปรินยกมือไหว้เหนือศีรษะแต่โอโซนกลับขัดจังหวะด้วยการตีศีรษะเขาเบาๆ"ไร้สาระ ถัาไม่หามันจะมีรึไงวะ""ใครจะไปคารมดีเหมือนมึง แค่ยิ้มสาวๆ ก็เดินมาพลีกายให้" โอโซนยิ้มเย้ยหยันอย่างได้ใจพร้อมกับเลิกคิ้วให้แต่จู่ๆ ขุนเขากลับกระซิบถามใกล้ๆ หูโอโซน"กาเนสอะ สนใจมันไหม""ไม่โว้ย! ยังไงก็ไม่!""ปากบอกไม่สนใจ แต่คลอเคลียกันเล่นถึงเนื้อถึงตัวเหมือนผัวเมียแบบเนี้ย อีเนสมันคงหาผัวได้ง่ายหรอก" ขุนเขาจิ๊ปากใส่โอโซนก่อนที่ปรินจะพูดขึ้นมา"เออ! กูเข้าข้างกาเนส แม่งมึงคิดว่ามันจะเอามึงเป็นผัวรึไง ไอ้หลงตัวเองหล่อตายล่ะมึง""อ้าวไอ้เหี้ยสองเหี้ย มึงเป็นเพื่อนใครวะ""เพื่อนมึงแต่กูเข้าข้างอีเนส!""เออ! ให้มันได้แบบนี้!" โอโซนแสยะปากใส่เพื่อนรักทั้งสองแล้วกระดกเบียร์เข้าปากอึกใหญ่ บดินทร์กับแป้งปั้นจูงมือกันเข้ามา ทั้งสองนั่งลงข้างๆ กันและบดินทร์ก็หยิบน้ำหวานมาเปิดให้แฟนสาว"ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวยิ้มหวานพลางหยิบขนมใส่ปากด้วย ธันวาเห็นสองคนกระ
บทที่ 82 รับน้องบดินทร์เดินออกมาหน้าบ้าน เขาคลายเนกไทออกเล็กน้อยพร้อมกับปลดกระดุมแขนเสื้อออก โดยไม่ทันระวังตัว แต่พอรู้ตัวก็สายไปแล้ว เขาถูกโปะยาสลบจากด้านหลังและล้มพับลงกับพื้นทันที"พาไปที่สนามซ้อม อย่าให้บอบช้ำ นายสั่งมา""ครับลูกพี่" ลูกน้องสองคนช่วยกันแบกบดินทร์ไปที่ห้องซ้อมขนาดใหญ่ มีเครื่องออกกำลังกายหลายชนิดแถมยังมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่อีก รวมถึงเวทีมวย บดินทร์ถูกพาขึ้นมาบนเวทีมวย ก่อนที่พวกเขาจะวางเขาไว้ตรงกลางเวทีและลงมาด้านล่าง"อีกยี่สิบนาทีกลับมาอีก" น้ำเสียงที่เปล่งออกไปบ่งบอกถึงเรื่องราวที่จะเกิดอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าโดยที่บดินทร์ยังสลบไสลไม่ได้สติ ร่างสูงใหญ่หันหลังเดินกลับไปทิ้งให้ชายหนุ่มรุ่นน้องนอนไร้สติอยู่คนเดียวหลายนาทีต่อมาบรรยากาศภายในห้องซ้อมเย็นเฉียบและมืดสลัว เพราะไม่ใช่เวลาที่ทุกคนจะเข้ามาในนี้ บดินทร์ขยับตัวเล็กน้อย ปลายนิ้วเรียวยาวบดคลึงขมับตัวเองด้วยความมึนงง ดวงตากลมหรี่มองเพดานแสนกว้างขวางก่อนจะเบิกกว้างเต็มตาแล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง"อะไรวะ.." ชายหนุ่มพ่นคำหยาบออกมาทั้งที่สายตายังไม่หยุดนิ่ง มองไปรอบๆ สมองกำลังประมาณผลตามสิ่งที่เห็นและได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเอ
บทที่ 83 ออเซาะเมียบดินทร์เดินโซเซขึ้นมาบนบ้านโดยที่แป้งปั้นไม่รู้มาก่อนว่าแฟนหนุ่มจะมาหา ร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อหยุดยืนนิ่งยกแขนไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเคาะประตูเบาๆ สองครั้ง ไม่นานประตูห้องนอนบานใหญ่ก็เปิดออก แป้งปั้นอ้าปากค้างกับสภาพแฟนหนุ่ม"พี่ดิน.." หัวใจเธอกระตุกวูบไปอยู่ปลายเท้าเมื่อจู่ๆ บดินทร์ก็เซมาหาจนเธอเกือบรับตัวเขาไม่ทันแถมใบหน้าเขายังบวมแดงเหมือนกับเพิ่งผ่านศึกหนักมา แป้งปั้นไม่รอช้าที่จะพาแฟนหนุ่มเข้ามาในห้อง "ไปทำอะไรมาคะ ทำไมเป็นแบบนี้ หน้าไปโดนอะไรมา" เด็กสาวรีบสาวเท้าตรงไปยังตู้ใส่ยาและเอากล่องอุปกรณ์ทำแผลออกมาในขณะที่บดินทร์นั่งหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าทั้งที่ยังไม่ได้ตอบคำถามแป้งปั้นชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแฟนสาวแล้วรั้งตัวเธอมากกอด ใบหน้าคมคายแนบลงกับหน้าท้องแบนราบจะออดอ้อนก็ไม่เชิง "ยืนอยู่แบบนี่แป๊บหนึ่งได้ไหม เหนื่อย อยากกอดเฉยๆ""ถามได้ไหม คุณพ่อให้ไปทำอะไรมาคะ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้" คำถามแป้งปั้นก็ยังไม่มีคำตอบ บดินทร์หลับตาลงและกอดคนตัวเล็กไว้แบบนั้นนานหลายนาทีจนกระทั่งเขาคลายอ้อมแขนออกเอง"ไม่มีอะไรหรอก แค่รับน้องเฉยๆ""อ๋อ..รับน้อง เดี๋ยว!" เหมือน