บทที่ 83 ออเซาะเมีย

บทที่ 83 ออเซาะเมีย

บดินทร์เดินโซเซขึ้นมาบนบ้านโดยที่แป้งปั้นไม่รู้มาก่อนว่าแฟนหนุ่มจะมาหา ร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อหยุดยืนนิ่งยกแขนไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเคาะประตูเบาๆ สองครั้ง ไม่นานประตูห้องนอนบานใหญ่ก็เปิดออก แป้งปั้นอ้าปากค้างกับสภาพแฟนหนุ่ม

"พี่ดิน.." หัวใจเธอกระตุกวูบไปอยู่ปลายเท้าเมื่อจู่ๆ บดินทร์ก็เซมาหาจนเธอเกือบรับตัวเขาไม่ทันแถมใบหน้าเขายังบวมแดงเหมือนกับเพิ่งผ่านศึกหนักมา แป้งปั้นไม่รอช้าที่จะพาแฟนหนุ่มเข้ามาในห้อง "ไปทำอะไรมาคะ ทำไมเป็นแบบนี้ หน้าไปโดนอะไรมา" เด็กสาวรีบสาวเท้าตรงไปยังตู้ใส่ยาและเอากล่องอุปกรณ์ทำแผลออกมาในขณะที่บดินทร์นั่งหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าทั้งที่ยังไม่ได้ตอบคำถามแป้งปั้น

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแฟนสาวแล้วรั้งตัวเธอมากกอด ใบหน้าคมคายแนบลงกับหน้าท้องแบนราบจะออดอ้อนก็ไม่เชิง "ยืนอยู่แบบนี่แป๊บหนึ่งได้ไหม เหนื่อย อยากกอดเฉยๆ"

"ถามได้ไหม คุณพ่อให้ไปทำอะไรมาคะ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้" คำถามแป้งปั้นก็ยังไม่มีคำตอบ บดินทร์หลับตาลงและกอดคนตัวเล็กไว้แบบนั้นนานหลายนาทีจนกระทั่งเขาคลายอ้อมแขนออกเอง

"ไม่มีอะไรหรอก แค่รับน้องเฉยๆ"

"อ๋อ..รับน้อง เดี๋ยว!" เหมือน