บทที่ 86 อ่อย

บทที่ 86 อ่อย

02:00

หลังจากทำงานให้เบิร์ดเสร็จบดินทร์ก็ขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้านตัวเอง เขายังอยู่ในชุดสูทสีดำเต็มยศ เมื่อมาถึงเท้าแกร่งก็รีบสืบสาวเดินเข้ามาในบ้าน ไฟหน้าบ้านสว่างวาบเพราะสายป่านลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ เธอเห็นลูกชายแล้วก็ตกใจ

"ดินไปไหนมาลูก"

"ทำงานเสริมนิดหน่อยครับ"

"อ๋อ แล้วทำไมกลับดึกจังเลยลูก"

"พอดีงานมันเลิกดึกครับ แม่ไปพักผ่อนเถอะ" เขาบอกแม่พร้อมกับปลีกตัวขึ้นมาชั้นสอง บดินทร์เคยชินกับการใช้เท้าเขี่ยเปิดประตูห้องนอนแต่วันนี้มันแปลกเพราะประตูไม่ได้ปิดแถมแง้มไว้อีกต่างหาก

ชายหนุ่มปลดเนกไทออกแล้วถอดเสื้อสูท ก่อนจะเดินไปเปิดไฟในห้องให้สว่าง กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่อบอวลอยู่ในห้องทำให้เขารู้ว่ามีคนอยู่ในนี้

"หนูอยู่ที่นี่ใช่ไหม" เขาถามออกไปเสียงเรียบพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดขณะเดียวกันก็เดินหาตัวเล็กด้วย เมื่อไม่เห็นเขาจึงนั่งลงบนเตียงแล้วหันไปมองตู้เสื้อผ้า "ถ้าไม่ออกมา จะจับปล้ำในตู้เสื้อผ้าแล้วนะ" ชายหนุ่มเริ่มขู่เพราะรู้ว่าแป้งปั้นซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าเขา ก่อนจะลุกขึ้นและย่องไปเปิดตู้เสื้อผ้าออกกว้าง แต่ทว่าต้องหลุดยิ้มกับภาพที่เห็น ตอนนี้แป้งปั้นนอนหลับอยู่ สงสัยรอเ