แชร์

บทที่ 84 ว่าที่พ่อตา

บทที่ 84 ว่าที่พ่อตา

เช้าวันต่อมา 06:00

บดินทร์ลืมตาขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าตรง อาจจะเป็นความเคยชินที่ต้องตื่นเวลานี้ทุกๆ วันแต่แป้งปั้นยังมุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา เธอค่อนข้างขี้เซามากๆ แม้นาฬิกาปลุกส่งเสียงดังแค่ไหน

"กู๊ดมอร์นิ่งค่ะคนสวย" ชายหนุ่มยิ้มหวานเมื่อเห็นคนตัวเล็กขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม แถมยังไม่ยอมตื่นอีก ปลายนิ้วเรียวยาวจิ้มลงบนพวงแก้มนวลป่องแป้งปั้นถึงรู้สึกตัวตื่น ริมฝีปากจิ้มลิ้มยู่เข้าหากัน แขนขาเหยียดออกเพื่อคลายความเมื่อยล้า

"มอร์นิ่งค่ะ" เด็กสาวยิ้มให้ทั้งที่ตายังปิดสนิท บดินทร์เปิดผ้าห่มแล้วก้าวลงจากเตียง เขาเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับร่างกายแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาจัดการกับตัวเองไม่นานก็เสร็จแล้วออกมาแต่งตัวด้วยชุดพร้อมทำงานในเช้านี้

แป้งปั้นนั่งทำหน้านิ่งมองบดินทร์เดินผ่านไปมาเงียบๆ โดยไม่เอ่ยถามอะไร

"ต้องไปทำงานแล้วนะ" เขาก้มลงมาจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มพร้อมหอมหน้าผากเธอด้วย แป้งปั้นก้าวลงจากเตียง ยกสองแขนขึ้นกอดเอวสอบจากทางด้านหลัง พวงแก้มนวลแนบลงกับเสื้อสูทสีดำ

"กลับกี่โมงคะ แป้งต้องรอไหม"

"เที่ยงก็กลับแล้ว ตอนบ่ายมีเรียนด้วย"

"ค่ะ แล้วหน้าเป็นยังไงบ้าง หันมาให้ดูห
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status