บทที่ 62 นาทีเฉียดตาย

บทที่ 62 นาทีเฉียดตาย

เบิร์ดโอบเอวภรรยาสุดที่รักเดินเข้ามาในบ้านท่ามกลางความเงียบ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ และสังเกตเห็นสีหน้าลูกน้องไม่สู้ดีเท่าไหร่

"แป้งปั้นกลับมารึยัง" มาเฟียใหญ่ถามเสียงเข้มพลางหันมาสบตากับป๋อมแป๋ม

"ยังครับ" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยความกล้าหาญ

"ทำอะไรอยู่ที่ไหนนะลูกคนนี้ นับวันยิ่งเอาใหญ่ ตั้งแต่คบกับไอ้นั่นยิ่งดื้อ"

"ปล่อยลูกบ้างเถอะค่ะ ยัยแป้งโตแล้ว รู้จักเอาตัวรอดเก่งด้วย ไม่ต้องห่วงหรอก" พอได้ฟังภรรยาพูดแบบนั้นเบิร์ดจึงคลายสีหน้าลง แต่ในตอนที่จะเดินเข้าไปในบ้านหางตาก็เหลือบเห็นรองเท้าแตะที่แป้งปั้นชอบใส่

"หรือแป้งปั้นกลับมาแล้ว ไปตามลงมากินข้าวหน่อย" เบิร์ดสั่งลูกน้องแล้วเดินอาดๆ ไปที่ห้องรับประทานอาหาร ก็วันนี้เขากับภรรยาตั้งใจออกไปคุยงานกับลูกค้าแต่ลูกค้าดันไม่สบายกะทันหันเลยต้องยกเลิกนัดทั้งหมดในวันนี้ "แต่เดี๋ยว! ไม่ต้องไปเดี๋ยวฉันไปตามลูกเอง" ลูกน้องที่ตั้งท่าจะไปเรียกแป้งปั้นที่ห้องนอนรีบเบรกหัวทิ่ม

เบิร์ดเดินอาดๆ ขึ้นมาชั้นสองโดยที่ป๋อมแป๋มยืมมองอยู่ด้านล่าง เธอรู้สึกตะหงิดใจอยู่ไม่น้อย ปกติลูกสาวจะต้องวิ่งลงมารับพ่อกับแม่แต่วันนี้แป้งปั้นกลับเง