บทที่ 66 เกิดเรื่องแป้งปั้นพาแฟนหนุ่มมานั่งเล่นที่โต๊ะ รอพ่อคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ แต่เธอก็เห็นสีหน้าที่ดูอึดอัดของบดินทร์"พี่ดินโอเคไหมคะ" แป้งปั้นจับมือหนาไว้แน่น"เนกไทมันรัดคอนิดหน่อยน่ะ แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วงหรอก""กลับบ้านกันไหม" แป้งปั้นย่นหัวคิ้วถาม"ไม่เป็นไรเลย มันก็สนุกดี ได้เห็นอะไรแปลกใหม่และได้เรียนรู้ว่าการอยู่ในสังคมแบบนี้ต้องวางตัวยังไง" บดินทร์ยิ้มให้แป้งปั้นเพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลจนเกินไป แต่จริงๆ แล้วเขาก็ชอบนะ เพราะเหมือนได้มาเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่น มันแตกต่างจากที่ที่เขาเคยอยู่มาก"แป้งกลัวพี่ดินไม่ชอบ รู้แบบนี้แป้งไม่พาพี่ดินมาดีกว่า""เฮ้ย..ไม่เป็นไรจริงๆ ดีซะอีกได้กินไวน์ฟรี" บดินทร์หัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม หางตาเขาเหลือบเห็นลูกน้องของเบิร์ดกำลังเดินตรงมาหา"คุณหนูครับ นายใหญ่บอกอย่าเดินไปไหนไกล""ทำไมเหรอ""…" บดินทร์วางแก้วไวน์ลงแล้วจับมือแป้งปั้นไว้แน่น ฟังลูกน้องเธอพูดด้วยความตั้งใจ"นายใหญ่เกรงว่าจะมีคนมาทำร้ายคุณหนูครับ""อ๋อ..แป้งไม่ไปไหนหรอก จะนั่งอยู่กับพี่ดินที่นี่" แป้งปั้นกระชับมือหนาจับไว้แน่นกว่าเดิม บดินทร์เ
บทที่ 67 พึงพอใจแป้งปั้นกำปืนในมือแน่นแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงนั้น แต่ไม่ทันระวังทำตัวจึงถูกชายฉกรรจ์อีกคนกระชากตัวมาอย่างแรงส่งผลให้ปืนที่แป้งปั้นถือไว้ร่วงจากมือเธอ"เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อมึงไม่มีผิด เมื่อไหร่นะ..ที่กูจะได้กำจัดพ่อมึงไปให้พ้นทางเสียที" เสียงเข้มจัดดังขึ้นข้างๆ ใบหูแป้งปั้นก่อนที่เขาจะถอดหน้ากากออก"ลุงดิษ..""ไม่ต้องกลัวไปสาวน้อย""แป้ง!" บดินทร์กำหมัดแน่นแล้วพุ่งตัวมาหาแฟนสาวหมายจะช่วยเธอปัง!กระสุนปืนฝังลงพื้นถนนเฉียดปลายเท้าบดินทร์เพียงนิดทำให้เขาต้องหยุดทุกการเคลื่อนไหว"พี่ดินอย่าเข้ามา เชื่อแป้ง" แป้งปั้นกัดฟันแน่น ร้องห้ามบดินทร์ที่ตั้งท่าจะเข้ามาหาเธออย่างเดียว "พี่ดินแป้งขอร้อง อย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยนะคะ" แป้งปั้นขอร้องชายหนุ่มเสียงสั่น ยิ่งบดินทร์ไม่ยอมแบบนี้พวกเขายิ่งได้ใจ"จะให้ฉันยอมได้ยังไง ก็มันทำร้ายเธอ""แป้งโอเคค่ะ""อ่า..ไอ้เด็กเวรสองคนนี้จะมาแสดงความรักกันรึไงวะ!" น้ำเสียงเบื่อหน่ายดังแทรกขึ้นแล้วปลายกระบอกปืนก็จ่อท้ายทอยบดินทร์ส่งผลให้เขาต้องยกมือขึ้นเหนือศีรษะเป็นการยอมแพ้ ตอนนี้สมองเขาไม่ได้หยุดพักที่จะหาทางพาตัวแป้งปั้นกลับมาจนหางตาเ
บทที่ 68 เปิดใจบดินทร์ได้ยินหมดทุกอย่างที่ทั้งสามคุยกัน เขานั่งถอนหายใจยาวๆ และฉากที่แป้งปั้นถูกทำร้ายก็ฉายวนเข้ามาในหัวพานทำให้น้ำตาเขาไหลไม่รู้ตัว"เราสามารถรักคนคนหนึ่งได้มากขนาดนี้เลยเหรอ" เขาถามตัวเองเสียงเบาและยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้าย จดจำความเจ็บปวดในช่วงเวลานั้นได้เป็นอย่างดี มันเหมือนไม่มีอากาศหายใจ เหมือนใจจะขาดที่เห็นคนรักถูกทำร้ายต่อหน้า"เป็นไร เจ็บแผล?" ทัดเทพเดินเข้ามาพร้อมกับชุดคนไข้ลายการ์ตูนน่ารักๆ "ที่คลินิกมีแต่ลายแบบนี้ ไม่ว่ากันใช่ไหม""ไม่ครับ ขอบคุณนะครับ" เขาขอบคุณทัดเทพอีกครั้งแล้วไปเปลี่ยนชุดใหม่ ทัดเทพแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้นลอยๆ"การจะพิชิตใจคนบางคน มันไม่ได้ยากอย่างที่นายคิดหรอก มันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว""…"?"หึหึ..ฉันว่าคนฉลาดอย่างนายต้องคิดออกแน่นอน" หมอหนุ่มขยิบตาให้แล้วออกมาเพื่อให้บดินทร์พักผ่อน "ไม่กลับบ้านกลับช่องรึไง" ทัดเทพถามเบิร์ดกับอ๊อฟที่ยังนั่งอยู่ด้วยกัน"ยังก่อน" อ๊อฟตอบเสียงเรียบแต่เบิร์ดกลับนั่งทำหน้าขรึมไม่พูดจาอะไร"ไม่กลับไปปลอบใจลูกเมียบ้างเหรอ" ทัดเทพเตะเท้าลูกน้องเบาๆ พลางเลิกคิ้วให้"ยังครับ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว แป้งปั
บทที่ 69 โล่งอกกลางดึกบดินทร์กะพริบตาปริบๆ มองเพดานห้องสีขาวด้วยความไม่คุ้นเคย แปลกที่และแผลถูกยิงมันปวดแปลบๆ เลยทำให้นอนไม่หลับ ต่างจากแป้งปั้นที่นอนหลับปุ๋ยกอดแขนอีกข้างเขาไว้"เบบี๋" เขากระซิบบอกเสียงพร่าแล้วค่อยๆ พลิกตัวหันมามองหน้าแฟนสาว บดินทร์หลุดยิ้มเมื่อเห็นแป้งปั้นนอนอ้าปากแถมน้ำลายก็พลันจะไหลออกจากปากอีก"อ๊ะ!" เด็กสาวสะดุ้งดื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อกี้บดินทร์เอามือลูบแก้มเธอเบาๆ แล้วปาดน้ำลายออกจากแก้มให้อีก"นอนหลับฝันดีเหรอ น้ำลายยืดเชียว""อื้อ! แป้งไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย อย่ามาหาปรักปรำกันนะ" แป้งปั้นยู่ปากเข้าหากันแล้วยกมือขึ้นมาลูบแก้มเบาๆ จึงทำให้ฝ่ามือตัวเองสัมผัสกับน้ำลายที่ยังเปรอะเปื้อนอยู่ ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยความเขินอายแล้วรีบเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง "ตื่นมาทำไมเหรอคะ เจ็บแผลเหรอ""ยังไม่ได้นอนเลย นอนไม่หลับน่ะ""นอนไม่หลับเหรอ ทำไมนะ" เธอยกมือขึ้นมาอังหน้าผากแฟนหนุ่มและเปิดผ้าห่มออกเพื่อดูบาดแผลที่หัวไหล่เขา "ไข้ขึ้นแน่เลย แผลก็เลือดออก เดี๋ยวแป้งไปเอายามาให้นะคะ" ก่อนจะไปเอายามาให้เธอก็พยุงบดินทร์ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อน"ยาอยู่ในห้องเหรอ""ค่ะ เดี
บทที่ 70 เซ็นสัญญาวันต่อมาหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียนแป้งปั้นก็รีบวิ่งไปหาบดินทร์บนห้องนอนแต่ก็พบว่าเขาไม่อยู่ในห้องแล้ว หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับความว่างเปล่าจนกลัวว่าเขาจะถูกพ่อทำร้าย เธอหันหลังวิ่งออกมาจากห้องนอน"ไปไหนลูก" เบิร์ดเอ่ยถามทันทีที่เห็นแป้งปั้นวิ่งหน้าตั้งออกมา"คุณพ่อเอาพี่ดินไปไว้ไหน คุณพ่อไม่ได้ทำร้ายพี่ดินใช่ไหม""ไปถามลูกน้องดูแล้วกัน""คุณพ่อ~ พี่ดินเจ็บอยู่นะคะ" แป้งปั้นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วไปถามลูกน้องที่ยืนคุยกันอยู่หน้าบ้าน "พี่ๆ เห็นพี่ดินไหม""คุณบดินทร์เหรอครับ""ค่ะ""นายใหญ่ให้ไปล้างแผลที่คลินิกคุณหมอเทพครับ เดี๋ยวก็คงมา""จริงเหรอ""ครับ""ขอบคุณค่ะ" เมื่อรู้ความจริงแล้วก็รีบเดินไปหาพ่อที่ห้องทำงาน แป้งปั้นยิ้มแป้นและนั่งลงบนหน้าตักพ่อ "ขอโทษที่นิสัยเสียกับคุณพ่อค่ะ แป้งไม่รู้ว่าคุณพ่อให้พี่ดินไปล้างแผล""แล้วถามพ่อรึยัง เอาแต่ทำหน้าบึ้งไม่ยอมคุยกันดีๆ" ผู้เป็นพ่อวางมือลงบนพวงแก้มนุ่มๆ ของลูกสาว เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้ที่เห็นแป้งปั้นทำริมฝีปากยื่นๆ ออกมา"ก็แป้งกลัวว่าคุณพ่อจะยิงพี่ดินทิ้งไง~""ถ้าพ่อจะทำพ่อไม่เอามันมาไว้ที่บ้านหรอก เขาแค่ไปล้างแผลแค่
บทที่ 71 น้อยใจหลายชั่วโมงต่อมาแป้งปั้นที่เพิ่งใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เดินนวยนาดมาหาบดินทร์ที่นั่งขัดสมาธิอยู่ปลายเตียง เธอย่อเข่านั่งลงตรงหน้าเขาทำเอาบดินทร์หลุดยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเล็กน้อย"ทำอะไรคะ" แป้งปั้นขมวดคิ้วถามเมื่อจู่ๆ เขาก็อ้าขาออก"ไม่ได้จะ..?""ลามก!" เธอฟาดขาบดินทร์อย่างแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้า แล้วจับมือหนาไว้ "อยากไปหาคุณแม่ไหมคะ คุณแม่ถามหาพี่ดินนะ แต่พอแป้งบอกว่าพี่ดินมาพักที่บ้านสองสามวันแม่ป่านก็ไม่ห่วงมากค่ะ""แอบไปหาแม่มาเหรอ""ไม่ได้แอบ แค่บอกคนขับรถให้พาไปหาแม่ป่านเฉยๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะเพราะคุณพ่อให้แม่บ้านที่ฝีมือดีมากๆ ไปคอยช่วยเหลือแม่ป่าน แถมยังคุยกันถูกคออีก""จริงเหรอ""ค่ะ""ท่านใจดีกับพี่มากเลย ไม่รู้จะตอบแทนยังไง" บดินทร์ทำหน้าเศร้า"ที่รัก..ตอนนี้อยู่ด้วยกันสองคน เรียกที่รักได้แล้วค่ะ" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นมากอดบดินทร์ไว้ ส่งผลให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวหงายหลังล้มนอนราบไปกับเตียงนุ่มๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเขาไว้"ทำอะไร อย่าคิดว่าเจ็บแผลแล้วจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ แผลกับไอ้นั่นมันคนละส่วนกัน""บ้า คิดแต่เรื่องเดียวเหรอ""ใช
บทที่ 72 ปรับความเข้าใจ"พี่ดินปล่อยแป้งนะ ไม่งั้นแป้งโกรธพี่ดินหนักกว่านี้แน่" แป้งปั้นดิ้นไปมาอยู่บนไหล่บดินทร์จนลืมไปว่าเขาบาดเจ็บอยู่ชายหนุ่มอดทนกัดฟันแน่นแล้ววางตัวแฟนสาวลงข้างรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ มือหนารีบคว้าแขนเรียวเล็กไว้แน่น"ใส่หมวกกันน็อกก่อน""ไม่ไปไหนทั้งนั้น แป้งโกรธพี่ดินอยู่นะ""ก็ไปคุยกัน จะได้เข้าใจกันสักที คิดว่าเป็นแบบนี้แล้วชอบเหรอ""…""ใครอยากจะทะเลาะกันแบบนี้นานๆ ไปคุยกันให้มันจบ ไม่อยากให้เราสองคนต้องเป็นแบบนี้ นึกถึงวันที่ฟันฝ่าอะไรมาด้วยกันบ้างสิ" แป้งปั้นยืนนิ่งแต่ริมฝีปากกลับเบะคว่ำเหมือนเด็กน้อยที่ถูกขัดใจ เธอยอมให้บดินทร์ใส่หมวกกันน็อกให้อย่างว่าง่าย"โกรธ!" ก่อนจะถูกบดินทร์อุ้มขึ้นรถแป้งปั้นก็หันมากระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ แต่บดินทร์ไม่ได้สนใจ เขาก้าวขึ้นมานั่งซ้อนด้านหลังและขยับหมวกกันน็อกให้แฟนและเช็กความเรียบร้อยก่อนจะขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียนแป้งปั้น "พี่ดินจะพาแป้งไปไหน""ไปหาที่เงียบๆ คุยกัน""ไม่อยากไป จะกลับบ้านไปหาแม่""ไหนบอกโตแล้ว คนโตเป็นผู้ใหญ่เขาต้องมีเหตุผลกว่านี้ นี่คือการเอาแต่ใจตัวเอง" บดินทร์เปิดหน้ากากบังลมขึ้น มองหน้าแป้งปั้นด้วยท่
บทที่ 73 มีเจ้าของขุนเขามองสีหน้ามั่นใจของเพื่อนแล้วลงมือสักต่อ "ถ้าเกิดมึงกับน้องเขาทะเลาะกันถึงขั้นเลิกกันทำไงวะ""ไม่มีทาง กูกับแป้งเราสองคนเข้าใจกันดี""อืม ถ้าเป็นแบบนั้นกูก็ยินดีกับมึงด้วย แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ กูมีร้านลบรอยสักแนะนำ" บดินทร์หันมามองขุนเขา"มึงลบไม่ได้เหรอ""กูมีหน้าที่เอาเข้าอย่างเดียวเว้ย อยากเอาออกก็ไปหาร้านเอง" ขุนเขาแสยะยิ้มมุมปาก "อย่างน้อยๆ การมีความรักมันก็ทำให้คนคนหนึ่งเปลี่ยนไปในทางที่ดีล่ะวะ""เลิกพล่ามแล้วสักต่อให้เสร็จเถอะน่า""ใกล้แล้ว ลายพวกนี้ไม่ได้ยากอะไร วัยรุ่นมาสักบ่อย""แล้วเมื่อไหร่เราจะไปเที่ยวด้วยกันวะ นัดกันไว้ดิบดีแต่ก็เบี้ยวนัดกันตลอด แป้งปั้นทวงกูไม่รู้กี่รอบแล้วเรื่องไปเที่ยวอะ""ก็ไปถามไอ้โชนสิ กูยังไงก็ได้""รายนั้นหายหัวไปเลย ไม่รู้มันเป็นยังไง" บดินทร์กับขุนเขาพร้อมใจกันพ่นลมหายใจออกหนักๆ "แล้วปรินล่ะ กูไม่ได้โทรหาใครเลย""มันไม่ได้ไปไหนหรอก ส่วนไอ้ป้องก็กลับมาแล้ว ไอ้ธันก็ทำงานช่วยพ่อมันอยู่บ้าน เอาน่าพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว""อืม""ว่าแต่แผลที่ได้มาเนี่ย เกิดจากอะไรวะ กูจะถามตั้งแต่แรกแล้ว พอดีเพ่งสมาธิกับการสักเลยลืมถามไปเล
ตอนพิเศษ 5แป้งปั้นที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องต้องรีบเดินมาส่องหน้าต่างเพราะรถยนต์คันใหม่เพิ่งขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน โครงคิ้วสวยขมวดยุ่ง ทำไมพี่ดินมาเร็วกว่าปกติ ไปกินข้าวหรือไปทำอะไรมากันแน่นะ เมื่อคิดแบบนั้นแป้งปั้นจึงลงไปหาแฟนหนุ่มด้านล่าง"ทำไมกลับมาเร็วจังเลยคะ""มีเรื่องนิดหน่อยครับ""ฮะ! คงไม่ได้ไปหาเรื่องพ่อผู้หญิงคนนั้นหรอกใช่ไหม" บดินทร์ส่ายหน้าปฏิเสธ "ยังไง" แป้งปั้นคลายสีหน้าและรอฟังบดินทร์พูด"ไอ้โชนมันโดนหลอก ดีนะที่พี่ไปด้วยน่ะ ไม่งั้นคงได้รับเลี้ยงลูกใครก็ไม่รู้""นี่อย่าบอกนะว่าพี่โชนถูกผู้หญิงคนนั้นจับทำผัว โดยที่เธอตั้งท้องอยู่เหรอ""ใช่""พี่โชนนะพี่โชน เกือบไปแล้วไหมล่ะ คาสโนวาแท้ๆ เกือบเหลือแต่ชื่อไหม" แป้งปั้นจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะถูกบดินทร์รวบตัวมากอดไว้แนบแน่น เขากดริมฝีปากจูบหน้าผากมนเบาๆ"ถ้าเป็นพี่นะ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก พี่จะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองกระทำทุกอย่างเลย ลูกในท้องก็ด้วย" แป้งปั้นช้อนตามองที่เห็นเขาอมยิ้มและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ"ลูกอะไรอะ แป้งไม่ได้ท้องสักหน่อย""ก็รู้ว่าไม่ได้ท้อง แค่เปรียบเปรยเฉยๆ ไง""ค่ะ แค่เปรียบเปรยแต่ทำไมต้องยิ้มเหมือนมันเกิดขึ้
ตอนพิเศษ 4บดินทร์เดินเข้ามาหาแป้งปั้นที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารออก เขากระซิบเสียงเบาข้างหูเธอ"พรุ่งนี้พี่ขออนุญาตพาไอ้โชนไปธุระนะ""ธุระที่ไหนเหรอ""นัดกินข้าวที่บ้านผู้หญิง มันไม่กล้าไปคนเดียว""อ๋อ ได้ค่ะ แล้วกลับกี่โมง" เธอถามต่อ"ไม่รู้ เดี๋ยวคุยกับมันอีกที" แป้งปั้นพยักหน้ารับแล้วใช้สายตาออกคำสั่งแฟนหนุ่มให้นั่งลงข้างๆ เธอแต่บดินทร์กลับส่ายหน้าปฏิเสธ เขาเป็นเพียงลูกน้องจะมานั่งกินข้าวกับเจ้านายได้ยังไงกัน"นั่งเถอะ ยังไงนายก็คือคนคนหนึ่งในครอบครัวฉันแล้ว" เบิร์ดเดินเข้ามานั่งที่ประจำและพูดออกมาโดยไม่เงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กหนุ่ม บดินทร์เก้กังแล้วรีบนั่งลงเพราะถูกแฟนสาวฉุดแขนให้นั่งลง แม่บ้านวัยกลางคนเดินเข้ามาตักข้าวใส่จานให้อย่างรู้งาน"จะนั่งกินตรงไหน หรือไม่ได้ร่วมโต๊ะอาหารกัน นายก็เป็นมากกว่าลูกน้องอยู่ดี" เบิร์ดพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ บดินทร์ยกมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อมและนี่อาจจะเป็นอีกเรื่องที่เบิร์ดชอบในตัวบดินทร์ เขาค่อนข้างถ่อมตัว รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ อีกอย่างคือเรื่องงาน ไม่เคยทำให้เบิร์ดผิดหวังสักครั้ง เขาตั้งใจทำมันออกมาอย่างดีและทำ
ตอนพิเศษ 3หลายเดือนต่อมาบดินทร์นั่งขบคิดถึงเรื่องราวในอดีตโดยมีลูกสิงโต ไม่สิ! สิงโตเพศเมียนั่งเลียขนอยู่ข้างๆ เท้า หลายเดือนมานี้เขาทำความคุ้นเคยกับมันจนความกลัวบางส่วนหายไปบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี เพราะมีวันหนึ่งที่ขนมหวงของเล่นโดยบดินทร์เกิดหวังดีเอื้อมมือไปหยิบกระดูกปลอมๆ จะเอาไปล้างให้แต่ถูกมันกางเล็บและข่วนแขนเขาจนได้เลือด"ไอ้ดิน" โอโซนย่นคอเข้าพลางเอ่ยเรียกเพื่อนด้วยกลัวว่าเจ้าขนมจะกระโจนเข้าใส่ บดินทร์ชะเง้อมองแล้วลุกขึ้นแต่ด้วยความที่ขนมค่อนข้างติดเขามันจึงเดินตามหลังมาติดๆ "มึงเอามันออกไปไกลๆ ดิ๊~" โอโซนขึ้นเสียงสูงพลางกระโดดขี่หลังบดินทร์ด้วยความกลัว เมื่อครั้งก่อนเขาก็มีอากัปกิริยาเดียวกับโอโซนเนี่ยแหละ ไม่คุ้นชินยิ่งตอนที่มันมาเลียแข้งเลียขาทำเขาขนลุกเกรียวเลยล่ะ"มีไร มาหากูถึงที่นี่เลย" บดินทร์ได้โอกาสถามเพื่อนก็ตอนที่ขนมเดินออกไป โอโซนวางเท้าลงยืน ชะเง้อมองสิงโตตัวสีขาวอ้วนพี กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอแล้วหันมาสบตาบดินทร์"กูจะมาบอกมึงเรื่องไปออกค่ายพรุ่งนี้ เขาเลื่อนแล้วนะ เปลี่ยนไปอาทิตย์แทน" บดินทร์ส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา"โทรศัพท์? พกไว้ทำซา
ตอนพิเศษ 203:00งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา และเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันใหม่ แป้งปั้นกับบดินทร์ขอตัวขึ้นมาพักผ่อนเมื่อส่งเพื่อนๆ กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือก็เพียงเบิร์ดกับไบรท์และวิลเลียมที่ยังนั่งดื่มด้วยกันอยู่ริมสระว่ายน้ำ"เฮ้ย!" บดินทร์กระโดดโหยงขึ้นมาบนเตียงนอนอัตโนมัติเมื่อเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเจอลูกสิงโตตัวอ้วนพีนอนเลียขนอยู่ปลายเตียงนอนที่เขาจะใช้เป็นที่รองรับร่างกายจากความเหนื่อยล้าคืนนี้ ดวงตาคนกวาดมองหาร่างบางแต่กลับไม่เจอ ตอนนี้เขากับลูกสิงโตจ้องตากัน อีกฝ่ายแยกเขี้ยวส่วนบดินทร์ขนลุกเกรียว"พี่ดินทำอะไร" แป้งปั้นเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เหมือนสวรรค์มาโปรดเขา แต่แป้งปั้นกลับหัวเราะในลำคอที่เห็นสีหน้าแฟนหนุ่มซีดเซียวไป รับรู้ว่าบดินทร์คงกลัวลูกสิงโตตัวนี้มาก จะไม่ให้กลัวได้ยังไง กินแมวกินหมาไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ้วนกลมขนาดนั้นแล้วถ้ามันกินไม่อิ่ม แขนขาเขาอาจจะเป็นอาหารอันโอชะของมันก็ได้ใครจะไปรู้"มันไม่น่ากลัวหรอกค่ะ พี่มิกิก็ชอบเลี้ยงสิงโตนะ พี่กิชอบไปเล่นกับแมกซิมัสบ่อยๆ""อะไร ชื่อผู้ชายหรือชื่อใคร?" บดินทร์ละสายตาจากลูกสิงโตมาถามแฟนสาวแต่ก็รีบหันไปมองมันด้วยกลัวจะถูกจู
ตอนพิเศษ 1หลังจากร่วมรับประทานอาหารร่วมกันเสร็จแล้วทุกคนก็ไปรอที่สระว่ายน้ำเพราะมีกิจกรรมเล่นกันและจับฉลากเอาของขวัญจากเจ้าภาพในวันนี้ โอโซนกับเพื่อนร่วมมือกันส่วนบดินทร์กับแป้งปั้นแยกออกมา พวกเขาสองคนแปะมือกันเบาๆ และหันไปมองคนที่กำลังพูดถึงกติกาในการเล่นเกมครั้งนี้ คู่แข่งแต่ละคนดูน่ากลัวทั้งนั้นโดยเฉพาะไบรท์กับปลายฝันสองคนนี้สายเล่นเกมเลยล่ะ"พี่ดินเราต้องชนะนะ เพราะของรางวัลเป็นของที่แป้งอยากได้""มันคืออะไร" บดินทร์กระซิบถาม แป้งปั้นมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบตอบเสียงเบา"ลูกสิงโตหนึ่งตัว""ฮะ!" บดินทร์หลุดเสียงอุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองทุกคนที่กำลังมองเขาอยู่ "ขอโทษครับ.." เมื่อรู้ว่าเสียมารยาทแล้วจึงรีบกล่าวคำขอโทษ บดินทร์ทำหน้าเป็นกังวลอย่างมากจนเพื่อนๆ เข้ามาถาม"เป็นเหี้ยไรวะ ทำหน้าเหมือนเห็นผี""ของรางวัล""ยังไง""สิงโต""อะไรวะ""ของรางวัลคือลูกสิงโตไอ้เวร!" บดินทร์เค้นเสียงลอดไรฟันว่าให้โอโซนก่อนจะแยกย้ายกันไปวางแผนในการเล่นเกม เกมแรกคือต้องขี่หลังกันลุยน้ำในสระว่ายน้ำไปจนถึงเส้นชัยและจะมีปริศนาในกล่องให้ไปตามหาในบ้านอีกและอย่างสุดท้ายคือการดวนปืนกันบดินทร์ไปถอดชุดส
บทที่ 91 ตอนจบหลังจากเล่นน้ำจนหนำใจแล้วแป้งปั้นก็ได้ทีขี่หลังบดินทร์และสั่งให้เขาพาไปตรงโน้นทีตรงนี้ทีจนบดินทร์เองก็ล้า เขาอุ้มแฟนสาวขึ้นไปนั่งขอบสระว่ายน้ำส่วนตัวเองลอยคออยู่ในสระ สองมือหนาจับหน้าขาขาวเนียนไว้แน่น"หิวไหม" แป้งปั้นถามคนตัวโตและหันไปถามพี่ๆ ที่กำลังเล่นน้ำอยู่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันทั้งที่เพิ่งกินข้าวมาแท้ๆ แต่พลังงานก็หมดไปกับการเล่นน้ำที่นานๆ จะได้เล่นแบบนี้ "งั้นแป้งโทรสั่งอาหารให้ดีกว่าค่ะ" ว่าจบก็ลุกไปสั่งอาหารให้เขาเอามาส่งที่บ้านพัก เมื่อจัดการเสร็จแล้วแป้งปั้นจึงกลับมานั่งหย่อนเท้าแช่น้ำเหมือนเดิม เธอถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วย ไม่รู้ว่าจะได้มาอีกเมื่อไหร่แต่สำหรับวันนี้เธอสนุกมาก"ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว แค่นี้ก็โชว์มากเกินไปแล้วรู้ไหม" บดินทร์สั่งแฟนสาวเสียงเรียบพลางลูบน้ำออกจากหน้าเบาๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลง"คนขี้หวง""ก็ต้องหวงอยู่แล้ว ใครมันจะอยากให้แฟนมาโชว์เนื้อหนังมังสาให้ผู้ชายคนอื่นดูแบบนี้""คนอื่นที่ไหน พี่ๆ คนกันเองทั้งนั้น""อย่าดื้อได้ไหม" แป้งปั้นหัวเราะชอบใจ"ล้อเล่นค่ะ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดแล้วแหละ หิว จะมานั่งกินข้าวอย่างอร่อยเลยคอยดู" ว่าจบ
บทที่ 90 ความสุขของเด็กน้อยหลายชั่วโมงถัดมาตะวันดวงกลมใหญ่ที่เคยสาดแสงและความร้อนระอุบัดนี้เคลื่อนลงต่ำใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที แสงสีส้มสลับกับสีทองเปล่งประกายออกจากหลังเขาที่อยู่ไกลแสนไกล เป็นเวลาพลบค่ำที่ใครหลายคนต้องลงมาเดินเล่นริมหาดทรายสีขาว เช่นเดียวกับบดินทร์และแป้งปั้นสองหนุ่มสาวจูงมือกันเดินเล่นอยู่ริมหาดหน้าบ้านพัก รอชมพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ไม่ลืมที่จะเก็บภาพสวยๆ ไว้ด้วย"พี่ดิน" แป้งปั้นก้มลงไปเก็บเปลือกหอยสวยๆ ขึ้นมาแล้วเรียกแฟนหนุ่มให้หันมามอง บดินทร์ละสายตาจากแสงสีส้มทองมามองคนตัวเล็กที่ยื่นมือมาตรงหน้า "สวยไหมคะ""สวยนะ" เขายิ้มแล้วหยิบเปลือกหอยขึ้นมาดูใกล้ๆ ก่อนจะก้มลงไปเก็บอีกชิ้นขึ้นมา "อีนนี้ก็สวย" บดินทร์วางมันลงบนฝ่ามือเรียวบางก่อนจะโอบกอดแป้งปั้นแล้วเดินไปนั่งเล่นที่กระโจมถัดออกไปหน้าบ้านพักไม่ไกลนัก"เหมือนมีอะไรจะพูดเลย" แป้งปั้นเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อนเพราะสังเกตเห็นบดินทร์เหมือนมีอะไรจะพูดกับเธอเลย ชายหนุ่มอ้ำอึ้งแล้วจับมือเรียวบางไว้หลวมๆ จุมพิตอ่อนโยนลงหลังมือนุ่มนิ่ม"พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เราสองคนจะยังรักกันแบบนี้ไปตลอดใช่ไหม" แป้งปั้นหลุดยิ้มกับคว
บทที่ 89 ความรักของบดินทร์มาถึงวันนัดหมายที่จะไปเที่ยวกัน ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่บ้านบดินทร์โดยใช้รถยนต์ไปสองคันเท่านั้น บดินทร์แป้งปั้นและขุนเขานั่งด้วยกัน ส่วนโอโซนปกป้องธันวาและปรินนั่งรถอีกคัน ปลายทางคือชลบุรีทะเลที่ใกล้ที่สุด"พี่ขุนกินขนมไหมคะ" แป้งปั้นที่นั่งข้างคนขับเปิดถุงขนมแล้วหันมาถามขุนเขาที่นั่งอยู่เบาะหลัง ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ เปิดเพลงฟังคนเดียวแล้วเอนตัวนอนลง"สบายจังเลยครับคุณขุนเขา" บดินทร์กระแนะกระแหนเพื่อนพลางเหลือบตามองกระจกมองหลัง ขุนเขาเลิกคิ้วให้อย่างยียวนแล้วนอนต่อ"ถ้าพี่ดินเหนื่อย แป้งขับเปลี่ยนก็ได้นะ แป้งมีใบขับขี่แล้วด้วย ดูไหม" บดินทร์ไม่ได้อยากจะดูแต่เธออยากโชว์เอง แป้งปั้นหยิบบัตรอนุญาตขับขี่รถยนต์ส่วนบุคคลออกมาให้บดินทร์ดูอย่างภูมิใจ"ขับรถเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่" บดินทร์ถามเสียงเรียบ แป้งปั้นฉีกยิ้มตาหยีแล้วกระซิบบอกเสียงเบาราวกับว่ากลัวคนที่นอนอยู่เบาะหลังได้ยิน"ก็ขับเป็นเมื่ออาทิตย์ก่อน คุณพ่อหัดให้ค่ะ แต่ยังไม่เคยขับออกมาถนนใหญ่แบบนี้เลย" บดินทร์หลุดขำในลำคอกับคำตอบที่ได้รับ เขาทั้งนึกเอ็นดูและนึกหมั่นไส้เบาๆ เพิ่งจะได
บทที่ 88 รัก08:00สองหนุ่มสาวเดินจูงมือกันลงมาด้านล่าง แป้งปั้นกระชับมือหนาแน่นขึ้นเมื่อเจอกับสายป่านที่นั่งรออยู่ในโต๊ะอาหารเช้านี้ เธอหันมามองหน้าแฟนหนุ่มเลิ่กลั่กก่อนจะถูกบดินทร์พาเข้าไปนั่ง"กินข้าวเช้ากับแม่ก่อนค่อยกลับนะลูก" สายป่านเอ่ยชวนแป้งปั้นก่อนจะตักข้าวให้ทั้งสองคน "แม่ทำไข่เจียวแล้วก็หมูทอดกระเทียม และแกงจืดหมูฟักอ่อน""น่ากินมากเลยค่ะ งั้นแป้งไม่เกรงใจแล้วนะคะ" แป้งปั้นเก็บความเขินอายไว้ภายใต้สีหน้ายิ้มแย้มแล้วตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มทั้งสองข้างป่องออกมา บดินทร์หลุดยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาลูบแก้มแป้งปั้นอย่างนึกเอ็นดู"กินเยอะๆ เลยลูก" สายป่านมองหน้าลูกสวอย่างยิ้มๆ เหมือนกัน แล้วตักกับข้าวใส่จานให้เขา "ดินก็กินเยอะๆ นะ เดี๋ยวก็ได้ทำงานอีก""ครับ" บดินทร์ยิ้มให้แล้วตักข้าวใส่ปาก กับข้าวแม่อร่อยที่สุดสำหรับเขาสองชั่วโมงต่อมาบดินทร์เอี้ยวหน้ามามองแฟนสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการถอดหมวกกันน็อก จนเขาต้องหันมาถอดให้เธอ แป้งปั้นยิ้มจนตาหยีเป็นการขอบคุณแล้วก้าวลงจากรถ"เย็นนี้ไปนั่งกินหมูย่างที่บ้านไหม มีเรื่องจะพูดกับเพื่อนด้วย""ให้แป้งไปด้วยเหรอคะ""อืม อยากให้ไปด้วย""เพื่