แชร์

บทที่ 58 แพ้ไม่เป็น

บทที่ 58 แพ้ไม่เป็น

หลายชั่วโมงต่อมา

ทุกคนต่างนั่งทำหน้าเครียดอยู่ในห้องพักฟื้น ปรินกับธันวานั่งมองหน้าบดินทร์เงียบๆ ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกตัวเลย

"ถ้ามันฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ กูจะไปเอาคืนให้มัน!" ปรินกำหมัดแน่น

"อืม กูเอาด้วย แม่ง" ธันวาหันมามองหน้าเพื่อนแล้วลุกออกมานั่งที่โซฟาข้างเตียงผู้ป่วยแทน ทว่ากลับมีเสียงแหบพร่าร้องห้ามไว้ก่อน

"อย่า.." บดินทร์ลืมตาขึ้นพร้อมกับหันมามองเพื่อน "อย่าทำแบบนั้น จบคือจบ"

"ได้ไงวะ แต่เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง มึงเป็นไงบ้าง" โอโซนกับธันวารีบเข้ามาหาเพื่อน พวกเขาค่อยๆ ดันตัวบดินทร์ลุกขึ้นและปรินก็รีบไปปรับเตียงให้อย่างรู้งาน

"กูขอร้อง อย่าไปใส่ใจอะไรกับมันเลย เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของกูคนเดียว"

"งั้นกูจะไปกระทืบมันในฐานะคู่อริ" ปรินขบกรามแน่น

"พวกพี่ๆ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยนะคะ" แป้งปั้นพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปกว่านี้ เธอประคองมือหนาขึ้นมาทาบที่แก้มตัวเองเบาๆ แล้วคลอเคลียไปมา "เจ็บมากไหม" น้ำตาใสๆ หยดลงบนหลังมือบดินทร์

"ฉันแพ้..แต่ฉันไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอหรอกนะ"

"พี่ดิน.." แป้งปั้นร้องไห้ออกมาอย่างหนักจนบดินทร์ใจเสีย

"ฉันมันเป็นแฟน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status