บทที่ 57 แพ้

บทที่ 57 แพ้

วันต่อมา 15:00

แป้งปั้นนั่งใจลอยอยู่ริมหน้าต่างในห้องเรียน แม้ตัวจะนั่งเรียนแต่หัวใจเธอลอยไปอยู่กับบดินทร์แล้ว ยิ่งวันนี้เป็นวันที่บดินทร์จะขึ้นชกกับณดลอีกด้วย

"แป้ง อาจารย์ถามแกอะได้ยินไหม" พริกแกงยื่นมือมาสะกิดเพื่อนที่เอาแต่นั่งเหม่อ พอรู้สึกตัวแป้งปั้นก็รีบขานรับอาจารย์ทันที

"หนูเป็นอะไรลูก ไม่สบายเหรอ" อาจารย์สาวถามด้วยความเป็นห่วง แต่แป้งปั้นกลับเม้มปากแน่นแล้วส่ายหน้าไปมาน้อยๆ

"เปล่าค่ะ แป้ง…แป้งขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ"

"อ๋อ..ได้ลูก แล้วรีบกลับมานะ" พอได้รับอนุญาตเธอก็รีบวิ่งออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับกดโทรหาแฟนหนุ่มด้วยความร้อนใจ

(ว่าไง) โทรติดไม่ถึงสิบวินาทีบดินทร์ก็ตอบกลับมาเสียงเรียบ

"พี่ดิน เป็นยังไงบ้างคะ"

(ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้วทำเสียงสั่นแบบนั้นทำไมกัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลย) ชายหนุ่มตอบกลับปนหัวเราะเบาๆ แม้ความเป็นจริงเขาไม่ได้อยากหัวเราะเลยด้วยซ้ำ แต่กลัวว่าแป้งปั้นจะเครียดกับเขาจนไม่เป็นอันเรียนต่างหาก

"แป้งไม่ตลกนะ แป้งจะไปหาพี่ดินตอนนี้เลย"

(ไม่ได้ ห้ามโดดเรียนมาเป็นอันขาด เข้าใจไหม) เขาสั่งห้ามแป้งปั้นทันควันที่เธอบอกจะมาหา แป้งปั้นทำหน้าบึ้งที