บทที่ 53 คนตรงๆ

บทที่ 53 คนตรงๆ

"พี่ดินอย่าค่ะ" แป้งปั้นเอาตัวเองมากันแฟนหนุ่มไว้ ก่อนจะรีบพาบดินทร์ออกมา แต่ก่อนจะเดินออกมาบดินทร์ก็หันไปชี้หน้าณดลอย่างคาดโทษ

"มึงอย่าคิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้า และจะมาเบ่งใส่ใครก็ได้ กูคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้มึงทำอะไรตามอำเภอใจแน่นอน"

"เออ! กูจะคอยดู" ณดลแสยะยิ้มท้าทายทำเอาบดินทร์โกจนตัวสั่น ก่อนที่แป้งปั้นจะพาเขาออกมาจากตรงนั้นทันที

"ปล่อยได้แล้ว" บดินทร์หยุดยืนนิ่งแล้วปรายตามองเรียวแขนเล็กของแป้งปั้นที่กอดเอวเขาไว้แน่นจนบดินทร์รู้สึกอึดอัด

"พี่ดินอย่าคิดมากเลยนะคะ"

"ไม่คิด แค่ไม่ชอบที่มันมาหาเรื่องแบบนี้"

"นั่นแหละ อย่าไปสนใจคนประสาทเสียแบบนั้นเลยนะคะ" แป้งปั้นพยายามพูดหวาดล้อมบดินทร์ให้เขาใจเย็นลงบ้าง แต่จู่ๆ บดินทร์ก็รั้งเธอเข้ามากอดแนบแน่น

"เพราะฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตอนที่ไอ้ดลมันพูดถึงเมียฉัน" คนตัวเล็กเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่ที่บดินทร์พูดแบบนี้ "เธอเป็นทั้งแฟนทั้งเมียฉัน รู้ไหม"

"เอ่อ..เมียเหรอคะ" ดวงตากลมโตแวววับกับคำคำนั้น ในขณะที่บดินทร์ยิ้มแป้นที่ทำให้คนตรงหน้าเขินอายได้ "ไม่ต้องมายิ้มเลย!" ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดลงที่อกแกร่งด้วยความหมั่นไส้

"กลับเถอะ เดี๋ยวไปส่งที่บ้า