“หวังว่าเรื่องนี้คุณคงจะไม่เปล่าประกาศให้ใครรู้นะว่าคุณมาอยู่กับผมในฐานะอะไร”
ทิวาพยายามพูดตอกย้ำหญิงสาวอีกรอบว่าเธอมาอยู่กับเขาในฐานะอะไรและห้ามละเมิดข้อตกลงเด็ดขาดกฎข้อนี้ที่เขาสร้างขึ้นมาก็เพื่อให้หญิงสาวเห็นตัวเองด้อยค่าให้เขานั้นสะใจเล่นๆ
“ไม่ต้องห่วงค่ะฝันทำตามข้อตกลงและฝันก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้เรื่องของเราเหมือนกัน”
ทอฝันที่กำลังลากกระเป๋าเข้ามาเก็บในห้องที่เขานั้นยกให้เธอเป็นที่ซุกหัวนอนหญิงสาวรีบตอบกลับชายหนุ่มอย่างทันควันว่าเธอก็ไม่ได้อยากให้ใครมารู้เรื่องของเธอกับเขาเหมือนกัน
“ช่างต่อล้อต่อเถียงเก่งจริง...ตอนนี้ผมมีเงินแล้วคุณไม่คิดอยากจะจับผมบ้างหรือไง”
ทิวาหงุดหงิดหัวใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อหญิงสาวตอกกลับเขามาแบบนั้นอันที่จริงมันก็เป็นการดีที่หญิงสาวไม่คิดจะละเมิดกฎแต่มันเหมือนว่าเธอนั้นไม่สนใจเขาทั้งที่เธอก็น่าจะสนใจเขาขึ้นมาเพราะตอนนี้สถานะของเขานั้นมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วเขาสามารถเลี้ยงเธอได้สบายทั้งชาติตอนนี้ผู้หญิงที่กรูกันเข้ามาหาเขาก็ต่างอยากจะเป็นคนของเขาและออกหน้าออกตากันทั้งนั้นเว้นแต่เธอคนเดียวนี่แหละ
ทอฝันตั้งหน้าตั้งตาเก็บของโดยไม่ส่งเสียงโต้ตอบแม้ในใจอยากจะต่อว่าชายหนุ่มมากแค่ไหนแต่เธอก็รู้ตัวดีว่าเธอคงจะไม่ชนะคนอย่างเขาเพราะเขาคงจะทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เธอชนะสู้เธออยู่เฉยๆจะดีกว่า
18.00 น.
“ต่อไปนี้เธอไม่ต้องไปทำงานที่คลับนั้นอีกเพราะผมลาออกให้คุณแล้ว”
ในระหว่างที่นั่งทานข้าวกันอยู่ทิวาก็เอ่ยปากออกคำสั่งห้ามให้หญิงสาวไปทำงานกลางคืนอีกเพราะถ้าขืนเธอทำงานทั้งกลางวันกลางคืนก็ไม่มีเวลาที่จะอยู่ปรนเปรอเขากันพอดีอีกอย่างภายในใจก็ไม่อยากให้หญิงสาวไปทำงานที่มันล่อแหลมแบบนั้นด้วย
“แต่ฝันยังต้องหาเงินนะคะ”
ทอฝันวางช้อนส้อมจากที่ก้มหน้าก้มตาทานอาหารเย็นอย่างอึดอัดใจอยู่เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มด้วยคิ้วที่ขมวดกันเป็นปมที่อยู่ดีๆเขาก็ถือวิสาสะมาลาออกจากงานที่เธอทำอยู่เสียแบบนั้นแล้วแบบนี้เธอจะเอาเงินที่ไหนใช้เพราะปกติแล้วเธอจะใช้เงินที่ได้จากงานกลางคืนกินใช้ส่วนรายได้หลักก็เก็บไว้เป็นค่าใช้จ่ายของดวงใจและลีลาวดี
“ระหว่างที่คุณอยู่กับผมห้ามไปทำงานที่นั่นอีกเด็ดขาดเพราะเป็นคำสั่งหากคุณทำแต่งานจะเอาเวลาไหนมาดูแลผมระหว่างที่คุณอยู่ที่นี่ผมมีเงินเดือนให้ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็ขอให้บอกแค่นั้นถ้าหากผมเบื่อคุณวันไหนคุณจะกลับไปทำงานที่ไหนก็เชิญ”
“ฝันต้องขอบคุณคุณสินะคะ”
ทอฝันไม่รู้ว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้ที่มีต่อชายหนุ่มเป็นความรู้สึกที่อยากขอบคุณเขาหรือว่าอยากจะฉีกเนื้อเขาดีการกระทำเหมือนจะช่วยเหลือเธอแต่คำพูดที่พูดออกมาแต่ละคำนี่มันตอกย้ำการดูถูกเธอทั้งนั้น
เมื่อทานข้าวเรียบร้อยแล้วทอฝันก็จัดการเก็บถ้วยจานไปล้างที่ในครัวเพราะเธอไม่อยากจะนั่งอยู่เฉยๆแล้วอยู่ใกล้ชายหนุ่มนานๆเพราะเธอไม่อยากจะฟังคำแสลงใจอะไรจากชายหนุ่มอีกและอีกอย่างตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรทำด้วย
20.00 น.
“เข้ามาในห้องฝันทำไมคะ”
ทอฝันที่พันผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จพอออกมาก็เห็นว่าชายหนุ่มที่พันผ้าขนหนูผืนเดียวแค่ท่อนล่างมานั่งเล่นอยู่เตียงของเธออย่างสบายใจเธอรีบใช้มือทั้งสองกุมผ้าที่ปิดพันตัวของเธอเอาไว้ทันที
“ลืมแล้วเหรอว่าอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร”
ทิวาเดินลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวพร้อมเตือนความจำว่าเธออยู่ที่นี่ในฐานะอะไรเพราะถึงเวลาที่เธอจะต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว
“เดี๋ยวค่ะ...ฝันยังไม่พร้อม”
เมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือทั้งสองมากอดเธอเอาไว้ทอฝันถึงกับหลับตาปี๋พร้อมกัดฟันบอกกับชายหนุ่มว่าตอนนี้เธอยังไม่พร้อมถึงแม้เธอจะทำใจตั้งแต่ก้าวเข้ามาในนี้แล้วก็ตามแต่เมื่อมาถึงสถานการณ์จริงเธอกลับทำใจไม่ได้เสียอย่างนั้น
“ไม่พร้อมไม่ได้แล้ว...เพราะผมพร้อมมาก”
ทิวากระซิบข้างหูของหญิงสาวพร้อมพาเธอมานอนที่เตียงและใช้ร่างกายของเขาทาบทับเอาไว้ตอนนี้เขาค่อยๆใช้มือดึงผ้าขนหนูผืนน้อยออกจากตัวหญิงสาวอย่างรวดเร็วพร้อมเอื้อมือไปปิดไฟห้องนี้และเปิดเพียงแค่โคมไฟพอให้มีสงสลัวๆเท่านั้น
ชายหนุ่มเห็นท่าทีที่ทำเหมือนไม่เคยของหญิงสาวก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยว่าเธอไม่เคยกับเรื่องแบบนี้จริงๆหรือแล้วคนที่หมั้นกับเธอก่อนจะถอนหมั้นไม่เคยคิดจะแตะเนื้อต้องตัวหรือเกินเลยกันมาก่อนเลยอย่างนั้นหรือและตลอดเวลาสิบปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยคบคนอื่นบ้างหรืออย่างไรยิ่งคิดยิ่งสงสัยแต่ตอนนี้เขากำลังจะไขความกระจ่างให้ตัวเองโดยการทดลองให้รู้มันในตอนนี้เลยว่าเธอนั้นยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า
“อืมมม...อื้อ...”
ทิวาบดจูบหญิงสาวขบเม้มริมฝีปากบางเล่นจนเธอส่งเสียงอืออาท้วงอยู่ในลำคอพร้อมส่งลิ้นร้ายควานหาความหวานจากโพรงปากนุ่มของหญิงสาวอย่างพึงพอใจคราแรกหญิงสาวไม่มีการจูบตอบแต่อย่างใดเมื่อเขาส่งมือหนาเข้ากอบกุมสองเต้างามบีบเค้นเล่นจนเธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขาบางริมฝีปากบางก็มีจูบตอบเขาบ้างอย่างไม่ประสาเท่าไรนัก
“อื้อ...อ่อ...อืมม...”
เสียงครางเบาๆในลำคอของหญิงสาวระบายความรู้สึกแปลกใหม่ที่มันทำให้เธอปั่นป่วนส่ายหัวไปมาพร้อมจิกผมชายหนุ่มเพื่อหาที่ยึดจากการที่ชายหนุ่มนั้นดูดคลึงสองเต้างามที่ตั้งชูชันเล่นอย่างนุ่มนวลผสมการขบเม้มที่ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเป็นครั้งครา
เรียวคอระหงของเธอมีแต่รอยแดงจากการพรมจูบของเขาเนื้อตัวอันผุดผ่องที่รักษามานานวันนี้มันถูกเขานั้นสัมผัสเธอแทบทุกส่วนอย่างหิวโหยอารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจมันผสมปรวนแปรกับความรู้สึกที่เสียวซ่านแปลกใหม่ทำให้เธอสับสนว่าเธอนั้นชอบการกระทำแบบนี้ของเขาหรือหญิงสาวยังคงเฝ้าถามตัวเองอาจจะเป็นเพราะเธอนั้นยังรักเขามากอยู่นั่นเองจึงไม่กลัวที่จะมอบตัวของเธอให้กับเขาแต่แอบเสียใจที่มันผิดที่ผิดเวลาและความรู้สึกของชายหนุ่มที่มีต่อเธอมันเปลี่ยนไปแล้วนั่นเองตอนนี้เธอรู้ตัวว่าเธอก็คงเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวของเขาเท่านั้น
“ไม่ไหวแล้ว...อ่าสสส...อือมมม”หลังจากที่ชายหนุ่มตักตวงความหวานจากร่างกายหญิงสาวไปพักใหญ่ร่างกายของเธอที่เขาเคยหวงแหนวันนี้มันก็มาเป็นของเขาจนได้ด้วยอำนาจเงินที่เขามีอยู่ในมือนั่นเองตอนนี้แท่งร้อนของชายหนุ่มพร้อมเต็มที่แล้วสำหรับศึกรักครั้งนี้เขาค่อยๆแทรกลำขาแกร่งของเขาให้อยู่ระหว่างเรียวขายาวของเธอพร้อมใช้แขนแกร่งทั้งสองช้อนดึงช่วงล่างของเธอให้ใกล้กับตัวตนของเขาที่กำลังผงาดร้อนอยู่อย่างรวดเร็วหญิงสาวหันหน้าหนีชายหนุ่มที่จ้องหน้าเธอเล็กน้อยเพราะว่าเธอกำลังเอียงอายเมื่อรู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นกับเธอชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวน่าจะพร้อมแล้วเช่นกันจึงค่อยๆกดแท่งร้อนเข้าไปที่ช่องทางรักที่ปิดสนิทของเธอ“อื้อ..”ทอฝันหลับตาปี๋ร้องคราออกมาด้วยความเจ็บเธอกดจิกไปที่ลำแขนแกร่งของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจเพราะจังหวะนั้นมันควบคุมมือของเธอไม่ได้เธอต้องการหาที่ยึดเหนี่ยวเพื่อระบายชายหนุ่มเองก็สอดใส่ตัวตนของเขาอย่างยากลำบากเพราะช่องทางรักที่มันคับแน่นของเธอนั้นมันทำให้เข้ากดแท่งร้อนเข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น“อ่าสสสส”ชายหนุ่มกดเบียดแท่งร้อนของเขาให้เข้าไปในช่องทางรักอีกครั้งนี้เพยายายามดันมัน
“เสร็จแล้วก็กลับไปนอนพักที่ห้องของเธอได้แล้ว...แม่บ้านน่าจะทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”เมื่อมือของหญิงสาวที่กำลังทายาที่หลังให้เขาอยู่นั้นสัมผัสที่แสนนุ่มมันทำให้ตอนนี้เขาเริ่มคิดเตลิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนอีกแล้วเลยต้องรีบไล่เธอให้กลับไปที่ห้องอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะอดใจไม่ไหวอีกอย่างเขาก็รู้ดีอยู่ว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเธอคงจะไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไร“ค่ะ”ทอฝันตอบตกลงชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ต้องกลั้นสะอื้นเธอรู้ตัวดีว่าตอนนี้เธอนั้นควรอยู่ตรงไหนเธอคงจะมีค่าในเวลาที่เขาต้องการร่างกายเธอเท่านั้นหลังจากที่หญิงสาวทายาให้เขาเรียบร้อยแล้วเธอก็พยุงร่างบางของเธอกลับห้องอย่างทุลักทุเลโดยมีชายหนุ่มนั่งดูอย่างไม่สนใจโรงแรมXXX“วันหลังอย่านัดฉันมาที่แบบนี้อีกฉันไม่ชอบ”บุษบาเดินเข้ามาในโรงแรมม่านรูดตามที่นภดลหมอหนุ่มได้นัดเธอเอาไว้อย่างอารมณ์ไม่ดีเพราะเธอรู้ว่าการมาที่แบบนี้คงไม่พ้นการเปลืองตัวแต่ตอนนี้เธอก็คงต้องยอมไปก่อนเพราะถ้างานใหญ่ของเธอเสร็จเมื่อไรเธอก็คงจะเฉดหัวนภดลทิ้งไปทันที“ถ้าไม่นัดคุณมาที่นี่เราก็ไม่ได้มีความสุขกันน่ะสิ”นภดลเดินมากอดที่ด้านหลังของหญิงสาวพร้อมโน้มตัวเธอลงมานอน
“คุณไทม์ทานข้าวเช้ามาหรือยังคะแม่บ้านกำลังจะเตรียมข้าวเช้ามาพอดีเดี๋ยวบุษจะให้แม่บ้านจัดโต๊ะเพิ่ม”“ขอบคุณครับ”บุษบารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่พึ่งลงจากรถทันทีจากสีหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่ก็รีบเปลี่ยนเป็นสีหน้าอันเบิกบานทันทีเมื่อเข้าไปคุยกับชายหนุ่มพร้อมเดินพาเขาเข้ามาในบ้าน“ช่วงนี้อาการคุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”ทิวาเองรู้สึกเป็นห่วงอาการของพิพัฒน์อยู่ไม่น้อยเพราะช่วงนี้พ่อของเขานั้นยังไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมาเสียทีอีกอย่างเขารู้ว่าบุษบานั้นติดต่อกับหมอเจ้าของไข้อยู่ตลอดจึงถามอาการจากบุษบา“หมอนภดลบอกว่าช่วงนี้อาการคุณลุงยังทรงๆอยู่ค่ะไม่มีอะไรดีขึ้นหรือแย่ลง”บุษบาพูดด้วยสีหน้าเศร้าลงนิดๆเธอคิดว่าเป็นการดีหากเธอจะจดการอะไรๆให้มันเสร็จสิ้นไปโดยเร็วเพราะว่ากลัวชายหนุ่มนั้นจะสงสัยในสิ่งที่ไม่ควรสงสัย“ผมคิดว่าจะพาคุณพ่อไปรักษาที่อังกฤษ”ทิวาคิดว่าถ้าอาการพ่อของเขายังไม่ดีขึ้นแบบนี้เขาก็ควรที่จะพาพ่อของเขาไปรักษากับทางการแพทย์ที่มีเครื่องมือที่ทันสมัยกว่านี้ถึงเขาจะไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์แต่เขาก็คิดว่าการรักษามันอาจจะดูล่าช้าไปเกินควร“เอ่อ...ไม่ดีค่ะ...บุษหมายความว่าหมอที่บุษเลือกมาก็
“คุณไทม์เป็นอะไรคะ”อยู่ดีๆชายหนุ่มก็หันมากอดเธออย่างไม่มีสาเหตุเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่ตอนนี้รู้ว่าเขาอ่อนแอมากตัวที่กำลังสั่นเท่าของเขาทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นกำลังร้องไห้อยู่หญิงสาวทำได้แค่ใช้มือลูบหลังปลอบเขาเท่านั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขามีเรื่องทุกข์ใจอะไร“คุณพ่อผมเสียแล้ว”ทิวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยเขายืนกอดหญิงสาวอยู่พักใหญ่ทอฝันเองได้ยินเรื่องเช่นนั้นเธอก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเรื่องนี้เธอเป็นคนนอกได้ยินเธอยังตกใจขนาดนี้แล้วชายหนุ่มตอนนี้ในใจเขาคงพังยับเยินตอนนี้หญิงสาวสงสารหัวใจของชายหนุ่มเหลือเกินเธอเข้าใจดีว่าการสูญเสียความรู้สึกอย่างไรตอนนี้เธอทำได้ก็แค่ปลอบใจชายหนุ่มไปก่อนเท่านั้นเพราะเรื่องการรักษาสภาพจิตใจเธอรู้ว่ามันคงต้องใช้เวลาอีกใจหนึ่งของเธอรู้สึกเป็นห่วงแพรวาเพราะแพรวานั้นพึ่งจะพ้นเรื่องไม่สบายใจในสุขภาพกายแต่ก็จะต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องที่พึ่งเกิดอีก“ผมขอตัวไปจัดการเรื่องก่อนนะวันนี้ผมอาจจะไม่กลับ”เมื่อกอดหญิงสาวได้พักใหญ่ทิวาก็จำต้องปล่อยตัวของเธอเพราะตอนนี้เขานั้นต้องไปทำธุระติดต่อกับอีกหลายที่เพื่อนำร่างที่วิญญาณของพ่อบุญธรรมของเขากลับมา
ร้านอาหารXXX20.00 น.บุษบาชวนทั้งทิวาแพรวาแล้วก็ทอฝันมาทานอาหารที่ร้านอาหารของเพื่อนเอเพราะเห็นว่าที่นี่บรรยากาศดีโดยอ้างว่าการมาทานข้าวครั้งนี้อาจจะทำให้สภาพจิตใจของทุกคนดีขึ้นและเธอก็เจาะจงที่จะชวนทอฝันมาทานอาหารด้วยเพราะเธอมีจุดประสงค์บางอย่างแฝงอยู่“ร้านอาหารที่นี่บรรยากาศดีนะคะ”บุษบานั้นดูท่าจะสนใจที่จะคุยกับทิวาเป็นการออกนอกหน้าเธอพยายามตักอาหารจนชานโน้นจานนี้ให้ชายหนุ่มจนหญิงสาวที่มาด้วยทั้งสองรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน“เดี๋ยวแพรขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะคะพอดีว่าอิ่มแล้ว”แพรวารู้สึกทานอะไรไม่ลงเพราะรำคาญหูรำคาญตากับอาการออเซาะของบุษบาที่ปฏิบัติกับพี่ชายเธอเสียจริงเธอดูออกมาตั้งนานแล้วว่าบุษบานั้นคิดกับพี่ชายเธออย่างไรเพราะเห็นนิสัยกันมาตั้งแต่เด็กๆได้แต่ภาวนาในใจว่าให้พี่ชายเธอนั้นเห็นธาตุแท้ผู้หญิงคนนี้ไวๆเพราะถ้าให้เธอไปบอกถึงพฤติกรรมของบุษบาว่าเป็นยังไงก็คงจะไม่มีใครเชื่อเพราะต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นนางฟ้าผู้แสนดีของทุกคนนั่นเอง“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนค่ะน้องแพร”ทอฝันลุกขึ้นเดินตามแพรวาไปติดๆเพราะเธอก็ไม่อยากเห็นภาพที่มันทำให้เธอไม่สบายใจตรงนี้เหมือนกันตอนนี้เธอพอจะดูออกว่าบุษ
“นี่ไงครับ...ใช่หรือเปล่า”เมื่อรปภรีกล้องดูปรากฏว่าเห็นกลุ่มผู้ชายสามสี่คนกำลังอุ้มผู้หญิงออกไปแต่ภาพไม่ค่อยชัดเท่าไรเขาจึงบอกให้ทั้งสองดูว่าใช่แพรวาหรือเปล่า“ใช่น้องแพรจริงๆด้วยค่ะ”บุษบาแสร้งทำเป็นตื่นเต้นตกใจที่เห็นว่าแพรวานั้นโดนจับตัวไปทๆเหมือนว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้มาก่อน“คนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปเพื่ออะไร”ทิวาเกิดอาการหัวเสียทันทีเพราะเขาไม่รู้ว่าเรื่อที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะอะไรเพราะว่าแพรวาเองก็ไม่น่าจะมีศรัตรูที่ไหนจะว่าเรียกค่าไถ่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะแพรวาไม่เคยเปิดตัวว่าเป็นลูกใคร“หรือจะเป็นแบบที่บุษสันนิษฐานไว้คะ”บุษบาพยายามตอกย้ำให้ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นฝีมือของทอฝันแต่ก็มีทีท่าแบบแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อไม่ให้ดูว่าเธอเจาะจงกล่าวหาหญิงสาวจนเกินไป“ถ้าเป็นแบบนั้นผมไม่ปล่อยเธอไว้แน่”ทิวากำมือแน่นพร้อมเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหาตัวการที่เขาคิดว่าเจ้าหล่อนเป็นคนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นทันที“อยู่ไหนกันนะ...เฮ้อ...”ทอฝันเดินตามหาแพรวาจนเมื่อและกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสองคนนั้นกลับมาเผื่อเธออาจจะได้ฟังข่าวดีจากทั้งสองว่าพวกเขาเจอแพรวาแล้วก็ได้“มานั่งสบายใจอยู่ตรงนี้น
วันต่อมาไร่ภูตะวัน“ที่นี่ที่ไหน...แล้วเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...เมื่อคืน!!”แพรวาลุกขึ้นมาบนเตียงนุ่มที่แสนแปลกตาในตอนเช้าตรู่เธอเดินสำรวจรอบๆห้องเปิดผ้าม่านดูด้านนอกเป็นทิวเขาสวยงามแต่เธอไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนไหนหญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียงเช่นเดิมเพราะรู้สึกมึนหัวเธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอจำได้ว่าเธอกำลังเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเดินกลับไปหาทอฝันแต่จู่ๆสติเธอก็ดับวูบลงไปแล้วต่อจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยแกร๊กกกแพรวาหันหน้าขวับไปยังเสียงตรงที่เปิดประตูอย่างตกใจ“ตื่นแล้วก็ดี”ภูดิษฐ์เดินถือถาดอาหารเช้ามาให้หญิงสาวพร้อมวางทีโต๊ะวางของในห้องแล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่มองเขาด้วยสีหน้าที่แปลกใจอยู่เล็กน้อย“คุณเป็นใคร”แพรวามีอาการใจเสียอยู่บ้างเมื่อเห็นสายตาที่อำมหิตของชายหนุ่มพร้อมทำใจดีสู้เสือถามว่าเขานั้นเป็นใคร“เจ้ากรรมนายเวรเธอไง”ภูดิษฐ์เดินเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวพร้อมใช้มือหนาของเขาจับใบหน้าน้อยๆของเธอสะบัดจนหญิงสาวฟาดลงไปบนเตียงนอนพร้อมบอกว่าเขานี่แหละคือเจ้ากรรมนายเวรของเธอเพราะเขาจะทำให้เธอได้รับผลกรรมอย่างสาสม“โอ้ยย..เมื่อคืนที่ฉันส
“แล้วคนพวกนี้จะจับตัวน้องแพรไปทำไมกัน”ทิวายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยว่ากลุ่มผู้ชายพวกนี้จะจับแพรวาไปทำไมกันพวกค้ามนุษย์ก็คงจะไม่ใช่เพราะคนพวกนี้น่าจะวางแผนกันมาดีกว่านี้และไม่กระทำการในที่โจ่งแจ้งแบบนี้แน่หรือคิดอีกแบบที่เขาคิดคราแรกก็คงจะเป็นทอฝันที่จ้างมาแต่ถ้าหญิงสาวจ้างพวกนั้นจะรายงานความคืบหน้ากันตอนไหนเพราะเครื่องมือติดต่อของทอฝันก็อยู่กับเขาตลอดเวลาก็ไม่เห็นจะมีใครติดต่อมาที่เธอเลยเขายิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตอนนี้ทางเดียวที่จะทำให้เขารู้ได้เร็วที่สุดก็คือไปตามแพรวาตามจุดที่ชัชวาลสืบเจอ“นี่เอกสารบัญชีที่ขาดไปค่ะบุษไปเจอที่ห้องของคุณลุง”บุษบาเดินเอาบัญชีที่ขาดไปของบริษัทมาให้ทิวาในห้องทำงานของเขา“ขอบคุณครับ”“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันเหรอคะ”บุษบาเห็นวาทั้งชัชวาลและทิวาน่าจะกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเธออยากรู้ว่าเขาทั้งสองนั้นจะไปไหนเพราะดูรีบร้อนและมีสีหน้าที่เคร่งเครียดกันเป็นพิเศษ“ผมเจอเบาะแสที่อยู่ของคนที่พาตัวน้องแพรไปแล้วครับอีกไม่นานก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นคนบงการ”ทิวาบอกให้บุษบาได้รู้ว่าเขานั้นเจอเบาะแสของคนที่จับตัวแพรวาไปแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปตามเธอกลับมาเขาคิดว่าบุษบาน่าจะสบ