ตอนที่ 8: ข่าวใหญ่

“พ่อของแกยุ่ง แกก็รู้ เขาอาจจะไม่มีเวลามานะ ถ้าแกต้องการอะไรบอกฉันได้ ฉันให้คนจัดการให้” คุณปู่พูดด้วยน้ำเสียงทื่อๆและคุณย่าค่อยๆพับแขนเสื้อเขาขึ้น

  เย่จื่อหยางเหลือบมองพวกเขา "พวกคุณกลับไปเถอะ ผมอยู่เองได้ ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ"

คุณปู่อารมณ์เสียเมื่อได้ยินเช่นนั้น จึงยกไม้ค้ำขึ้นตีที่ตัวและมือสองสามครั้ง อยากตีต่อแต่ถูกภรรยาห้ามไว้ “ตีอะไรของคุณ! มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจากันไม่ได้เหรอ? จื่อหยาง ทำไมถึงดื้อด้านขนาดนี้ คุณปู่พูดอะไรแค่เออออไปด้วยก็พอแล้ว ทำไมต้องทำตัวต่อต้านกับท่านขนาดนั้น ”

            “แล้วพวกคุณมาที่นี่ครั้งนี้เพื่อมาเยี่ยมผมจริงๆเหรอ? ตอนที่ฉันถูกจับเป็นตัวประกันโดยเจ้าพ่อค้ายาเสพติดในสามเหลี่ยมทองคำที่ยูนหนาน ถูกพวกเขาทรมานจนแทบจะหมดลมหายใจ พวกคุณมาเยี่ยมหรือเปล่า? “น้ำเสียงของ เย่จื่อหยาง เต็มไปด้วยความดูถูก

“ไอ้เด็กเวรนี่! วันนี้ฉันจะตีแกให้ตาย!” คุณปู่ยกไม้เท้าขึ้นสูงเหนือศีรษะ คาดว่าถ้าฟาดลงครั้งนี้อาจเจ็บจนตีลงครั้งจะเป็นเรื่องใหญ่เลยทีเดียว คุณย่ารีบคว้าไม้เท้าออกจากมือ

“ฉันทุบหลานจนตาย!” มาดูกันว่าใครจะสืบทอดตระกูลเย่ของคุณ!"

หลังจากตะโกนแบบนี้ คุณปู่ก็สงบลง แต่ยังไม่ยอมจำนนยังทำสีหน้าไม่พอใจ และคุณย่าจึงปล่อยให้เขานั่งบนเก็าอี้ข้าง ๆ 

"ครั้งนี้มาก็ไม่ใช่ว่าจะมาพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ คุณยังกล้าจะตีหลานให้ตาย ตาแก่ หยุดพูดเลย เดี๋ยวฉันคุยเอง”

คุณยายถลึงตามองคุณปู่ จากนั้นชั่วพริบตาก็หันหน้ามายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเย่จื่อหยาง

"จื่อหยาง คุณปู่ของหลาน พ่อของหลานและย่าคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และแม่ของหลานที่อยู่บนฟ้าก็คงจะรอเรื่องนี้ให้เกิดขึ้นเร็วๆ" 

ถ้าหลานคิดว่าการไปดูตัวหรือการมีแฟนมันยุ่งยาก พวกเราได้หาครอบครัวที่ฐานะเหมาะสมกับหลานไว้แล้ว แค่หลานไปเจอหน้าฝั่งนั้นสักครั้งรู้สึกเข้ากันได้ พวกเราก็จัดงานแต่งทันที”

เย่จื่อหยางนึกว่าเรื่องสำคัญอะไร แต่เขาไม่คาดคิดว่ามันยังคงเป็นเรื่องของการแต่งงาน เขาหัวเราะ "ตาแก่เจ้เลห์ อย่าได้คิดจะจับผมแต่งงานทางการเมืองเชียว  แต่อาจจะทำให้คุณปู่ผิดหวังเช่นกัน เพราะผมแต่งงานแล้ว"

  คุณปู่ถึงกับรีบลุกพรวดพราดจากเก็าอี้ทันที "แกพูดจริงหรอ?"

   "ผมจะหลอกเพื่อ?" เย่จื่อหยางพูดอย่างจริงจัง

   ถ้าคุณย่าไม่ยืนอยู่ระหว่างพวกเขาสองคน คุณปู่คงได้ตีเจ้าหลานชายไปนานแล้ว ไอ้เจ้าเด็กนี่ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ คุณย่าอึ้งไปสักพักจนได้สติกลับมา หลานชายของเธอเคยไม่ชอบการพูดถึงการแต่งงานมากที่สุด แต่ครั้งนี้เขายอมรับด้วยตัวเอง นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ?

“ตาแก่ เราจะทำอย่างไรดี? เราได้ทำข้อตกลงกับครอบครัวของฝั่งนั้นไว้แล้ว ถ้าเรากลับคำ พวกเราต้องรู้สึกผิดกับครอบครัวฝั่งนั้นแน่ๆเลย”

ไม่ว่ายังไงคุณปู่ก็ไม่เชื่อว่าเย่จื่อหยางแต่งงานแล้ว เขาส่งเสียงในลำคอ 

"ฮึ”ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว ถ้าแกแต่งงานแล้วจริงๆ ออกจากโรงพยาบาลแล้วพาภรรยาของแก่กลับบ้านทันที  ถ้าแกโกหกพวกเรา ฉันจะไม่บังคับแก ฉันจะจับแกมัด และจับจัดงานแต่งงานอย่างไม่มีข้อแม้ แล้วอีกอย่างอย่าหาคนมาหลอกฉัน

“กลับ!”

  คุณปู่จ้องเขม็งมาที่เย่จื่อหยาง แม้ว่าเขาจะอายุมากแต่เขายังคงมีพฤติกรรมเหมือนนายพล โดยไม่พูดเรื่องไร้สาระ เขาก็หันหลังกลับและเดินออกจากห้องคนไข้กับภรรยาของเขา

แพทย์บอก เย่จื่อหยาง ว่าแม้ว่าน่องของเขาจะหัก แต่เขาควรเคลื่อนไหวบ่อยๆ และกินซุปกระดูกที่อุดมด้วยแคลเซียมให้มากขึ้น เย่จื่อหยาง ถูกย้ายไปที่ชั้นสี่ของอาคารพักฟื้นสมรรถภาพของทหาร ผู้ป่วยทั้งหมดเป็นทหารกองทัพใหญ่ แต่ส่วนใหญ่ในจำนวนนี้เป็นทหารเกณฑ์ เมื่อพบเขาเป็นพันเอก ทุกคนยังคงมีความรู้สึกเกรงกลัว