ตอนที่ 14: มีน้องสาว

หลังจากที่ซ่งเสี่ยวเชียนพูดจบ เย่จื่อหยางก็เงียบไปสักพักแล้วพูดว่า "ซ่งเสี่ยวเชียน คุณเป็นคนไม่มีหัวคิดหรือเปล่า"

        "คุณยังกล้าด่าฉัน!?" ซ่งเสี่ยวเชียนโกรธมากอยากจะรีบกระชากคอและตายไปพร้อมกับเขา แต่ใครจะรู้ เธอเดินเร็วเกินไปทำให้เท้าข้างหน้าขัดกับเท้าด้วย ตัวเธอเซล้มลงบนเตียงของเย่จื่อหยาง

ทุกคนจ้องมองอย่างตกตะลึง ซ่งเสี่ยวเชียนที่กำลังกระโจนใส่เย่จื่อหยาง เขาวางหนังสือลงจากมือ และภายในหนึ่งในสามวินาที ซ่งเสี่ยวเชียนก็ล้มลงบนร่างของเย่จื่อหยาง เขาคว้ามือของเธอและพยุงเธอไว้ แต่ริมผีปากของพวกเขากลับสัมผัสกันแล้ว

เหมือนเวลาหยุดนิ่งไปสักพัก และทุกคนก็จ้องมองพวกเขาสองคนที่กำลังจูบกันในท่านี้อย่างอึ้งๆ ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออก แล้วก็มีเสียงกรีดร้องเสียบหูของผู้หญิงคนหนึ่ง ซ่งเสี่ยวเชียนคิดในใจว่า ฉันยังไม่ร้องเลย ใครหน้าไหนมีสิทธิ์มากรีดร้อง  

"แก! แก! ยัยผู้หญิงลามก ลุกขึ้นจากตัวพี่ชายของฉันเดี๋ยวนี่!"

เสียงหวานป่นเลี่ยนทำให้ ซ่งเสี่ยวเชียนขนลุกไปทั้งตัว แต่เธอลืมไปว่าริมฝีปากของเธอยังคงสัมผัสอยู่กับเย่จื่อหยาง เขาควบคุมสติแล้วใช้แขนพยุงให้เธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า

"คุณจะจูบอีกนานไหมยังไม่พอใจอีกเหรอ” จากนั้นยิ้มอย่างพอใจ

ซ่งเสี่ยวเชียนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สมองน้อยๆของเธอยังไม่ตอบสนอง ประโยคนี้ดูเหมือนจะมีอะไรผิดปกติใช่ไหม? แต่แล้วเธอก็ถูกยกขึ้นด้วยมืออันทรงพลัง

“ยังจะดูอีก!? นิเธอคิดจะเอาเปรียบพี่ชายของฉันอยู่ไหม?”

“พี่ พี่ชาย?” ซ่งเสี่ยวเชียนมองดูสาวสวยตรงหน้า ความสูงจากระดับ 170 เซนติเมตร ผมสลวยลอนใหญ่ ขนตายาวสั่นไหวเมื่อเธอกระพริบตา สวยและทันสมัยมาก

ซ่งเสี่ยวเชียนมองไปที่เย่จื่อหยางอีกครั้ง สาวสวยไม่พูดอะไรยกกำปั้นขึ้น ดูเหมือนว่าเธออยากจะจู่โจมใส่ซ่งเสี่ยวเชียนเต็มทน ซ่งเสี่ยวเชียนเตรียมพร้อมตัวป้องกันไว้แล้ว แต่เธอได้ยินเย่จื่อหยางพูดว่า

"เย่จื่อซิน หยุด!”

เยจื่อซุนหยุดทันที ปล่อยให้ซ่งเสี่ยวเชียนเดินไปที่ด้านข้างของเย่จื่อหยาง "พี่ ยัยผู้หญิงลามกคนนี้กำลังเอาเปรียบพี่เพราะเธอเห็นว่าพี่หล่อ ฉันสั่งสอนยัยคนนี้แทนพี่เอง! ก่อนอื่นให้ตีเป็นอัมพาตก่อน! "

  ซ่งเสี่ยวเชียนยืนตัวสั่น ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวจริงๆ ผู้คนที่มุงดูบริเวณข้างๆต่างก็ตัวสั่นเทา ผู้หญิงชั่วร้าย เหมือนคำโบราณพูดไว้จริงๆ อย่ามองคนแค่ภายนอก!

"อย่าทำตัวให้มันน่าเกลียดนัก เรียกพี่สะใภ้" เย่จื่อหยางเหลือบมองซ่งเสี่ยวเชียนที่กำลังจะแอบออกไป ซ่งเสี่ยวเชียนหยุดเดินทันทีและโต้กลับ

"อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!"

เย่จื่อซินอ้าปากกว้างและชี้ไปที่ ซ่งเสี่ยวเชียนด้วยความไม่เชื่อในสายตา "พี่ พี่แค่ขาหัก ไม่ใช่สมองที่กระทบกระเทือน! พี่โง่หรือเปล่า? พี่อยากได้ผู้หญิงที่ไม่มีหน้าอกและไม่มีก้นแบบนั้นพี่ก็ยังจะเอาเหรอ

จนถึงตอนนี้พี่ยังไม่แต่งงานฉันยังคิดว่าพี่ต้องหาพี่สะใภ้เป็นซูเปอร์โมเดลสวยไม่มีใครเทียบได้  แต่ฉันไม่คาดคิดมาก่อน

... พี่ล้อเล่นกับฉันใช่ไหม?”

“ยัยตัวแสบ! ว่าใครไม่มีหน้าอกและไม่มีก้น!” ซ่งเสี่ยวเชียนออกจะพอง สองพี่น้องในที่สุดก็หัวเราะออกมา  เย่จื่อซินก็มองและจัดเสื้อของเธอ  จับๆจัดๆบริเวณหน้าอกพูดว่า "ใครเป็นคนพูดก็เป็นคนรับนะ”

ซ่งเสี่ยวเชียนเห็นว่ากระดุมบนหน้าอกของเธอกำลังจะหลุดออกมา ส่งเสียงไอเล็กน้อย "พี่น้องทั้งสองคนบ้าไปแล้ว และฉันจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับความบ้าคลั่งนั้นอย่างแน่นอน! เจอกันที่อำเภอตอนแปดโมงเช้า

"พรุ่งนี้เช้าฉันจะหย่า” หลังพูดจบก็ออกไปที่ประตู

  เย่จื่อหยางกลับมามีสีหน้าเรียบเฉยอีกครั้ง และมองไปที่เย่จื่อซิน "เธอไม่ได้อยู่ในแคนาดาเหรอ? แอบกลับมาเพื่อสร้างปัญหาให้ฉัน?"!!