ตอนที่ 5: บาดเจ็บ

ภายในไม่กี่วันหลังจากการแต่งงานแบบฟ้าแลบของพวกเขา ซ่งเสี่ยวเชียนขาดการติดต่อจากเย่จื่อหยางอย่างสิ้นเชิง กลับกัน ซ่งเสี่ยวเชียนอยากจะติดต่อเย่จื่อหยางเธอก็ไม่มีเบอร์โทรศัพท์เขา

เมื่อภารกิจของเย่จื่อย่างสิ้นสุดลง แต่เขาถูกหามกลับไปบนเปล กระดูกขาหัก หลังจากพันผ้าพันแผลแบบง่ายๆ เฮลิคอปเตอร์ก็นำตัวส่งไปที่โรงพยาบาลของรัฐในเมืองหลวง ส่งตัวเข้ารับผ่าตัดทันที หลังจากนั้นหมอผ่าตัดได้ทำการผ่าตัดทันถ่วงที ทำให้การผ่าตัดเป็นไปอย่างสำเร็จ แค่พักผ่อนให้มากๆ ขาของคุณในไม่ช้าก็จะหายดี     

สมาชิกในทีมที่มากับ เย่จื่อหยางรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินดังนั้น เพราะเย่จื่อหยางยังคงอยู่ในอาการโคม่าก่อนที่ยาชาจะหมดฤทธิ์ไป และในช่วงบ่ายเขาน่าจะตื่น น่องขาขวาอยู่ในเฝือกและดูเหมือนว่าเขาจะต้องใช้ไม้ค้ำอยู่ระยะหนึ่ง

แม้แต่สมาชิกในทีมยังคิดว่ามันแปลกที่ได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้ ภารกิจสืบสวนดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อพวกเขาถอยกำลังกลับ เย่จื่อหยางก็ก้าวเข้าไปในกับดักด้วยขาขวาของเขาและติดกับดักที่น่อง เขาได้รับบาดเจ็บและ กระดูกแตกหักและเกือบจะถูกศัตรูพบเข้า

   มันเป็นความประมาทอย่างมาก ความผิดพลาดครั้งนี้ถือเป็นความผิดพลาดระดับต่ำที่สุด โดยสมาชิกของกลุ่มพิเศษ ไม่คาดคิดว่า หัวหน้าอย่างเย่จื่อหยางจะทำผิดพลาดเช่นนี้ได้อย่างไร ซึ่งทำให้สมาชิกในทีมสับสนมึนงงอย่างมาก

  ทุกคนคิดว่า เย่จื่อหยาง เหยียบกับดักโดยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แต่ที่จริงแล้วคนที่ทำผิดพลาดคือถังซุน แต่เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยปากยอมรับว่าเป็นความผิดของตัวเอง

ถังซุน เป็นทหารผ่านศึกในหน่วยพิเศษ แต่เขามีบุคลิกสบายๆ และไม่ค่อยระมัดระวัง เขาเป็นคนที่มีปัญหามากที่สุดระหว่างปฏิบัติภารกิจ ถ้าเขาไม่ใช่ทหารผ่านศึก และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเย่จื่อหหยางและหัวหน้าหลายคน ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะถูกไล่ออกจากกองกำลังพิเศษนานแล้ว

ในความเป็นจริงเมื่อถอยกำลังกลับ ถังซุน คิดว่ากับดักได้จัดการเรียบร้อยแล้ว เขาจึงวิ่งไปหา เย่จื่อหยาง และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำเบา เขาหลุดสมาธิอยู่ครู่หนึ่ง โดยไม่สังเกตว่ามีกับดักอยู่ตรงหน้าเขา เย่จื่อหยางกลับมองเห็นทันที เขาก้าวไปหนึ่งก้าวเพื่อคว้าตัวถังซุนไว้ และเหยียบกับระเบิดเอง

  เขายังได้รับบาดเจ็บเพื่อช่วย ถังซุน เพื่อนร่วมทีมแสนโง่เง่าไว้ แต่ทุกคนกลับคิดว่ามันเป็นความประมาทของเขาในระดับขั้นต่ำสุด

ถังซุน จุดบุหรี่ยืนสูบบนระเบียง เขารู้ผิดกับเย่จื่อหยางจริง ๆ อีกทั้งเย่จื่อหยางยังเป็นหัวหน้าทีม และตอนนี้หัวหน้าทีมเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการกระดูกหักที่เกิดจากเขา ในใจของเขาเกิดความรู้สึกผิดและกังวลใจอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายเขาถูกนางพยาบาลตำหนิที่มายืนสูบบุหรี่ตรงนี้

“คุณ คุณนั้นแหละคุณไม่ได้อ่านป้ายเหรอคะ ตรงนี้ไม่ให้สูบบุหรี่หรือว่าตาบอดคะ รีบดับเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

        “ตรงนี้คือระเบียงที่ระเบียงสูบบุหรี่ไม่ได้แล้ว”ถังซุนพูดสวนกลับ

“บอกว่าสูบไม่ได้ก็คือสูบไม่ได้ยังไงคะ ที่นี้คือตึกพักคนไข้ ถ้าจะสูบบุหรี่ ลงบันไดเลี้ยวซ้ายแล้วเลี้ยวขวาเดินตรงไปจะมีสวนดอกไม้ตรงนั้นสูบบุหรี่ได้ค่ะ อย่าคิดว่าคุณใส่ชุดลายพรางเป็นทหารแล้วจะคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น แล้วจะสามารถไม่ปฏิบัติตามกฏได้รับ ดับมันเดี๋ยวนี้ค่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาที่ดับเพลิงฉีดดับควันบุหรี่แทนคุณ

“ถังดับเพลิงเล็กๆวางอยู่ข้างๆ”

“คุณพยาบาลอยากจะถูกโยนออกไปใช่ไหม” ถึงแม้ว่าจะพูดไม่ยอมรับผิด แต่มือก็ดึงบุหรี่ทิ้งลงพื้นและใช้เท้าขยี้ไฟให้ดับ

“ฉันไม่ใช่พยาบาลฉันเป็นหมอเห็นไหมคะ”

ซ่งเสี่ยวเชียนอธิบายไม่รู้กี่คนต่อกี่คนว่าเธอไม่ใช่พยาบาล ป้ายชื่อก็ติดอย่างชัดเจนว่าเป็นศัลยแพทย์ทุกคนไม่แหกตาดูหือยังไง

ถังซุนเดินเข้ามาดูใกล้ๆ

“โอ๊ะ นักศึกษาศัลยแพทย์ฝึกหัด น้องสาว ถ้าฝึกงานไม่ผ่านก็อาจจะลดขั้นมาเป็นพยาบาลเนอะแต่ว่าผมดูคุณชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ไม่สนใจหน้าที่ของตัวเอง ผมก็ขอให้คุณได้มาเป็นหัวหน้าพยาบาลไวๆล่ะกัน”พูดอย่างยั่วโมโห้

“ไปลงนรกซะ”

ซ่งเสี่ยวซุนยกเท้าขึ้น และใช้แรงทั้งหมดของเธอกระแทรกลงบนเท้าของถังซุน ทำให้ถังซุนกุ้มเท้าตัวเองด้วยความเจ็บปวด !!