เมื่อฉันต้องมาอยู่บ้านเช่าในราคาถูกแสนถูกในความที่เงินน้อย ฉันจึงไม่มีสิทธิ์เลือกมากนัก ฉันได้บ้านเช่าราคาถูกแถมรูทเมทสุดหล่อลากที่วันๆพาสาวๆมานอนเล่นจ้ำจี้กันไม่ซ้ำหน้าแทบจะทุกคืน!!!!! “ทำไมนายไม่ใส่ถุง?” “ก็พี่ยังไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน…พี่ปลอดภัยผมเลยไม่ใส่” “แต่นายผ่านผู้หญิงมาเยอะ..นายไม่ปลอดภัย!” “ถึงผมจะมีอะไรกับผู้หญิงมาเยอะ…แต่ผมสวมใส่ถุงทุกครั้งและทุกน้ำนะครับ…”
ดูเพิ่มเติม“จะเคนโซไหนก็ช่างผมเถอะครับ…!!”เสียงของผู้ชายคนนั้นเปล่งออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ“ว่าแต่พี่มาเมาอะไรที่เปลี่ยวๆแบบนี้?”“ไม่กลัวโดนลากไปรุมโทรมเหรอไง?”“ดูแต่งตัวดิ!”พรึบ“อื้อออ…ไม่เอา…ฉันร้อน!”ฉันเอ่ยบอกเขาไปพลางพยายามดึงเสื้อแจ็คเก็ตที่หนักมากออกไปจากร่างของฉันที่โดนเคนโซเอาคุมร่างของฉันไว้พรึบ“ถ้าไม่ใส่…ก็กลับบ้าน!”เคนโซว่าพร้อมกับคว้าข้อมือของฉันและออกแรงดึงร่างของฉันให้ลุกขึ้นพรึบ“ไม่กลับ!!”ฉันสะบัดข้อมือตัวเองอย่างแรงให้หลุดจากการจับกุมของเคนโซและเอ่ยตะคอกใส่เขากลับไป“อย่าดื้อได้เปล่าวะ!!”เคนโซตวาดเสียงดังใส่ฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่กลัวเขา และไม่กลัวใครทั้งนั้น“อย่ามายุ่ง!!”ฉันแผดเสียงดังใส่เคนโซ จนเขาทำเพียงแค่ยืนมองฉันเฉยๆ“พี่เป็นอะไรเนี่ย…ทำตัวเป็นยัยขี้เมาเหมือนคนอกหักแบบนี้”“ฉันไม่ได้อกหัก!!”ฉันเงยหน้าขึ้นไปตะโกนเสียงดังตอบเขาไป“เขาก็แค่ไม่รัก…ฉัน”และฉันก็พูดเสียงแผ่วเบาอย่างคนที่จุกอยู่ในอก นี้เป็นการอกหักและการผิดหวังครั้งแรกในชีวิตของฉัน ซึ่งฉันไม่เคยเตรียมใจกับเรื่องอย่างนี้มาก่อน เพราะฉันคิดว่าฉันโชคดีที่สุดที่ได้พี่คีรีเป็นแฟน และคิดมาตลอดว่าเขารักฉันมาก “ฮืฮๆๆๆใช
“มีแต่รี…ได้ไหม?”คุณป้าเจ้าของร้านว่าพร้อมชูกล่องเหล้าให้ฉันดู ฉันก็พยักหน้าว่าได้หมดตอนนี้ ขอแค่กินแล้วเมา เมาเพื่อให้ลืมเธอไปเลย!!!“มีแต่กลมขนาดใหญ่เจ็ดร้อยมิลลิลิตร”“แปดร้อยบาท…”“ได้ค่ะ…เอามาสองกลมเลย!”ฉันตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกับสะอึกจากการร้องไห้มาอย่างหนัก พรึบ“หนึ่งพันหกร้อยบาท”ป้าเจ้าของร้านว่าพร้อมกับยื่นถุงหิ้วสีเข้มมาให้ฉันที่ด้านในบรรจุเหล้าสองกลม ฉันก็ยื่นเงินแบงค์พันสองใบให้เธอและรอเงินทอนเมื่อได้เงินทอนมาจากป้าฉันก็จัดการยัดเงินทอนเก็บลงไปในกระเป๋าช่องลับของกระโปรงพรึบฉันหยิบถุงเหล้าและเก็บเงินทอนเรียบร้อยก็เดินเท้าเปล่าซึ่งฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าไปถอดรองเท้าทิ้งไว้ที่ไหนและตอนไหนที่เท้าฉันไม่ได้สวมใส่รองเท้า แต่พอรู้ตัวอีกทีก็เจ็บแสบที่เท้าทั้งสองข้างไปหมดแล้วพรึบฉันทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้สีขาวตัวยาวที่นั่งได้ถึงสามคนและจัดการเปิดขวดเหล้ากลมขึ้นมาและเริ่มกระดกทันที“อ๊าาาาาาห์”ฉันร้องออกมาที่รสชาติขมๆและเข้มๆของเหล้าลงคอฉัน ฉันกระดกเหล้าอย่างเพียวๆจนรู้สึกแสบคอและแสบท้องไปหมด แต่แบบนี้ยิ่งดี ฉันจะได้เมา เมาให้ลืมพี่คีรี!“อึกๆๆๆฮืฮๆๆๆๆ”ฉันเบะปากร้องไห้ออกมาอย่างไม่
“ก็ได้ครับ…” “ว่าแต่คุณภีมมาเมืองไทยรอบนี้….จะอยู่กี่วันครับ…?” “ก็ไม่รู้สิครับ…อยู่จนกว่าคุณคีรีจะเบื่อผม^_^” “คุณคีรี…?”ฉันที่ได้ยินบทสนาที่ฟังดูสนิทสนมของชายสองคนนั้นได้อย่างชัดเจนและได้ยินเสียงที่คุ้นหูฉัน พี่คีรี มาทำอะไรที่นี้และทำไมเขาดูสนิทสนมกับคุณภีมขนาดนั้น พรึบ “พี่คีรีจริงๆด้วย..”ฉันพึมพำออกมาเมื่อโผล่หัวออกมาจากหลังโซฟาเพื่อดูหน้าผู้ชายสองคนนั้นให้ชัดเจน ก็ต้องถึงกับตกใจที่เป็นพี่คีรีจริงๆด้วย เขากำลังยืนโอบกอดผู้ชายร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีดำและทั้งสองคนกำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่ก่อนที่จะค่อยๆโน้มใบหน้าหล่อเข้าหากันอย่างช้าๆ “จ๊วฟฟฟฟฟ” “อื้อออ”ทั้งสองมอบจุมพิตที่เร้าร้อนและดุดันให้กันและกัน ผิดกับฉันที่อ้าปากค้างกับภาพเบื้องหน้าที่เห็น พี่คีรี แฟนของฉันกำลังจูบอยู่กับผู้ชาย ที่เขาไม่ยอมจูบฉันก็เพราะว่าเขา ไม่ได้ชอบฉัน “อื้ออ” พรึบ ฉันเอามือปิดปากไม่ให้ส่งเสียงร้องเล็ดลอดออกไปเมื่อผู้ชายรูปร่างหน้าตาที่หล่อดูดีไปหมดทุกสัดส่วนสองคนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มและค่อยๆพากันเดินเข้าไปในห้องน้ำ พรึบ ฉันลุกขึ้นยืนและค่อยๆก้าวขาที่เเข็งทื่อเดินไปดูภาพบาดตาบาดใจเบื้องหน้า กว่า
“คุณภีม…นี่เขาเป็นใครเหรอ?”“ถึงต้องเตรียมห้องสูทไว้ให้เขาเลย?”ฉันที่ช่วยยัยถุงแป้งดูดฝุ่นตามพรมสีขาวตรงโซนห้องนั่งเล่นของห้องสูทใหญ่หรูหรานี้ก็เอ่ยถามไปอย่างสงสัย“คุณภีมเป็นเจ้าของโรมแรมนี้…และอีกๆหลายๆสาขาที่อยู่ทั่วประเทศน่ะ..”ถุงแป้งที่นำผ้าสีขาวเช็ดไปตามโต๊ะและของตกแต่งซึ่งเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากฉันนักเอ่ยตอบฉันมา ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ และเราสองคนก็ช่วยกันทำความสะอาดและจัดห้องให้เรียบร้อยเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มจนทุกอย่างในห้องนี้สะอาดเหมือนใหม่ทุกอย่าง“นี่ถุงแป้ง!!”“คะ!”ถุงแป้งและฉันที่กำลังนั่งพักเหนื่อยที่ห้องพักของแม่บ้านอยู่ถึงกับต้องหันไปมองเสียงเเข็งที่ตะคอกอยู่ด้านหน้าประตูห้องสูทพลางสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ฉันจึงหันไปมองตาม ดีนะที่เธอคนนี้ที่มาเรียกยัยถุงแป้งไม่ใช่คุณเกลอะไรนั้น ไม่งั้นฉันกับยัยถุงแป้งแย่แน่“ลูกค้าเช็คเอาท์ออกไป...มาช่วยพี่ทำความสะอาดห้องหน่อยเร็ว!”“ค่ะๆๆ”ถุงแป้งรีบลุกขึ้นพร้อมกับก้มศีรษะลงอย่างเข้าใจและเธอก็หันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าลำบากใจ“เอ่อ…”“มีอะไร?”ฉันทำถามถุงแป้งเสียงเข้มที่เห็นว่าสีหน้าที่ร้อนรนใจของเธอกำลังจ้องมองฉันอยู่“คือว่าฉัน….ลืมไปว่า
เหตุการณ์ก่อนหน้านั้นสองชั่วโมงโรมแรมWหรูระดับห้าดาวใจกลางเมืองชั้นที่8 โซนพนักงานของโรงแรมขวัญเอย กมลวรรรณ…..พรึบ“นี่ขวัญเอยเพื่อนแป้งค่ะ….”ถุงแป้งเพื่อนจากมหาลัยที่เรียนคณะเดียวกับฉันเอ่ยบอกผู้หญิงวัยกลางคนที่เเต่งชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าของโรงแรมแห่งนี้ด้วยถ้อยคำและน้ำเสียงสุภาพ ฉันจึงยกมือไหว้ผู้หญิงคนนั้นตามมารยาท“อืม….”หญิงวัยกลางคนยกมือรับไหว้ฉันพลางมองหน้าฉันอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัว ฉันก็ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความเกร็งพลางหันไปมองหน้าถุงแป้งอย่างหวาดกลัว เธอก็ทำเพียงแค่ยิ้มอ่อนให้ฉันที่จริงฉันไม่ค่อยสนิทกับเธอด้วยซ้ำไปหรอก เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยรวยน่ะ แต่เธอเรียนเก่งจนได้เป็นเด็กนักเรียนทุน ฉันที่กำลังมองหางานอยู่ จึงเข้าไปคุยทำความรู้จักกับเธอและบอกถึงจุดประสงค์ของตัวเองว่าฉันอยากหางานสบายๆที่ไม่เหนื่อยไม่ต้องตากแดดทำน่ะ ถุงเเป้งก็เลยชวนฉันมาที่นี้ โรงแรมระดับห้าดาวที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองกรุงแห่งนี้“วันนี้เธอก็ตามยัยถุงแป้งเพื่อดูงานที่เธอจะต้องทำไปก่อน…”“และพรุ่งนี้ค่อยนำเอกสารการสมัครงานมาให้ฉัน…”“ขอบคุณค่ะคุณเกล^_^”ถุงแป้งยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางยกมือไหว
“เออๆๆอดีตแฟนก็อดีตแฟน….”“เธอจะกลับมาอยู่ที่นี้ถาวร…เพราะเห็นว่าคุณลุงพ่อของเธอ….ล้มป่วยน่ะ…”“ล้มป่วย?”ผมเอ่ยทวนคำพูดของพี่ติณห์ไปอย่างตกใจและเป็นห่วงคุณลุงภวัตพ่อของวิเวียนอดีตผู้หญิงที่ผมรักเธอมากและครั้งหนึ่งเราเคยใช้ชีวิตร่วมกันแต่มันก็เป็นแค่อดีตที่ผมไม่อยากจะจำ“อืม…ใช่…เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเข้าไปหาท่าน…เอาการ์ดงานแต่งไปให้ท่านน่ะ…”“อาการท่านมองหนักเอาเรื่อง….”“สงสัยท่านคงไม่มีเงินส่งไปให้ลูกสาวท่านผลาญอีกแล้วน่ะ…”พี่ติณห์พูดถูกทุกอย่าง ผมก็พยักหน้าเข้าใจ ลุงภวัตเคยเป็นเลขาของคุณพ่อผมมาตั้งแต่พ่อผมก่อตั้งบริษัทเหมืองเพชรใหม่ๆจนกิจการของพ่อผมเติบใหญ่อย่างทุกวันจนทำให้ผมและวีเวียนลูกสาวของลุงภวัตได้รู้จักกันและสนิทสนมกันจนผมรักเธอเพราะเธอเป็นความรักครั้งแรกของผมและก็ยังเป็นคนแรกของผมอีกด้วย ผมรักเธอมาจึงไปขอร้องอ้อนวอนให้คุณพ่อผมไปขอหมั้นวิเวียนให้ผม จนผมกับวิเวียนได้หมั้นหมายกัน เราสองคนจึงตัดสินใจไปใช้ชีวิตกันสองคนที่ต่างประเทศเพื่อไปเรียนต่อเกรดสิบที่แอลเอ ปีแรกเรามีความสุขกันมากแต่พอเข้าปีที่สองปีสามวิเวียนผู้หญิงที่แสนดีของผมก็เปลี่ยนไป เธอเริ่มกลับบ้านมืดเริ่มเที่ยว และใ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…โรงแรมหรูระดับห้าดาวใจกลางเมืองชั้น5 โซนภัตตาคาร…20:00น.เคนโซ คิณภพ….พรึบ“อะไรครับ?”ผมที่ก้มหน้าก้มตากินอาหารค่ำสุดหรูในภัตตาคารหรูแห่งนี้ด้วยความเอร็ดอร่อยก็ต้องหยุดชะงักลงและเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่ชายสุดที่รักของผม(มั้ง)พรึบพี่ติณห์ไม่ตอบคำถามผมเขากลับยักคิ้วให้ผมและพยักหน้าให้ผมเปิดอ่านซองจดหมายสีชมพูที่เขาเป็นคนยื่นให้ผมดูเอง ผมก็ขมวดคิ้วงุนงงก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบซองจดหมายมาจากมือของพี่ติณห์ พี่ชายคนเดียวของผม“การ์ดแต่งงานเหรอพี่?”ผมที่เปิดซองจดหมายออกก็พบกับการ์ดรูปหัวใจและพอผมอ่านข้อความในจดหมายก็พอจะรู้ว่าเป็นการเชื้อเชิญให้ไปงานแต่งงาน ผมเลยมองหน้าพี่ติณห์และถามเขาออกไปด้วยความตกใจปนตื่นเต้นและดีใจรวมๆกันไป ที่พี่ชายสุดที่รักของผมจะมีเมียกับเขาสักที^_^“อืม…อย่าลืมไปล่ะ….”“ไปแน่นอนอยู่แล้วครับ…พี่ชายสุดหล่อแต่งงานทั้งที^_^”ผมเอ่ยพูดไปพลางยิ้มกว้างอย่างทะเล้นให้พี่ติณห์เขาก็ยิ้มให้ผมใบหน้าของพี่ติณห์เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆอย่างเขินอาย ผมก็มองหน้าพี่ติณห์ด้วยความขำๆที่เห็นพี่ชายผมเขินได้ขนาดนี้ แสดงว่าผู้หญิงคนที่พี่ติณห์จะแต่งงานด้วยต้องไม่ธรรมดา เพราะพี
17:30น.ร้านคาเฟ่หน้ามหาลัยQAพรึบ“คุณหนูเอยของป้า”ป้าแพรเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบาและสงสารจับใจทันทีที่เธอเดินเข้ามาหาฉันที่นั่งรอเธอที่โต๊ะอาหารของร้าน โดยที่เมื่อวานฉันโทรนัดแนะให้ป้าแพรแอบเก็บเสื้อผ้ารองเท้าและกระเป๋าของฉันมาให้ฉันโดยสถานที่นัดแนะของเราทั้งคู่คือคาเฟ่หน้ามหาลัยของฉัน ที่ป้าแพรรู้จัก ฉันเลือกนั่งเป็นโต๊ะด้านในสุดของร้านเพื่อความเป็นส่วนตัว เพราะเวลาเย็นๆแบบนี้นักศึกษาและนักเรียนจากวิทยาลัยเทคนิคค่อนข้างเยอะน่ะ“ป้าแพร^_^”ซึ่งผิดกับฉันที่ลุกขึ้นยืนและเอ่ยเรียกป้าแพรไปด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างดีใจพรึบป้าแพรวางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบที่เป็นสีชมพูที่เธอเข็นมาลงและโผเข้าสวมกอดฉันทันที ฉันก็กอดตอบเธอไปเธอกอดฉันแน่น ฉันกับป้าแพรจะค่อนข้างสนิทกันเพราะเธอเป็นคนเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เกิดน่ะ เธอรักและเอ็นดูฉันมาก“คุณหนูของป้า^7^”ป้าแพรคลายกอดฉันและยื่นมือลูบไปตามท่อนแขนของฉันด้วยสายตาเป็นห่วง“นั่งก่อนนะคะ^7^”ฉันเอ่ยชวนป้าแพรให้นั่งลง เธอก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าเป็นคำตอบให้ฉัน“ป้าแพรจะรับน้ำอะไรดีคะ?”“ไม่ล่ะค่ะคุณหนู…ขอบคุณนะคะ^_^”“ค่ะ…”“คุณหนูเป็นยังไงบ้างคะ…เรื่องที่พัก…สะดวกสบา
“พี่สาวของพี่เคนโซเหรอคะ?”เสียงหวานใสที่ฟังดูสงสัยและไร้เดียงสาเอ่ยกระซิบถามหนุ่มหน้าหล่อที่ชื่อเคนโซไป เขาชื่อเคนโซเหรอ ชื่อนี้ไม่เหมาะกับคนจนๆเลยเนอะ“เปล่าหรอกครับ…พี่ขวัญเอยเขาเป็นรูมเมทพี่น่ะ…”“รูมเมทเหรอคะ…มีนามาที่บ้านพี่เคนโซหลายครั้ง…ไม่เคยรู้เลยนะคะ…ว่าพี่เคนโซมีรูมเมทด้วย?”“เพิ่งมีนะคะ…น้องมีนารีบทานข้าวเถอะค่ะ..เดี๋ยวไปวิลัยสายนะ…”“ค่ะ…”ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังบทสนทนาของคนทั้งสองนั้นนะ แต่บังเอิญว่าฉันที่ยืนใส่รองเท้าอยู่ได้ยินพอดีน่ะ พรึบ“แฟนพี่ขวัญเอย…ยังไม่มารับอีกเหรอครับ…?”ฉันที่ยืนรออยู่หน้าถนนหน้าบ้านที่พยายามจะไม่สนใจผู้ชายหน้าหล่อที่กำลังจูงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ออกมาจากข้างบ้านจนถึงหน้าบ้านที่ฉันกำลังยืนอยู่และเขาก็เอ่ยถามฉัน ฉันจึงต้องหันไปมองหน้าเขาด้วยสายตาเรียบเฉย“ใกล้แล้วย่ะ!”ฉันตอบเสียงห้วนอย่างคนที่แสดงออกได้ชัดว่าไม่อยากคุยกับเขา แต่เคนโซกลับไม่สะทกสะท้านเลยกลับยิ้มหวานให้ฉัน แถมยังมองเรือนร่างท่อนขาเรียวขาวของฉันด้วยแววตาหวานเยิ้มอีกตั้งหาก “นาย!”ฉันจึงต้องเรียกเขาเสียงเข้มเมื่อแฟนของนายรูมเมทเดินออกมาจากบ้านเช่าพอดี เขาจึงยิ้มบางๆให้ฉันก่อนจะหันไปมอ
ชื่อเล่น เคนโซ(เคน) ชื่อจริง นาย คิณภพ ณรงค์เดช อายุ19ปี เด็กสถาบันนักเรียนช่างกลปีสุดท้าย หัวโจกประจำสถาบันที่มีหน้าตาหล่อเหลามีผู้หญิงรุ่นพี่รุ่นน้องรายล้อมรอบๆตัวแต่เขาก็มองพวกเธอเป็นแค่ของเล่นคั้นเวลาเท่านั้น เจ้าชู้ตัวพ่อ “พี่สาว….ไม่สนใจที่จะมีแฟนเป็นรุ่นน้องบ้างเหรอครับ^_^” “ถึงผมจะไม่รวย…แต่ผมหล่อไงครับ…ถึงแรด ได้^_^” “เรียกพี่สาวไม่ถนัด…ขอเรียกเมียแทนได้หรือเปล่าครับ?” ชื่อเล่น ขวัญเอย ชื่อจริง นางสาว กมลวรรณ ลิ้มเกียร์ อายุ22ปี คุณหนูผู้สวยสง่า สถานะทางบ้านค่อนข้างรวย แต่เธอกลับต้องหันหลังให้บ้านหลังใหญ่ที่เคยอบอุ่นที่เธอเคยอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็กเพียงเพราะแม่ของเธอลุ่มหลงสามีเด็ก นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปีสาม มหาลัยQA “ฉันไม่ชอบผู้ชายที่อายุน้อยกว่า…!!” แนะนำเรื่อง "พี่สาว…ไม่สนใจจะคบผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเป็นกิ๊กเหรอครับ…” “เขาว่ากินเด็ก…จะเพิ่มความสวยขึ้นเหมือนสาวพันปีเลยนะครับ^_^” “หึ…ฉันไม่ชอบผู้ชายอายุน้อยกว่า…” “เพราะมันงี่เง่า…และง้องแง้งเข้าใจป่ะ..” “ฉันชอบผู้ชายที่มีความเป็นผู้นำ…” “และดูแลฉันได้…” “ว้า…ถ้าอย่างงั้น…ผมคงไม่มีสิทธิ์…...
ความคิดเห็น