ตอนที่9

“เอ่อ…เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่สินะครับ…”เสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นทำให้ฉันเผลอสะดุ้งตกใจและรู้สึกตัวว่าเผลอจ้องเรือนร่างของผู้ชายตรงหน้านี้นานเกินไปแล้ว

พรึบ

ทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นไปหมายจะก่นด่าเขาแต่แล้วฉันก็ต้องเข้าสู่โหมดตกตะลึงเป็นรอบที่สอง กับใบหน้าหล่อเหลาจมูกโด่งเป็นสันดวงตาสองชั้นกลมโตริมฝีปากหยักสีชมพูอวบอิ่มปลายคางเรียวใบหน้าเรียวยาวราวกับเป็นใบหน้าที่ฟ้าประทาน รวมไปถึงเรือนผมของผู้ชายคนนี้ที่ออกสีน้ำตาลเข้มๆจัดว่าเขาคนนี้เป็นผู้ชายที่หล่อมากจริงๆ ถึงที่มุมปากของเขาจะมีรอยฟกช้ำอยู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของผู้ชายคนนี้ลดน้อยลงเลย

“เอ่อออ….”ฉันอ้ำๆอึ้งๆพูดอะไรไม่ออก

“นี่…แกจะยืนอยู่อีกนานไหม…ฉันมีธุระจะเคลียร์กับผู้ชายคนนี้!”เสียงแหลมเฟี้ยวของผู้หญิงดังเรียกสติฉันให้กลับมา ฉันก็ละสายตาจากหนุ่มหน้าหล่อสไตล์เกาหลีไปมองหน้าคู่อริของเขาแทน ก็พบกับผู้หญิงร่างเล็กที่มีผ้าขนหนูผืนจิ๋วพันเรือนร่างของเธอทำให้ฉันรู้ได้ทันที ว่าสองคนนี้เพิ่งผ่านอะไรกันมา

“ฉันแค่จะบอกว่า..บ้านฉันไม่ใช่โรมแรมม่านรูด…”ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบตรึงทำให้ผู้ชายหน้าหล่อถึงกับขมวดคิ้วงุนงงและสงสัยพร้อมกับมองเรือนร่างของฉันอย่างไม่วางตาที่เขาจ้องนานที่สุดก็คงจะเป็นหน้าอกหน้าใจของฉันที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวของฉันที่เป็นผ้าซีทรูมันบางแสนบางและข้างในฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้วย

พรึบ

“มองอะไร!”ฉันถามเขากลับไปเสียงแข็งพร้อมกับทำสีหน้าดุดันอย่างคนที่ไม่พอใจพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกหน้าใจที่มันใหญ่โตและที่หน้าอายไปกว่านั้นคือ ฉันอยู่ในชุดนอนตัวบางสีขาวที่แสนวาบหวิวน่ะสิ

“คุณคงจะไม่รู้สินะครับ…ว่าผมเป็นรูมเมทของคุณ^_^”

“รูมเมท?”ฉันทวนคำพูดของผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ไปทั้งๆที่ยังคงเอามือกอดหน้าอกของฉันอยู่

“คุณป้าเจ้าของบ้านหลังนี้…เขาคงให้เราสองคนแชร์ค่าเช่ากันน่ะครับ…”

“เพราะผม…ไม่มีเงินจ่ายเธอถึงเป้าสักเดือนนะครับ^_^”

“นี่แกจนมากเลยเหรอ?”นั่นไม่ใช่คำถามจากฉันนะ แต่เป็นคำถามของผู้หญิงหน้าตาสวยแต่มองเอาเรื่องคนด้านหลังของหนุ่มหล่อคนนี้ต่างหากล่ะ

“ก็ใช่น่ะสิ….น้องน้ำใสไม่ต้องหวังหรอกนะครับ…ว่านอนกับผมเมื่อคืนนี้…”

“แล้วจะได้เงินค่าตัวน่ะ…”

“เพราะผมไม่มีจ่ายหรอกนะ^_^”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!”ทันทีที่หนุ่มหน้าหล่อพูดจบเจ้าหล่อนคนนั้นก็แผดเสียงกรี๊ดออกมาซะเต็มเแก้วเสียงที่เธอมีเลยล่ะ ฉันที่ทนต่อเสียงกรี๊ดไม่ไหวจึงต้องรีบวิ่งกลับเข้าห้องอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ยอมปล่อยมือลงมาจากหูทั้งสองข้างเลยล่ะ

“เดี๋ยวก่อนสิครับ…”

“คนสวย!!”

“เธอชื่ออะไรอ่ะ…!”

“เราชื่อเคนโซนะ^_^”เสียงนายหน้าหล่อนั้นเอ่ยเรียกฉันและเอ่ยถามชื่อฉันพร้อมกับบอกชื่อเขาดังมาจากด้านหลังของฉันแต่ฉันไม่ได้หันกลับไปมองหน้าเขา เพราะดูเสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่อยู่ตอนนี้สิ มันช่างโป๊เปลือยอะไรได้ขนาดนั้น

“บ้า!”

“แกจะไปนึกถึงเรือนร่างของผู้ชายคนนั้นทำไม!”ฉันสะบัดศีรษะอย่างแรงเพื่อให้สมองลบภาพเรือนร่างที่ขาวละเอียดของนายหน้าหล่อนั้นให้ออกไปจากหัวสมองของฉัน

“ภาพยังติดตาอยู่เลย…”ฉันย่นจมูกและพึมพำออกมาก่อนจะเอนตัวนอนคว่ำหน้าลงไปบนที่นอนของตัวเองที่ร้อนแสนร้อนเพราะฉันนอนแอร์จนชิน แต่นี้มีแต่พัดลมตัวจิ๋วตัวเดียว แต่ฉันต้องอดทน อดทน….เท่านั้นสินะ