The Billionaire's Puppet

EVERLEIGHMula rito sa bakanteng lote, katabing barangay ng university na aking pinapasukan, narito ako upang bigyan leksyon si Anitha.Pinahiya niya ako sa maraming tao at kahit na sino ay hindi matutuwa roon.Hindi ko alam kung ano at saan siya kumukuha ng lakas ng loob sa bawat araw na sinasaktan ko siya.Sa tuwing magkakaharap kami ay balewala lamang sa kaniya ang presensya ko. Hindi man lang tinatablan ng takot sa tuwing siya'y pinagbabantaan ko. "Talaga bang 'di ka nasisindak sa akin?"Matalas na titig ang ginawad ko sa kaniya, habang binibitawan ang mga katagang yonBinigyan niya lang din ako tulad sa 'kin at ngumisi, "Hindi."Nanginig ang mga kamay ko dahil sa inis at galit. Mariin kong hinawakan ang kanyang mga buhok sa tuktok ng kaniyang ulo at hinila iyon pababa.Napapikit naman siya sa sakit no'n."Kung gano'n, hindi matatapos ang araw na ito na hindi nababahiran ng takot ang dibdib mo dahil sa 'kin."

EVERLEIGHWala akong pinagsasabihan tungkol sa buhay ko sa loob ng bahay. Maging si Anitha ay alam din. Sa mga taong kilala ko, siya ang taong malabo kong pagsabihan nito dahil magkaaway kami. Ang lalaking nagngangalang Seven.Napabuga ako ng tawa. Isa pa iyon. Hindi ko siya kilala. FLASHBACK"Sino ka ba?" iritadong tanong ko. "Hindi naman siguro kailangan na kilala mo muna ako bago ko malaman ang kalagayan mo." Sagoy niya atsaka lamang tumayo ng ayos. "Isa kang babaeng 'di makabasag pinggan. Sa ganiyan kita unang nakilala, pero 'yong nakita ko kahapon? Kung gaano kalupit ang tita mo ay siya ring lupit mo sa—""Huwag mo akong ihalintulad sa kan'ya." Sagoy ko at umiwas ng tingin.END OF FLASHBACKNilayasan ko na siya na'n at hindi pinatapos sa pagsasalita.Hindi ko kailangan ng tulong ng iba, lalo na kung nakikita lang ako bilang isang babaeng walang awa. Hindi na ako sumipot pa sa mga susunod na klase.Bukod sa nahihiya na ako,

EVERLEIGHMaingay. Maraming tao. Masikip. Kaya naman kagat-kagat ko ang labi at pinipilit huwag mahulog ang mga alak sa manipis na baso na iaabot sa mga bisita. Isa itong party at lahat ng mga tao rito ay talaga namang mamahalin ang suot. "Ayos ka lang ba?" napalingon ako kay Seven at nakangiting tumango."Oo, ayos lang.""This is your wine, ma'am and sir." Nakangiting saad ko at tumango naman ang dalawa. Napatingin ako sa labas ng mansion at dahil salamin lang naman ang nagsilbing dingding ng mansion, mula rito sa loob ay kita mo ang malaking swimming pool na nagliliwanag dala ng ilaw mula sa ilalim nito.Wala pang lumalangoy, ang alam ko'y mamaya pa. Tulad ngayon, mag aabot din ako ng mga alak sa kanila mamaya habang sila ay nasa swimming pool.Bumalik na ulit ako sa pagtatrabaho at maingat na inaabot sa mga bisita ang mga alak. Natutuwa na akong isipin na ang magiging pera ko sa trabaho

EVERLEIGH"Ako nga pala si Tobias at iyong lalaking hindi man lang nagdahan-dahan sa 'yo ay si Alistair. Pinsan niya si boss Alcair." "Wala akong paki," bulong ko at narinig ko ang mahina niyang tawa at ramdam na ramdam ko ro'n ang inis. "Bago pa kayo magkwentuhan ni boss, bakit hindi muna tayo ang magkwentuhan, 'di ba?" tanong ni Tobias ngunit 'di ko siya pinansin at sinuksok pa lalo ang sarili sa isang sulok. "H-Huwag mo 'kong hawakan," nandidiring bulong ko at iniiwas sa kan'ya ang aking mukha matapos niyang ipadulas ang hintuturo niya pababa sa aking ilong. Nakakadiri ang pagiging malambing ng boses niya. "Lumayo ka sa a-akin!" sigaw ko at itinulak siya. "Huwag mo akong lalapitan!" "Ang arte mo, ah! Diring-diri?!" sigaw na tanong niya at nang akmang sasampalin niya ako ay may biglang dumating. "May permiso ko ba para pagbuhatan mo siya ng kamay o ang kahit idampi ang balat mo sa balat niya?" nanindig ang balahibo ko sa b

EVERLEIGH Inilibot ko ang paningin ko at mula sa ilalim ng hagdan papuntang pangalawang palapag na kinalalagyan mismo ng casino, nakita ko roon ang iilang tubo. Kinalabit ko si Mateo. "Bakit po, madame?" tanong niya.  "Sugurin mo sila," bulong ko at napaamang siya.  "Pero 'di ko sila kaya." Sagot niya at pinarinig sa kan'ya ang buntong hininga ko na nagpapakita ng pagkadismaya.  "Anong kwenta pala na ikaw ang kanang kamay ni Ezra kung 'di mo sila kaya?" tanong ko at nagulat naman siya.  "W-What?!"  "Babae ako ng boss mo at sa tingin ko ay nararapat na sundin mo ako." Mapag-utos kong sabi at no choice na sinunod ako.  Matapos na siya'y sumugod, nakuha agad ni Mateo ang atensyon ng mga ito, dahilan upang magkaroon naman ako ng tyansa upang makatakbo at makuha ang tubong aking nakita mula sa sulok. At gusto kong ipagpasalamat na hindi iyon mabigat para sa akin.  Pero bago