Isang trahedya ang yumanig sa katahimikan ng marangyang buhay ni Ana Villa—nahulog sa bangin ang kanyang sasakyan at natagpuang wasak sa kailaliman ng dagat. Ngunit ang katawan niya, hindi kailanman nakita. Ang mundo ng mga Villa ay nilukob ng lungkot at hiwaga, ngunit para kay Belle, ang kanyang kakambal, ang trahedyang ito ay hindi isang aksidente—ito’y isang maingat na planong pagpatay. Nagpasya si Belle na gawin ang hindi inaasahan: nagpanggap siya bilang si Ana para malaman ang tunay na mastermind sa pagkamatay ng kanyang kambal. Sa kanyang pagpapanggap, napasok niya ang mundo ng karangyaan at kasinungalingan, isang mundong puno ng malalalim na lihim at mapanganib na tao. Ang asawa ni Ana, si Luke Villa, ay isang bilyonaryo at CEO ng Villa Brewery Inc.—makisig, misteryoso,gwapo at tila nagtatago ng mga lihim. Sa kabila ng pagdududa ni Belle, unti-unti siyang nahulog sa bitag ng kanyang sariling damdamin. Ngunit hindi si Luke ang tunay na panganib. Si Sheila, ang tila inosenteng stepsister ni Luke, ay isang babaeng magaling magtago ng matinding inggit, lihim na pagnanasa, at nakamamatay na ambisyon. Lingid sa kaalaman ng lahat, si Sheila ang utak sa likod ng pagkamatay ni Ana, dala ng matagal nang pagkamuhi nito kay Ana dahil inagaw nito sa kanya si Luke dahil may lihim siyang pag-ibig dito. Habang nilalaro ni Belle ang papel ng kanyang kambal. Dito, natagpuan ang takot at pag-asa na magkasama, habang unti-unting nahuhulog ang kanyang puso kay Luke. Sa gitna ng labanan ng pagmamahal, takot, at paghihiganti, sino ang talo at sino ang mananatiling buhay?At paano makakaligtas si Belle mula sa bitag ng pagmamahal nito para kay Luke?
Lihat lebih banyakTinitigan siya ng matanda, tila sinusuri kung nagsasabi siya ng totoo. Ilang segundo ang lumipas bago ito tumango. "Hmm… mabuti kung gano'n. Bukas ng umaga, pumunta ka sa bahay. Kakain ka ng almusal kasama namin."Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ni Sara. Alam niyang pagsubok ito para kay Adrian, dahil si Tatay Romero ang nagsilbing gabay at tagapagtanggol niya mula nang mawalan siya ng alaala.Ngunit sa halip na matakot, ngumiti si Adrian at tumango. "Salamat po, Tay Romero. Maghanda na po kayo ng maraming pagkain, dahil malakas po akong kumain."Napairap si Sara, pero hindi niya maitago ang ngiti sa labi."Tingnan natin kung malakas ka rin sumagot sa mga tanong ko," sagot ni Tatay Romero, saka naglakad pabalik sa bahay.Naiwang magkasama sina Sara at Adrian, kapwa hindi alam kung paano tatapusin ang gabing iyon.Napakamot si Adrian sa ulo at tumingin kay Sara. "Mukhang malaki-laking pagsubok ang haharapin ko bukas, ah."Napangiti si Sara, pero agad ding itinago ito sa pamamagitan
Pagdating nila sa palengke, agad silang sinalubong ng maiingay na tawaran, halakhakan, at amoy ng sariwang isda at gulay. Nakisalamuha si Sara kay Aling Glenda habang pumipili ng kamatis. Habang abala siya sa pagpili, biglang may narinig siyang kakaibang tunog.Teka… parang may musika?Napakunot-noo siya at tumingin sa paligid. Maya-maya, nagkaroon ng mas malakas na tunog ng gitara."Ikaw ang gusto ko…"Nag-freeze si Sara.Hindi siya pwedeng magkamali."Ikaw ang hanap ko…"Unti-unti niyang nilingon ang pinanggagalingan ng boses. At doon niya nakita ang isang grupo ng musikero—may gitara, violin, at isang maliit na tambol.At sa gitna nila, may isang lalaking may hawak ng mikropono…Si Adrian.Nakasuot ito ng puting polo at itim na pantalon, may sunglasses pa kahit hindi naman tirik ang araw. Nakangiti ito habang nakatutok sa kanya ang tingin."Di ko kayang mawala ka sa piling ko…"Sa puntong iyon, halos mahulog na ang kamatis sa kamay ni Sara."Adrian?! Ano na namang kalokohan 'to?!"
Samantala sa dako pa roonNaramdaman ni Sara ang malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat. Napayakap siya sa sarili, hindi dahil sa ginaw, kundi dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Hindi niya maalala ang nakaraan, pero ngayon, isang bagong kwento ang sinusubukang buuin ni Adrian kasama siya."Sara."Napatingin siya kay Adrian, na tahimik lang siyang pinagmamasdan. May lambing sa mata nito, may tapang, pero higit sa lahat—may tiyaga."Hindi kita minamadali. Kahit ano pa ang piliin mo sa dulo, gusto ko lang na maramdaman mo na hindi kita iiwan."May kung anong init na bumalot sa puso ni Sara. Hindi niya maintindihan, pero parang isang panatag na pakiramdam ang bumalot sa kanya."Bakit ka ganyan, Adrian?" tanong niya, pinipilit na gawing magaan ang tono. "Hindi mo naman ako kilala noon, pero parang alam mo na ang lahat tungkol sa akin.""Kasi kahit hindi mo ako maalala, ako… hindi kita nakalimutan."Saglit na natahimik si Sara. Naramdaman niyang bumilis ang tibok ng puso niya. Hind
Napapikit si Belle. Alam niyang tama ang sinasabi ng kanyang adoptive parents. Alam niyang hindi panghabambuhay ang kasinungalingan. Pero paano kung mawala si Luke at Anabella sa kanya kapag inamin na niya ang totoo?“I don’t know…” mahina niyang sagot. “I don’t know what to do anymore.”Makalipas ang ilang oras, natapos na rin ang engrandeng selebrasyon. Isa-isang nagpaalam ang mga bisita, at naiwan na lang sila sa loob ng mansyon.Nasa kwarto na si Anabella, mahimbing na natutulog matapos ang nakakapagod na pagdiriwang. Tahimik na inayos ni Belle ang mga laruan sa gilid ng kama ng bata, pero natigil siya nang maramdaman ang presensya ni Luke sa likuran niya.“Ana…” Mahinang tawag nito.Dahan-dahan siyang humarap. Nakatayo si Luke sa harapan niya, seryoso ang ekspresyon. Parang may gusto itong itanong—isang bagay na matagal nang bumabagabag dito.“May gusto akong itanong sa’yo.”Napalunok si Belle. “Ano ‘yon?”Nagtagpo ang kanilang mga mata. Tahimik. Mabigat ang atmospera sa pagitan
Maliwanag ang buong mansyon ng pamilya Villa. Ang hardin ay napuno ng masasayang dekorasyon—mga lobo, bulaklak, at iba’t ibang stuffed toys na paborito ni Anabella. Isang engrandeng selebrasyon ang inihanda ni Luke para sa kanilang anak. Pero sa kabila ng kasayahan, may isang taong hindi mapakali.Si Belle.Tatlong taon na ang lumipas simula nang mawala si Ana. Tatlong taon na rin siyang nagpapanggap bilang ang kakambal niya. At ngayon, anim na buwan na siyang nagdadalang-tao sa anak nila ni Luke. Pero sa kabila ng lahat ng ito, patuloy siyang nabubuhay sa takot—takot na mahuli, takot na malaman ang totoo, at higit sa lahat, takot na mawala si Luke at Anabella sa kanya.“Mama!” Masayang lumapit sa kanya si Anabella, bitbit ang hawak na bagong laruan. “Tingnan mo! May bago akong teddy bear!”Pinilit niyang ngumiti habang hinahaplos ang malambot na buhok ng bata. “Ang ganda, baby. Sinong nagbigay sa’yo niyan?”“Si Daddy!” sagot ng bata, sabay turo kay Luke na abala sa pakikipag-usap sa
Napabuntong-hininga si Sara habang nakatingin sa malawak na dagat. Tahimik ang paligid, tanging hampas ng alon at ang tunog ng malamig na hangin ang naririnig niya. Sa tabi niya, nakatayo si Adrian, nakatanaw rin sa malayo.Ilang linggo na rin ang lumipas mula nang sabihin nitong gusto siya nitong ligawan. At sa panahong iyon, hindi na siya tinantanan ni Adrian—laging nagpapadala ng bulaklak, iniistorbo siya sa palengke, at kung minsan, bigla na lang susulpot sa harapan niya na may hawak na paborito niyang inumin. Parang wala itong kapaguran.Pero ngayon, tahimik lang ito. Walang biro, walang kalokohan. Tanging ang matamis nitong presensya ang kasama niya sa gabing ito."Anong iniisip mo?" tanong ni Adrian, bahagyang lumapit.Saglit na natahimik si Sara bago sumagot. "Iniisip ko… kung tama ba ‘tong ginagawa ko. Na kahit hindi ko maalala ang nakaraan ko, pinapayagan kitang pumasok sa buhay ko."Isang malambing na ngiti ang lumitaw sa mukha ni Adrian. "Alam mo, minsan hindi mo kailangan
Napahawak si Sara sa sentido niya. "Bakit ba ang kulit mo? Hindi ka ba napapagod?"Napatingin si Adrian sa malayo, saka ngumiti. "Napapagod din, syempre."Napalingon si Sara sa kanya, bahagyang nagulat sa sagot nito. "Oh? Edi bakit ka pa nagpupumilit?"Muli siyang tinitigan ni Adrian, seryoso na ngayon ang mukha. "Kasi alam kong ikaw ang gusto ko. At hindi ko hahayaang mawala ka ulit."Para bang may kung anong kirot sa dibdib ni Sara sa narinig. "Naulit na ba ito dati?"Hindi agad sumagot si Adrian. Sandali itong natahimik bago muling ngumiti, pero may lungkot sa likod ng kanyang mga mata. "Hindi ko sasagutin ‘yan… dahil gusto kong dumating ang araw na maalala mo ito nang kusa."Nagkatinginan sila. Ang hangin mula sa ilog ay marahang humaplos sa kanilang mga mukha, pero sa kabila ng lamig, may kung anong init na bumabalot sa paligid nila."Adrian…" bulong ni Sara, hindi alam kung ano ang dapat niyang sabihin.Bigla siyang ngumisi ang binata, pilit binasag ang tensyon. "Ano? Kinilig ka
Bago pa niya ito matanong, biglang may lumapit sa kanila.“Sara.”Napalingon silang dalawa. Si Romero. Galing ito sa pangingisda, may dalang basket ng sariwang huli. Mukhang seryoso ang mukha nito habang nakatitig kay Adrian.“Romero?” Nagulat si Sara. “Anong ginagawa mo rito?”Hindi sumagot si Romero. Sa halip, dumiretso ito kay Adrian."Pwede ba tayong mag-usap?" tanong nito, malamig ang tono.Tumingin si Adrian kay Sara, na halatang nag-aalala, pero tumango ito. "Sige."Naglakad sila ng kaunti palayo kay Sara bago nagsalita si Romero."Adrian, gusto ko lang malaman..." Tumigil ito sandali, bago seryosong tumitig sa kanya. "Seryoso ka ba talaga kay Sara?"Napasinghap si Adrian. "Ano bang klaseng tanong 'yan?""Seryoso akong tanungin ka." Lumalim ang boses ni Romero. "Hindi mo ba naiisip na mahirap ang sitwasyon niya ngayon? Wala siyang maalala, hindi niya alam kung sino siya. Paano kung isang araw, bumalik ang alaala niya at malaman niyang may mahal siyang iba noon?"Napatingin si A
Natahimik si Sara. Kahit malamig ang simoy ng hangin, pakiramdam niya ay parang nasa isang mainit na kwarto siya—hindi dahil sa init ng panahon, kundi dahil sa presensya ni Adrian.Hindi niya alam kung dahil sa hangin o sa mga salita ni Adrian… pero naramdaman niyang bumilis ang tibok ng puso niya.Pinanood lang siya ni Adrian, hinihintay ang magiging sagot niya. Pero paano siya sasagot kung ni hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya?"Adrian…" Nag-aalangan siyang magsalita. "Natatakot ako."Bahagyang lumalim ang tingin ni Adrian. "Bakit?"Huminga nang malalim si Sara, saka tumingin sa malayo. "Dahil… paano kung hindi kita maalala? Paano kung kahit anong gawin natin, hindi bumalik ang alaala ko? Hindi ba nakakapagod ‘yon?"Ngumiti si Adrian, pero sa halip na matakot o mag-alinlangan, mas lumapit pa ito sa kanya. "Ikaw ba, napapagod ka na?"Nagulat si Sara sa tanong. "Ano?""Napapagod ka na bang makita ako? Napapagod ka bang nandito ako palagi sa tabi mo?"Napatulala siya. Hindi
Ang kalansing ng bakal na gate ng Villa mansion ay sumalubong kay Belle habang iniabot niya ang kamay upang itulak iyon. Ang sikat ng araw ay tila tumutusok sa kanyang balat, ngunit hindi iyon sapat upang tumunaw sa yelong bumalot sa kanyang puso. Sa harap niya ay ang engrandeng tahanan ng pamilya ng kanyang kakambal—ang mundo ni Ana, na ngayon ay kanya nang papasukin bilang isang impostor.Napalunok siya, pinipigil ang kaba at hinahanap ang lakas ng loob. Para kay Ana. Para sa hustisya. Ang simpleng konserbatibong bestida na suot niya ay hindi ang kanyang istilo. Hindi siya sanay sa mahinhin at maayos na itsura—si Belle, ang totoong siya, ay liberated at laging palaban ang personalidad. Ngunit ngayong araw, si Belle ay wala. Ang makikita nila ay si Ana, ang muling bumangong asawa ni Luke Villa.“Kaya mo ito, Belle. Tandaan mo kung para saan ka narito,” bulong niya sa sarili, huling inayos ang mahigpit na tirintas ng kanyang buhok. Sa likod ng malaking salamin ng sasakyan na kanyang s...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen