Home / Romance / TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART / TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 2

Share

TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 2

Author: MIKS DELOSO
last update Huling Na-update: 2024-12-18 16:56:04

Sa katahimikan ng gabing iyon, lumalim ang mga tanong sa isipan ni Belle habang palihim niyang ginagalugad ang Villa mansion. Sa bawat hakbang niya sa malamlam na pasilyo, parang may malamig na hangin na bumabalot sa kanya, waring nagbibigay babala sa kanyang misyon. Ngunit hindi siya natatakot. Ang bawat galos, ang bawat sakit, at ang naiwang pangako kay Ana ang nagpapalakas sa kanya.

Bago pa man siya tuluyang makapasok sa kanyang silid, muling nagpakita si Luke. Nakasuot ito ng maluwag na puting shirt at pajama, hawak pa rin ang baso ng alak na tila hindi nito maubos-ubos. 

"Ana, sigurado ka bang maayos ka lang?" tanong nito habang dahan-dahang lumalapit, ang mga mata’y tila nanlilisik sa emosyon. "Alam kong napakalaking bagay ang pagbabalik mo. Pero gusto ko lang masigurado… na ikaw ito.”

Natigilan si Belle. Sa kabila ng malumanay na tono ni Luke, may kung anong bumabagabag sa kanya sa mga salitang iyon. 

“Anong ibig mong sabihin, Luke? Syempre ako ito. Sino pa ba?” sagot niya, pilit na pinapanatili ang kanyang kumpiyansa.

Lumapit si Luke, masyadong malapit, sapat upang maramdaman ni Belle ang init ng kanyang hininga. Hinawakan nito ang kanyang balikat at tinitigan siya nang matagal, parang may hinahanap na sagot sa kanyang mga mata. “Hindi ko lang lubos maisip kung paano ka nakabalik mula sa bangin. Napakailap ng pagkakataon, Ana. Isang milagro, sa totoo lang. Pero… minsan, natatakot akong hindi kita kayang panatilihing ligtas.”

Ngumiti si Belle, bagaman sa loob-loob niya, parang may bumabara sa kanyang dibdib. “Wala kang dapat ikatakot, Luke. Hindi ko hinangad na maging mahirap ang sitwasyon natin. Pero narito na ako, at mahalaga ang pamilya natin.”

Dahan-dahang gumapang ang kamay ni Luke sa batok ni Belle, at bago pa niya maalis ang tingin, naramdaman niya ang mainit na halik nito sa kanyang batok. Nagdulot ito ng kakaibang kirot sa puso niya—isang pagsubok na kailangang tiisin alang-alang sa kanyang layunin. 

“Sigurado ka bang okay ka lang, mahal kong Ana?” tanong nito habang niyayakap siya mula sa likod. May lambing sa boses ni Luke, ngunit para kay Belle, may mabigat na pakiramdam ng pagdududa. Ang bawat salita nito ay parang naglalatag ng mas maraming tanong kaysa sagot.

Umiling siya at bahagyang bumitiw mula sa yakap ng lalaki. “Oo, Luke. Kailangan ko lang ng oras. Pagod lang siguro ako.”

 Pagkatapos ay mabilis niyang iniwan si Luke sa pasilyo, kahit ramdam niya ang malamig nitong titig na parang tinutusok ang kanyang likod.

Pagdating niya sa kanyang kwarto, agad siyang naupo sa gilid ng kama. Sinapo niya ang kanyang noo at huminga nang malalim. “Patawad, Ana. Pero kailangan kong malaman kung ano ang nangyari sa’yo. Kahit pa ang kapalit nito ay masira ang lahat.”

Sa puntong iyon, napansin niyang naiwan niya sa mesa ang kwaderno ni Ana na palihim niyang kinuha mula sa silid nito noong nakaraang gabi. Ang laman nito ay mga personal na tala ng kanyang kakambal, mga sulat na puno ng galit, hinanakit, at hinala. 

Habang binubuklat niya ang mga pahina, napatingin siya sa isang partikular na bahagi: 

"Hindi ko alam kung sino ang pagkakatiwalaan ko sa bahay na ito. Si Sheila ay tila may lihim na galit sa akin, at minsan, pakiramdam ko'y may plano siyang hindi maganda. Pero ang mas masakit, ang damdamin ko kay Luke... tila lumalamig. Para bang hindi na niya ako mahal."

Nanlamig si Belle sa nabasa. Ang hinala ni Ana tungkol kay Sheila ay tumutugma sa kanyang sariling obserbasyon. Ngunit ang nabanggit tungkol kay Luke ay masakit na katotohanan na hindi niya inaasahan. Totoo nga bang may kinalaman si Luke sa pagkamatay ni Ana? 

Kinabukasan, maaga siyang bumangon upang simulang obserbahan si Sheila. Habang nag-aalmusal ang lahat, ramdam niya ang tensyon sa pagitan nila. Nakaupo si Sheila sa tapat niya, nakangiti ngunit halatang hindi komportable. 

"Mabuti ang tulog mo kagabi, Ana?" tanong ni Sheila, pilit na inaayos ang tono ng boses.

Ngumiti si Belle, ngunit may bahid ng lamig ang kanyang sagot. "Oo naman. Nakakapanibago, pero masarap ang pakiramdam ng makabalik sa bahay."

Tumawa si Sheila, ngunit hindi iyon umabot sa kanyang mga mata. "Oo nga, nakakapanibago. Parang may nagbago… pero hindi ko lang maipaliwanag."

Tila naghahamon si Sheila, ngunit hindi nagpatalo si Belle. "Ang mahalaga, nandito na ako. Kahit ano pa ang nangyari, babawi ako sa lahat ng nawala."

Muling lumipat ang tingin ni Sheila sa kape sa kanyang harapan. Napansin ni Belle ang bahagyang panginginig ng mga kamay nito habang hinahawakan ang tasa. Para bang may itinatagong takot na pilit nitong binabalanse sa mapanlinlang nitong ngiti. "Huwag kang mag-alala, Sheila. Balang araw, lahat ng lihim mo, ilalantad ko," bulong niya sa isip.

Sa sumunod na araw, nagdesisyon si Belle na muling galugarin ang study room kung saan nakita niya ang mga misteryosong dokumento noong nakaraang gabi. Matapos niyang masigurong abala ang lahat sa kanilang mga gawain, mabilis siyang nagtungo roon at sinigurong naka-lock ang pinto.

Habang binubuksan niya ang drawer, nakita niya ulit ang papel na may pirma ni Sheila. Ngunit sa pagkakataong ito, natagpuan niya ang isang mas nakakakilabot na ebidensya—isang sulat na tila isang liham ng utos. Ang nilalaman nito ay malinaw: 

"Siguraduhing walang makakaligtas. Gawin ito bago matapos ang buwan."

Napakapit si Belle sa kanyang dibdib, ang galit at sakit ay tila sumabog sa kanyang sistema. 

"Si Sheila... siya talaga," bulong niya habang pinipigilan ang pagnginig ng kanyang mga kamay. Ngunit kailangan niyang maging maingat. Hindi sapat ang ebidensyang ito; kailangan niyang malaman kung sino ang kasabwat ni Sheila, kung mayroon man. 

Pagbalik niya sa kanyang kwarto, bumungad sa kanya si Luke, na tila may hinahanap. "Ana, kanina pa kita hinahanap. Mukhang may iniisip ka nanaman. Pwede mo naman akong sabihan, hindi ba?"

Napabuntong-hininga si Belle, iniisip kung paano niya ito sasagutin. "Pasensya na, Luke. Marami lang akong naiisip. Alam mo na, mga alaala ng nakaraan."

Hinawakan ni Luke ang kanyang kamay, hinimas iyon na tila sinasabing naroon lang siya para sa kanya. "Alam kong mahirap ang lahat. Pero hindi mo kailangang pagdaanan ito nang mag-isa. Magtiwala ka lang sa akin."

Sa pagkakataong iyon, hindi mapigilan ni Belle ang mapaluha. Hindi niya alam kung ang mga sinasabi ni Luke ay totoo o isa lang palabas. "Salamat, Luke. Pero minsan, may mga bagay na kailangan kong harapin mag-isa."

Tumango si Luke, halatang nalilito ngunit hindi na ito nagpilit. Habang umaalis siya sa kwarto, isang bagay ang naisip ni Belle: "Kung may alam si Luke tungkol dito, malalaman ko rin. Hindi kita tatantanan, Luke, kahit pa anong itinatago mo."

Kinagabihan, habang natutulog ang lahat, muling lumabas si Belle upang sundan ang galaw ni Sheila. Nakita niyang dahan-dahang pumuslit ito palabas ng mansyon. Sa likod ng malagong mga halamanan, narinig niya ang mahinang bulungan nito sa telepono.

"Siguraduhin mong tapos na ang lahat sa loob ng tatlong araw. Hindi pwedeng magtagal si Ana dito, o kung sino man siya,"wika ni Sheila, na puno ng kaba at galit.

Sa likod ng mga anino, nanlamig si Belle sa narinig. Isang patunay na kailangang maging mas maingat siya. Ngunit ang narinig niya ay hindi isang takot—ito ay isang hamon. At handa siyang tapusin ang labanang ito. 

"Ana, ito na ang simula ng pagbagsak nila. Huwag kang mag-alala. Hindi kita bibiguin."

Kaugnay na kabanata

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 3

    Maagang sumikat ang araw sa Villa mansion. Habang bumubuhos ang tubig mula sa shower, sinubukan ni Belle na magpakakalmado. Ang malamig na tiles ng banyo ay hindi kayang maibsan ang init na nararamdaman niya—hindi mula sa tubig, kundi mula sa presyong dala ng kanyang pagpapanggap. Ang bawat kilos, bawat salita, ay kailangang perpekto. Isang pagkakamali lang, maaaring mabunyag ang kanyang lihim.Habang abala siya sa pagbabanlaw, bigla niyang narinig ang malalakas na katok sa pinto. "Ana, buksan mo ang pinto! Bakit ka ba nagkukulong? Maliligo rin ako."Halos mabitawan ni Belle ang sabon sa kanyang kamay. Napalunok siya, nagmamadaling isara ang shower at nag-isip ng palusot. Ngunit bago pa siya makasagot, narinig niya muli ang boses ni Luke—may halong pagkabahala at inis. "Ana, ano bang nangyayari sa'yo? Hindi mo naman ako tinatanggihan noon. Buksan mo na, mahal."Napalakas ang pintig ng puso ni Belle. Hindi niya alam kung paano iaakyat ang balakid na ito nang hindi halata. Pero kailan

    Huling Na-update : 2024-12-18
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 4

    Tahimik ang gabi sa Villa mansion. Maliban sa mahihinang pag-iyak ni Anabella, ang 6 na buwang sanggol, tila kalmado ang paligid. Nasa nursery si Belle, nakaupo sa rocking chair habang kinakarga ang anak ng kanyang yumaong kakambal. Pinagmamasdan niya ang maamo nitong mukha na walang kamalay-malay sa masalimuot na mga pangyayari sa paligid.Pinisil niya ang maliliit na kamay ni Anabella, tila naghahanap ng lakas mula sa inosenteng bata. "Wag kang mag-alala, pamangkin ko," bulong niya, ang kanyang boses ay puno ng pagmamahal at determinasyon. "Hahanapin ko ang taong pumatay sa mommy mo. Hindi kita pababayaan. Andito ako, hindi ka na nag-iisa."Hinaplos niya ang noo ng bata, pilit na iniisip ang mga plano niya para sa hinaharap. Ngunit bago pa niya muling maitulak ang sarili sa madilim na alaala, bigla niyang naramdaman ang mainit na presensya sa likuran niya.Nagulat siya nang maramdaman ang mga bisig ni Luke na dahan-dahang yumakap mula sa kanyang likuran. Kasabay nito, naramdaman niy

    Huling Na-update : 2024-12-18
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 5

    Biglang may narinig siyang mga yabag mula sa likuran. Napahinto siya sa gitna ng kanyang galit at mabilis na iniangat ang ulo. Papalapit si Ana—o ang inaakala niyang si Ana—habang nakatingin sa kanya, puno ng pagtataka."Kumilos kayo! Or gusto niyo talagang maranasan ang galit ko?" muling sigaw ni Sheila sa kausap bago ibinaba ang tawag nang padabog. Isiniksik niya ang cellphone sa kanyang bulsa, pilit na inaayos ang ekspresyon ng mukha niya upang maitago ang kaba at takot.Nakatayo si Belle, ilang hakbang lamang ang layo. May bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang mukha habang nakatitig kay Sheila. "Sheila, napapansin kong balisa ka nitong mga nakaraang araw," simula niya, ang boses ay maingat ngunit puno ng pagdududa. "May kinalaman ka ba sa pagkahulog ko sa bangin? O… may ginawa ka ba?"Biglang nanlamig si Sheila, ngunit pinilit niyang panatilihing kalmado ang sarili. Hindi siya pwedeng mabuko. Lumapit siya nang bahagya kay Belle, pilit na ngumiti kahit halata ang tensyon sa kanyang

    Huling Na-update : 2024-12-18
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 6

    Sa kabila ng takot at pag-aalinlangan, kinailangan niyang magsuot ng maskara upang maitago ang tunay na layunin. Alam niyang hindi magiging madali ang bawat hakbang, ngunit ang hustisya para sa kanyang kakambal ang nagbigay sa kanya ng lakas. Habang iniinom ang gatas na iniabot ni Luke, hindi mapigilan ni Belle ang pag-isip ng mga tanong na gumugulo sa kanyang isipan. May bahagi ba si Luke sa trahedya ng kanyang kambal? Totoo ba ang sinasabi nito o isa lamang palabas ang mga matatamis na salita? Pinilit niyang itago ang emosyon, pilit na hindi magpakita ng bahid ng duda. Samantala, si Luke ay patuloy na nakatitig sa natutulog nilang anak. "Alam mo, Ana," biglang sambit ni Luke, boses nito ay puno ng lungkot at pagsisisi. "Noong nawala ka, parang nawala rin ang kalahati ng buhay ko. Hindi ko alam kung paano ako nagpatuloy."Tumango si Belle, ngunit hindi sumagot. Pinilit niyang ipakita ang pagiging kalmado kahit ang puso niya'y tumitibok nang mabilis. "Mahal, ayaw ko nang ulit ma

    Huling Na-update : 2024-12-18
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 7

    Sa gitna ng katahimikan ng gabi, nakatingin si Belle sa madilim na kalangitan mula sa veranda ng mansyon. Ang malamlam na liwanag ng buwan ay tila nagbibigay-buhay sa kanyang mga alaala. Ang kanyang mga mata ay puno ng luha habang ang isang pangako ay paulit-ulit na umaalingawngaw sa kanyang isipan.“Ana, hindi kita bibiguin. Para sa'yo, para kay Anabella, at para sa hustisya, ipagpapatuloy ko ang laban na ito. Hindi ako susuko,Ipagpapatuloy ko ang pagpapanggap hanggang mahuli natin ang salarin sa pagkamatay mo.” mahina niyang binigkas, na para bang kausap ang hangin. Napapikit siya, at bumalik sa kanya ang mga alaala ng kanilang nakaraan. Animnapu’t anim na taon na ang lumipas, ngunit tila sariwa pa rin ang sakit ng mga pangyayari.Noong bata pa sila, naiwan ang magkapatid na Ana at Belle sa isang ampunan. Wala silang kilalang magulang o pamilya. Ang mga madre na nangangalaga sa kanila ang siyang nagbigay ng kanilang mga pangalan. Si Sister Aurora, na naging parang ina nila, ang pum

    Huling Na-update : 2024-12-25
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 8

    Ang balitang ito ang tuluyang bumasag sa katahimikan ng gabi. Si Belle, puno ng galit at kalungkutan, ay nanumpang hahanapin ang katotohanan sa likod ng pagkamatay ng kanyang kakambal.“Hindi ito aksidente,” bulong ni Belle habang pinipigil ang luha. “Alam kong may kinalaman dito si Sheila Villa o di kaya si Luke.”Sa veranda ng mansyon, bumalik ang alaala ni Belle sa araw na iyon, ang araw ng kanilang pamamaalam. Muli niyang pinahid ang mga luhang bumagsak sa kanyang pisngi.“Hindi kita bibiguin, Ana. Kahit nasa kabilang buhay ka na, itutuloy ko ang laban. Para sa'yo, para sa atin, at para sa lahat ng naiwang pangako.Kapag may gumawa nito sa'yo, Ana, ipaglalaban kita. Hahanapin ko ang katotohanan, kahit ano pa ang kapalit," mahina ngunit mariing wika ni Belle habang pilit niyang pinapawi ang mga luhang hindi mapigilan.Muling bumalik sa kanya ang kanilang kabataan, ang araw ng kanilang pamamaalam sa ampunan, ang pangakong hindi kailanman mawawala sa kanyang puso. Mula sa araw na iyon

    Huling Na-update : 2024-12-25
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 9

    Napalunok si Belle. “Luke, hindi naman sa gano’n. Siguro… kailangan ko lang ng konting panahon para makapag-adjust ulit. Ang dami ko kasing iniisip.”Ngunit hindi bumitaw si Luke. Hinila niya si Belle papunta sa kama at pinaupo ito. “Ana, anim na buwan na rin ang lumipas mula nang mawala ka. Na-miss kita. Hindi lang bilang asawa, kundi bilang ikaw—ang babaeng mahal ko.”Ang bigat ng boses ni Luke ay tumama sa puso ni Belle. Hindi niya alam kung paano magre-react. Ramdam niya ang init ng kamay nito sa kanyang balikat, at ang paraan ng pagtitig nito ay tila nagbubukas ng damdaming pilit niyang kinokontrol. “Luke…” mahina niyang sabi, pilit na inilalayo ang kanyang tingin. “Hindi ko pa kaya ngayon. Bigyan mo pa ako ng kaunting oras.” Umiling si Luke, tila nasaktan. “Hindi kita pipilitin, Ana. Pero sana sabihin mo sa akin kung may problema. Ayoko kasing maramdaman na parang hindi na ikaw ang kasama ko.”Tumayo si Luke at lumabas ng kwarto, iniwan si Belle na tahimik na umiiyak. Sa liko

    Huling Na-update : 2024-12-25
  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 10

    "Ana, may oras ka ba mamaya? Gusto kitang isama sa opisina. May gusto akong ipakita sa'yo tungkol sa isang bagong proyekto natin."Nag-alangan si Belle, ngunit agad niyang inalala na parte ng papel ni Ana ang pagiging aktibo sa negosyo ng pamilya. "Sige, Luke. Anong oras?"Ngumiti si Luke. "Maghanda ka mamayang alas-dos. Matutuwa ka sa bagong plano natin."Habang papalapit ang oras ng kanilang pag-alis, nagpasya si Belle na gamitin ang pagkakataong ito upang mas makilala si Luke at alamin kung may kinalaman nga ba ito sa pagkamatay ng kanyang kakambal. Ngunit sa likod ng lahat ng ito, may kaba siyang hindi niya maipaliwanag—ang takot na baka mahuli siya sa kanyang pagpapanggap.Sa bawat araw na lumilipas, unti-unting nararamdaman ni Belle ang bigat ng kanyang misyon. Ngunit sa kanyang puso, nananatili ang pangako: gagawin niya ang lahat para mabigyang hustisya ang pagkamatay ni Ana. Habang nakaupo si Sheila sa veranda ng kanyang kwarto, mahigpit niyang hawak ang tasa ng kape. Ang utak

    Huling Na-update : 2024-12-25

Pinakabagong kabanata

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 70

    Kinabukasan, isang umaga na puno ng tamis ang bumungad kay Ana. Habang bumababa siya mula sa kwarto, naamoy niya ang mabangong halimuyak ng itlog na niluluto, sinamahan pa ng tunog ng kawali at tunog ng kutsarang tumatama sa pinggan. Sa kusina, abala si Luke, suot ang kanyang simpleng grey na t-shirt at itim na pajama, habang maingat niyang iniikot ang pancake sa kawali."Ana, good morning!" bati ni Luke, may ngiti sa kanyang labi. Hindi ito ang madalas na asal ng binata, kaya't laking gulat ni Ana nang makita itong nag-aayos ng pagkain sa mesa. May dalawang tasa ng kape na nakalagay, kasama ang tinapay, itlog, at bacon na maayos na nakasalansan sa plato."Luke, ikaw? Nagluto? Sigurado ka bang wala kang lagnat?" biro ni Ana, ngunit halatang natutuwa sa ginawa ng binata.Ngumiti si Luke at itinuro ang upuan sa tapat niya. "Hindi naman masamang magsimula ng araw na maayos, di ba? Kain na tayo."Habang tahimik silang kumakain, hindi maalis ni Ana ang kilig sa kanyang mukha. Hindi niya in

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 69

    Habang naglalakbay ang oras, narinig niya ang mga malumanay na hakbang ni Shiela papasok sa kwarto. Dala-dala ang isang tasa ng kape, at ang bawat kilos nito ay may kasamang kabigatan, alam niyang may nangyayaring hindi maipaliwanag. Sumunod na naglalakad si Shiela palapit sa kanya. Ang mga mata ni Luke ay hindi siya tinitignan, bagkus ay nakatutok pa rin sa kanyang mga ginagawa. Ngunit ramdam na ramdam ni Shiela ang bigat ng katahimikan na pumapagitna sa kanila.Shiela: (Malamig na boses, may mahinhing ngiti) I brought you coffee... Thought you might need some.Mabilis niyang iniabot ang tasa kay Luke. Ngunit ang mga mata ni Luke ay hindi gumalaw. Nanatili siyang nakatingin sa kanyang laptop, parang hindi nakikinig sa mga salitang iyon ni Shiela. Ang presensya nito ay parang mabigat na ulap na hindi matanggal, at ramdam na ramdam ni Shiela ang paglayo ni Luke mula sa kanya. Ang kape ay nasa kanyang kamay, ngunit parang hindi na ito kailangan. Nag-aalangan siyang magtakda ng kahit isa

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 68

    Nararamdaman ni Belle ang bigat ng bawat hakbang habang naglalakad siya sa kanyang kwarto. Ang narinig niyang pagtatapat ni Shiela tungkol kay Luke ay tila matalim na punyal na tumama sa kanyang dibdib na paulit ulit na lumalaro sa kanyang isipan. Habang binabalikan ang narinig, ang boses ni Shiela ay paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan, ang bawat salita’y nag-iiwan ng bakas ng alinlangan at takot.Sa loob ng kwarto, naupo siya sa gilid ng kama, hawak ang cellphone na tila bigat ng mundo ang dala. Sa kabila ng pagmamahal niya kay Luke, hindi niya magawang balewalain ang nalaman tungkol sa tunay na motibo ni Shiela sa pagpatay kay Ana. Hindi ito simpleng away o galit lamang; ito’y pag-ibig na naging lason, na nag-udyok kay Shiela na gawin ang pinakamadilim na hakbang.Napagpasyahan niyang tawagan si Hector, ang pribadong detektib na hinire niya upang alamin ang katotohanan. Sa unang ring pa lamang, sinagot ito ni Hector."Belle, anong nangyari? May bago ka bang nalaman?" tanong

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 67

    Pagkatapos ng tawag, napaupo si Shiela sa gilid ng kama, ang kanyang mga kamay mahigpit na nakatikom. Ang katahimikan ng kwarto ay tila tumutunog sa bawat tibok ng kanyang puso. Hindi maikakaila ang galit sa kanyang malamlam ngunit nanlilisik na mga mata. Nang muling mapako ang tingin niya sa kawalan, para siyang isang bagyong nagbabantang sumambulat anumang oras. "Ang pagtakas niyo ay isang malaking pagkakamali," bulong niya sa sarili, ang bawat salita puno ng galit. "Tomas, Rico, Mario... Hindi niyo alam kung anong nilalaro niyo. Kapag nahanap ko kayo, wala nang makakapigil sa akin." Samantala, sina Tomas, Rico, at Mario ay pilit na hinahanap ang kanilang susunod na hakbang. Ang dilim ng gabi ay parang walang katapusang bangungot, bawat tunog ng kanilang yapak sa masikip na eskinita ay tila tumatama sa kanilang konsensya. "Rico, bilisan mo!" sigaw ni Tomas habang hinihila ang kaibigan. "Hindi ito ang oras para magpahinga!" "Hindi ba't sinabi mong magpapahinga muna tayo?" sin

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 66

    Sa bawat hakbang, tila mas lalo silang hinihigpitan ng dilim. Ang bawat ingay ng yapak, bawat ihip ng malamig na hangin, at ang bawat tunog ng malayong makina ay parang mga hudyat ng kamatayan na nakaamba sa kanila. Hindi nila magawang huminga nang maluwag; para bang kahit ang hangin ay nagiging pabigat sa kanilang bawat hakbang. Ngunit sa kabila ng lahat, walang naglakas-loob na umatras. Ang desisyon nilang tumalikod sa utos ni Shiela ay isang desisyong pinanday ng takot, galit, at muling pagbangon.“Rico,” mariing bulong ni Tomas habang sinusulyapan ang paligid. “Kung hindi ka sigurado, sabihin mo na ngayon. Dahil kapag nahuli tayo, hindi tayo makakalabas ng buhay.”Tila napako si Rico sa kanyang kinatatayuan. Halata sa kanyang mukha ang magkahalong guilt at takot. “Sigurado ako,” sagot niya, ngunit tila mas para sa sarili niya ang mga salitang iyon. Mahigpit ang hawak niya sa baril na tila bigat ng kanyang konsensya. “Hindi ko na kayang gumawa ng masama para kay Shiela. Pero… paano

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 65

    Madilim ang paligid habang mabilis na naglalakad sina Tomas at Mario sa makipot na eskinita. Ang bawat yapak nila’y parang dumadagundong sa tahimik na gabi. Tanging liwanag ng buwan ang nagbibigay gabay sa kanilang daan. Halata ang kaba sa mukha ni Mario habang palinga-linga ito, waring naghahanap ng anino ng panganib."Umalis na tayo, Mario," sabi ni Tomas, mahigpit na hinawakan ang braso ng kaibigan. "Kung magtatagal pa tayo dito, baka pati tayo madamay. Hindi natin pwedeng ilagay ang buhay natin sa peligro.""Hindi mo ba naiisip si Rico?" tanong ni Mario, halatang nag-aalala. "Paano kung bumalik siya? Hindi ba niya tayo mahahanap? Alam niyang hindi natin kayang tapusin ang ganitong klaseng gawain."Napabuntong-hininga si Tomas. Nilingon niya si Mario, halata ang bigat ng desisyon sa kanyang mga mata. "Kung gusto mong mahuli at makulong, sige, magpaiwan ka. Pero ako, Mario? Hindi ko kayang hayaan na mauwi sa wala ang desisyon nating ito. Hayaan mo na si Rico. Pinili niyang sundin si

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 64

    Madilim ang paligid, tanging ilaw mula sa lampshade ang nagbibigay liwanag. Si Belle ay nakaupo sa rocking chair, hawak ang natutulog na si Baby Annabella. Sa kabilang bahagi ng bahay, naririnig ang mahinang tunog ng mga papel na binubuklat ni Luke sa study room.Belle (mahina, halos pabulong habang pinapatulog si Annabella):"Anak, patawarin mo si Tita Belle. Hindi ko ginusto ang lahat ng ito. Pero kailangan kong gawin ito para sa'yo... para sa atin."Tinitigan niya ang inosenteng mukha ng bata, tila may bigat sa kanyang dibdib.Tumunog ang cellphone ni Belle. Agad niyang sinilip ito at sinagot nang walang ingay.Belle (mahina ang boses):"Hector, anong balita? May nakikita ka pa bang mga tauhan ni Shiela sa paligid?"Hector (sa kabilang linya, seryoso ang tono):"Belle, andito pa rin sila. Tatlong lalaki ang nakapuwesto sa labas ng bakod. Mukhang nagmamatyag. Pero hindi sila basta-basta kikilos. Malinis ang galaw nila, parang mga propesyonal."Belle (napatingin sa natutulog na bata,

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 63

    Sa kabilang banda, si Shiela ay nasa kwarto nito, nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang isang picture frame na naglalaman ng litrato nila ni Luke noong bata pa sila. Napuno ng luha ang kanyang mga mata habang kinakausap ang larawan.“Bakit hindi mo makita kung gaano kita kamahal, Luke? Bakit hindi mo maibigay sa akin ang pagmamahal na kaya kong ibigay sa’yo nang buo?” Ang kanyang boses ay puno ng sakit at desperasyon.Binaba niya ang larawan at tumingin sa salamin. “Kung hindi kita makuha nang maayos, ano pa bang dapat kong gawin? Ano pa bang paraan para mapansin mo ako?” Napuno ng galit ang kanyang mukha, at isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. “Hindi ko hahayaan na si Belle ang magpatuloy na maghari sa buhay mo, Luke. Ako ang nararapat sa'yo. Ako.”Si Shiela ay galit na galit, tila nawawala sa sarili. Ang kanyang mga mata ay puno ng luha at poot habang isa-isa niyang pinagbabasag ang mga gamit sa paligid. “Bakit? Bakit hindi niya ako kayang mahalin?” sigaw niya hab

  • TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART   TWINS THAT CAPTIVATES MY HEART CHAPTER 62

    Habang nakaupo sa sala, tahimik na nag-iisip si Luke. Hawak niya ang isang baso ng tubig, ngunit hindi niya magawang uminom. Paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang mga sinabi ni Shiela noong bata pa sila. Noon, inakala niyang ang pagtatapat nito ng “crush” sa kanya ay simpleng ihip ng kabataan—isang bagay na maaaring kalimutan habang tumatanda. Ngunit ngayon, malinaw na hindi na iyon simpleng paghanga.“Bakit hindi siya nagbabago?” tanong niya sa sarili, habang pinagmamasdan ang liwanag ng araw na pumapasok sa bintana. “Sa tagal ng panahon, hindi niya ba natutunang tanggapin na magkapatid kami, kahit hindi man kami magkadugo? Pamilya ang turing ko sa kanya. Paano niya nagawang ilagay ang ganitong bigat sa pagitan namin?”Sinubukan niyang balikan ang mga alaala nila noong bata pa sila. Napabuntong-hininga siya habang naiisip ang masayang mga tagpo—si Shiela, laging masayahin, laging sumusunod sa kanya saanman siya magpunta. “Kuya Luke, balang araw gusto kong maging tulad mo. Gu

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status