Labis na nagtataka si Seraphina ng mailipat siya sa ibang boss sa kumpanyang pinagtatrabahuhan niya. Hindi niya malaman kung bakit palagi niya itong pinapahiya at minamaliit. Alam niya sa sarili niya na magaling siya, pero para sa bagong boss niya, bobo siya. They hate each other. But that hate backfires when they find themselves tangled to each other, pleasuring one another. Will their hate continue after what happened? Or will the hate turn to love?
View MoreMasama ang tingin ko kay mama. Ganon din naman siya sa akin. Magnus on the other hand couldn't look at any of us. Siguro ay na a-awkward siya sa nangyayari. “Sige na. Huwag mong pinapaghintay si Magnus!” utos ni mama. Bakasa sa boses niya na kung susuway ako ay may hindi magandang mangyayari. Napapikit ako ng mariin. Biglang sumakit ang ulo ko pero hindi ko na pinagtuunan ng pansin. Wala na akong nagawa ng pagbuksan ako ni Magnus. Kahit ayaw ko, pumasok na ako sa passenger seat. Gustong gusto kong lumingon sa banda ni Alaric pero natatakot ako. I don't want to see him dismayed by me. Kahit alam ko naman na the moment I ride inside Magnus' car, madi-disappointed talaga siya. Tahimik kong isinabit ang seatbelt ko. Nang pumasok sa driver seat si Magnus, hindi ko na siya binalingan. Nakakahiya na nasasangkot pa siya sa gulong to. Tahimik kaming pareho ng umandar ang kotse. Ako dahil nasasaktan ako para sa sarili at kay Alaric. Si Magnus ay baka dahil awkward sa kanya ito. “I'm sorry
Umawang ang labi ko pagkarinig ko kay Mama. She knew Magnus and I broke up like long time ago. Hindi ko alam kung bakit masama ang kutob ko sa ngiti niya ngayon. Bumaling ako kay Tita Isabella. Alam kong gusto niya si Jessica para kay Magnus. She told me that herself. Kaya lang ay umiwas lang ng tingin si Tita. Parang okay lang sa kanya na magkita nga kami ni Magnus. Hindi ba na success ang plano nila? Not that I judge them. The last time I remember, nag success si Jessica na pwede siyang bumalik balik sa mansion nina Magnus without me!If Tita really want Magnus to her daughter, dapat ay umangal siya!Or maybe she doesn't want to react kasi baka magtaka si mama? Not that mama would get mad. Ang alam ni mama, magkababata kami ni Magnus at naging mag boyfriend kalaunan. She didn't know about Tita’s plan. Kaya akala niya pwede niya akong ereto ulit kay Magnus.“Mama, Magnus and I are just friends. Huwag niyo na siyang gambalain,” kalmado kong sinabi kahit ang totoo ay naiinis na ako.
Hindi ako nanlaban sa mga binibitawang salita ni Tito at ni Tita. I stayed quiet and calmed myself. Kahit masasakit ang tama non sa akin ay tiniis ko. Sinasabi ko sa sarili ko na galit lang sila. Na huhupa din ang galit nila. Pigil na pigil ang luha ko habang kaharap ko pa sina Tita. Ayaw kong makita nila akong nasasaktan kahit totoong nakakasakit na ang mga salita nila. Dahil sa sobrang disappointed nila sa akin, nagpasya silang umuwi nalang at babalik nalang daw bukas. Pinigilan sila ni Scarlet pero hindi na nagpapigil si Tito. Nang umuwi sila ay tahimik akong pumasok. Nilampasan ko si Scarlet na tahimik din. Agad akong pumanhik sa taas dahil gabi na din at pagod na pagod ako sa mga nangyayari. Mabuti nalang talaga at tulog na si mama kaya hindi niya alam ang ginawa ko. Kung gising kaya siya, magagawa ko kayang ibigay si Baby Levi kay Alaric? Hindi siguro. Mag he-hysterical na naman siya. Mawawalan na naman siya ng lakas! That's how I'm conflicted right now. Ni hindi ko basta b
Niyakap ako pabalik ni Alaric. He kissed my head as he gently patted my back.“They want us apart,” bulong niya. He sounds tired and weak. Alam niya na pwede itong mangyari kaya hindi na siya nagugulat ngayon.Bahagya akong tumango. “Yes, nag he-hysterical si mama kapag nababanggit ang pamilya mo. Hindi ko siya masisi kasi two years akong wala,” naluluha kong sinabi. Kumalas ako sa yakap niya ilang segundo ang lumipas. Agad kong tinignan ang mukha niya. Bumagsak ang balikat ko ng makita kong maga ang labi niya. Wala ng dugo pero halata ang pasa doon.“Umuwi kana muna. Gamutin mo yang sugat mo,” nag-aalala kong sinabi.Pagkarinig niya na pinapauwi ko siya ay agad kong nakitaan ang takot sa mata niya. “I'm fine.” Base sa sagot niya para bang ayaw pa niyang umuwi. Wala rin naman na siyang magagawa dahil hindi ako makakasama sa kanya. Hindi ko maiiwan muna si mama. Hindi muna ako susuway ngayon na galit na galit pa ang pamilya ko. “Pero kailangan mong umuwi. Gabi na. Hindi ka pwede dit
Iyak ng iyak si Levi. Doon lang din napansin ang kanyang presensya. Natahimik sila ng mapagtantong umiiyak ang anak ko dahil hindi niya nakikita si Alaric. “Is he your child?” kalaunan ay tanong ni Tita Isabella. Medyo napapatahan ko na si Levi. Kung ano ano ang binubulong ko sa kanya para lang kumalma. Hindi ko alam kung bakit nila hinayaan na magsigawan sa harap niya. I just hope my son isn't traumatized because of it!“Seraphina, iyan ba ang anak niyo?” si Papa. Gulat na gulat ang boses niya. Parang hindi siya makapaniwala na buhay pa ang anak ko. Hindi ko magawang sumagot. Galit ako. Dapat hindi ko na isinama si Alaric at ang anak ko! I should have face them alone! Kung naisip ko sana yon ng maaga, hindi sana ito mangyayari!Nang wala silang makuhang sagot sa akin, lumapit sa akin si Tita. Her face soften when she saw me crying. Kinuha niya sa akin si Levi at siya na ang tumahan sa bata. Medyo kumakalma naman na din siya. Nang makita ni Tita ang mukha ni Levi, namangha siya ju
Pansin ko ang pananahimik ni Alaric simula ng sinabi ko sa kanya ang gusto kong gawin. Dumiretso siya sa banyo pagdating namin sa hotel. Nang lumabas siya ako ang pumalit para maligo. Paglabas ko, nadatnan ko siyang nakaupo sa dulo ng kama. Nakatuko ang dalawang kamay niya sa tuhod at hawak niya ang ulo niya. Mukhang malalim ang iniisip niya. Kita ko sa gitna ng kama na tulog na si Levi.Nang marinig ako ni Alaric ay tumuwid siya ng upo. He look troubled.“Bumalik na ang mga alaala ko,” sinabi ko habang lumalapit sa kanya. Bahagyang umawang ang labi niya. Akala ko ay may sasabihin pa siya pero hindi yon dumating.Nang tinapik niya ang hita niya, alam kong gusto niya akong maupo sa kandungan niya. Nag alanganin ako kung uupo ba ako doon pero wala na akong magawa ng higitin niya ang kamay ko at pinaupo niya ako sa kandungan niya.“Since when do you remember everything? Should we go to the specialist?” mababang boses na tanong niya. Umiling ako. “Okay naman ako. Walang masakit sa akin
Pawis na pawis ako ng magising ako. Ramdam kong nanginginig ang katawan ko dahil sa mga sunod sunod na alaalang bumabalik. Akala ko, panaginip lang ang lahat. Akala ko nanaginip lang ako. Ang mga alaala ko na pala ang bumabalik. Nahihirapan akong huminga ng maalala ko ang gabi noong sinusundan kami ng tatlong SUV. I remember how scared I was that day. Nahimatay pa si mama nang oras na iyon kaya hindi ako mapakali tapos may humahabol pa sa amin Biglang gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa mga bodyguard na kasama ko. Did they survive? Anong nangari kay mama matapos niyang mahimatay.Sapo ko ang puso ko habang kinakalma ang sarili.Limang araw lang kaming nanatili dito at heto ngayon bumalik na ang lahat ng alaala ko. Akala ko ay aabutin pa kami ng maraming araw pero limang araw lang pala!Wala akong kasama sa kama. Binalingan ko ang orasan at kita kong alas dose na. Nanghihina ako at nilalamig. I thought I was dreaming. Totoong alala na pala ang mga yon.Kinalma ko ang sarili k
The next day, matapos naming mag almusal ay sinubukan kong mag hugas ng plato. Kahapon ay iniwan ko lang ang kinainan ko kaya si Alaric na ang naghugas. Malay ko ba kasing kami pala ang gagawa ng gawaing bahay? Hindi ko na tinanong kung nasaan na si Ate Shasha. Kaya ko naman mag hugas. Sinasabon ko ang mga pinagkainan namin ng maramdaman kong lumapit si Alaric. Binaba niya sa sink ang baso niyang pinag-inuman niya ng kape.Ngumuso ako ng magdikit ang braso niya at ang braso ko. Ang laki laki ng space, pero makadikit naman to!“Should we hire house help?” tanong niya. “Marunong na akong gumawa ng gawaing bahay,” sagot ko. Though napilitan lang naman ako dahil lahat ng tao sa bayan ay marunong kaya akala ko karunong din ako. “It doesn't matter if you know. Ayaw ko na napapagod ka. I should hire Shasha again.” Palihim akong ngumiti sa pag-iisip niya sa kapakanan ko. “Get ready after this. Aalis tayo,” baritonong sabi niya. “Aalis? Saan tayo?” Agad akong lumingon sa kanya ng sagot
Matagal akong nakatulog sa gabi. Not that sleeping with Alaric is new, malamang ay hindi. May anak nga kami. Pero hindi ko alam bakit naiilang ako. Kasama naman din namin ang anak ko. Siguro mga around 3 na ako nakatulog. Kaya din pag gising ko ng umaga, ako lang ang nasa kama. Wala na doon ang anak ko at si Alaric. Namumungay ang mata kong tinignan ang orasan sa side table at nakita kong alas dyes na. Ganon ako napuyat at late na nga akong nagising. Inisip ko na kasama ni Alaric ang baby ko kaya hindi ko na siya hinanap. Pumasok na ako sa bathroom para maligo at mag-ayos. Natapos na ako sa lahat lahat ay wala parin sila. Akala ko ay pupuntahan nila ako dahil late na akong nagising but I guess may ginagawa sila sa labas huh! Nang bumababa ako sa hagdanan, wala naman akong naririnig na ingay sa baba. Kaya kumunot ang noo ko. Where the hell are they? Medyo binilisan ko ang pagbaba ko. I slightly get nervous but then, nang nasa baba na ako, natanaw ko sa living room na nasa bac
Napalakas ang hawak ko sa ballpen ng tumama sa mukha ko ang folder na kanina lang ay inabot ko sa boss ko. “Mali to! How many times do I have to correct your work?” galit niyang sigaw. Hinilot niya ang sentido at saka matalim akong tinitigan. “Are you sure you know what you are doing, Ms. Salazar?” pang-iinsulto pa niya. I close my lips tight and inhale to calm myself from saying bad words. Eh ikaw? Alam mo rin ba ang ginagawa mo? Bobo ka! Putangina mo! Paupo-upo ka lang naman dyan! Hindi ko alam ilang beses ko siyang namura-mura sa isip ko. It was so tempting to say something! Pero sempre boss ko siya at kailangan ko 'tong trabaho kaya kailangan kong magtimpi. Three months ago, I was newly hired as an assistant project manager. Maganda ang naging trabaho ko at humanga sa akin ang supervisor ko. Nagpasya siyang bigyan ako ng project na ako ang magha-handle. Ang kasamaang palad, ang boss ko ay hindi ko alam kung ano ang ikinagagalit palagi. Yumuko ako at nagpaumanhin. “I'm sorr...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments