Tinuptup ko ang labi ko ng marinig ang tawa ni Alaric. I thought he would be mad because of what I said pero hindi siya nagalit. He looked at me with amusement on his face. Na para bang hindi kapani-paniwala na ganun ko siya pagsalitaan. “You are not afraid of being fired, hmmm?” sinabi niya. Kinalas niya ang nakahalukipkip niyang kamay at saka ako mariin na tinitigan. Gusto kong sumabat. Kaya lang ay nagdadalawang isip ako. It was fine to retort rudely the first time but I was hesitant to repeat it. Baka kasi magaya ako sa lolo ko! This person is a CEO at anong laban ko? Tinaasan niya ako ng kilay at saka ngumisi. Nakakainsulto ang ngisi niya kaya hindi ko na napigilan. I tried to stop myself from saying things pero kasi sinusubok ako ng lalaking to. And I also have this thinking that it's okay to lose my job. Kaya balewala ang pagtitimpi ko. “Like I care if you fired me! Mag resign pa ako eh!” Inirapan ko siya. I want him to know that I'm no longer the same person he used to hu
Agad kong inasikaso ang gagawin ko kinabukasan. I was told na pwede ko ng kunin ang allocated budget for the project. Matapos kong kunin ay tumulak na ako papunta sa venue na pangyayarihan ng event. It’s a charity event na kailangan puntahan ng mga negosyante for socialite at the same time give their charity. Hindi ako ang nag-decide ng venue. Mula umpisa pa lang sinabihan na ako kung saan ang venue ng pangyayarihan. I just did some plan on how am I going to execute the event successfully na inabot pa ng maraming araw para ma-approve!Nanlaki ang mata ko ng marating ko ang hotel na pagdarausan ng event. It was a five star hotel at malawak ang tanggapan. “Pero available po ba ito three months from now?” tanong ko sa manager.Buti nalang ay pumunta ako kaisa makipag usap sa kanila sa online. Ang sabi ng manager ay fully book na ang venue this month and the next. May mga naka-schedule na din sa susunod pang buwan pero mabuti at availabe pa ang date kung saan dapat gaganapin ang charity
Hindi ko ipinaalam kay Alaric na wala akong passport. Wala akong balak pumunta sa Italy! Kulang na nga ang sweldo ko, gagastos pa ako sa trip na yan? And let say sagot ng kumpanya ang gastos, ayoko pa rin. Alone trip with Alaric? Never! Baka ano pa ang mangyari sa akin.Sa sumunod na araw, tuluyan kong kinalimutan ang tungkol sa trip sa Italy at ibinaling ang oras sa mga dapat kong gagawin. Dalawang buwan pa gaganapin ang charity event pero para na siyang gaganapin bukas sa dami kong inaasikaso. I groaned in annoyance. “Bakit ba ayaw niya akong bigyan ng team? This isn't fair!” reklamo ko. Kumakalam na ang sikmura ko dahil sa nalipasan na naman ako ng gutom. Kagagaling ko lang sa marketing team para makita ang ginawa nila. “Seraphina, hindi ka na sumasabay sa amin mag-lunch,” salubong ni Sara sa akin ng nasa workstation ko na ako. Kita ko ang nagkalat na maraming papeles sa table ko at wala na ito sa matinong ayos. “Kaya nga eh. Kinukulang na ako ng oras,” wala sa sariling sagot k
Kinaumagahan, kung hindi pa ako ginising ni Serenity ay hindi pa ako magigising. Si mama ay walang planong gisingin ako kaya si Serenity ang gumawa. It's weird kasi tanghali pa siya nagigising kapag wala siyang pasok. Tapos ngayon ay maaga siya. “Sis, don't forget to send me the pictures,” sigaw ni Serenity ng pasakay na ako ng taxi. I forgot what she said she would do in the pictures. Tumango nalang ako para matapos na. I arrived at the company around 7:40 in the morning. Na-werduhan pa ang bodyguard ng makita niyang may binaba akong malaking maleta pagbaba ko ng taxi. Hindi pa nag-aalas otso ay may dumating na SUV sa tapat ng tanggapan ng kumpanya. Hindi na ako pumasok sa loob ng lobby dahil mahihirapan pa akong iangat ang maleta ko sa iilang hakbang papasok sa kumpanya. May bumabang tauhan galing sa SUV at saka kinuha ang maleta ko. Doon lang ako natauhan na ito na yong sasakyan ni Alaric. He was waiting in the backseat. Nakakahiya na may bumabaling na mga empleyado sa kotse a
Kabang-kaba ako sa sinabi ni Alaric. I was starting to breathe heavily when he laughed so loud. Doon ko napagtanto na pinagtitripan niya ako. I rolled my eyes in annoyance at saka siya iniwan. There are two rooms inside the suite. Kaya pala okay lang sa kanya na iisa kami ng room kasi may dalawa palang kwarto. Hindi ko alam kung alin ba ang sa kanya kaya kung ano ang napasukan ko ay doon na ako nagkulong. Dahil sa pagod ay mabilis akong nakatulog pagkahiga ko sa malambot na kama. Kinaumagahan, inabot ako ng madaling araw. Maybe because I was too tired for the 15 hours trip kaya napasarap ang tulog ko. Matapos kong magbihis, inasikaso ko pa ang mga laman ng maleta ko at nilagay sa provided na kabinet. Kaya inabot ako ng ala-una ng bumaba ako. Gutom ako at saktong pagbaba ko ay nakita ko si Alaric. Kakababa niya lang ng cellphone niya galing sa katawagan. “Let's go out. We will have our lunch outside.” I glared at him for making me overthink last night but he didn't spare me a gla
Matapos naming kumain, bumalik kami sa suite. Plano ko sanang mamasyal kahit sa kalapit lang nitong hotel pero after seeing Magnus, nawalan ako ng gana. Alaric got busy with lots of calls. Base sa mga naririnig kung usapan nila, may ka-deal siyang businessman dito. Nagkulong ako sa kwarto. Kahit anong pigil ko, hindi ko maiwasang maging emosyonal dahil sa pagkakita sa ex ko. Magnus is a family friend. Malapit ang pamilya ko sa pamilya niya. They have business just like ours before… cargo company. Kahit pareho ng business ang lolo ko sa kanila hindi iyon naging hadlang para maging magkaibigan ang pamilya ko sa pamilya nila. I was so close with him and he takes care of me simula pa noong bata kami. Kaya hindi ko kailanman naramdaman na mahirap kami dahil palaging nandyan sa tabi ko si Magnus. If I needed money, he wouldn't think twice to give me. If papa needs help, Magnus' parents are there to help. Kaya lang ay hindi ko alam kung bakit bigla nalang nawala. I don't know anything I
Kinabukasan, nagising ako dahil sa nararamdamang gutom. Hindi ako nag dinner kagabi dahil sa maraming iniisip. Maaga akong natulog… mga around 7 na yon. Kaya ngayon ay gutom na gutom ako. Nagmamadali akong nag-ayos ng sarili at saka bumaba. Kaya lang ay wala akong nadatnan na Alaric pagbaba ko. Magpapa home serve ba siya? Bakit wala pang pagkain? Tinignan ko kung may pwedeng kainin sa refrigerator pero puro tubig lang at inumin. Hinawakan ko ang tiyan ko ng kumalam ulit. Ayaw ko din namang puntahan si Alaric sa kwarto niya kung natutulog pa siya. Kaya hindi ko na siya hinintay pa. Ang alam ko may pa-buffet ang hotel at kasama na yon sa bayad ng hotel service. Kung hihintayin ko pa siya, baka mawalan na ako ng malay sa gutom. Pagbaba ko, madali ko lang nahanap ang buffet area. Dali-dali akong kumuha ng mga servings ng makakuha ako ng plato. I didn't mind people because of my hunger. Kaya nangangalahati na ako sa kinakain ng inangat ko ang mata ko. Dahil sa gutom ako kanina, hind
“You're done with breakfast?” nahihiyang tanong ng babae. “Yeah,” maikling sagot ni Magnus. I noticed that he didn't spare her a glance. “Okay…” mahinang sinabi ng babae. Pansin kong may gusto pa siyang sasabihin pero dahil hindi siya binalingan ni Magnus ay umalis nalang siya. Pero pansin kong bago siya umalis ay ngumiti siya sa akin. Tinaasan ko ng kilay si Magnus. “Who's she?”“Family friend.” He shifted his weight before he continued talking. “I'm going to our vineyard, do you want to see it? Para makapasyal ka na din?”Aangal sana ako pero ng marinig kong pasyal ay bigla akong na excite. I've been here for two days at sa hotel room lang ako. Gustong gusto kong pumasyal pero natatakot din ako. Wala din atang plano na mamasyal si Alaric. Ngumuso ako kunwaring nag-iisip. It's funny how I am hurt because of what he did yet I also don't want to see him hurting. He may have hurt my feelings but I can't also deny all the things he had done for me. I was spoiled whenever I'm with him
Agaran ang pagtayo ni mama. Sina Scarlet at Serenity ay hindi alam ang gagawin.“What? Pregnant?” gulat na gulat na sambit ni Serenity. She looked at me with wide eyes. Ganon din si Scarlet.“What have you done with my daughter!” sigaw ni mama.Nanlamig ako. Hindi na ako makapagsalita. Hinawakan ni Alaric ang kamay ko at pilit na pinapakalma. “Ate, what is this? Is this true?” ani Scarlet. Mahina ang boses niya at halatang ayaw niyang paniwalaan ang mga naririnig.“Kung gusto niyong maghiganti, huwag niyong isali ang mga anak ko!” bayolenteng sigaw ni mama. Her eyes are bloodshot. “Anong maghiganti?” guluhang binanggit ni Serenity.“I don't plan to anger you, Mrs. Salazar. Perhaps we could talk about this calmly,” seryosong suhestiyon ni Alaric. Hindi ko man lang natunugan na takot siya sa mga nangyayari. Parang normal na ito sa kanya at hindi ito katakot takot. “Seraphina, how could you allow this to happen?” baling sa akin ni mama. “You are better than this. Why did you let this
Isang linggo bago ako nakakuha ng tyempo para sabihin sa parents ko ang tungkol sa pagbubuntis ko. Linggo ngayon at lahat kami ay nasa bahay. Dahil wala naman si Papa ay kay mama ko unang sasabihin. Hindi ko pa nasabi kay Alaric na ngayon namin sasabihin. Kakausapin ko muna si mama at sasabihin kong may boyfriend ako. Kasi magugulat siya kung agad kong sasabihin na buntis ako na wala naman siyang kilalang boyfriend ko. Nasa sala kaming lahat. Nanonood si Scarlet. Si Serenity ay panay ang text niya sa cellphone. Si Mama ay may binabasang libro. Nakatitig lang ako sa TV pero lutang ang isipan ko. Pinaplano ko sa utak ko kung paano ko sasabihin sa kanila.I shifted my weight when I finally decided to tell mama. “Mama…” tawag ko sa kanya. “Hmmm?” Hindi niya ako binalingan ng tingin. She just acknowledged me from her humming.Lumunok ako. “May sasabihin ako.”Tunog nini-nerbyos ang boses ko kaya lahat sila ay natigilan sa mga ginagawa. Ibinaba ni mama ang librong hawak niya at saka tumi
Seraphina POVI changed my mind. Iyong kaisipan na gusto kong ipa-abort ang baby ay nawala na sa plano ko. Alaric made me believe that everything will be alright. That I shouldn’t be scared of things dahil siya na ang bahala sa lahat. It made me feel at ease. Kung alam ko lang na siya lang pala ang magpapakalma sa marami kong iniisip ay sana pala sa unang araw matapos kong malaman na buntis ako ay sinabi ko na sa kanya. But then, I was so denial kaya ayaw kong ipaalam sa kahit kanino dahil baka may paraan pa. Baka may milagrong mangyari at bigla nalang na hindi pala ako buntis. But who am I kidding!Plano ni Alaric na kausapin ang parents ko matapos namin sa hospiital pero pinigilan ko siya. “Huwag muna ngayon. Sasabihan lang kita kung kailan,” mahinahon kong sinabi habang nagmamaniho siya. “Why not now huh?” Natunugan kong hindi siya sang-ayon sa sinabi ko. His voice restrained. “Because I am still shocked by this. Titingin din ako ng tempo kung saan maganda ang mood ni Mama.” Il
Alaric POV Nasa opisina ako, nagtatrabaho ng bumukas ang pintuan. Pumasok ang kaibigan kong si Cole. Mainit ang ulo dahil sa problema siguro sa babae.I smirked. “What brought you here? Wala ka bang trabaho?” “Tsss!” iritado niyang sagot bago umupo sa sofa sa unahan ko. Ginulo niya ang buhok niya dahil sa init ng ulo.Itinigil ko ang ginagawa at ibinigay ang attention sa kaibigan. I smirked and raised a brow at him. “You know we shouldn't let any women control our emotions. Mabilis lang naman silang palitan kapag nagiging sakit na sila ng ulo.” He glared at me. He then loosen his tie and sighed defeatly. He once played with girls. Once he noticed the girl develops an attachment, itatapon niya lang ito at magpapalit ng bagong babae. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit hindi nalang niya iwan ang fiance niyang palaging sakit ng ulo niya. “Speaking of, I was informed na may nag-aaply na Salazar sa kumpanya ko,” sabi niya, ayaw ng pabulaan ang payo ko tungkol sa babae niya. Agad na
Galit si Alaric pero kinalma niya ang sarili niya. I saw him take a breath and calm his nerves. Ilang minuto siyang tumahimik at tumalikod sa akin. Kalaunan ay umupo siya sa paanan ko. Namumungay na ang mata niyang nakatingin sa akin.He sighed. “Please calm down,” pag-alu niya sa akin. Tumango ako. Sinubukan kong tumigil na umiyak. Itinaas niya ang kamay niya at pinunasan ang luha sa pisngi ko.“Since when did you know you were pregnant?” mahinahon na niyang tanong. “Apat na araw na.”Tumango siya. “I was mad at you for not waiting for me at the charity event. And then I saw you with that man again… do you know how badly I want to punch that man? Hmm?” kalmado niyang sinabi. Hindi ako sumagot at nag-iwas lang ng mata.He sighed defeatedly. “But that didn’t matter now.” Inayos niya ang buhok ko para ilagay sa tenga ko. “Anong ginawa mo sa apat na araw na nalaman mong buntis ka?” he asked with his calm and soothing voice. Nakapatong ang dalawang kamay niya sa gilid ko. Nakatingala
Nagsinungaling ako kay Mama. Sinabi ko na ngayon ko ginamit ang vacation leave ko kahit ang totoo ay hindi ako naka-leave. Hindi naaproba ang leave ko kaya pang apat na araw na itong absent ko. Walang tao sa bahay ngayon. Maagang umalis si Mama dahil may meeting sila. Pati ang mga kapatid ko ay may pasok din. Gusto kong mag-isa sa bahay. I couldn’t let my emotions out when they were here. Parang nasasakal ako kapag may tao sa bahay. Hindi ko magawang umiiyak kahit na gustong gusto kong umiyak. Mama will be worried at ayaw kong mapansin pa niyang hindi ako okay. Kasi alam kong kapag napansin niya, malalaman niya ang sikreto ko. Humihikbi ako ng marinig kong tumunog ang cellphone ko. Simula ng malaman kong buntis ako, iniiwasan ko nang sumagot ng tawag o text. Sina Sara, Lina at Alaric naman palagi ang kumo-contact sa akin. Tinanggal ko ang kumot na nakataklob sa ulo ko at tinignan ang tumatawag. Mas lalo lang lumala ang iyak ko nang makita kong si Alaric ang tumatawag. Humiga ulit
Pinasalamatan ko si Magnus ng dumating kami sa bahay. Inimbita ko siya kung gusto niyang pumasok pero may emergency pala siyang pupuntahan. Nahiya ako dahil inuna pa niya akong ihatid bago siya tumuloy sa pupuntahan niya. “I’m sorry. Hindi ko alam na may pupuntahan ka pala. Kung alam ko lang ay dapat hindi na ako nagpahatid sayo,” nahihiya at medyo nanghihina kong sinabi.Magnus chuckled. “Seraphina, even if I have urgent things to do, uunahin parin kita kung alam kong hindi maganda ang pakiramdam mo.”I licked my lips. Tumingala ako sa mata niya na kanina pa nakatingin sa akin. “Pero we are not the same anymore… we parted ways, Magnus.” He nodded. May nakita akong pagsisi na sumilay sa mata niya. “Doesn’t matter. I’ll still prioritize you over a thing.”I smiled at him genuinely. Even though we parted ways, he is still Magnus that I know. Nang mawala sa mata ko ang kotse ni Magnus ay saka lang ako pumasok. Gabi na din. Around 9 in the evening. Pagpasok ko ay nasa baba si Scarlet a
Umiyak ako matapos kong magsuka. Hindi ko gusto na naririnig kong buntis ako. Hindi naman! Bakit ba ganon ang una niyang naiisip? “Alright, baby. Calm down.” Pinunasan ni Alaric ang mga luha ko. Nagmomog ako sa sink ng masiguro kong tapos na akong magsuka. Kaso ay nanghihina naman ako dahil sa nangyari.May pumasok na babae sa loob. Dalawa sila pero ng makita nilang may lalaki sa restroom ay natigilan sila. Umalis din sila ng wala man lang pakialam sa kanila si Alaric. Good thing at nakatalikod siya sa kanila kaya hindi nila nakilala. “Umalis kana dito. Pang babaeng restroom to,” mahinahon kong sinabi sa kanya.Tinaasan niya ako ng kilay. “We are going out of here. Iuuwi na kita sa inyo.”Humawak ako sa sink ng maramdaman kong medyo nahilo ako. “May trabaho pa ako matapos tong event. I can't go home yet.”Hindi napansin ni Alaric ang pagkapit ko sa sink kaya hindi niya alam na nakakaramdam ako ng hilo. Kung malaman pa niyang nahihilo ako ay baka sa hospital na niya ako dalhin. At ba
Matapos ang pag-uusap ko sa mga kamag-anak ni Alaric ay bumalik ako ng department namin na tulala. Panay ang tanong sa akin ni Sara at Lina kung sino ang bisita ko at sinabi ko nalang na kakilala lang. HIndi na sila nag-usisa pa ng makita nilang wala ako sa mood makipag-usap. The next day, na-busy ako sa pag-aasikaso ng event at buong araw akong wala sa opisina. And then I was busy for the remaining weeks of the month kaya halos nakalimutan ko din ang mga sinabi sa akin nina Daphne. Sa paglapit ng event ay siya din ang pagkaabala ko na halos palagi na akong nalilipasan ng gutom. Walang magawa si Alaric kahit gusto niya akong makita dahil busy din siya sa headquarter ng building nila. Hindi na siya palagi pumupunta sa opisina niya sa building namin. Time flew fast and the next thing I know, bukas na gaganapin ang event. Nasa Imperial hotel ako at minamanduhan ang mga staff para sa gagawin nila. “Na-destribute na ba ang mga invitation?” tanong ko sa taga marketing staff. Sila kasi an