Matapos naming kumain, bumalik kami sa suite. Plano ko sanang mamasyal kahit sa kalapit lang nitong hotel pero after seeing Magnus, nawalan ako ng gana. Alaric got busy with lots of calls. Base sa mga naririnig kung usapan nila, may ka-deal siyang businessman dito. Nagkulong ako sa kwarto. Kahit anong pigil ko, hindi ko maiwasang maging emosyonal dahil sa pagkakita sa ex ko. Magnus is a family friend. Malapit ang pamilya ko sa pamilya niya. They have business just like ours before… cargo company. Kahit pareho ng business ang lolo ko sa kanila hindi iyon naging hadlang para maging magkaibigan ang pamilya ko sa pamilya nila. I was so close with him and he takes care of me simula pa noong bata kami. Kaya hindi ko kailanman naramdaman na mahirap kami dahil palaging nandyan sa tabi ko si Magnus. If I needed money, he wouldn't think twice to give me. If papa needs help, Magnus' parents are there to help. Kaya lang ay hindi ko alam kung bakit bigla nalang nawala. I don't know anything I
Kinabukasan, nagising ako dahil sa nararamdamang gutom. Hindi ako nag dinner kagabi dahil sa maraming iniisip. Maaga akong natulog… mga around 7 na yon. Kaya ngayon ay gutom na gutom ako. Nagmamadali akong nag-ayos ng sarili at saka bumaba. Kaya lang ay wala akong nadatnan na Alaric pagbaba ko. Magpapa home serve ba siya? Bakit wala pang pagkain? Tinignan ko kung may pwedeng kainin sa refrigerator pero puro tubig lang at inumin. Hinawakan ko ang tiyan ko ng kumalam ulit. Ayaw ko din namang puntahan si Alaric sa kwarto niya kung natutulog pa siya. Kaya hindi ko na siya hinintay pa. Ang alam ko may pa-buffet ang hotel at kasama na yon sa bayad ng hotel service. Kung hihintayin ko pa siya, baka mawalan na ako ng malay sa gutom. Pagbaba ko, madali ko lang nahanap ang buffet area. Dali-dali akong kumuha ng mga servings ng makakuha ako ng plato. I didn't mind people because of my hunger. Kaya nangangalahati na ako sa kinakain ng inangat ko ang mata ko. Dahil sa gutom ako kanina, hind
“You're done with breakfast?” nahihiyang tanong ng babae. “Yeah,” maikling sagot ni Magnus. I noticed that he didn't spare her a glance. “Okay…” mahinang sinabi ng babae. Pansin kong may gusto pa siyang sasabihin pero dahil hindi siya binalingan ni Magnus ay umalis nalang siya. Pero pansin kong bago siya umalis ay ngumiti siya sa akin. Tinaasan ko ng kilay si Magnus. “Who's she?”“Family friend.” He shifted his weight before he continued talking. “I'm going to our vineyard, do you want to see it? Para makapasyal ka na din?”Aangal sana ako pero ng marinig kong pasyal ay bigla akong na excite. I've been here for two days at sa hotel room lang ako. Gustong gusto kong pumasyal pero natatakot din ako. Wala din atang plano na mamasyal si Alaric. Ngumuso ako kunwaring nag-iisip. It's funny how I am hurt because of what he did yet I also don't want to see him hurting. He may have hurt my feelings but I can't also deny all the things he had done for me. I was spoiled whenever I'm with him
Agad akong nagpahatid kay Magnus sa hotel matapos kong mabasa ang text ni Alaric. Naka silent ang cellphone ko at hindi ko na natignan pa yon simula ng umalis ako ng hotel. Tinatanong ako ni Magnus kung okay lang daw ba ako dahil namumutla ako ng pabalik kami sa hotel at tumatango lang ako sa kanya. Wala ng araw ng bumaba ako sa kotse ni Magnus. Hindi ko din nagawang magpasalamat sa kanya dahil sa pagmamadali. I heard him call me pero dahil balisa ako ay hindi na ako bumaling sa kanya. Kulang nalang ay lumipad ako nang naglalakad ako sa hallway ng suite namin. I have spare cards for the suite kaya agad akong nakapasok. Pagbukas ng pinto ay madilim ang loob. May iilang ilaw na bukas pero madilim pa rin para makita ang kabuuan ng loob. Sa una ay tahimik pa ang paligid kaya akala ko ay nasa kwarto na si Alaric. Pero nagkakamali ako. Nangilabot ako ng magsalita siya. “Where did you go?” malamig niyang tanong. Hindi ko siya naaninag dahil medyo madilim pero nakita ko din siya ng
Nakatulog si Alaric dahil sa sobrang kalasingan. I pushed him away from me because I'm starting to feel breathless. Di hamak na mas mabigat siya kaisa sa akin.Kabado akong umupo matapos ko siyang mapahiga sa gilid ko. Narinig ko siyang umungol pero nanatili siyang nakapikit. Nanghihina akong tumayo at naglakad pabalik balik. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. I know he's drunk and he might not know what he was doing but it's still scary to think that something might happen to us if he didn't get unconscious.Ano ba kasi ang ikinagagalit niya? Dahil ba pumasyal ako o dahil kasama ko si Magnus? Is he jealous?Sarkastiko akong tumawa sa sarili. Common Seraphina! Pinapahirapan ka nga niya, diba? Bakit siya magseselos?Pero bakit alam niyang may lalaki akong kasama? Did he saw us? Dahil sa tulog na tulog na si Alaric,hindi ko alam kung saan ako matutulog. Carrying him is not an option. Ayoko naman sa kwarto niya kasi baka may mawala doon at masisi pa ako. Ilang minuto akong nakatungan
Agad akong dinaluhan ni Alaric. Hindi ko na napigilan at malakas na akong umiiyak. Maybe because of the pressure and the pain I'm feeling on my right hand. Mas lalo pa ng makita kong galit na lumapit si Alaric.“You couldn't even do small thing without causing trouble,” iritado niyang sinabi habang hawak hawak ang kamay kong dumudugo.I closed my eyes and just accepted his harsh words. Akala ko talaga ay bumait na siya sa akin. Akala ko dahil sa mga halik niya ay titigilan na niya ang pagmamaltrato sa akin. Pero nagkamali ako.Despite my eyes full of years, I could still see his jaw clenched. Galit pa rin kahit na may sugat ako. “You plan this so that you can't do your work, huh?” akusa niya. The disappointment is dripping on his tone.Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko. I tried to wipe my tears at saka tumayo. Pinigilan ko ang mga hikbi ko.“You want me to pity you, huh… good try, Seraphina.” He smirked. “But it's not working so, work the fuck up and report to me the pro
Hindi ko alam ilang oras akong walang malay. Nagising nalang ako na may proper bandage na ang kamay ko. I was laying properly too which I remember I wasn't before I lost consciousness. Hindi na masakit ang kamay ko at medyo magaan na ang pakiramdam ko. Pero sino kaya ang gumamot sa sugat ko? Did Alaric do it despite being mad at me?Nasa pag-iisip pa ako ng biglang bumukas ang pintuan. I saw Alaric holding a tray of food. Walang bakas na emosyon ang mukha niya. And I know he's still mad. Come to think of it, kasalanan ko naman talaga kung bakit siya nagalit. I was with him in this trip tapos ay bigla bigla akong nawawala na hindi niya alam. Kung ganon ang gawin niya sa akin at bigla siyang nawala, magagalit din ako. Lalo pa’t wala akong masyadong dalang pera. Nilapag niya ang tray sa side table ng kama. Iniwas ko ang tingin ko ng nasa tabi ko na siya. Unti-unti akong nanlulumo dahil sa mga tumatakbo sa isip ko. Iniisip niya ba na nagpapanggap pa rin ako? Na kunwari nawalan ako ng
I moaned when I felt Alaric's hand on my legs, almost touching my private part. Napaigtad din ako ng maramdaman ko din ang isang kamay niya sa loob ng t-shirt ko.“Alaric, please…” sabi ko kahit hindi ko naman alam kung bakit ko yon sinabi. I almost didn't recognize my own voice. It was so sensual. He groaned. Bumalik ang labi niya sa labi ko, kissing me again. Hindi ko ma-permi ang kamay ko pero dahil may benda iyon at kumikirot kapag naihahawak, pinatili ko yon sa gilid ko kahit gustong gusto kong ihawak yon kay Alaric.Napadaing ulit ako ng maramdaman kong nasa pagitan na ng legs ko ang kamay niya. He drew circular motion there making me squirm. I tried to close my legs. Hindi yon nagustuahan ni Alaric kaya pinaglayo niya yon gamit ang hita niya. Now he has full access to my private part as my legs are wide open for him. Ang isang kamay niya ay napadpad na sa boobs ko, kneading it like a dough. I moaned loudly because of what he was doing to me. He chuckled playfully. My breath
I was so stressed because of Lucian. Hindi ko alam kung paano gumagana ang utak non at parang kasalaan ko pa kung bakit hindi ako pwede! Like duhhh! Anong sa tingin niya? Just because he thinks that is the best thing to do, ganon na rin ang gagawin ko? Pati ang kapatid niyang si Matteo ay natatawa nalang. I bit pumapayag lang iyon dahil baka takot sa kapatid niya. He is a devil afteall! Baka patawa-tawa lang si Matteo pero deep inside, naiinis na yon sa kapatid! Mabuti na lang at may tumawag kay Lucian kaya siya napilitang umalis. Parang wala pang balak umalis kung hindi pa natawagan. He was determined to get me his advisor! Isang oras silang umalis nang dumating si mama. She was so confused when she saw the fruits and flowers. “Kanino galing to? Bakit ang dami?” takang tanong niya. “Magpapatayo ba tayo ng flower shop?” Paano naman kasi at iba’t ibang kulay ang flower, ang dami pa. Pwede ng pang flower shop!Bahagya akong tumawa, medyo kabado. “Galing sa mga colleague ko lang, m
Ang tinawag kong kasambahay ay mabilis akong iniwan nang makita niyang may bisita na ako kaya naiwan akong mag-isa. “Sir,” tawag ko kay Matteo nang makalapit siya. He chuckled. “We heard about your leave so we visited. I hope you don’t mind.” Kita kong sinusubukan niyang mag seryoso pero sadyang may tinatawanan siya at hindi niya magawang itago ang mga maliliit niyang tawa. Peke akong ngumiti sa boss ko. Nang bumaling ako sa likod niya, nawala ang ngiti ko. Kaya nga ako nag-leave kasi iniiwasan ko itong lalaking to tapos papasok pasok siya sa teritoryo ko?Nang magtama ang mata namin ni Lucian, agad kong nakita na ngumisi siya, iyong ngising may masamang binabalak! “Attorney. You look healthy.” He laughed a bit. “Akala ko ay bedredden kana kaya nagsama ako ng doctor para sayo.” Narinig kong tumawa si Matteo, hindi na niya napigilan. Tanginang lalaking to! “I’m perfectly fine! You don’t need to visit.” I tried so hard not to be mean. Kung wala lang dito si Matteo, baka nakatik
Matapos kong e bash si Lucian ay natakot ako. Marami pa namang tao sa paligid namin at inaamin kong hindi ako naging maingat. May issue na ako kay Lucian dahil kay Amanda at dinadagdagan ko pa! I’m sure what I've said will somehow reach him! Kaya bago ako umuwi matapos ng trabaho ko, nag-file ako ng sick leave. Totoo naman na sick leave. I’m so sick of overthinking about my life! Baka dahil sa pambabash ko, imbes na malayo pa ang kamatayan ko, baka mas lalong lumapit. Hindi ko pa alam kung buhay pa ba si Amanda o ano! Baka magaya ako sa kanya! My leave is for one week. Mag-iisip isip narin ako sa plano ko sa buhay. Baka gayahin ko nalang si Ate na tumakas at magtatago sa ibang bansa! They will understand me if I do that kasi legit na nanganganib ang buhay ko! It’s a matter of life and death! Kinabukasan, hindi ako nagising ng maaga. Sinulit ko ang araw na hindi ako nagmamadali dahil sa trabaho! Mabuti nalang at hindi ako ginising ni mama. Baka iniisip niyang nakaalis na ako. Hindi
Curious na curius ako kung sino ang pinag-uusapan nila kaso ay wala silang nababanggit na pangalan. Yong feeling na nakikinig ka na sa chismis pero hindi ka rin maka-relate kasi hindi mo kilala ang pinag-uusapan nila!Naubos ko nalang ang cake na binigay sa akin ni Lucian, wala akong narinig na pangalan. I just know that this poor girl, Lucina is obsessed with her! Papabantayan sa bodyguard para walang lumapit na lalaki sa kanya? He is sick!Paano kung gusto lang makipagkaibigan nitong babae sa isang lalaki? Hindi pwede kasi itong obsess na ito ay hindi papayag? “I still have work to do, sir. I’ll go ahead,” paalam ko nang wala akong rason para manatili. Inubos ko na ang cake ko. Tumango si Matteo kaya umalis na ako. Pagdating ko sa opisina ko, nagpatuloy ako sa trabaho.And just like that, naubos ang oras ko sa pagtatrabaho. Nawalay lang ako sa swivel chair ko nang pa-out na ako sa work. Naglalakad na ako palapit sa kotse ko nang marinig kong nag-ring ang cellphone ko. Kahit pagod
Hindi ko alam kung ano ang pakulo ni Lucian. Hinigit ko ang kamay ko sa kanya pero masyado niyang hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Naging hilaw tuloy ang ngiti ko. Isang haplos pa ang ginawa niya bago niya pinakawalan iyon. I almost rolled my eyes at him! May lumapit sa kanilang isang lalaki kaya natuun ang attention nila sa kanya. What the hell is wrong with him? Umupo ako at saka nagsimulang kumain. Tahimik sa table namin hanggang sa lumayo sina Lucian dahil may nilapitan pa silang ibang tao. Nakahinga ako ng malalim. Akala ko ay tatahimik na ang buhay ko pero hindi pala! “Scarlet, bakit ka ipinakilala ng boss natin sa kapatid niya?” gulat na tanong ni Jasmine. Shock was evident on her face. Pati ang mga kasama namin sa table at gulat din. “I don't know! Nagulat nga ako! I wasn't expecting our CEO to introduce me to that man!” kunwari ay gulat kong sinabi. Well, gulat ako…but not in a good way. Kung pwede lang iuntog silang dalawa para makalimutan nila ako! “Pero kil
Paglabas ni Matteo sa room, nagmadali rin akong umalis, halos hindi na makapaniwala sa nangyayari. He is indeed a part of the Vergara family! All this time, I am connected to one of the family of politicians! Dumeritso ako sa opisina ko para pakalmahin ang sarili. I may have looked composed inside during the meeting but deep inside, I was so tense! Dahil sa nerbyos, medyo nanghihina ang tuhod ko. Mabilis akong umupo sa swivel chair ko nang dumating ako sa opisina ko. “What am I going to do now?” problemado kong tanong sa sarili. Napahilot ako sa sentido ko, hindi na alam ang gagawin. After a few minutes, I groaned in annoyance. “Surely, hindi naman siguro konektado ang kumpanyang to sa political power ng family niya? According to an article, he refused to join politics. Baka ayaw niyang masangkot sa politika?” bulong bulong ko sa sarili ko. Ilang oras akong tulala sa opisina ko, medyo kinakalma ang sarili. Surely, hindi naman ako mapapahamak dahil dito ako nagtatrabaho? Nang mag
Nagtambay pa ako kay Andrea dahil hindi ko kayang mag-drive sa nalaman ko. Ayaw pa niyang pabulaan iyong dati niyang pinapaniwalaan na mabait nga si Lucian…na empty threat lang yong ginawa niya sa akin. Parang convince na siya na totoo ang threat sa akin and it scared the hell out of me! Hating gabi na ako nakauwi. Gusto ko sana na kay Andrea na matulog pero baka hanapin ako ni mama bukas. Hindi pa naman ako pinapayagan na mag-condo non dahil sa nangyari kay Ate Serenity! Baka raw may gawin ako na hindi niya alam dahil hindi niya ako nakikita! Pagdating ko sa bahay, hindi rin ako agad nakatulog. Paikot-ikot ako sa kama ko dahil kahit saang puwesto ang gawin ko, hindi ako makatulog! My mind was occupied with Lucian and his damn threat! Kaya kinabukasan, medyo na-late ako ng gising. Halos hindi ko na magawa-gawa ng tama ang mga morning routine ko dahil late na ako! I skipped breakfast which made mama a bit annoyed. Wala nga lang siyang nagawa dahil late na ako at wala akong time mak
Kinabukasan, maaga akong pumasok sa opisina. Pilit ko nang kinakalimutan ang naging encounter namin ni Lucian. I'm sure naman na hindi na kami magkikita pa. My family has no whatsoever connection with any politicians. Kaya hindi magc-cross ang landas namin. Pagpasok ko sa legal department, rinig na rinig ko na ang ingay galing sa printer at ingay galing sa mga keyboard. May kukunting bulungan din. Ang aga kong pumasok pero heto at buhay na bahay na ang opisina!Pagpasok ko sa opisina ko, tumambad sa akin ang marami frame certificate ko at organized shelf for my books. Makikita ang view ng kahabaan ng Manila galing sa glasswall ko. Bumaling ako sa lamesa ko kung nasaan ang mga gagawin dahil absent ako noong pumunta ako kay Lucian. Kung alam ko lang na gaganunin niya lang ako, sana hindi na ako pumunta! Tumambak pa ang trabaho ko dahil sa ginawa ko!Mabilis kong binuhay ang computer ko. Matapos ay lumabas ako para kumuha ng kape. Pagbalik ko, ready na akong magsimula sa trabaho. I si
Sunday came and I'm so scared as hell. Halos hindi na ako nakatulog kagabi dahil sa pag-iisip sa letcheng lalaking ‘yon! Naghanap ako ng criminal record nila kung meron man pero wala. Masyado silang malinis for a family of politicians! Pababa ako ng hagdanan, halos walang tulog nang makita ko si mama. She was preparing to go to church! I don't usually go to a church pero parang mapapapunta ako ngayon. Bumaling sa akin si mama nang makita niyang pababa ako. She smiled at me before she continued what she was doing. “Mama, magsisimba kayo?” tanong ko. Napabaling ulit siya sa akin. “Oo. Nakahanda na ang almusal mo,” aniya. Mabuti na lang at nakaligo na at nakabihis na ako. Pwede akong sumama sa kanya! “Sasama ako, mama. Mamaya na ako kakain pagdating natin.” Bahagyang nagulat si mama dahil sa sinabi ko. Pero kalaunan ay ngumiti siya sa akin. “Mabuti naman at nagka-oras kana para magsimba! Palagi mo na lang sinasabi na marami kang trabaho.” Matapos ni mama ay tumulak na kami papu