Hindi ko alam kung ano ang sakit ng boss ko. Seriously, galit siya pero ginugulo niya ang isip ko. Bakit matapos niya akong durog-durugin, gaganunin niya ako? Sinabunutan ko ang sarili ko habang nahihibang sa mga iniisip. Ano ba ang plano niya? This isn't right! “Sinabi ko na kay mama,” rinig kong sinabi ni Serenity kay Scarlet. Nasa sala sila kasama ko. Dapat ay sa kwarto ako pero masisiraan ako ng bait sa loob ng kwarto ko kaya lumabas ako. Akala ko madi-distract ang isipan ko kung dito ako sa labas pero bumabalik pa rin sa akin ang isipan tungkol kay Alaric. Lumiban ulit ako. At alam ko sa sarili ko na sa susunod na lunes na ako babalik. Pero nagu-guilty din ako dahil maliit ang maitutulong ko sa gastusin sa bahay. Bumuntung hininga ako at saka sinabunutan ang sarili. Hindi ko namalayan ang pag-upo ni mama sa tabi nina Serenity kaya nakita niyang nababaliw ako. “Sabi ko naman mama eh. Noong lunes pa yan ganyan,” sumbong ni Serenity. Umupo ako ng tuwid. I glared at Serenity
Pinatay ko ang tawag matapos kong sagot-sagutin ang boss ko. Kaya lang makaraan ang ilang minuto, medyo kinabahan ako matapos kong ma-realize kung bakit ko ginawa ‘yon. Boss ko siya pero he’s also a CEO! Makapangyarihan ang pamilya! Tinakpan ko ng unan ang mukha ko at saka sumigaw. “Baliw ka ba, Seraphina? Gagaya ka pa sa lolo mo!” sermon ko sa sarili. “Kaya tayo mahirap ay dahil nakipag-away ang lolo mo sa isang maimpluwensyang pamilya!” Sumigaw ulit ako dahil sa mga napag tanto. Gaga! Baka hindi lang ako masibak sa trabaho. Baka pahirapan pati ang pamilya ko! Hindi na ako bumalik sa pagtulog. Nilamon ako ng sobrang pag-iisip. I walked back and forth inside my room. “Putang ina! Bakit ko ginawa ‘yon?” Kinagat ko ang kuko ko sa index finger dahil sa stress. “May pinagmanahan ako… si lolo na nakipag away sa mayamang angkan kaya mahirap kami ngayon… at baka mas maging mahirap pa kami sa daga dahil sa ginawa ko!” Sumigaw ulit ako sa frustration. Inabot ako ng tanghalian sa ka
Tinuptup ko ang labi ko ng marinig ang tawa ni Alaric. I thought he would be mad because of what I said pero hindi siya nagalit. He looked at me with amusement on his face. Na para bang hindi kapani-paniwala na ganun ko siya pagsalitaan. “You are not afraid of being fired, hmmm?” sinabi niya. Kinalas niya ang nakahalukipkip niyang kamay at saka ako mariin na tinitigan. Gusto kong sumabat. Kaya lang ay nagdadalawang isip ako. It was fine to retort rudely the first time but I was hesitant to repeat it. Baka kasi magaya ako sa lolo ko! This person is a CEO at anong laban ko? Tinaasan niya ako ng kilay at saka ngumisi. Nakakainsulto ang ngisi niya kaya hindi ko na napigilan. I tried to stop myself from saying things pero kasi sinusubok ako ng lalaking to. And I also have this thinking that it's okay to lose my job. Kaya balewala ang pagtitimpi ko. “Like I care if you fired me! Mag resign pa ako eh!” Inirapan ko siya. I want him to know that I'm no longer the same person he used to hu
Agad kong inasikaso ang gagawin ko kinabukasan. I was told na pwede ko ng kunin ang allocated budget for the project. Matapos kong kunin ay tumulak na ako papunta sa venue na pangyayarihan ng event. It’s a charity event na kailangan puntahan ng mga negosyante for socialite at the same time give their charity. Hindi ako ang nag-decide ng venue. Mula umpisa pa lang sinabihan na ako kung saan ang venue ng pangyayarihan. I just did some plan on how am I going to execute the event successfully na inabot pa ng maraming araw para ma-approve!Nanlaki ang mata ko ng marating ko ang hotel na pagdarausan ng event. It was a five star hotel at malawak ang tanggapan. “Pero available po ba ito three months from now?” tanong ko sa manager.Buti nalang ay pumunta ako kaisa makipag usap sa kanila sa online. Ang sabi ng manager ay fully book na ang venue this month and the next. May mga naka-schedule na din sa susunod pang buwan pero mabuti at availabe pa ang date kung saan dapat gaganapin ang charity
Hindi ko ipinaalam kay Alaric na wala akong passport. Wala akong balak pumunta sa Italy! Kulang na nga ang sweldo ko, gagastos pa ako sa trip na yan? And let say sagot ng kumpanya ang gastos, ayoko pa rin. Alone trip with Alaric? Never! Baka ano pa ang mangyari sa akin.Sa sumunod na araw, tuluyan kong kinalimutan ang tungkol sa trip sa Italy at ibinaling ang oras sa mga dapat kong gagawin. Dalawang buwan pa gaganapin ang charity event pero para na siyang gaganapin bukas sa dami kong inaasikaso. I groaned in annoyance. “Bakit ba ayaw niya akong bigyan ng team? This isn't fair!” reklamo ko. Kumakalam na ang sikmura ko dahil sa nalipasan na naman ako ng gutom. Kagagaling ko lang sa marketing team para makita ang ginawa nila. “Seraphina, hindi ka na sumasabay sa amin mag-lunch,” salubong ni Sara sa akin ng nasa workstation ko na ako. Kita ko ang nagkalat na maraming papeles sa table ko at wala na ito sa matinong ayos. “Kaya nga eh. Kinukulang na ako ng oras,” wala sa sariling sagot k
Kinaumagahan, kung hindi pa ako ginising ni Serenity ay hindi pa ako magigising. Si mama ay walang planong gisingin ako kaya si Serenity ang gumawa. It's weird kasi tanghali pa siya nagigising kapag wala siyang pasok. Tapos ngayon ay maaga siya. “Sis, don't forget to send me the pictures,” sigaw ni Serenity ng pasakay na ako ng taxi. I forgot what she said she would do in the pictures. Tumango nalang ako para matapos na. I arrived at the company around 7:40 in the morning. Na-werduhan pa ang bodyguard ng makita niyang may binaba akong malaking maleta pagbaba ko ng taxi. Hindi pa nag-aalas otso ay may dumating na SUV sa tapat ng tanggapan ng kumpanya. Hindi na ako pumasok sa loob ng lobby dahil mahihirapan pa akong iangat ang maleta ko sa iilang hakbang papasok sa kumpanya. May bumabang tauhan galing sa SUV at saka kinuha ang maleta ko. Doon lang ako natauhan na ito na yong sasakyan ni Alaric. He was waiting in the backseat. Nakakahiya na may bumabaling na mga empleyado sa kotse a
Kabang-kaba ako sa sinabi ni Alaric. I was starting to breathe heavily when he laughed so loud. Doon ko napagtanto na pinagtitripan niya ako. I rolled my eyes in annoyance at saka siya iniwan. There are two rooms inside the suite. Kaya pala okay lang sa kanya na iisa kami ng room kasi may dalawa palang kwarto. Hindi ko alam kung alin ba ang sa kanya kaya kung ano ang napasukan ko ay doon na ako nagkulong. Dahil sa pagod ay mabilis akong nakatulog pagkahiga ko sa malambot na kama. Kinaumagahan, inabot ako ng madaling araw. Maybe because I was too tired for the 15 hours trip kaya napasarap ang tulog ko. Matapos kong magbihis, inasikaso ko pa ang mga laman ng maleta ko at nilagay sa provided na kabinet. Kaya inabot ako ng ala-una ng bumaba ako. Gutom ako at saktong pagbaba ko ay nakita ko si Alaric. Kakababa niya lang ng cellphone niya galing sa katawagan. “Let's go out. We will have our lunch outside.” I glared at him for making me overthink last night but he didn't spare me a gla
Matapos naming kumain, bumalik kami sa suite. Plano ko sanang mamasyal kahit sa kalapit lang nitong hotel pero after seeing Magnus, nawalan ako ng gana. Alaric got busy with lots of calls. Base sa mga naririnig kung usapan nila, may ka-deal siyang businessman dito. Nagkulong ako sa kwarto. Kahit anong pigil ko, hindi ko maiwasang maging emosyonal dahil sa pagkakita sa ex ko. Magnus is a family friend. Malapit ang pamilya ko sa pamilya niya. They have business just like ours before… cargo company. Kahit pareho ng business ang lolo ko sa kanila hindi iyon naging hadlang para maging magkaibigan ang pamilya ko sa pamilya nila. I was so close with him and he takes care of me simula pa noong bata kami. Kaya hindi ko kailanman naramdaman na mahirap kami dahil palaging nandyan sa tabi ko si Magnus. If I needed money, he wouldn't think twice to give me. If papa needs help, Magnus' parents are there to help. Kaya lang ay hindi ko alam kung bakit bigla nalang nawala. I don't know anything I
Masama ang tingin ko kay mama. Ganon din naman siya sa akin. Magnus on the other hand couldn't look at any of us. Siguro ay na a-awkward siya sa nangyayari. “Sige na. Huwag mong pinapaghintay si Magnus!” utos ni mama. Bakasa sa boses niya na kung susuway ako ay may hindi magandang mangyayari. Napapikit ako ng mariin. Biglang sumakit ang ulo ko pero hindi ko na pinagtuunan ng pansin. Wala na akong nagawa ng pagbuksan ako ni Magnus. Kahit ayaw ko, pumasok na ako sa passenger seat. Gustong gusto kong lumingon sa banda ni Alaric pero natatakot ako. I don't want to see him dismayed by me. Kahit alam ko naman na the moment I ride inside Magnus' car, madi-disappointed talaga siya. Tahimik kong isinabit ang seatbelt ko. Nang pumasok sa driver seat si Magnus, hindi ko na siya binalingan. Nakakahiya na nasasangkot pa siya sa gulong to. Tahimik kaming pareho ng umandar ang kotse. Ako dahil nasasaktan ako para sa sarili at kay Alaric. Si Magnus ay baka dahil awkward sa kanya ito. “I'm sorry
Umawang ang labi ko pagkarinig ko kay Mama. She knew Magnus and I broke up like long time ago. Hindi ko alam kung bakit masama ang kutob ko sa ngiti niya ngayon. Bumaling ako kay Tita Isabella. Alam kong gusto niya si Jessica para kay Magnus. She told me that herself. Kaya lang ay umiwas lang ng tingin si Tita. Parang okay lang sa kanya na magkita nga kami ni Magnus. Hindi ba na success ang plano nila? Not that I judge them. The last time I remember, nag success si Jessica na pwede siyang bumalik balik sa mansion nina Magnus without me!If Tita really want Magnus to her daughter, dapat ay umangal siya!Or maybe she doesn't want to react kasi baka magtaka si mama? Not that mama would get mad. Ang alam ni mama, magkababata kami ni Magnus at naging mag boyfriend kalaunan. She didn't know about Tita’s plan. Kaya akala niya pwede niya akong ereto ulit kay Magnus.“Mama, Magnus and I are just friends. Huwag niyo na siyang gambalain,” kalmado kong sinabi kahit ang totoo ay naiinis na ako.
Hindi ako nanlaban sa mga binibitawang salita ni Tito at ni Tita. I stayed quiet and calmed myself. Kahit masasakit ang tama non sa akin ay tiniis ko. Sinasabi ko sa sarili ko na galit lang sila. Na huhupa din ang galit nila. Pigil na pigil ang luha ko habang kaharap ko pa sina Tita. Ayaw kong makita nila akong nasasaktan kahit totoong nakakasakit na ang mga salita nila. Dahil sa sobrang disappointed nila sa akin, nagpasya silang umuwi nalang at babalik nalang daw bukas. Pinigilan sila ni Scarlet pero hindi na nagpapigil si Tito. Nang umuwi sila ay tahimik akong pumasok. Nilampasan ko si Scarlet na tahimik din. Agad akong pumanhik sa taas dahil gabi na din at pagod na pagod ako sa mga nangyayari. Mabuti nalang talaga at tulog na si mama kaya hindi niya alam ang ginawa ko. Kung gising kaya siya, magagawa ko kayang ibigay si Baby Levi kay Alaric? Hindi siguro. Mag he-hysterical na naman siya. Mawawalan na naman siya ng lakas! That's how I'm conflicted right now. Ni hindi ko basta b
Niyakap ako pabalik ni Alaric. He kissed my head as he gently patted my back.“They want us apart,” bulong niya. He sounds tired and weak. Alam niya na pwede itong mangyari kaya hindi na siya nagugulat ngayon.Bahagya akong tumango. “Yes, nag he-hysterical si mama kapag nababanggit ang pamilya mo. Hindi ko siya masisi kasi two years akong wala,” naluluha kong sinabi. Kumalas ako sa yakap niya ilang segundo ang lumipas. Agad kong tinignan ang mukha niya. Bumagsak ang balikat ko ng makita kong maga ang labi niya. Wala ng dugo pero halata ang pasa doon.“Umuwi kana muna. Gamutin mo yang sugat mo,” nag-aalala kong sinabi.Pagkarinig niya na pinapauwi ko siya ay agad kong nakitaan ang takot sa mata niya. “I'm fine.” Base sa sagot niya para bang ayaw pa niyang umuwi. Wala rin naman na siyang magagawa dahil hindi ako makakasama sa kanya. Hindi ko maiiwan muna si mama. Hindi muna ako susuway ngayon na galit na galit pa ang pamilya ko. “Pero kailangan mong umuwi. Gabi na. Hindi ka pwede dit
Iyak ng iyak si Levi. Doon lang din napansin ang kanyang presensya. Natahimik sila ng mapagtantong umiiyak ang anak ko dahil hindi niya nakikita si Alaric. “Is he your child?” kalaunan ay tanong ni Tita Isabella. Medyo napapatahan ko na si Levi. Kung ano ano ang binubulong ko sa kanya para lang kumalma. Hindi ko alam kung bakit nila hinayaan na magsigawan sa harap niya. I just hope my son isn't traumatized because of it!“Seraphina, iyan ba ang anak niyo?” si Papa. Gulat na gulat ang boses niya. Parang hindi siya makapaniwala na buhay pa ang anak ko. Hindi ko magawang sumagot. Galit ako. Dapat hindi ko na isinama si Alaric at ang anak ko! I should have face them alone! Kung naisip ko sana yon ng maaga, hindi sana ito mangyayari!Nang wala silang makuhang sagot sa akin, lumapit sa akin si Tita. Her face soften when she saw me crying. Kinuha niya sa akin si Levi at siya na ang tumahan sa bata. Medyo kumakalma naman na din siya. Nang makita ni Tita ang mukha ni Levi, namangha siya ju
Pansin ko ang pananahimik ni Alaric simula ng sinabi ko sa kanya ang gusto kong gawin. Dumiretso siya sa banyo pagdating namin sa hotel. Nang lumabas siya ako ang pumalit para maligo. Paglabas ko, nadatnan ko siyang nakaupo sa dulo ng kama. Nakatuko ang dalawang kamay niya sa tuhod at hawak niya ang ulo niya. Mukhang malalim ang iniisip niya. Kita ko sa gitna ng kama na tulog na si Levi.Nang marinig ako ni Alaric ay tumuwid siya ng upo. He look troubled.“Bumalik na ang mga alaala ko,” sinabi ko habang lumalapit sa kanya. Bahagyang umawang ang labi niya. Akala ko ay may sasabihin pa siya pero hindi yon dumating.Nang tinapik niya ang hita niya, alam kong gusto niya akong maupo sa kandungan niya. Nag alanganin ako kung uupo ba ako doon pero wala na akong magawa ng higitin niya ang kamay ko at pinaupo niya ako sa kandungan niya.“Since when do you remember everything? Should we go to the specialist?” mababang boses na tanong niya. Umiling ako. “Okay naman ako. Walang masakit sa akin
Pawis na pawis ako ng magising ako. Ramdam kong nanginginig ang katawan ko dahil sa mga sunod sunod na alaalang bumabalik. Akala ko, panaginip lang ang lahat. Akala ko nanaginip lang ako. Ang mga alaala ko na pala ang bumabalik. Nahihirapan akong huminga ng maalala ko ang gabi noong sinusundan kami ng tatlong SUV. I remember how scared I was that day. Nahimatay pa si mama nang oras na iyon kaya hindi ako mapakali tapos may humahabol pa sa amin Biglang gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa mga bodyguard na kasama ko. Did they survive? Anong nangari kay mama matapos niyang mahimatay.Sapo ko ang puso ko habang kinakalma ang sarili.Limang araw lang kaming nanatili dito at heto ngayon bumalik na ang lahat ng alaala ko. Akala ko ay aabutin pa kami ng maraming araw pero limang araw lang pala!Wala akong kasama sa kama. Binalingan ko ang orasan at kita kong alas dose na. Nanghihina ako at nilalamig. I thought I was dreaming. Totoong alala na pala ang mga yon.Kinalma ko ang sarili k
The next day, matapos naming mag almusal ay sinubukan kong mag hugas ng plato. Kahapon ay iniwan ko lang ang kinainan ko kaya si Alaric na ang naghugas. Malay ko ba kasing kami pala ang gagawa ng gawaing bahay? Hindi ko na tinanong kung nasaan na si Ate Shasha. Kaya ko naman mag hugas. Sinasabon ko ang mga pinagkainan namin ng maramdaman kong lumapit si Alaric. Binaba niya sa sink ang baso niyang pinag-inuman niya ng kape.Ngumuso ako ng magdikit ang braso niya at ang braso ko. Ang laki laki ng space, pero makadikit naman to!“Should we hire house help?” tanong niya. “Marunong na akong gumawa ng gawaing bahay,” sagot ko. Though napilitan lang naman ako dahil lahat ng tao sa bayan ay marunong kaya akala ko karunong din ako. “It doesn't matter if you know. Ayaw ko na napapagod ka. I should hire Shasha again.” Palihim akong ngumiti sa pag-iisip niya sa kapakanan ko. “Get ready after this. Aalis tayo,” baritonong sabi niya. “Aalis? Saan tayo?” Agad akong lumingon sa kanya ng sagot
Matagal akong nakatulog sa gabi. Not that sleeping with Alaric is new, malamang ay hindi. May anak nga kami. Pero hindi ko alam bakit naiilang ako. Kasama naman din namin ang anak ko. Siguro mga around 3 na ako nakatulog. Kaya din pag gising ko ng umaga, ako lang ang nasa kama. Wala na doon ang anak ko at si Alaric. Namumungay ang mata kong tinignan ang orasan sa side table at nakita kong alas dyes na. Ganon ako napuyat at late na nga akong nagising. Inisip ko na kasama ni Alaric ang baby ko kaya hindi ko na siya hinanap. Pumasok na ako sa bathroom para maligo at mag-ayos. Natapos na ako sa lahat lahat ay wala parin sila. Akala ko ay pupuntahan nila ako dahil late na akong nagising but I guess may ginagawa sila sa labas huh! Nang bumababa ako sa hagdanan, wala naman akong naririnig na ingay sa baba. Kaya kumunot ang noo ko. Where the hell are they? Medyo binilisan ko ang pagbaba ko. I slightly get nervous but then, nang nasa baba na ako, natanaw ko sa living room na nasa bac