PANDORA'S FIRSTLOVE

"Kape o ako?"Tinanggap ko muna mula sa kamay ni Jared ang mug ng umuusok na kape at dinala ko sa ilong ko ang aroma niyon nang walang sagot sa kanyang tanong.Tila may nakalimutan, bigla siyang tumalikod at pinanood ko siyang bumalik sa pinto para ilapat iyon. Marami kaming kasama sa loob ng bahay at naninibago siya sa pagiging handa sa lahat ng oras.Ang ilang segundong pagkakadikit ng kamay niya sa kamay ko, gaano man kalakas ang dalang boltahe ay binalewala ko gaya nang kung paano ko itinatago sa madilim na bahagi ng isip ko ang masasayang sandali na naliligayahan kami isa isat isa habang nasa kama at mapusok na nagtatalik.Malalim ang sugat namin mula sa mga alaala mula pagkabata, pero kung titingnan mo siya ngayon, wala ng bakas na dati siyang iyakin at duwag na binatilyo sa bayan ng San Luis habang ako ay kabaliktaran.Sakto ang lasa ng kape, ang pait at tamis at ang ekstrang affection na galing sa nagbigay. Ang damdamin ni Jared para sa akin ay gaya ng maligamgam na tubig s

(flashback) ANNA "BAKIT dito pa sa loob ng eskwelahan?" Ilang taon nang intresado si Catherine na makita kung paano nag-o-operate ang Black Beretta. At dahil alam ko na posible siyang gumawa ng masama ano mang oras, isinama ko na siya. Isang bully na anak ng mayor na matagal nang naghahasik sa loob ng unibersidad sa lungsod ang may personal na atraso sa kanya. Isa sa mga magulang ng biktima ang kumuha ng serbisyo namin. Na kahit hindi nangyari ay balak ko talagang ayusin ng personal. Sa loob ng Black Beretta, kapag naibigay na sa isang miembro ang isang assignment, hindi na ito puedeng bawiin. Kaya ang order na inihanda ko para sa ang misyon, ako ngayon ang gagawa. Isa sa pinakamadaling trabaho ay ang pagpatay ng malapitan lalo na kung ordinaryong tao lang ang subject. Walang komosyon, walang mga armas o bakal, walang mortal combat na kailangan at wala ring ingay na maririnig. Para maiwasan ang ano mang pagkamamali, kailangang handa, sanay, at buo ang loob ng executioner.

ANNA (present time) NAWALANG parang bula sa loob ng isip ko ang mga alaala nang mapansing kong nakalabas na kami ng norte at mula sa ere ay tinatahak ang pamilyar na lugar. Hindi ko ito makakalimutan kahit sa kamatayan ko. Ang bayan ng San Luis. Sa mga panaginip ko mula pa noong bata pa ako, nakakulong ako sa iisang lugar sa loob ng lumang sementeryo ng bayan na ito. Hinahabol ako ng mga nabubulok na bangkay at ng mga taong gustong pumatay sa akin pero hindi ako makatakas. Halos gabi gabi iyon at nagigising ako na umiiyak at hinahanap ko ang maantak na sugat na nasa isip ko lang pala. Sa kalaunan unti unting naging madalang ang mga bangungot, siguro dahil simulan kong tanggapin sa sarili ko na tama ang panaginip ko----matagal na akong patay kahit humihinga pa ako. Ang eksaktong lugar na yon ay unti-unting lumalapit sa paningin ko ngayon mula sa loob ng helicopter. Nagpanic ako. "Sandali, bakit dito tayo pupunta?" Nanginginig ako sa pagkakaupo at tinitigan ko si