RABBIT IN A HOLE

ANNA

ATE, paki-check ang phone mo, minura kita sa text.

Ate, huhulaan na kita ngayon: tatanda kang masungit, maraming apo at nakikita ko sa hinaharap na hinahabol mo sila nang pamalo kasunod mo si Kuya Jared.

Ate, alam ko na kung bakit lagi kang gutom lately, nami-miss mo ang isang tao pero ayaw mong aminin.

Ate, sorry kung palagi kitang binibigyan ng sakit ng ulo, hindi ko na uulitin.

Ate, payagan mo na akong gumamit ng big bike mo, promise, ibabalik ko agad.

Ate, gusto ko palang mag alaga ng husky, tuturuan kong magsalita ng latin.

Sumikip ang dibdib ko sa pagpipigil na huwag umiyak habang binabasa ang mga huling mensahe ni Catherine sa messenger ko.

Ilang linggo nawawa ang pamangkin ko at hindi pa rin siya nahahanap.

Parang mababaliw na ako.

Ito ba ang kabayaran sa mga kasalanan ko?

Napaunat ako nang gumalaw ang lalaking nakayakap sa akin.

Si Jared Salvatore.

Pareho kaming hubad sa ilalim ng kumot samantalang kailan lang halos magpatayan kami.

Hinihiling ko na sana nakikita ni Catherine na natupad na ang kahilingan niya na magkasundo kami ni Jared.

Hindi lang magkasundo, magkasama sa kama halos araw araw na parang mga baliw.

Si Catherine ang nag iisang anak ng ate ko, si Erin na palagi akong ipinapanalanging mamatay noong nabubuhay pa ito.

Kung gaano kalupit sa akin ang ate ko, ganoon kalambing at mapagmahal ang naiwan niyang anak.

Pakiramdam ko wala nang silbi ang buhay ko kung hindi ko matatagpuan si Cat.

Na para manatiling ligtas sa matagal na panahon sinadya kong ipaalaga sa iba at ipinakikilala kong ibang tao sa akin. Na dahil sa money trail, natagpuan ako at naranasan kong may pamilyang nagmamahal kahit na patago.

Isinumpa ang buhay ko dahil bago pa ako makalakad gaya ng ibang bata, nakatakda na ang kinabukasan ko.

Ako ang bunsong anak ng dating assassin na si Kid Medrano at dating pinuno ng Black Beretta.

Sa kasalukuyan, kahit ako na ang leader ng grupong naiwan ng tatay ko, halos wala na rin akong silbi mula nang mahulog ako sa kadena de amor ng mga kamalasan na hindi ko alam kung paano ko malulusutan.

Nakita ko, umiikot talaga ang mundo sa kung sino ang may kontrol sa pera at kung sino ang mas makapangyarihan.

Gaano ka man katapang, katalino, kalakas, palaging nakakahigit kung sino ang nagmamay ari ng malaking espasyo at hindi matatawarang transakyon sa loob ng bangko.

Palagi akong nakakulong sa yakap ni Jared gaya ngayon. Para bang pino-protektahan ako sa lahat.

Nagbago siya nang posisyon.

Mula sa pagkakaunan ko sa braso niya, hinila niya ako pataas para hagkan ako sa noo. Humigpit sa bewang ko ang matipunong mga braso.

"Hindi ka pa rin natutulog? Mag uumaga na." Taglay niya ang baritonong tinig na parang hindi marunong magalit.

"Nagising lang ako," inilipat ko sa isang kamay ko ang phone na hawak ko kanina na nakakubli sa bandang likod ng ulo niya. Nagsumiksik ako sa kanya, sa matatag na kalamnan at kahanga-hangang bulto ng isang lalaki. "Matutulog na uli ako." sabi ko kahit hindi totoo yon.

Mailap sa akin ang antok. Madalas sapat na ang isa o dalawang oras at minsan literal na wala akong tulog.

Walang tigil ang isip ko kung paano matatagpuan si Catherine.

Gaya ngayon, nasa gitna kami ng gubat dahil may intel na narito sa hilagang kabundukan ng Villasin Catherine.

Pero kahit dalawang grupo na ang nagtutulungan, bigo ako na matagpuan siya.

19 years old si Catherine. Catherine the Great ang tawag ng mga kasamahan sa kanya.

Matalino, makulit, moody, a walking timebomb at gaya ng mga miembro ng samahan, nagtatago sa mga bangungot ang madidilim niyang mga sikreto.

Sa loob ng samahan, walang normal sa amin kahit isa.

Kakaiba rin kaysa sa karaniwang bata si Catherine dahil ang hobby niya ay pagmasdan ang buhay ng iba at pakialaman ito.

Madalas napapabuti pero minsan nagiging mitsa ng gulo sa loob at labas ng samahan.

Ngayon ko narealize napakarami ko palang gustong gawin kasama niya. Yong walang tigil niyang kakulitan, yon lang din pala ang nagbibigay ng kahulugan sa buhay ko.

"Tama na 'yan," nag aalala ang tinig ni Jared, sumubsob sa ibabaw ng buhok ko. "Gusto mo bang magkape na lang tayo?"

"Ano bang oras na?"

"Umaga na. Malapit nang lumiwanag."

"Tinatamad akong magtimpla ng kape."

"No worries," pinakawalan ako nito at masiglang gumulong pababa ng kama. Hinabol ko nang tingin kung gaano kagandang pagmasdan ang paggagalawan ng muscles niya sa likod, sa pang upo at sa mahahabang binti na walang katulad ang tatag sa lahat ng pagkakataon. "Sinabi ko naman sa 'yo kahit noong bata pa tayo, kahit pagbubuntis aakuin ko maging akin ka lang."

Napangisi ako sa biro nito.

Tama pala si Catherine, nagpapanggap lang ito. Sa kabila ng mga kayabangan nito at init ng ulo kapag nagkakabanggan kami, may gusto ito sa akin.

Sa malas, wala akong karapatang isipin na puede akong maging masaya sa piling nito.

O ng kahit na sino.

Dahil sa mundong meron ako, puede kang pumasok pero hindi ka na makakalabas.

Habangbuhay.