HER UNKNOWN WEAKNESS

ANNA POV:

Sa isang iglap nagawa rin niya akong ipailalim sa kanya at walang kahirap-hirap niya akong nai-pin sa sofa gamit ang malalakas niyang kamay sa pulso ko habang  pinaghihiwalay ng mga hita at tuhod niya ang mga hita at binti ko. Dumiin sa katawan ko ang mas matigas na bulto ng katawan niya mula sa sinturon pababa. Kada pulgada parang bakal na halos makadama ako ng intimidation.

Walang makakahigit sa bilis kong kumilos at sa set of skills ko sa unarmed combat pero hindi ako makagalaw.

Pumapayong sa tapat ng mukha ko ang mukha niya taglay ang kaguwapuhang walang makakapantay dahil minsan sa buhay ko, minahal ko siya at muntik na ring may mangyari sa aming dalawa.

Mas bumilis ang tibok ng puso ko. Nakatitig sa mga matang kayang iparamdam sa akin lahat ng nasa puso niya noon  kahit hindi nagsasalita. Ang perpektong kurba ng prominenteng panga na maiiyak sa tuwa ang mga dalubhasang iskultor, ang perpektong tangos ng ilong at ang labing yon na walang patawad at napakasarap humalik na nasa harap ko na uli.

Ibinabalik ako sa ilang sandali ng buhay ko na naging babae ako sa mga kamay niya noon.

Jared Mendez was my first love and my first heartbreak. And the only one who has been my best friend.

My refuge.

Wala rin siyang ibang  minahal noon pero ako mismo ang sumira ng lahat ng magagandang pinagsamahan namin.

Kapalaran.

Ano ang magagawa ko roon?

Pumatak ang luha niya sa magkabila kong pisngi, inaalog ako. “Marami pa tayong gagawin nang magkasama, Anna. Gaya ng sinabi ko noon sa yo—walang magmamahal sa ‘yong iba! Napansin mo ba, lahat sila nawawala isa isa? Kahit ang nanay at tatay mo hindi mo man lang nakita kung paano sila namatay? At nangyari lahat yon dahil yon ang nararapat sa yo! Ngayon,” mas idiniin niya ang mga pulso ko sa sofa, “pag usapan natin kung paano isasalba si Catherine. Na ano mang oras mula ngayon ay puedeng mamatay. Ano ang pipiliin mo: yang matinding takot mo sa akin o kakalma ka at ililigtas mo siya?”

Kaya kong makawala kay Jared, isinisigaw uli yon ng bawat himaymay ng aking laman. Hindi pa ako nag aaral ng elementary, muntik na akong makapatay ng isang rapist na umatake sa asawa ng handler ko noon.

At nasundan yon ng iba pa hanggang sa mapuno ng dugo ang mga kamay ko ngayon sa edad na 28.

Kinatatakutan ang pangalan ko sa mundo ng mga  mamamatay tao, pero sadyang lahat nga yata ay may katapat.

At si Jared yon para sa akin kahit na ayokong tanggapin.

Isinuko ko ang prinsipyo ko sa sumunod na segundo na hindi ako magpapatalo sa kahit kanino at mas pipiliin ko na lang na mamatay sa kamay ng kaaway ko. 

Nang kumibot ang ugat ko sa pulso at nagbago ang paghinga ko, niluwagan niya ang pagkakasakal niya doon kasabay nang paghigit niya ng hininga.  

Pinakawalan niya ako. 

Umigkas ako patayo at naglakad palapit sa wine bar sa bahay ko.

Hindi ako umiinom, pero kapag may mahalagang tao na biglang dumadating, inuunahan ko na kung ano ang kailangan nila.

Kumuha ako ng dalawang steemed glass, binitbit ko sa isang kamay at hinagip ko ng bote ang mamahaling alak sa wine rack.

May extra akong baril, caliber 45 sa ilalim ng handtowels sa ibabaw lang ng pasimano, pero hindi ko tinangkang gamitin.

Marami pang iba sa iba’t-bahagi nitong bahay dahil ako ang leader ng Assassin Dolls.

Hindi ko alam kung bakit pero sabi nga ng handler ko noon, kahit sa patalim, huwag kong hahawakan kung hindi mo tiyak na gagamitin dahil sa huli, ang kalaban ko mismo ang magtatarak no’n sa akin.

Mga elders  naman ang nagturo sa akin ng diplomasya kung may iba pang mapapala sa harap ng kahit sinong kaaway.

O baka yong bahagi kong nagsisisi noon na nasaktan ko si Jared ang nagpasya para sa akin sa huling segundo?

“Wala akong kinatatakutan, alam mo yan,” kahit kapag humahawak ako ng sniper rifle at umaasinta ng target, nagagawa kong pababain ang heart rate ko sa 70. Pero sa harap ng lalaking ito imposible yata. Pakiramdam ko bumabayo ng higit sa 180 beats per minute  ang puso ko, sa puntong halos masakit na ang huminga. Malalamig ang mga daliri ko at nanginginig ang lahat ng laman ko mula sa talampakan ko  hanggang sa anit ng ulo ko.

Nangangapal ang balat ko sa mukha at para na akong naglalakad na patay.

Ayokong aminin na espesyal pa rin siya sa akin dahil wala siyang ibang dala sa buhay ko kundi libingan naming dalawa.

Sabi ng iba, tuldok lang ang pagitan ng galit at pagmamahal. Pero dahil sa madilim naming nakaraan, duda ako kung gaano kalaking bundok ng nagniningas na galit ang nararamdaman niya para sa akin.

Pinulot ni Jared ang makintab na baril sa paanan niya at ipinatong sa ibabaw ng glass-topped table. Maigting sa pandinig ko ang tunog na nilikha ng bakal sa salamin. Iniisip ko kung paano ko siya uunahang makuha yon sakaling mauwi sa hindi maganda ang pag uusap namin. 

Kailangang mauna ako.

“Gusto kong malaman kung may boyfriend ka ngayon?”

Kumibot ang sentido ko.

Tangina, saan galing ang tanong na yon?

“Kung may balak kang tadtarin ang buong katawan ko, at alam nating magagawa mo lahat ng gusto mo sa akin, tanggapin ko man ang offer mo ngayon o hindi, kailangan mo pa ba yong malaman?”

“Ako sana ang unang lalaki sa buhay mo, pero nagdalawang isip ako, hindi ba?”

“Huwag mo akong insultuhin sa loob ng sarili kong pamamahay. Kaya kong ibigay sa yo kahit ngayon ang buhay ko, pero mamamatay ka muna kung iniisip mong patatawanin kita.”

Ibinaba ko ang mga baso sa mesa. Binuksan naman niya ang bote ng alak at sinalinan ang mga baso. Mataas. Parang huling beses na kaming iinom.

Nang dalhin niya sa bibig niya ang alak, sinabayan ko siya. Nakatitig siya sa ibabaw ng rim at direktang nasa cleavage ko ang atensyon.