SHE-DEVIL

JARED POV:

Hindi ako handang harapin ang ibang bagay maliban sa galit ko. Bigla kong pinagsisihan na nagsalita pa ako kay Carlos.

“Hindi mo na mababago ang isip ko. Parurusahan ko siya sa paraang gusto ko at wala ka na roong magagawa.”

“Sa paanong paraan? Bibigyan mo ba ng posisyon pabalik sa buhay mo?” Tumigil siya sa pagpapaypay. Bumukaka gaya ng nakagawian niya, seryoso na. “Baka naman in love ka pa rin sa kanya?” Bigla niyang idinugtong, nagdududa. “Sandali nga, hindi kaya si Anna ang dahilan kaya bigla mo na lang hiniwalayan si Cassy?”

“Umuwi ka na nga sa bahay mo!” Binato ko siya ng unan. Na agad niyang nailagan. “Ikakasal ka na punta ka pa nang punta dito! Nakakaabala ka na, alam mo ba?”

“Oo na. Pero hayaan nong ipagluto kita, babe.” Isa na naman siyang malanding babae papunta sa kusina ko. Umiikot ang puwet.

Pero gusto ko ang lahat sa kanya kahit ang mga kabaliwan niya.

“Carlos ngayon na.” Sinundan ko siya ng tingin, pinalalayas. “Lumabas ka na at huwag ka nang babalik. Bukas na bukas din papalitan ko na ang passcode ko “

“Ganyan ka kalupit?” Biglang balik siya sa sofa at itinulak ako sa dibdib. “Wala kang puso!” Nagkunwa siyang umiiyak sa likod ng hairbrush.

Nagbuntong-hininga ako, nabubwisit sa kanya.

May mga tanong na napukaw sa loob ko sa mga sinabi niya na hindi ko matanggap 

Kaya hinablot ko ang coat ko at pumasok na lang ako sa silid ko.

Lalayas din naman siya ng kusa.

“Babe!” Hinabol niya ako habang binabagtas ko ang pasilyo papunta sa kuwarto ko. “Babalik ka rin sa akin, isinusumpa ko yan!”

Ah, lintik.

Sa loob ng silid ko, tumawag agad ako sa doctor na may hawak kay Catherine at sinabi kong ihanda na ang operasyon.

Hindi alam ni Anna pero naroon ako sa lugar ng aksidente nang mabangga ang pamangkin niya at ako rin ang kauna-unahang nag donate ng dugo para dito kahit patago.

Ganon ako kabaliw sa babaing yon sa kabila ng galit ko.

Ayokong isipin na kahangalan ito, pero gagawin ko na wala pa man ang formal na kadunduan.

Gaano man kaliit na pagkakataon hindi ko pakakawalan magkaroon lang uli ng kaugnayan sa kanya.

Iniwasan ko rin ang lahat ng tanong sa loob ng isip ko  tungkol sa amin ni Anna.

Isa na lang ngayon ang mahalaga—abot kamay ko na siya at wala nang makakapigil sa mga bagay na puede kong gawin sa kanya.

Tumunog ang phone ko, nag text si Carlos sa akin:

Ang gaya niya, minamahal, hindi sinasaktan.

Pinisil ko ang delete message sa phone ko.

Bakit ba bawal pumatay ng baliw na kamag anak?

******

ANNA POV:

“WALA akong ideya kung gaano kalaki ang halagang kailangan mo, pero tama kaya ang iniisip mo?” Si Maxi ang kausap ko sa isla, nasa portico kami ng lumang shelter na malakas na habagat pa lang ang humahampas para nang magigiba.

At isa lang ito sa dami ng problemang hinaharap ko na hindi ko na magawang  matulog nang mahimbing.

Mabuti na lang may isang kaibigang laging nakikinig sa akin at nakakakilala sa akin ng lubos.

Si Maxi.

“Sulusyon sa problema ang kailangan ko ngayon, Maxi, hindi karagdagang palaisipan.”

Sa totoo lang, nawalan na nga ako ng ganang mag isip. Yong problema ko pa lang tungkol kay Cat, masisiraan na ako ng bait.

Nagsasalita ako na basta na lang kung ano ang lumabas sa bibig ko.

Wala na akong pakialam.

“Yon na nga ang punto ko,” kumukumpas na siya sa hangin. “Alam ko noon pa man na nagkagustuhan kayo ni Jared pero sinong matinong lalaki ang gagawa ng totoong pabor sa babaing pumatay sa tatlong miembro ng pamilya niya?”

“Aksidente ang nangyari at kung maiipaliwanag ko sa kanya, baka maunawaan din niya na hindi ko yon ginusto.”

“Naririnig mo ba ang sarili mo?” Hindi siya makapaniwalang ako ang nagsasalita. “Hindi ikaw ang tipong nagpapaliwanag sa panig mo, Anna. Ikaw yong klase ng tao na sinasagot ang lahat sa pagtakas at mula sa malayo, pinagmamasdan mo ang lahat at itatapon mo ang mga ibidensyang mayroon ka sa loob mismo ng pamamahay ng taong sangkot.”

“Ganun din naman ang gagawin ko ngayon sa kanya. Hahanap ako ng ibidensya na hindi ako ang dapat sisihin noon at isasampal ko sa kanya.”

Hinilot niya ang noo. “Diyos ko,” namaywang siya. “Ibang usapan na kapag pumayag kang ikama ka niya. Paano kung mahulog ang loob mo at sa huli, iwanan mo kami dahil nabuntis ka na niya at kailangan mo na lang maging simpleng babae at mabuting ina?”

“Hindi mangyayari yon,” tumayo ako at nagsalin ng alak.

“Ayan nga at umiinom ka na kahit na hindi mo pa yan minsan man ginawa!”

Binasag ko ang wine glass na may lamang alak sa semento, sa pagitan naming dalawa.

“Ano ba ang alam mo sa pinagdadaanan ko, Maxi?” Sumusulak ang galit ko na hindi para sa kanya. Para sa mundo at sa lahat ng kamalasang kakambal ko na bago pa ako ipinanganak. “Sa tingin mo, ginusto ko ang kahit ano sa dami ng nangyari?  Walang gabi na nakatulog ako nang mahimbing sa dami ng problema ko! Sige, kung mayroon kang ibang alam na paraan, gawin natin! Meron bang puedeng holdapin ng isang milyong dolyar sa pinakamabilis na paraan para maoperahan si Catherine? Sabihin mo nga?”

“G-Ganoon kalaki?”

Tinungga ko sa bote ang alak na umagos sa leeg ko ang sobra-sobrang likido. Binabasa ako mula sa dibdib at pababa. “Wala na akong pakialam kung ano ang dulo ng gulong papasukin ko. Kapag may nangyaring masama sa grupo, baka wala na rin akong magawa.  Sa oras na maayos na si Catherine at mabubuhay na siya nang walang medical equipments, tatakasan ko si Jared at babalik agad ako sa samahan.”

Hindi na nakaimik si Maxi sa mga sinabi ko.

Ngayong gabi, si Jared Mendez na ang magdidikta ng buhay ko.

O puede ring kabaliktaran?

Ako ang magdidikta ng buhay niya depende kung paano niya tatanggapin ang mga tuso kong pamamaraan.