ตอนที่15 งานแต่ง

Rrrrr

“พี่อุ๋มอิ๋มคะ เด็กของพี่ที่ว่างตามที่เกรซส่งรายชื่อให้หรือเปล่าคะ ดีค่ะ ค่าใช้จ่ายเท่าไรส่งมาในแชทได้เลยนะคะเดี๋ยวเกรซจะรีบโอนให้ แต่พรุ่งนี้เด็กพี่ต้องมาถึงนะคะ”

กชกรวางสายได้ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ เธอรู้ได้เลยว่าพรุ่งนี้ได้สนุกแน่ งานแต่งของมินตรากับมาเทโอครั้งนี้คงเป็นที่น่าจดจำและติดตามินตราไปตลอดชีวิต

ก๊อกๆๆ

ไอเซย่างัวเงียตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูหลายครั้ง

“คุณแอลคะ ฉันพอใจเองค่ะ”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองไปยังนาฬิกาก่อนจะลุกพรวดออกไปเปิดประตูตามเสียงเรียก คิดว่าหญิงสาวคงมีเรื่องด่วนไม่อย่างนั้นพอใจไม่มาเคาะห้องของเขาเวลานี้แน่

แกร๊กก

“มีอะไรครับ”

คนที่เปิดประตูเห็นหญิงสาวหน้าตื่นเขาก็เริ่มมีสีหน้ากังวลไปด้วย

“ไปที่สนามบินกับฉันหน่อยค่ะ”

หลังจากพอใจไปตามไอเซย่าทั้งสองก็รีบเตรียมตัวขับรถออกไปจากบ้าน ชายหนุ่มขับรถออกมาได้ก็อยากรู้ให้หายคาใจว่าพอใจรู้ได้ยังไงว่ากชกรกำลังจะสร้างเรื่อง

“คุณพอใจรู้ได้ยังไงครับว่าคุณเกรซโทรให้ผู้หญิงที่เคยนอนกับคุณเรียวมาป่วนที่นี่”

“เพื่อนฉันเป็นโมเดลลิ่งค่ะ โทรมาบอกฉันว่าเมื่อคืนคุณเกรซโทรตามผู้หญิงที่เคยนอนกับคุณเรียวแทบทุกโมเดลลิ่งให้มาที่งานนี้โดยที่เธอจ่ายค่าจ้างค่าตัวไม่อั้นด้วย คงอยากแกล้งป่วนในงานน่ะค่ะ เมื่อวานตอนเย็นก็ตีฝีปากกันไปพอสมควรด้วย คงจะแค้นพวกฉันมั้งคะ”

“แล้วจะจัดการยังไงกับพวกเธอครับ”

“เอาไปปล่อยเกาะเลยค่ะ ฉันออกค่าเหมาเรือทั้งลำเอง”

“เอางั้นเลยเหรอครับ”

ไอเซย่าแสยะยิ้มรู้สึกขบขันท่าทางจริงจังของพอใจ ไม่คิดมาก่อนเหมือนกันว่าหญิงสาวตัวเล็กคนนี้จะมีความแสบอยู่พอตัว แต่จะว่าไปเธอก็ทำทุกอย่างไปเพื่อปกป้องน้องสาวของตัวเอง

“หายไปไหนมางานจะเริ่มอยู่แล้ว”

ชายหนุ่มหน้าหวานสวมสูทเนี้ยบวิ่งวะวิ่งวนอยู่ทั่วบ้านคราแรก เมื่อเห็นเพื่อนรักโผล่เข้ามาหน้าบ้านก็รีบวิ่งเข้ามาหาหน้าตาตื่น

“มีปัญหานิดหน่อยแต่ตอนนี้แก้เรียบร้อย ฉันไปแต่งตัวก่อนนะ”

“เออ รีบไปเลย”

พอใจกึ่งวิ่งกึ่งเดินขึ้นไปชั้นบน ณัฐพลอยากจะรู้เหลือเกินว่าธุระของพอใจมันด่วนอะไรนักหนาถึงได้กลับมาแทบจะไม่ทันงานแต่ก็ไม่มีเวลาที่จะได้ถาม เห็นทีสาวเจ้าแต่งตัวเสร็จคงได้คุยกันยาว

มเหศักดิ์นั่งรอที่จะพามินตราไปส่งให้กับเจ้าบ่าวเมื่อถึงฤกษ์ เขาเห็นมินตรากุมมือกันแน่นนั่งไม่ค่อยติด จึงพอจะรับรู้ได้ว่าลูกสะใภ้ตนกำลังมีความตื่นเต้นมากพอสมควร

“ตื่นเต้นเหรอหนูมะลิ”

มินตราหันมาพยักหน้าให้มเหศักดิ์จนเขาเห็นสีหน้ากังวลของเธอชัดเจน

“อีกเดี๋ยวก็ได้เวลาพาตัวเจ้าสาวไปส่งให้เจ้าบ่าวแล้ว ทำใจให้สบายๆ แขกที่มาก็คนกันเองทั้งนั้น ฉันอยู่ข้างๆ หนูตลอดทางเดินอยู่แล้วไม่ต้องกลัวนะ”

มเหศักดิ์ลุกยืนขึ้นดูนาฬิกาก่อนจะเดินเข้ามาลูบหัวมินตรา รู้ว่าเธอคงประหม่ามากเพราะวันนี้ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงสาวไม่ได้ว่างมาในพิธีมีเพียงพี่สาวเท่านั้นน่าจะทำให้เธอไม่ค่อยอุ่นใจเท่าที่ควร

“ค่ะคุณพ่อ”

มินตราพอจะยิ้มออกหายประหม่าไปได้มากเมื่อมีมเหศักดิ์ให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ แบบนี้

“เจ้าสาวมาแล้ว”

เป็นเสียงของพอใจที่เอ่ยบอกกับทุกคนในงานหลังจากเห็นมเหศักด์พามินตราควงแขนออกมาที่งาน ในระหว่างทางเดินแขกที่นั่งอยู่ต่างก็มองจับจ้องไปยังเจ้าสาวเช่นเดียวกับสายตาของเจ้าบ่าว เขายืนอมยิ้มอ่อนมองมินตราด้วยสายตาชื่นชม คราแรกไม่ได้นึกตื่นเต้นหรือเห็นว่าการแต่งงานวันนี้สำคัญ แต่เมื่อได้เห็นหน้าเจ้าสาวที่กำลังยิ้มให้กลับรู้สึกถึงห้วงอารมณ์ความรู้สึกขึ้นมาดื้อๆ เสียอย่างนั้น

“ฉันพาลูกสาวมาส่ง ฝากดูเธอให้ดีๆ ล่ะ”

“ครับคุณพ่อ”

มาเทโอยิ้มตอบเจ้าสาวที่ส่งยิ้มให้ไม่หยุดก่อนจะรับมือของเธอมากุมเอาไว้ หลังจากนั้นบาทหลวงก็เริ่มอ่านคัมภีร์คู่ชีวิต กว่าพิธีทุกอย่างจะเสร็จสิ้นก็ปาไปเกือบครึ่งวัน ทุกคนต่างมีแต่รอยยิ้มที่เห็นว่าบ่าวสาวดูสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก มีเพียงกชกรเท่านั้นที่ยืนกระวนกระวายเพราะสิ่งที่คิดเอาไว้ไม่เป็นไปตามแผน

“อยู่ไหนกันนะ”

“ชะเง้อหาใครอยู่เหรอคะคุณเกรซ”

พอใจเดินเข้ามาเปรยถามคนที่ยืนกระฟัดกระเฟียดชะเง้อมองหาอะไรบางอย่าง

“เธอจะมายุ่งอะไรกับฉัน”

กชกรหันมาตวัดมองค้อนพอใจและรีบเดินหนีหญิงสาวออกไป พอใจและณัฐพลยืนหัวเราะกันคิกคักตามหลังกชกรเพราะรู้ว่าเธอกำลังหลุดหงิดเรื่องอะไร ณัฐพลคิดว่าหากพอใจบอกเธอให้รู้ก่อนว่ากชกรมีแผนจะพังงานแต่ง เขาจะไม่เอาผู้หญิงพวกนั้นไปปล่อยเกาะอย่างเดียวแน่แต่จะคิดแผนพายังไฮโซนิสัยเสียคนนี้ไปปล่อยด้วย

“ว่ายังไงนะ ยัยพอใจส่งพวกเธอไปที่เกาะงั้นเหรอ นังพวกโง่แล้วทำไมไม่โทรหาฉันก่อน บ้าเอ้ย”

กชกรวางสายจากนางแบบสาวที่เพิ่งจะโทรมาได้ก็กำมือแน่นแทบอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ ให้หายโมโหแต่ก็ทำไม่ได้

“อีขี้เสือก ได้ ต้องการเปิดศึกกับกูก็ได้”

กชกรพยายามกัดฟันสงบอารมณ์คราแรกหมายจะพังงานแต่งทำร้ายความรู้สึกมินตรากับมาเทโอ แต่ตอนนี้เธออยากจะพังชีวิตของพอใจให้ยับเยิน หากหญิงสาวอยากเปิดศึกกับเธอนักเธอก็จะทำให้ได้รู้ว่าคนที่ตั้งตนเป็นศัตรูกับเธอจะต้องเจอกับอะไร

“ภรรยาคุณเรียวสวยน่ารักมากๆ เลยนะคะ ถ้ามีลูกคงจะน่ารักน่าชังน่าดูเลย”

“ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ”

แขกเหรื่อที่ต่อคิวกันมาร่วมถ่ายรูปกับบ่าวสาว เมื่อถึงคิวก็เอ่ยชมคู่รักคู่นี้ไม่ขาดปากจนมินตราอมยิ้มเขินอายจนปวดแก้มไปหมด เหล่าแขกในงานส่วนมากก็เอ่ยถึงทายาทของพวกเขาจนมินตราอดคิดไม่ได้ว่าหากเธอได้มีลูกกับเขาจริงหน้าตาคงจะน่ารักน่าชังเช่นที่ถูกชม แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

“เฮ้อ!”

คนที่อยู่ในเดรสชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวมีผ้าคลุมอยู่ที่ไหล่ทิ้งตัวบนโซฟาท่าทีอ่อนล้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เหนื่อยเป็นที่สุดเพราะกว่าจะเข้าพิธีแต่งงานจนสำเร็จลุล่วง ไหนจะต้องต้อนรับแขกเหรื่อถ่ายรูปไม่รู้กี่รูปต้องยืนขาแข็งรอจนแขกกลับไปจนหมด ได้พักจริงอีกทีก็ตอนเย็นมินตราจึงรู้สึกล้าเป็นพิเศษ

“เหนื่อยเหรอ”

“ใช่สิคะ มะลิคิดว่างานเล็กๆ จะไม่เหนื่อยซะอีก ต้องยืนส่งแขกจนขาแข็ง ยิ้มจนแก้มชาเป็นตะคริวหมดแล้ว”

สาวเจ้าว่าพร้อมสองมือเรียวยกนวดแก้มตัวเองเบาๆ

“จำได้หรือเปล่าว่าหลังจากเสร็จสิ้นการแต่งงานแล้วคุณจะต้องทำหน้าที่อะไร”

“เอ่อ คือ มะลิเหนื่อยค่ะ วันอื่นได้ไหมคะ”

หญิงสาวเริ่มยิ้มแหย และเริ่มขอร้องเขาด้วยสีหน้าลำบากใจก่อนจะรีบลุกหันหลังหมายจะเดินหนีชายหนุ่มแต่ก็ถูกเขารวบกอดจากด้านหลังเอาไว้ก่อน

“คิดว่าผมจะฟังข้อต่อรองของคุณอย่างงั้นเหรอ”

มาเทโออยากจะพูดนักว่าชุดเจ้าสาวที่เธอสวมใส่วันนี้ทำเขากลืนน้ำลายไปหลายรอบ มีหรือวันนี้เขาจะยอมปล่อยเธอไปเมื่อรวบกอดคนตัวเล็กเอาไว้ได้ก็อุ้มเธอเดินขึ้นบันไดมาปล่อยที่ห้องนอนที่มีเพียงแสงสลัวของโคมไฟหัวเตียง สาวเจ้าที่กำลังจะหันหลังหนีถูกเขารวบกอดเอาไว้อีกรอบ ก่อนจะดึงถลกชุดเดรสสีขาวออกจากไหล่มนจนไปกองอยู่กับพื้น

เนื้อตัวของมินตราตอนนี้เหลือเพียงชั้นในสีหวานเธอยืนหลับตากลืนน้ำลายอึกใหญ่ หัวใจของหญิงสาวเต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมาจากอก สองแขนเรียวยกขึ้นกอดอกเอาไว้ด้วยท่าทีเอียงอาย มาเทโอกลืนน้ำลายอึกแล้วอึกเล่ารีบอุ้มคนตัวเล็กวางลงบนเตียงและถอดชั้นในของหญิงสาวขว้างทิ้งจนเธอเหลือตัวล่อนจ้อน มินตรารู้สึกอายจนหน้าชายังคงไม่กล้าลืมตาเต็มที่และไม่กล้าสบตาคนตัวโตในเวลานี้ ริมฝีปากบางขบเม้มแน่นเพราะความประหม่าเมื่อรู้ตัวว่าอีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลาที่เธอจะตกเป็นของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีถูกต้องตามกฎหมายแล้ว