“ฉันซื้อตุ๊กตาหมีจริงๆ เหรอ”
มาเทโอเห็นไอเซย่าเข้ามาในห้องทำงานตอนเช้าได้ก็รีบเอ่ยถามถึงเรื่องตุ๊กตาหมีทันที เพราะยังไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าเขาจะไปคนไปซื้อของพวกนั้นด้วยตัวเอง
“อืม นายรีบซื้อมาง้อคุณมะลิ ตอนนั้นฉันก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาเหมือนกัน”
ไอเซย่านึกไปถึงภาพตอนนั้นเขาก็อดมีท่าทีขบขันไม่ได้
“แสดงว่าฉันใส่ใจเธอมากเลยล่ะสิ”
“ที่สุด”
มาเทโอนึกยังไงก็นึกภาพตัวเองไม่ออกว่าตอนนั้นมีความคิดความอ่านแบบไหนถึงได้เลือกที่จะทำตัวอ่อนโยนกับผู้หญิงได้ขนาดนั้น แต่ก็ต้องละการคิดเรื่องนี้ไปก่อนเพราะเขามีอีกเรื่องที่อยากรู้มากกว่า
“เออแล้วนี่ตำรวจได้เบาะแสอะไรการันต์บ้างไหม”
มาเทโอเห็นว่านี่ก็ผ่านงานศพของกชกรและภาคภูมิมาพักใหญ่แล้วแต่ตำรวจก็ยังตามหาการันต์ไม่เจอเลย เขากลัวว่าการันต์ยังจะมีชีวิตอยู่และหวนกลับมาทำร้ายพวกเขาได้อีก
“ไม่ ฉันหวังว่ามันจะหายสาบสูญไปในทะเล”
ไอเซย่าส่ายหัวและหวังว่าการันต์จะไม่มีโอกาสจะกลัยมาใช้ชีวิตได้อีก แต่ถึงกลับมาได้เขาก็ไม่ได้คิดกลัวเพราะการันต์มีหมายจับและไม่มีอำนาจอะไรในมือแล้ว
“อ่อ อีกเรื่องที่ฉันจะถามนาย”
“อะไร”
“ถ้าฉันไปอยู่ญี่ปุ่นกับคุณพ่อนายจะไปด้วยหรือเปล่า”
“ก็ต้องไปอยู่แล้ว แต่เคนชิน่าจะไม่ไป เห็นว่าถ้านายไม่อยู่ เคนชิกับพรีมก็จะหาธุรกิจเล็กๆ ทำแถวๆ นอกเมือง”
“สองคนนั้นจะแต่งกันเมื่อไรนายรู้หรือเปล่า”
“สองคนนั้นจดทะเบียนกันเงียบๆ ตั้งแต่หลังงานแต่งนายกับคุณมะลิ”
“ทำไมฉันไม่รู้”
มาเทโอลุกขึ้นพรวดสองมือหน้าเท้าวางที่โต๊ะ จ้องหน้าไอเซย่าเขม็ง เพราะข่าวดีแบบนี้ไม่เห็นจะมีใครคิดบอกเขาเลยสักคนทั้งที่เคนชิและพรนับพันก็อยู่ที่หลังบ้านของเขา
“นายเอาแต่สนใจคุณมะลิใครจะคิดว่านายอยากรู้เรื่องคนอื่นล่ะ แล้วนี่บอกคุณมะลิหรือยังว่าจะย้ายไปญี่ปุ่นแล้ว”
“ยัง”
“คุยกับเธอตั้งแต่เนิ่นๆ ล่ะ”
“อืม”
มาเทโอคิดเอาไวแล้วเรื่องที่จะบอกมินตรา แต่ตอนนี้อดเคืองใจเคนชิและพรนับพันไม่ได้ ที่อยู่ในรั้วบ้านเดียวกันแท้ๆ กลับไม่ยอมปริปากพูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาเลย
พอใจดึงมินตราเข้ามาคุยในห้องทำงานหลังจากน้องสาวเข้ามาหาในช่วงบ่ายของวัน
“เป็นไงบ้างคุณเรียวมีทีท่าจะจำอะไรได้หรือยัง”
สิ้นคำถามของพอใจมินตราก็ยิ้มหน้าเจื่อนพร้อมส่ายหัวไปมาช้าๆ
“ลองหารูปที่เคยถ่ายด้วยกันให้เค้าดู พาเค้าไปที่เดิมๆ ที่เคยไปสิ หรือไม่ก็รื้อฟื้นความหลังบนเตียงอะไรอย่างงี้”
ณัฐพลเอ่ยแนะนำ
“ไอ้สองข้อแรกฉันเห็นด้วยนะตุ๊ด แต่ข้อหลังถ้าคุณเรียวไม่เล่นด้วยมะลิหน้าแหกเลยนะ”
พอใจรีบเอ่ยทัดทานความคิดบางข้อของณัฐพล เพราะเธอรู้สึกว่าข้อสุดท้ายน้องสาวเธอไม่ควรจะทำ
“มะลิจะทำตามที่พี่นัตตี้บอกค่ะ ถ้าทำได้นะคะ”
“เอาจริงเหรอมะลิ”
พอใจหันกลับมาเบิกตามองน้องสาวของเธอ เพราะไม่คิดว่ามินตราจะชอบวิธีของณัฐพล
“ค่ะ วินาทีนี้ไม่มีอะไรจะเสียแล้วค่ะ”
“เยี่ยม”
ณัฐพลยกนิ้วโป้งให้มินตราก่อนจะกอดอกอมยิ้มกรุ้มกริ่มยักคิ้วให้กับพอใจ
“งั้นก็สู้ๆ นะ”
ในส่วนของพอใจเธอก็ไม่ขอออกความเห็นอะไรหากมินตราเห็นว่าแบบไหนเข้าท่าเธอก็เอาใจช่วย มินตราตอนนี้ก็ไม่มั่นใจนักว่าวิธีของณัฐพลจะได้ผลหรือเปล่าแต่หากเธอไม่ลองก็ไม่รู้
“ไปไหนมา”
มาเทโอกลับมาถึงบ้านก็เห็นมินตราเพิ่งจะขับรถเข้ามาจอดจึงยืนรอถามเธออยู่หน้าบ้าน
“มะลิไปหาพี่พอใจมาค่ะ คิดถึงมะลิเหรอคะ”
สาวเจ้าลงรถได้ก็รีบวิ่งมาเกาะแขนชายหนุ่มหนึบ ส่งเสียงหวานใสเอ่ยถามคนตัวโตหยอกเอิญขณะที่เดินเข้าบ้านไปด้วยกัน
ฟอดดด “มะลิคิดถึ๊งคิดถึงพี่เรียวค่ะ”
เมื่อเข้ามาด้านในได้ก็กระโดดหอมแก้มสากฟอดใหญ่หน้าระรื่น
“คือ”
มาเทโอยืนแน่นิ่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“ทำไมคะมะลิทำแบบนั้นไม่ได้เหรอ”
ท่าทีของมาเทโอทำมินตราเริ่มยิ้มไม่ออก ด้วยไม่รู้ว่าเขาชอบที่เธอกระทำเช่นนี้หรือไม่ แต่มันก็เป็นสิทธิ์ที่เธอจะทำได้อยู่แล้ว หากเขาต่อว่าอะไรกลับมาเธอก็จะไม่คิดอะไรมากอีกต่อไป เพราะคิดว่าการถึงเนื้อถึงตัวเช่นที่เธอเคยทำกับเขาอาจจะทำให้ความจำของมาเทโอกลับมาเร็วขึ้นก็เป็นได้ ก่อนหน้านี้เสียดายเวลาเหลือเกินที่เอาแต่คิดน้อยใจกลัวว่าเขาอึดอัดจึงปลีกตัวอยู่ห่าง ไม่แน่หากเธอให้มาเทโอเห็นหน้าบ่อยๆ ในช่วงก่อนหน้านี้ป่านนี้อาจจะจำเธอได้แล้วก็ได้
“เปล่า คุณอยากทำอะไรก็ทำได้เลย”
มาเทโอส่ายหัวเรียกรอยยิ้มของมินตราออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้เธออมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเขาอนุญาตว่าทำอะไรกับตัวของเขาก็ได้หลังจากวินาทีนี้เธอก็จะไม่นึกเกรงใจอะไรแล้ว
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
มาเทโอเอ่ยกับภรรยาตัวเล็กในชุดนอนสีหวาน ที่กำลังนั่งจัดแจงเจ้าตุ๊กตาหมีสองตัวอยู่ที่หัวเตียง
“อะไรเหรอคะ”
สาวเจ้าพุ่งพรวดเข้ามากอดเอวคนเป็นสามีทั้งเงยหน้าจ้องเขาตาแป๋ว ภาพตรงหน้าทำให้มาเทโอใจเต้นแรงผิดปกติ อยากจะก้มลงไปจูบริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนเสียให้ได้แต่ก็ต้องสนทนาเรื่องสำคัญให้จบก่อน
“อีกสองเดือนผมจะย้ายไปอยู่กับคุณพ่อที่ญี่ปุ่น คุณจะไปกับผมหรือเปล่า”
“ไปสิคะ เราเป็นสามีภรรยากันพี่เรียวอยู่ที่ไหนมะลิก็อยู่ที่นั่นค่ะ มะลิรักพี่เรียวมากเลยนะคะ”
ว่าจบคนตัวเล็กก็ชันเข่าตัวตรง สองมือเรียวกุมแก้มสากและโน้มตัวบดจูบคนเป็นสามีครู่ใหญ่ ก่อนจะถูกคนเป็นสามีดันตัวให้นอนราบไปกับเตียง มาเทโอเริ่มหายใจถี่รัวเมื่ออารมณ์ความเป็นชายพลุ่งพล่าน แต่ยังไม่ทันได้ล้วงมือไม้ปัดป่ายกับร่างนุ่มนิ่มสาวเจ้าก็พลิกตัวหนีเสียก่อน
“มะลิแค่จูบบอกฝันดีค่ะ”
ว่าจบก็ดึงผ้าห่มผืนหนามาห่มปิดร่างกายจนถึงคอ เธอพลิกตัวหันหลังให้คนเป็นสามีและยิ้มหน้าระรื่นซุกอยู่กับหมอน ขบขับที่ได้แกล้งมาเทโอเล่น
“แกล้งกันเหรอ”
ไม่กี่วินาทีตัวของเธอก็ถูกเขาดึงไปรวบกอดแน่นก่ายกระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหน้านวล
“เปล่านะ..ค อื้ออ..”
มินตราตีหน้าซื่อส่ายหัวพัลวันใครจะไปยอมรับว่าเธอแกล้งเขา แต่มีหรือคนอย่างมาเทโอจะรู้ไม่ทันไม่ทันที่สาวเจ้าจะเอ่ยปฏิเสธจบเขาก็จู่โจมบดจูบคนตัวเล็กทั้งรั้งไม่ให้เธอดิ้นหนีไปไหนได้
ชายหนุ่มรีบถลกชุดนอนสีหวานวาดมือล้วงบดขยำอกอิ่มสนุกมือ สัมผัสวาบหวามที่ร้างลามานานแรมเดือนของคนทั้งสองทำให้ไฟสวาทของพวกเขาจุดติดโดยง่าย ต่างคนต่างแลกลิ้นกันระรัว ไม่นานนักก็เหลือตัวล่อนจ้อนทาบทับแนบเนื้อกันอยู่บนเตียง
คนตัวเล็กหลับตาพริ้มแอ่นสะท้าน มือเรียวทั้งสองวาดจิกเกร็งอยู่กับหมอนนุ่ม ริมฝีปากบางขบเม้มไม่ยอมละ ขณะที่สามีตัวโตกำลังเล่นลิ้นอยู่กับยอดอกอิ่ม มาเทโอรู้สึกคุ้นกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวของมินตรามากเป็นพิเศษ ภาพจำครั้งที่เคยนอนร่วมรักกันอยู่บนเตียงค่อยๆ หลั่งไหลมาเป็นระยะ จนเขาต้องหยุดการกระทำฟุบใบหน้าลงกับกลางอกอิ่ม“พี่เรียวโอเคไหมคะ เราหยุดแค่นี้ดีไหม”มินตราเริ่มลืมตามองคนเป็นสามีหลังจากรับรู้ได้ว่ามาเทโอหยุดการกระทำและกำลังถอนหายใจเหนื่อยอยู่บนตัวของเธอ“ไม่”มาเทโอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้อารมณ์ค้างคาอยู่อย่างนี้แน่ เมื่อรู้สึกดีขึ้นกิจกรรมสวาทก็เริ่มดำเนินต่อ และครั้งนี้ดูจะร้อนแรงและดิบเถื่อนอยู่พอสมควรยิ่งได้ใกล้ชิดดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ได้สัมผัสผิวเนื้อเนียนนุ่มนิ่มเสมือนร่างกายของมินตราเป็นทั้งแม่เหล็กดึงดูดอารมณ์วาบหวามและเป็นทั้งเชื้อเพลิงเติมไฟสวาทให้กับเขาได้เป็นอย่างดีมาเทโอไล่ละเลงลิ้นสัมผัสร่างกายคนตัวเล็กครู่ใหญ่ก่อนจะเริ่มสอดใส่มังกรหัวโปนอัดแน่นเข้าไปในร่องสวาทแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยลีลาเร่าร้อน ทำสาวเจ้าหัวสั่นหัวคลอนครางเสียงหวานแทบจะตลอดทั
“อ อะไรนะคะ ถ้าพาน้ำฟ้ากลับมาไม่ได้จะสั่งปิดที่นี่เหรอคะ”พอใจหญิงสาวเจ้าของบริษัทรับจัดหาคู่เริ่มตกใจจนไปไม่เป็น เมื่อคนสนิทของมาเฟียหนุ่มมายื่นคำขาดถึงจุดจบของบริษัทหลังจากที่พวกเธอทำงานพลาด“ผมได้รับคำสั่งมาแบบนี้ครับ ทางที่ดีถ้าคุณพอใจรีบตามตัวคุณน้ำฟ้ากลับมาให้ได้ อีกทางที่ผมแนะนำก็คือหาผู้หญิงที่ยอมทำตามข้อตกลงของคุณเรียวได้มาแทนครับ”ไอเซย่าเอ่ยเสียงเรียบกับคนที่มีสีหน้าไม่สู้ดี ใครๆ ต่างก็รู้ว่าระดับมาเทโอไม่ได้พูดอะไรเล่นๆ เขาค่อนข้างเห็นใจหญิงสาวอยู่พอสมควรจึงเสนอทางออกให้พอใจนั้นพิจารณา“ข้อสองน่าจะทำได้นะคะ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะหาใครเหมือนกันค่ะ”หลังจากที่รู้ข่าวว่าน้ำฟ้าเชิ่ดเงินของมาเทโอหนีไป พอใจก็คิดเอาไว้เหมือนกันว่าจะรับผิดชอบเงินที่มาเทโอเสียไป และหาผู้หญิงที่ทำตามข้อตกลงของชายหนุ่มได้มาแทนที่ แต่ตอนนี้ผู้หญิงที่สมัครเข้ามาในบริษัทหาคู่ของเธอก็จับคู่คนอื่นไปหมดแล้ว เลยไม่รู้ว่าจะหาใครมาแทน เพราะกว่าจะสกรีนนิสัยใจคอตรวจสอบประวัติให้ชัดเจน ใช้เวลาอย่างน้อยร่วมครึ่งเดือนเลยทีเดียว คงไม่ทันใจมาเฟียใจร้อนอย่างมาเทโอแน่“คุณเรียวให้เวลาหนึ่งวัน ไม่อย่างนั้นจะมาที่นี่ด้วยตั
สิ้นประโยคของหญิงสาว มาเทโอมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมินตรารู้สึกประหม่า และเดาสายตาของเขาไม่ออกเลยว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่“ได้ ผมตกลง อีกสามวันเจอกัน”น้ำเสียงทุ้มราบเรียบที่เอ่ยตอบได้ตรงตามความต้องการของมินตราได้ สาวเจ้าก็เปรยยิ้มร่าโล่งใจที่การเจรจาผ่านไปได้โดยง่ายกว่าที่คิด“ค่ะ ขอบคุณนะคะ อย่างงั้นมะลิขอตัวกลับเลยนะคะ”สาวเจ้ารีบลุกขึ้นเปรยยิ้มให้เขาอีกครั้งก้มหัวให้เขาเล็กน้อยก่อนจะกลับ นึกในใจใครว่ามาเทโอโหด เขาออกจะใจดีกว่าที่เธอคิดตั้งเยอะ ท่าทีน่าเอ็นดูของหญิงสาวทำมาเทโอยิ้มอ่อนมองตามหลังจนเธอลับตาไป นึกพอใจที่บริษัทหาคู่ส่งคนมาแทนที่คนเดิมแบบนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย ความน่ารักของเธอลดอาการโทสะของเขาลงได้เยอะเลยทีเดียว“แกว่าฉันจะไปหาผู้หญิงจากไหนทันอะตุ๊ด”พอใจกุมขมับหนึบเธอเสยผมจนแทบจะหลุดหมดหัวแล้วยังคิดไม่ออกเลยจะหาทางออกเรื่องนี้ยังไง ลำพังผู้หญิงถ้าหาได้ก็ต้องมาเสนอข้อตกลงของมาเทโอให้พวกเธอฟังว่าจะรับได้หรือไม่อีก“ถ้าฉันรู้ฉันหาแล้วย่ะ ไม่รอให้ชะนีอย่างแกมานั่งบ่นฉันปาวปาวแบบนี้หรอก”สภาพสีหน้าของณัฐพลไม่ได้แตกต่างไปจากพอใจเลย จะไปหาผู้หญิงจากไหนที่ยอมเป็นเมียออกหน้าขอ
“คุณกำลังเล่นตลกอะไรกับผมห้ะ”พอใจรีบรวบรวมความกล้าทำใจดีสู้เสือ ยังไงเธอก็จะปล่อยให้น้องสาวมาเป็นผู้หญิงของมาเทโอไม่ได้“คือมะลิไม่รู้ว่าคุณทำข้อตกลงอะไรไว้กับผู้หญิงคนก่อนหน้า เธอคิดว่าแค่เดทแล้วคบหาดูใจกันเฉยๆ เท่านั้น ให้เวลาฉันอีกนิดนะคะเดี๋ยวฉันจะรีบหาผู้หญิงที่ตรงตามความต้องการของคุณมาให้”“ไม่รอ มะลิตกลงกับผมเองว่าจะเอาตัวเองมาแทน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแล้ว”มาเทโอตวาดลั่น“แต่มะลิเข้าใจผิดนะคะคุณเรียว เธอจะมาเป็นเมียให้คุณไม่ได้หรอกค่ะ”พอใจเอ่ยเสียงสั่น“ไม่ได้ก็ตายมันตรงนี้”ว่าจบก็ดึงปืนกระบอกสั้นจ่อไปยังสองสาว จนเหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่บริเวณนั้นต่างตกอกตกใจตามกันเป็นแถว แต่คนที่ตกใจกว่าเห็นจะเป็นสองสาว มินตราเริ่มกลัวจนน้ำตากตก เธอจะปล่อยให้ใครมาตายไม่ได้“โอเคค่ะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มะลิจะเป็นผู้หญิงของคุณ”สิ้นเสียงของมินตรา มาเทโอจึงลดปืนลงได้แต่ก็ยังไม่คลายอารมณ์โมโหอยู่ดี“มะลิ”“เรากลับกันเถอะนะคะ”พอใจมองหน้ามะลิอย่างตกใจ ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดต่อรองอะไรกับมาเทโอต่อ ก็ถูกมินตราดึงลากให้เดินตามออกไปจากที่นี่กะทันหัน“ถ้าสองคนนั้นมาที่นี่ในตอนที่ฉันไม่อนุญาติ โยนออกนอ
“ฉันแน่ใจว่าพรุ่งนี้เกรซจะไม่มาร่วมโต๊ะอาหาร เรื่องนั้นสบายใจได้”มาเทโอรู้จักนิสัยของกชกรดีว่าเป็นคนเย่อหยิ่งทระนงตนแค่ไหน และพอจะรู้ว่าเธอก็มีใจให้เขาถึงได้ตอบตกลงที่จะหมั้นตามคำขอของมเหศักดิ์โดยง่าย แต่เขาไม่ได้คิดอยากมีใครเป็นบ่วงผูกคอ เพราะชีวิตไม่คิดเรื่องการมีครอบครัวในหัวแม้แต่น้อย และรู้ดีว่ามเหศักดิ์ไม่เห็นด้วยกับแนวความคิดของเขาแน่นอน จึงจำเป็นต้องหาคนมาตบตาเป็นเมียออกหน้าแม้นจะรู้ว่าพ่อตนเกลียดความไม่ตรงไปตรงมาเป็นที่สุดก็เถอะ“อืม ฉันเตือนเพราะเป็นห่วงนายเท่านั้น พรุ่งนี้ไม่เจอ วันหน้าก็ต้องเจอกันอยู่ดี”“ขอบใจ”ไอเซย่า บราวน์ หรือ แอล หนุ่มหล่อร่างสูงกำยำสัญชาติอเมริกัน ตัดผมทรงวินเทจเซ็ตเนี้ยบ ดวงตาคมนัยน์ตาสีฟ้า คิ้วคมเข้มหางคิ้วมีรอยบาก มีลักยิ้มที่แก้มซ้ายแต่คนไม่ค่อยรู้เพราะเขาได้ฉายาว่าเสือยิ้มยาก เป็นคนมีฝีมือในการใช้มีดสั้นมาก ค่อนข้างสุขุม เงียบๆ ไม่ค่อยพูด คนนอกมองเขาเหมือนว่าเป็นคนหยิ่ง แต่แท้ที่จริงไม่รู้วิธีการที่จะเข้าหาคนมากกว่าว่าจะต้องทำยังไง เขาไม่ได้มองว่ามาเทโอเป็นเพื่อนหรือเป็นเจ้านายเท่านั้น แต่มองเหมือนพี่น้องแท้ๆ ด้วยครั้งที่เขาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้าน
“น้องแกล่ะ”มเหศักดิ์ออกมาต้อนรับการันต์ลูกชายบุญธรรมคนโต ชายสูงวัยที่ยังดูแข็งแรงเริ่มมองหน้าการันต์อย่างไม่ค่อยจะดีเท่าไรนัก เพราะเห็นว่าการันต์ลงจากรถตู้พร้อมลูกน้องอีกสองคนเท่านั้น แต่ไม่ยักจะเห็นกชกรน้องสาวของการันต์ลูกบุญธรรมอีกคนของเขามเหศักดิ์ ชายสูงวัย ที่ใครๆ ต่างก็ยกให้เป็นมาเฟียใหญ่ เขามีอิทธิพลมากในแวดวงนักธุรกิจ แต่กว่าเขาจะมาถึงจุดนี้ได้ก็ผ่านทั้งธุรกิจมืด สีขาวสีเทาปะปนกันไป แต่ตอนนี้เขาเลือกที่จะลามือจากธุรกิจมืดแล้ว หลังจากที่เสียลูกสาวแท้ๆ คนเดียวของเขาไป และด้วยอายุจึงทำให้ตอนนี้ก็เริ่มจะวางมือจากธุรกิจทั้งหมดแล้ว โดยการยกธุรกิจกลางคืนให้มาเทโอได้ดูแล และเรื่องธุรกิจอสังหายักษ์ใหญ่เป็นหน้าที่ของการันต์โดยมีกชกรเป็นผู้ช่วย“ยัยเกรซไม่ยอมมาด้วยครับ”การันต์ส่ายหัวและคิดว่าพ่อของเขารู้ดีว่าทำไมวันนี้กชกรถึงไม่ยอมมา“ยังเคืองอยู่สินะ”“ก็คงจะเป็นอย่างงั้นแหละครับ จะหมั้นกันอยู่แล้วจู่ๆ เรียวก็มาบอกว่ามีคนรักซะอย่างงั้น”“ฉันผิดเองที่ให้สองคนนั้นหมั้นกันกะทันหัน ทั้งที่ยังไม่ถามความสมัครใจของเรียวก่อน”เรื่องนี้มเหศักดิ์รู้สึกผิดต่อลูกๆ พอสมควร ที่เขาทำไปก็เพราะอยากให้
“ผมไม่อยากรบกวนคุณพ่อครับ แล้วทางครอบครัวมะลิก็ไม่ได้คิดมากอะไรด้วยครับ”“คุณมะลิคบกับเรียวตั้งแต่เมื่อไรครับ ก่อนหน้านี้ผมไม่เห็นเรียวจะพูดถึงคุณเลย”หลังจากการันต์นั่งฟังมาเทโอและพ่อตนคุยกันมาสักพัก เขาก็เริ่มหันมาคุยกับมินตราด้วยความอยากรู้ เพราะก่อนหน้าเขาคิดมาตลอดว่ามาเทโอไม่คิดคบใครจริงจัง ด้วยพอจะรู้ข่าวมาบ้างว่าชายหนุ่มเลือกที่จะใช้เงินซื้อนางแบบพริตตี้มานอนด้วยไม่ซ้ำหน้า ไม่รู้เหมือนกันว่ามินตรารู้เรื่องนี้หรือเปล่า“เอ่อ”มือเรียวรีบหันไปแตะหน้าขาของมาเทโอ ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นจึงกุมมือหญิงสาวเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะเอ่ยปากตอบแทน“เป็นปีแล้ว ที่ยังไม่บอกใครเพราะอยากให้แน่ใจก่อนว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงคนนี้จริงๆ”มาเทโอว่าจบก็หันมาทำท่ายิ้มหวานกับมินตรา หญิงสาวที่จำได้ว่าถูกกำชับให้ทำตัวเป็นคนที่รักกันมากกับชายหนุ่ม จึงใช้มืออีกข้างที่ยังว่าง ยกมือขึ้นมาหยิกแก้มของมาเทโอเล่นเบาๆ“พี่เรียวเป็นคนน่ารักกับมะลิมากๆ เลยค่ะ”“เหรอครับ ผมเคยเห็นแต่เรียวในบทโหด อยากรู้เหมือนกันนะครับว่าถ้าเรียวอยู่ในโหมดน่ารักเป็นยังไง”ภาพความน่ารักของทั้งคู่ทำการันต์และมเหศักดิ์ไม่อยากจะเชื่อสายตา แต่ก
“คุณพ่อดูไม่ค่อยโอเคนะ ที่เธอไม่ไปร่วมโต๊ะอาหารวันนี้”การันต์กลับบ้านมาได้ก็มาเอ่ยเตือนน้องสาว เพราะเขาไม่อยากให้คนเป็นพ่อมองน้องตนไม่ดี“ใครอยากจะไปเห็นหน้ายัยนั่นให้ช้ำใจล่ะคะ”คนตรงไปตรงมาอย่างกชกร สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เธอแสดงออกมาเนิ่นนานว่าพึงพอใจในตัวของมาเทโอ จนพ่อเห็นว่าทั้งสองต่างไม่มีใครจึงอยากให้หมั้นกัน แต่จู่ๆ ก็มีหนามแท่งโตมายอกอกเธอจนได้ พี่ชายเธอควรจะขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ไม่ไปให้เสียบรรยากาศในวันนี้ เพราะเธอคงจะพูดคุยดีๆ กับมาเทโอและว่าที่ภรรยาเขาไม่ได้“จะอะไรกับมันนักหนา ผู้ชายที่มาขายขนมจีบแกมีตั้งเยอะตั้งแยะ ดูดีมีชาติตระกูลทั้งนั้น”การันต์ส่ายหัว น้องสาวตนไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ แถมคนที่มาสนใจน้องสาวของเขาแต่ละคนก็ดูดีทั้งฐานะชาติตระกูล ไม่รู้ว่ากชกรฝังใจอะไรกับมาเทโอนักหนา“ก็เกรซไม่ได้ชอบพวกเค้านี่คะ”“ทางที่ดีตัดใจซะ ฉันบอกแกได้แค่นี้”การันต์เอ่ยเสียงแข็งกับน้องสาวจอมเอาแต่ใจ เขาเตือนเธอได้เท่านี้ ก่อนจะเดินดุ่มกลับห้องไปพักผ่อนและแล้วก็มาถึงวันที่สองสาวย้ายเข้าคอนโดใกล้ที่ทำงาน ส่วนมากจะเป็นของพอใจเสียส่วนใหญ่ที่ขนมาแล้วจะต้องจัดวางกันมือเป็นระวิง ส่วนของมิ
คนตัวเล็กหลับตาพริ้มแอ่นสะท้าน มือเรียวทั้งสองวาดจิกเกร็งอยู่กับหมอนนุ่ม ริมฝีปากบางขบเม้มไม่ยอมละ ขณะที่สามีตัวโตกำลังเล่นลิ้นอยู่กับยอดอกอิ่ม มาเทโอรู้สึกคุ้นกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวของมินตรามากเป็นพิเศษ ภาพจำครั้งที่เคยนอนร่วมรักกันอยู่บนเตียงค่อยๆ หลั่งไหลมาเป็นระยะ จนเขาต้องหยุดการกระทำฟุบใบหน้าลงกับกลางอกอิ่ม“พี่เรียวโอเคไหมคะ เราหยุดแค่นี้ดีไหม”มินตราเริ่มลืมตามองคนเป็นสามีหลังจากรับรู้ได้ว่ามาเทโอหยุดการกระทำและกำลังถอนหายใจเหนื่อยอยู่บนตัวของเธอ“ไม่”มาเทโอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้อารมณ์ค้างคาอยู่อย่างนี้แน่ เมื่อรู้สึกดีขึ้นกิจกรรมสวาทก็เริ่มดำเนินต่อ และครั้งนี้ดูจะร้อนแรงและดิบเถื่อนอยู่พอสมควรยิ่งได้ใกล้ชิดดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ได้สัมผัสผิวเนื้อเนียนนุ่มนิ่มเสมือนร่างกายของมินตราเป็นทั้งแม่เหล็กดึงดูดอารมณ์วาบหวามและเป็นทั้งเชื้อเพลิงเติมไฟสวาทให้กับเขาได้เป็นอย่างดีมาเทโอไล่ละเลงลิ้นสัมผัสร่างกายคนตัวเล็กครู่ใหญ่ก่อนจะเริ่มสอดใส่มังกรหัวโปนอัดแน่นเข้าไปในร่องสวาทแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักด้วยลีลาเร่าร้อน ทำสาวเจ้าหัวสั่นหัวคลอนครางเสียงหวานแทบจะตลอดทั
“ฉันซื้อตุ๊กตาหมีจริงๆ เหรอ”มาเทโอเห็นไอเซย่าเข้ามาในห้องทำงานตอนเช้าได้ก็รีบเอ่ยถามถึงเรื่องตุ๊กตาหมีทันที เพราะยังไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าเขาจะไปคนไปซื้อของพวกนั้นด้วยตัวเอง“อืม นายรีบซื้อมาง้อคุณมะลิ ตอนนั้นฉันก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาเหมือนกัน”ไอเซย่านึกไปถึงภาพตอนนั้นเขาก็อดมีท่าทีขบขันไม่ได้“แสดงว่าฉันใส่ใจเธอมากเลยล่ะสิ”“ที่สุด”มาเทโอนึกยังไงก็นึกภาพตัวเองไม่ออกว่าตอนนั้นมีความคิดความอ่านแบบไหนถึงได้เลือกที่จะทำตัวอ่อนโยนกับผู้หญิงได้ขนาดนั้น แต่ก็ต้องละการคิดเรื่องนี้ไปก่อนเพราะเขามีอีกเรื่องที่อยากรู้มากกว่า“เออแล้วนี่ตำรวจได้เบาะแสอะไรการันต์บ้างไหม”มาเทโอเห็นว่านี่ก็ผ่านงานศพของกชกรและภาคภูมิมาพักใหญ่แล้วแต่ตำรวจก็ยังตามหาการันต์ไม่เจอเลย เขากลัวว่าการันต์ยังจะมีชีวิตอยู่และหวนกลับมาทำร้ายพวกเขาได้อีก“ไม่ ฉันหวังว่ามันจะหายสาบสูญไปในทะเล”ไอเซย่าส่ายหัวและหวังว่าการันต์จะไม่มีโอกาสจะกลัยมาใช้ชีวิตได้อีก แต่ถึงกลับมาได้เขาก็ไม่ได้คิดกลัวเพราะการันต์มีหมายจับและไม่มีอำนาจอะไรในมือแล้ว“อ่อ อีกเรื่องที่ฉันจะถามนาย”“อะไร”“ถ้าฉันไปอยู่ญี่ปุ่นกับคุณพ่อนายจะไปด้วยหรือเปล่า
“ย่าไม่อยากเห็นหลานย่าอ่อนแอแบบนี้เลยลูก”พุดกรองนั่งกอดหลานตัวเล็กด้วยสีหน้าห่อเหี่ยวหัวใจ ทั้งที่ครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตามีความสุขแล้วก็ยังจะมามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นอีกจนได้“มะลิไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ค่ะ แต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ค่ะ มะลิกลัวว่าพี่เรียวจะกลับมาจำมะลิไม่ได้”มินตราสะอึกสะอื้นซุกอยู่กับอกอุ่นของพุดกรอง“ย่าเชื่อว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้น หมอก็บอกเองไม่ใช่เหรอลูกว่าอาการของเรียวน่าจะเป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น เข้มแข็งเข้าไว้นะลูกนะ คนเราคู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก มันอาจจะมีอุปสรรคเข้ามาบ้างถ้าผ่านไปได้ความรักของหนูกับเรียวก็จะมั่นคงขึ้น”“ค่ะคุณย่า”พุดกรองได้แต่นั่งลูบหัวทุยไล่ไปถึงหลังปลอบคนตัวเล็กที่สะอื้นตัวสั่นเทาด้วยความสงสารจับใจเวลาพ้นผ่านร่วมเดือนกว่าตอนนี้บาดแผลตามร่างกายของมาเทโอหายเป็นปกติ และกลับมาอยู่ที่บ้านได้เป็นเดือนแล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แววการกลับมาของมินตราจนทุกคนต่างก็กังวลในความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยาไปตามๆ กันเพราะฝ่ายภรรยาหากสามีไม่ตามกลับก็ไม่ยอมกลับ ส่วนคนเป็นสามีก็ปล่อยเอ้อระเหยเพราะจำภรรยาตัวเองไม่ได้เลยไม่ชินที่จะอยู่ด้วยกันและไม่คิดจะตามภรรยาตัว
“พี่เรียว ฮือๆๆ”“คุณมะลิ”มินตราเข่าทรุดจนพรนับพันต้องรีบรวบมานั่งที่เก้าอี้ หญิงสาวเริ่มสะอื้นตัวโยนเมื่อรับรู้ความจริงว่ามาเทโออาการหนักและหมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ในห้องผ่าตัด“ทำไมคะ ทำไม ฮือๆๆ”มินตราแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรง เธอตัวอ่อนปวกเปียกยิ่งรู้ว่ามาเทโอเป็นแบบนี้ก็เพราะมุ่งมั่นที่จะตามหาเธอก็ยิ่งรู้สึกแย่ ทั้งที่ได้กลับมาเจอกันแท้ๆ แต่กลับต้องมาเกิดเรื่องร้ายแบบนี้ขึ้น ตอนนี้โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับชีวิตของเธอกันแน่“เมื่อไรพี่เรียวจะตื่นมาคุยกับมะลิคะ มะลิมีเรื่องจะคุยกับพี่เรียวตั้งเยอะเลย คุณพ่อเล่าให้มะลิฟังว่าตอนเด็กๆ พี่เรียวชอบหนีไปแอบบนต้นไม้ให้คุณพ่อตามหาเป็นว่าเล่น พี่เรียวดื้อเหมือนกันนะคะ พี่เรียวจำได้ไหมว่าเราจะไปพักผ่อนกันที่บ้านสวนของคุณย่ารีบๆ ตื่นมานะคะตอนนี้ผลไม้ที่สวนกำลังออกผลเยอะเลย เราจะได้ไปทานผลไม้สดๆ จากต้นเลยดีไหมคะ”ร่วมครึ่งเดือนแล้วที่มินตรามานั่งคุยกับสามีที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงไม่มีเว้นว่าง หลังจากการผ่าตัดหมอบอกให้เธอสบายใจได้ว่าสามีของเธอยังไงก็ฟื้นคืนกลับมาเป็นคนปกติได้แน่นอน แต่เธอก็ยังไม่เป็นว่าเขาจะลืมตาตื่นหรือรู้สึกตัวบ้างเลย“เฮ้อ”สาวเ
“โลกกลมเหมือนกันนะคะ มันเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ ที่มะลิได้มาแต่งงานกับเรียว”มารตีออกมานั่งคุยกับตฤณภพที่หน้าบ้านกลางดึกหลังจากที่ลูกๆ ของพวกเธอหลับกันไปแล้ว“ฟ้าคงลิขิตมาแล้ว พี่ดีใจที่ลูกเราได้เรียวมาดูแล”“ม่านก็เหมือนกันค่ะ ม่านอยากให้ถึงเวลาที่เราได้กลับบ้านแย่แล้วค่ะ”“พี่ก็อยากกลับไปเห็นที่ที่เคยอยู่เหมือนกันว่าตอนนี้มีอะไรที่เปลี่ยนไปแล้วบ้าง อีกอย่างมินทร์จะได้เข้าเรียนมหาลัยด้วย”ตฤณภพผ่านอะไรมาจนถึงตอนนี้ก็เชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างฟ้าได้กำหนดมาแล้ว แม้จะผ่านเรื่องราวร้ายๆ มามากมายแต่เขาก็ลืมมันไปได้เพราะคิดว่าต่อจากนี้คงจะมีแต่ความสุข“เราจะบอกกับพวกเค้าเลยไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น”เคนชิกระซิบถามไอเซย่าขณะที่กำลังล่องเรือไปยังเกาะพร้อมกับเจ้าหน้าที่ที่ชำนาญการภาคพื้นทะเลแห่งนี้“ให้พวกเค้ากลับไปถึงกรุงเทพก่อนจะดีกว่า”ไอเซย่าไม่อยากให้มินตราได้รับรู้จนกว่าจะกลับถึงกรุงเทพ เพราะหากรู้ว่าอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุของมาเทโอเป็นตายเท่ากันทุกคนคงใจเสียกันนานแน่ ให้ไปรับรู้ด้วยตัวเองที่โรงพยาบาลเลยจะดีกว่า“ยินดีที่ได้เจอนะครับคุณภพคุณม่าน ผมแอลแล้วนี่ก็เคนชิ ผมเป็นคนสนิทของคุณเรียวครับ
“หนูจ้ะ”มารตีพอจะยกยิ้มออกเพราะหญิงสาวที่ลูกชายเธอช่วยเอาไว้เมื่ออาทิตย์ก่อนเริ่มรู้สึกตัวแล้ว“โอ้ย”มินตราพยายามลุกขึ้นแต่ก็รู้สึกปวดหัวและอ่อนเพลียเหลือเกิน“อย่าเพิ่งลุกจะ ตอนนี้หนูมีแผลที่หัวอยู่อาจจะปวดๆ นิดหน่อยนะ พี่ภพคะหนูคนนี้ตื่นแล้วค่ะ”“เหรอ”ตฤณภพรีบเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกะละมังน้ำและผ้าขนหนู เพราะจะได้เวลาที่ภรรยาของเขาต้องเช็ดตัวให้หญิงสาวที่บาดเจ็บ“เป็นยังไงบ้างหนู แล้วเป็นยังไงมายังไงถึงได้ตกน้ำตกท่ามาได้ ดีที่ลูกชายลุงเห็นหนูลอยอยู่ใกล้ฝั่งเลยช่วยเอาไว้ได้”มินตรามองจ้องผู้ใหญ่ทั้งสองสลับกันไปมา ก่อนจะมีน้ำตารื้นสะอื้นตัวสั่นเทา คนทั้งสองตรงหน้าเธอตอนนี้แม้พวกเขาจะดูมีอายุมากกว่าในภาพที่เธอเคยเห็น แต่ก็จำได้ว่าพวกเขาคือพ่อกับแม่ของเธอไม่ผิดไปจากที่คิดแน่“เป็นอะไรไปจ้ะ”มารตีมองอาการของหญิงสาวด้วยสีหน้าเป็นห่วง“คุณพ่อคุณแม่คะ มะลิเองค่ะ คุณพ่อคุณแม่ฝากมะลิไว้กับคุณย่าพุดกรองจำได้ใช่ไหมคะ”“อ อะไรนะ”คำพูดปนเสียงสะอื้นของหญิงสาวที่นอนเจ็บทำมารตีและตฤณภพตัวชาวาบ ทั้งสองจ้องหน้ากันโดยที่ไม่มีคำพูดใดๆ เอื้อนเอ่ยออกมาจากปาก มีเพียงน้ำตาที่ทะลักออกมาพรั่งพรูบ่งบอกถึง
“ทำไมการันต์ถึงได้ไหวตัวเร็วขนาดนั้น ทั้งที่เราเองก็เพิ่งจะรู้เรื่องไม่ถึงวัน”ขึ้นรถได้ไอเซย่าก็หันมาคุยกับมาเทโอด้วยความฉงนใจ“ภาคภูมิ”เป็นมเหศักดิ์ที่ให้ความกระจ่างกับสองหนุ่ม หากเขาไม่ไว้ใจคนอื่นมากเกินไปคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มาเทโอได้ยินเช่นนั้นก็เอาแต่นั่งเงียบลำดับเหตุการณ์เท่าที่สังเกตมาก็คิดว่ามเหศักดิ์น่าจะเดาอะไรไม่ผิด เพราะครั้งที่มารตีและตฤณภพหายตัวไปเขาก็เห็นการันต์และภาคภูมิสุงสิงกันอยู่บ่อยๆ ทั้งที่งานก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน และหากครั้งนี้ภรรยาของเขาจะต้องเป็นอะไรไปเขาไม่เอาคนพวกนั้นไว้แน่“พาฉันมาทำอะไรที่นี่”มินตราถูกกชกรลากออกมาจากรถตู้มานั่งที่ริมหน้าผาสูง ตอนนี้ฟ้ามืดครึ้มไร้ดวงดาวมีเพียงแสงไฟจากหน้ารถตู้คันที่พาเธอมาเท่านั้น มินตรามองซ้ายมองขวาแอบมีแววตาไหวระริก หัวใจเต้นถี่รัวเพราะความกลัวคืบคลานเข้ามาในใจมากพอสมควร“รอตาแกมาเซ็นยกทุกอย่างให้ฉันไง”“พวกคุณใช่ไหมที่เป็นคนตามฆ่าพ่อกับแม่ฉัน”“ฉลาดนี่ เห็นตรงนั้นไหม พี่ฉันฆ่าพ่อแม่แกแล้วโยนลงน้ำไปตรงนั้น อยากไปอยู่กับพวกมันไหมล่ะ เดี๋ยวถ้าตาแกเซ็นทุกอย่างให้พวกฉันแล้วจะช่วยสงเคราะห์ให้”แม้ตอนนั้นกชกรจะยังเป็นเ
“คุณย่าไปคุยอะไรกับคุณเหมนานสองนานคะ ดูทั้งสองคนท่าทางไม่ดีเลยนะคะ”พอใจชะเง้อมองมเหศักดิ์และย่าของเธอผ่านหน้าต่างแทบจะตลอดเวลา แถมตอนนี้สองคนนั้นยังมีน้ำตากันทั้งคู่จนเธอต้องหันมาถามหาความเห็นจากคนเป็นแม่“อีกเดี๋ยวคงได้รู้เรื่องกันเองนั่นแหละ”ไพลินหันไปมองมินตราที่นั่งกอดกับมาเทโอไม่ยอมปล่อย ใบหน้าของลูกสาวคนเล็กเต็มไปด้วยคราบน้ำตาจนน่าสงสาร เธอไม่รู้เลยว่าหากมเหศักดิ์ได้รู้ว่ามินตราเป็นหลานแท้ๆ ของตัวเองจะยินดีที่จะรับมินตราเป็นคนในครอบครัวหรือจะจองล้างจองผลาญเหมือนกับตอนที่ทำกับมารตีและตฤณภพ ได้แต่ภาวนาในใจขอคุณพระคุณเจ้าว่าอย่างให้มีเรื่องร้ายอะไรเกิดขึ้นอีกเลยพุดกรองคุยกับมเหศักดิ์ได้พักใหญ่ก็พากันกลับเจ้ามาในบ้าน ทั้งสองมีคราบน้ำตากันทั้งคู่จนคนที่นั่งอยู่ด้านในต่างก็มีสีหน้าตกอกตกใจไปตามๆ กัน“มาหาตาของเราสิมะลิ”“คะ? “มินตรามองหน้ามาเทโอขณะเดียวกันกับเขาก็จับจ้องมาที่หน้าเธอด้วยความสังสัยเหมือนกัน ก่อนที่มินตราจะผละออกจากอกมาเทโอเดินเข้ามาหาพุดกรอง“คุณเหมเป็นพ่อแท้ๆ ของของมารตีแม่ของเรายังไงล่ะ”พุดกรองเข้ามาจับไหล่หลานสาวเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะเปรยยิ้มและบอกความจริงให้มินตราไ
“พี่คุยกับคุณแม่แล้วก็คุณย่าแล้วนะ ตอนแรกก็เหมือนจะโกรธแต่พวกท่านบอกว่าถ้ารักกันจริงก็ให้ทางคุณเรียวพาผู้ใหญ่ไปบอกกล่าวสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราว”พอใจรีบเข้ามาหามินตราหลังจากจัดการเจรจาเกริ่นกับทางย่าและแม่ของเธอเรื่องการแต่งงานของมินตรา กว่าจะคุยกันให้เข้าใจได้เล่นเอาสมองของเธอแทบจะไหลออกมาจากหู เพราะต้องสรรหาคำพูดชักแม่น้ำทั้งห้ามาให้แม่และย่าเธอหายเคืองใจมินตรา กว่าจะคุยกันจบปาไปเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงอยู่เหมือนกัน“ขอบคุณพี่พอใจมากๆ เลยนะคะ”มินตราสวมกอดพอใจแน่น น้ำแทบรื้นเพราะความกังวลในใจหายไปก้อนใหญ่หลังจากที่รู้ว่าย่ากับแม่ไม่คิดโกรธเรื่องที่เธอแต่งงานโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวแล้ว“หลังจากนี้จะได้หมดเรื่องอึดอัดใจสักที”พอใจรู้ว่าความฝันของน้องสาวคือการมีครอบครัวที่สมบูรณ์ เพื่อความสุขของมินตราเธอพร้อมจะช่วยเหลืออย่างไม่มีข้อแม้อยู่แล้ว ตอบแทนที่มินตราเลือกที่จะช่วยเหลือเธออย่างไม่มีข้อแม้เหมือนกันและแล้ววันนี้มินตราและมาเทโอก็ได้เดินทางมาที่บ้านสวนของพุดกรองที่จันทบุรี ส่วนไพลินและพอใจเดินทางล่วงหน้ามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพื่อมาเตรียมตัวรับแขกผู้ใหญ่ฝ่ายมาเทโอกันในวันนี้“ผมต้องขอโท