XII

"Yes, sigurado akong si uncle Don ang kausap ni dad sa telepono. I heard their whole conversation. Next month, makakalabas na kami ni Iyah, hahayaan na kami ni dad. We will be having our freedom soon, Mara." Aniya. Mapait akong ngumiti sa sinabi nito. 

"Good for you, hindi mo na kailangan maghirap" Nag angat siya ng tingin sa akin. 

"But I won't leave you here, you're coming with me" 

"Kailangan mong makalabas, Josh. Sa oras na makalabas ka, lumapit ka na agad sa awtoridad. Hindi mo naman ako iiwan para lang sa wala diba? Ang kailangan mo lang ay bumalik nang may kasamang kasangga. May kasamang mga pulis. Diba? Magandang ideya yon diba?" Paliwanang ko sa kanya pero pinagtaka kong hindi ito sumagot, yumuko lang siya na parang di kumbinsido sa sinabi ko. 

"Come here" Anito at binigyan ako ng espasyo para tumabi sa kanya. 

"Pag nakalabas na kami, sigurado ka bang mababalikan kita?" Tanong niya.

"Why not? Y-you promised" Anas ko. Ngunit parang hinati ang puso ko nang mahina itong umiling. 

Tinitigan ko lang siya, pero di siya makatingin sakin. 

"Sa oras na makalabas kami, wala nang pag-asa na mabalikan kita. You know. Dad will do everything para hindi masira ang plano niya. Bago pa man kami palayain, wala na kayo dito. Yan ang narinig kong usapan nila uncle Don. Bibitawan na kayo ni dad after 1 month. Ipapadala kayo sa isang mas pribadong lugar at dun kayo gagamitin. If that happened, there will be no chance for us to see each other again, useless lang ang paglaya ko." 

Naramdaman kong uminit ang gilid ng mga mata ko. Nagbaba ako ng tingin, hindi ko kayang ipakita sa kanya na nahihirapan ako. Ayokong kaawaan niya ako. 

Tumango na lang ako sa kanya. Ayos na yon. Okay na yung makalabas siya dito kahit papano. At least, matapos na yung hirap niya diba?

Makakalabas din naman ako dito. Pero di lang ako sigurado kung buhay pa ko pag nangyare 'yon. 

Tumingin ako kay Josh, kitang kita sa mata niyang nahihirapan siya. Alam kong gusto niya kong tulungan. Pero mapapahamak lang siya. At ayokong mangyare yun. Sa ganon kaiksing panahon, naging parte na rin siya ng buhay ko. Mas masasaktan ako pag sabay kaming maghirap dito. Mas mabuti nang makalaya siya. 

Matapang kong sinalubong ang tingin niya habang nagpipigil ng iyak. Sinubukan kong ngumiti. 

"I understand. Tsaka, nasasanay na rin naman na ko dito. Susundin ko lang naman ng utos nila para tumagal ako dito. Diba?" Mapait akong ngumiti. 

Halata na ang pag garalgal ng boses ko. Hindi siya nagsalita, hinintay niya lang akong magpatuloy. 

"Malay mo balang araw, may dumating na saklolo para samin, makakalabas kami... at magkikita tayo uli--"

"No. I won't let that happen. Ayokong maghintay para makita kita ulit. Ayokong makalabas dito at maiwan kang binababoy nila. Mara, ayokong turok turukan ka ng kung ano anong gamot para sa eksperimento nila. Sa tingin mo magiging payapa ang pag tulog ko sa tuwing maaalala kita? Maisip ko palang na iwan ka dito hindi ko na kaya. Yun pa kayang papasok ka sa isip ko? Makikita kitang nahihirapan sa mga kamay nila? I know, I promised. But there's a lot of hindrances, Mara. And since I won't be able to bring you with me when I leave this hell, then let's escape. Together."

"Let's take the risk together" 

Tuluyan nang tumulo ang luha ko. Di ako makapaniwalang narinig ko ang mga salitang iyon galing sa taong gusto ko. Marahan niyang inabot ang mukha ko at pinunasan ang luha nito gamit ang kamy niya. 

"Shh... I'll get you out of here" Pabulong niyang sambit. 

"Bakit? Bakit mo to ginagawa Josh? I mean, pwede mo akong iwan dito. Mapapahamak ka sa ginagawa mong pagtulong sakin. L-lahat ba nang ito, ginagawa mo lang dahil nangako ka?" 

Di siya makasagot. Nakatingin lang siyang diretso sa mga mata ko. 

"Di mo naman kailangang tuparin yung pangako mo kung alam mong ikapapahamak mo. You can leave me her--"

"It's not only because I promised" Seryosong sabi nito. 

"Then what?" 

He chuckled. "Funny, you didn't even notice" 

Nagtataka ko itong tinignan, well ayokong mag expect ng kahit na ano unless sabihin niya iyon sakin ng harap harapan. 

"Aren't you feeling the same Mara?"

"Feeling wha--"

"I like you" 

"I like you Mara" pag-amin nito. 

That's it. I got goosebumps for the nth time. Ilang segundo akong natulala sa sinabi nito. Parang umatras pabalik lahat ng luha ko at gusto ko na lang magtatatalon. 

Kinalma ko sarili ko. Tinitigan ko lang ang mga mata niya, I can't see any contrary in it. Just sincerity.

Yes, he's telling the truth. He likes me. 

"It may sounds crazy but, I guess I'm already falling in love." He said, still looking at me. 

Napasinghap ako at nakagat ang pang ibabang labi. Ang straight forward niya!

So what now Mara? Hindi pwedeng pagkaitan mo siya ng katotohanan!

"I...I'm feeling the same too. We're f-falling in love with each other." Ganti ko naman.

Dahil doon ay binalot kami ng katahimikan, napaka awkward. Umisip ka ng magandang sabihin gorl. Ughhh

Ano ba to! 

Hayssst bahala na, ang mahalaga makatakas sa awkwardness.

"P-pwede na tayong gumawa ng bata" Bawi ko. Huling huli ko ang paglaki ng mga mata niya. Parang tarsier lang. 

Aminan pala ha? Kung straightforward ka, dapat ako din!

Lahat ng luha na nailabas ko kanina ay mas natumbasan pa ng saya na nararamdaman ko ngayon, it's not one sided. Pareho naming gusto ang isa't isa kaya hindi na niya ako kailangang saluhin, dahil sabay na kaming nahuhulog. 

Mabilis din namang napawi ang pagkabigla niya nang makita niya kong humagikhik. 

"Wild" Hahampasin ko na sana ito nang saluhin niya ang kamay ko, pinagsalikop niya ang mga kamay namin!

Bolta boltaheng kuryente na naman naramdaman ko sa isang iglap!

"So..--"

"So kayo na?! Oh my God!!!!" - Lia. 

Halos matulak ko na si Josh nang marinig namin ang matinis na boses nito, naghiwalay tuloy mga kamay namin! Inis ko siyang tinapunan ng tingin. 

"Panira ka ng moment" Singhal ko dito.

Si Josh naman ay patawa tawa lang habang nilalagok ang natitirang laman ng beer niya. 

Kaya pala malakas loob. May tama pala. 

Josh's point of view.

Di ako pumapasok sa kahit na anong relasyon, not that I'm conservative but, I don't really do gfs. Flings yes but involving myself in a serious relationship? No. Bukod sa kumplikado ang pamilya ko, masyado rin akong loko loko noon kaya madalas hinahabol ako ng mga babae, ang tingin ko kase sa kanila, pang tikiman lang.

I'm a typical dumb guy before. Mabarkada, pero malungkot pag dating sa pamilya. 

Ganoon naman talaga diba? Mas masaya tayo sa ibang tao kesa sa sarili nating pamilya. Kaya noong mapunta ako dito, I really lost myself. I tried to abscond, but they caught me. So dad disabled our access, then I got stuck here. 

Nakita ko ang paghihirap ng ibang tao sa kamay ng sarili kong ama. Masyado siyang nilamon ng sarili niyang galit. Lahat ginawa niya para makapag higanti. At the same time, nasilaw siya sa salapi. Kaya sinakripisyo niya ang buhay ng iba para kumita siya. 

Nakita ko lahat, kung paano nila paglaruan ang mga babae. Kung paano magmakaawa ang mga ito para pakawalan sila. Dito ko natutunan kung gaano kahalaga para sa kanila ang pgkababae nila, na minsan ko ring pinaglaruan. Na guilty ako sa lahat ng ginawa ko noon. Nagkulong ako sa isa sa mga kwarto dito. Na kwarto na ni Mara ngayon. Wala akong magawa para tulungan ang mga inalipin nila. 

Nilipat nila ko ng kwarto, and I just obeyed, not minding their businesses. Pero napag isip isip ko, napakawalang kwenta ko namang anak kung hahayaan kong gumawa ng kasamaan ang sarili kong ama. Gusto kong protektahan ang mga inabuso nito, nang sa ganoon ay makabawi ako sa pagiging sakim ko noon. 

And there I met Mara. She's the first victim I saved from being sold. I looked at her eyes. They we're hypnotizing. I felt something different as our eyes locked. Sinundan ko ito ng tingin nang ibalik siya sa kwarto niya. Lumingon pa iya sa akin, parang may kung anong liwanag ang nakita ko sa mga mata nito. 

Parang gusto ko ulit makita ang mga 'yon. Ipinasok siya ng mga ito sa dati kong kwarto. Sa loob ng ilang buwang pagkawala ko sa sarili ko. Ngayon lang ako nabuhayan ng loob. Simula nang makita ko siya.

And for the first time, I approached my dad. I offered a big hand. Simula noon, ako na ang naging taga hatid ng pagkain sa mga ito. 

Nagliwanag agad ang mga mata ko nang makita ko siya. She thanked me for saving her pero mukhang napilitan lang siya doon. Paano ba naman, sarkastiko ko siyang kinakausap. But I don't care, ginawa ko lng naman 'yon para di halata na naa-attract ako sa kanya. Hindi ko alam sa mga sandaling 'yon, nagkakagusto na pala ako sa isang taong ni hindi ko pa nakikilala. 

Magmula nung kumain siya hanggang sa matapos ay nakatitig lang ako sa kaya. Parang may kung anong kirot akong naramdaman nang malaman kong disi-nuwebe palang siya, in-e-enjoy niya sana ang buhay niya ngayon, hindi yung nakakulong lang siya dito. Hindi na naalis ang mga mata ko sa kanya. I just can't help it, she's a beautiful view. 

Mahaba ang buhok, sakto ang pangangatawan, sakto ang kutis, maamo ang mukha at nakakaakit ang mga mata. Perfect. 

Nang matapos siyang kumain, kailangan ko nang umalis, kasi tagahatid lang naman ako. Pero hindi ako na kuntento. So I asked if I could stand by and she said yes but in one condition. Gusto niyang ikwento ko ang puno't dulo ng mga nangyayari. So I did. In fact, sa kanya lang ako nag kwento ng ganoon. Akala ko magagalit siya sa'kin, but she just listened. Parang naawa pa nga siya sakin nang ikwento ko lahat. 

Nang tignan ko ang oras, magmamadaling araw na. Kaya nag paalam nako sa kanya. I smiled at her before leaving. At simula noon, naging malapit na kami sa isa't isa. Gabi gabi at walang palya, lagi akong nasa kwarto niya. Madalas ko siyang asarin, ang ganda niya kasi mag sungit.

Umabot kami ng isang buwan na laging ganoon, ang hindi ko alam, hindi na lang ako basta na a-attract. Iba na epekto sakin ni Mara. Aminin ko man o hindi, nahuhulog na ako dito. 

Napangtanto ko lang sa sarili ko 'yon nang hindi ko siya pinuntahan. Ilang araw akong di lumalabas sa kwarto ko. Galit na galit ako kay dad dahil sa ginawa niya sa kapatid ko. Pero sumabay 'tong si Mara. Ni hindi siya nabura sa isip ko, gustong gusto ko siyang makita. Naiisip ko siya, kung ano nang ginagawa niya. Gabi gabi kong naalala ang mga mata niya. Kung okay lang ba siya, siguro boring na boring na siya sa buhay niya. Wala na kasi siyang ibang nakakausap doon bukod kay Lia. 

Parang may kulang sakin kapag di ko siya kasama. At alam kong sa mga oras na 'yon, nagmamahal na ako. 

Kaya nang makita ko ulit siya, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Inamin ko na ang totoong nararamdaman ko sa kanya. At ganoon din siya, sobrang saya na marinig mula sa kanya na mahal niya rin ako. And now we're mutual. Isa sa mga pinakamagandang pakiramdam na dito sa impyernong 'to ko lang natagpuan. 

Natigil ang pagmumuni ko nang magsalita si Mara. 

"So, pano natin to haharapin Josh? Paano tayo makakatakas dito?" Nababalisa niyang tanong. Nginitian ko siya. 

Nandito parin ako sa kwarto niya, nakasandal kaming pareho sa headboard ng kama. 

"Wag mo munang isipin yon, relax. May pinaplano na ako" Paninigurado ko sa kanya. 

"Lay down" Utos ko sa kanya, agad naman niya iyong sinunod. 

"Marunong ka pala kumanta Josh?" Natawa ako sa tanong nito. At naalala ko yung araw na nasa laboratoryo siya. Kinantahan ko siya noon, para maramdaman niyang nasa tabi niya lang ako, kahit hindi niya ako makita. 

"Lahat naman tayo marunong kumanta, kaso ako, magaling" Pagyayabang ko. Nginusuan niya lang ako. 

Ang cute niya mag sungit. 

"Ang yabang mo" Asik niya. 

"Gusto mo ba--"

"Yes!" Natawa ako lalo sa sagot niya, maya maya ay humikab na ito. 

"Inaantok kana e"

"Kaya nga kantahan mo ako para mas lalo akong antokin" Pagtataray niya. 

Sinilip ko ang orasan, ala una na ng madaling araw. Siguradong napagod ito sa pang aasar ko sa kanya. Pano e, namiss ko. Kaya sige, pagbibigyan ko na. 

"Close your eyes" Nakangiting utos ko dito na agad naman niyang sinunod. Sinuklay ko na ulit ang buhok niya at kumanta. 

And this song, will surely pave her worries away.

Morning has broken, like the first morning...

Blackbird has spoken, like the first bird

Praise for the singing, praise for the morning

Praise for them springing.. Praise from the word

Mara's point of view.

Nakangiti ako habang pinakikinggan ang pagkanta niya. Ang ganda na ng kanta, ang ganda pa ng boses. Ang sarap sa pakiramdam na para bang dinuduyan ako. Pakiramdam ko ay nasa isang malayang paraiso ako sa mga oras na ito. Ang sarap namnamin ng kapayapaan sa dilim, saglit kong dinilat ang mga mata ko para silipin siya. Nakapikit itong kumakanta, mukhang inaantok na rin. 

Tama si Lia, ang bilis ngang magdikta ng puso. Baka kanina gusto mo lang, ngayon mahal mo na. 

Damang dama kong masaya ang puso ko, at hindi ko na maitatanggi pa. Tuluyan na akong nahulog sa taong 'to. 

At hindi ko ito pipigilan. 

I'll give him the love he's been longing for. The love he deserves. I closed my eyes as soon as he hit the second verse. 

Sweet the rain's newfall, sunlit from heaven

Like the first dew fall, on the first grass

Praise for the sweetness of the wet garden

Sprung in completeness, where his feet pass.

Song by Cat Stevens-Morning has broken. 

●

●