Mara's point of view.
Agad na nanlaki ang mga mata ko nang takpan nito ang bibig ko.
"What the heck Josh!"
Napahawak ako sa d****b ko nang bitawan niya 'ko. Parang sumikdo palabas yung puso ko.
"You scared the hell out of me, damn you" Sinamaan ko ito ng tingin. Pero tawa pa rin siya ng tawa. Inirapan ko lang ito. Napaka mapang-asar din ng isang 'to. Pareho sila ni Lia.
"What brought you here?" Tanong niya kalaunan. Still laughing.
"Uh, I was just looking for you" I teased.
Nilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto.
Wow.
Parang sa lahat ata nang napasukan ko dito, ito na ang pinakamaaliwalas. He was such a well-organized person. Lahat naka arrange sa tamang lalagyan. A neat and clean room within this grimy hell. This man, he exceeded the highest point of any girl's standards. Forsooth.
Dumapo ang pangin ko sa kama niya. Ang linis ser! Ang comfy siguro humiga doon.
"You're looking at my bed. Wanna lay down?" Tanong niya habang matamang tinititigan ang mga mata ko. Madilim din ang kwartong to, pero sapat nang makitang nakangiti siya. Napakagat labi ako at napapahiyang umiwas ng tingin sa kama niya. Haynako naman. Naramdaman ko agad na uminit ang mga pisngi ko.
Napaangat ako ng tingin nang dahan dahan siyang lumapit sakin. Pero nilampasan niya 'ko.
Lumapit siya sa pinto, at ni lock iyon!
"W-what are you doing?" Nauutal na tanong ko sa kanya. Shit! Ito ba yung mga napapanood ko sa mga teleserye dati? Yung ilalock yung pinto tapos may mangyayareng ano?! Yung ano?
"I'm planning to take you here later, but since gala ka at napadpad ka dito. Then ngayon na lang" Aniya. Nasa likod ko siya at ramdam na ramdam ko ang init ng hininga niya.
Nakakataas ng balahibo, at ibang sensasyon ang inihahatid.
"Come here" Aniya at hinawakan ang kamay ko saka marahang hinila patungo sa gitnang bahagi ng kwarto. At wala akong nagawa kundi magpatianod na lang. Tinitigan ko ang mga kamay naming pinagsalikop. Ang paraan ng pagkakahawak niya, naghahatid ng nakakapanibagong pakiramdan sa katawan ko.
"Did you bring your phone with you?" Tanong niya.
Ngayon ko lang narealize na nakatitig na pala ko sa mga labi niya.
"Ah o-oo. E-eto" Inilabas ko ang phone sa bulsa ko at inabot iyon sa kanya. Hindi ko planong mautal sa ganitong mga sitwasyon, pero ito ako ngayon, nahihirapan magsalita.
Binuksan niya iyon at may kung anong kinalikot, pero ang mga kamay namin, magkahawak parin. Ang sarap tignan. Sandaling katahimikan muna ang bumalot sa amin bago siya nagsalita ulit.
"Let's dance, baby" And eyes quickly widened. Pakshet di ako marunong gumiling.
"What?!"
Josh's point of view.
Ito na siguro ang huling kahilingan ko sa kanya bago kami makalaya dito. Ilang oras na lang ang nalalabi. Matutupad ko na ang ipinangako ko sa kanya noon.
"Dance with me, please?" I asked, looking at her brown tantalizing eyes.
It took seconds before she answered.
"I can't, di ako marunong sumayaw Josh"
"Just follow me, can you?" I pleaded.
Maya maya lang ay tumango siya. Napangiti ako sa kanya. Saka pinindot ang kantang alam kong babagay sa mga oras na kasama ko siya sa dilim na to. Nakita ko pang pasimpleng pag ngiti niya nang masimula na ang kanta. Then i started swaying my body, my hands are on her waist, and hers are on my shoulders.
The song's lyrics really suited its title.
Perfect.
We danced the moment like we're the happiest couple in this whole planet.
Her eyes. Shouting her confidence. Alam kong, pakiramdam niya ay protektado siya pag kasama niya ako. And yes, i won't let anything or anyone touch even a single strand of her hair except me.
Ang sarap palang mahulog sa taong hindi mo inaasahang darating sa buhay mo. Di mo inaasahang makakapagpabago sa'yo, ang taong bubura sa mga maling paniniwala mo.
This girl, is really awesome. She changed me.
I just wish, I could look at those eyes. Forever.
My strength. My courage, my weapon. I wanna die looking at her eyes. Her soul's windows.
They're beautiful, like my mom's.
Mara's point of view.
Darling just dive right in, follow my lead.
Well, i found a girl. Beautiful and sweet
Oh, i never knew you were someone waiting for me.
'Cause we we're just kids when we fell in love
Not knowing what it was
I will not give you up, this time..
But darling just kiss me slow.
Your heart is all i own.
And in your eyes you're holding mine...
Accurately perfect. We're dancing in the midst of this darkness. I wrapped my hands on his neck as he guides my steps. And we leaned closer to each other.
"Let's do it again, after we got out of here, can you still guide me? I wanna dance this song with you again, under the thousand stars. Barefooted in the grass. Can we?" Tanong ko sa kanya. Napababa ang tingin ko sa mga labi niya.
His lips. They're luscious.
"We will dance like this forever baby" He answered, flashing a sweet genuine smile. Pero ngayon, sasayaw muna ako sa harap ng nagiisang bituin sa buhay ko.
Ang mga ngiti niya. Napakaganda ng ngiti niya, it was like Leonardo DiCaprio's. Idagdag mo pa ang buhok niya, ilan sa mga strand nito ay tumatakip sa mga mata niya.
We finished the song while dancing romantically. I smirked as I realized that...
My first dance was held inside this remarkable place. Well I found heaven in hell.
"You're so beautiful" Komento niya.
Impit akong napangiti at nag iwas ng tingin. Kasalukuyan siyang nasa likod ko. Nakayakap sa bewang ko.
"Thank you" Pasasalamat ko.
"Ipangako mong magiging official tayo pag labas natin a? Ayoko ng walang label" Pagbibiro ko sa kanya.
"I promis--"
His words stopped when my phone suddenly rung.
Agad akong humiwalay sa pagkakayakap nito at humarap sa kanya.
"Y-yes Uncle Don?" Nang marinig ko ang pangalang binanggit niya ay umupo ako sa gilid ng kama nito. Nakaharap sa kanya.
Napatango tango ito nang ilang beses at saka tuluyang ibinaba ang tawag.
"What is it?" Tanong ko sa kanya nang matapos na silang mag usap.
"Tinanong niya kung kailangan pa bang magsama ng pulis" Aniya saka umupo sa tabi ko.
"Oh tapos?"
Umiling siya.
"Kailangan pa muna nila ng ibidensya. At isa pa, malakas ang kapit ni Algo sa pulisya" Dugtong niya.
Kaya pala...
Di naaaksyonan ng gobyerno kasi may kasangga.
"So paano makakapasok ang tito mo? Di ba may mga tauhan din sa labas?" Tumango siya.
"Kayang kaya niya ang mga yon, isa sa pinakamalakas na tauhan ni Algo si tito"
Napahinga ako ng maluwag. Buti naman.
"Tara? Mag gagabi na" Aya niya.
Nauna siyang tumayo at naglahad ng kamay sakin. Inabot ko iyon at tumayo narin saka kami sabay na lumabas ng kwarto.
Nang makabalik kami sa kwarto ni Iyah ay mga tingin nang aasar agad ang bumungad sa amin, lalo na nang makita nilang magkahawak kamay kami.
"Nakaraos na ba?" Ani Lia
"Mukhang may dapat kang ichismis ngayon" Ani naman ni Iyah sa akin sabay kindat.
Tinarayan ko ang mga ito.
Kumakain na sila nang datnan namin. Noodles tapos kakarampot na kanin. Nasa sofa si iyah at si lia na naman ang nasa kahoy na upuan.
Diet?
"Stay here, kukuha lang ako ng makakain natin" Ani Josh saka lumabas ng kwarto.
"Hindi na birhen!!!" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Lia. Kasunod noon ay humagalpak sila ng tawa. Habang ako ay pinaniningkita lang sila ng mata.
"Ang dudumi talaga ng utak niyo" Komento ko.
"Sabihin mo muna kung anong ginawa niyo ni Josh?" Tanong ni lia.
Tss, kahit puno ang bibig nakuha paring mang bwiset.
"Sumayaw lang kami" Simpleng tugon ko saka humiga sa kama.
"Ahh sumayaw naman pala" Ani Iyah.
"Sumayaw sila sa kama be" Kontra naman ni Lia.
Tss. Di ko na lang pinansin ang mga ito at hinintay dumating si Josh. Nang bumalik ay may dala na itong tray ng pagkain. Dalawang noodles.
"Ikaw naman ang maghatid ng pagkain nila Iyah." Utos ni Josh sa kapatid na agad namang tinanguan.
Nang matapos kumain si Iyah ay dumiretso na siya sa kwarto ng mga babae at iniwanan ito ng mga pagkain.
"So Josh, sure na tayo mamaya? Wala nang mababago sa plano natin?" Tanong ni Lia.
Umiling lang si Josh.
"We just have to move smoothly" Aniya.
Agad naman kaming napalingon kay Iyah nang nagmamadali itong pumasok sa kwarto at mabilis na ni lock ang pinto.
"Kuya. T-they're here." Nag papanic na bungad niya samin.
Agad akong binalot ng kaba nang tignan ko si Josh. Si Lia naman ay napatayo sa gulat.
"What? Why?!" Galit na tanong nito sa kapatid.
"I-I don't know. D-dad said they're staying in their hideout for 24 hours, dapat mamayang 3 pa sila babalik" Ani Iyah.
Napabuga ng malalim na hininga si Josh saka padabog na tumayo.
"Mara, Lia. Come on." Aya niya samin at si Lia naman ay agad na kumapit sa braso ko. Nararamdaman ko ang panginginig niya.
"Iyah, stay here. Those bastards, untie them ang put a beer beside Mike's bed" Utos niya.
Nakita ko pang nanlaki ang mga mata ni Iyah sa sinabi nito pero agad rin niya iyong sinunod. Lumabas na kami ng kwarto at iniwang mag isa si Iyah. Hawak ni Josh ang kamay ko habang nakakapit naman sakin si lia. Dahan dahan kaming naglakad pabalik sa mga kwarto namin.
At nang papalapit na kami ay narinig kong ang mga yabag ng paang nagmumula sa kabilang pasilyo. Mukhang galing sa underground ang mga ito.
Nang makapasok na kami sa mga kwarto namin ni Lia ay narinig kong nag ring ng malakas ang phone ko, dahilan para mapatingin ulit sakin si Josh.
Napatakip ako ng bibig sa sobrang kaba. Dali dali niyang binuksan ulit ang pintuan ko.
"Give me your phone" Aniya. Dali dali kong inabot sa kanya ang phone ko.
"W-what now Josh?" Nauutal kong tanong. Di ko alam kung bakit pero sobra akong nag aalala para sa kanila.
"Shh, marami pang natitirang paraan. I won't disappoint you, okay? Trust me. I'll get you out of here" Aniya.
Napatango na lang ako dito at binitiwan na ang mga kamay niya.
"I'll be right back"
●
●
Josh's point of view."Let's go" Aya ko kay Iyah. Pinapatawag kami ni dad. Yes, nandito na ulit sila. They ruined our plan."Kuya, itutuloy pa ba natin?" Tanong ni Iyah.Naglalakad kami patungo sa malawak na parte ng ground floor. Kung saan naroron si dad. Tinanguan ko lang siya at tumahimik na lang rin ito. Nang makarating kami ay kami na lang ulit ang hinihintay. Kumpleto na sila, bukod kila Zion at Mike. Sila na lang ang wala.Napatingin sa amin ang lahat, pero ang tingin lang ni dad at ni Kit ang umagaw ng atensyon ko. Mukha silang mga nagtataka."Where's Zion and Mike?" Bungad kaagad sa amin ni dad.Pumwesto kami ni Iyah sa pinakaunahan. Hindi kami sumagot."Tinatanong ka Josh, nasaan sila Mike?" Panghuhuling tanong ni Kit. Matalim itong nakatitig sakin pero nilabanan ko lang iyon."
Josh's point of view."What a nice traitorous act, Josh" Wika sa akin ni Kit.Nandidito ako sa kwarto niya, dinala nila ako dito matapos nila kaming mahuli. Iginapos nila ako ng mahigpit dahilan para mas dumaloy ang dugo mula sa natamo kong sugat ng matamaan ako ng bala sa braso."At least, I'm not a murderer" Ganti ko sa kanya."Fuck off. Dahil sa ginawa mo, hindi lang sarili mo ang ipinahamak mo Josh. Buong pamilya mo ang sinugal mo. Baka nakakalimutan mo, si Algo ang mas makapangyarihan kaysa sa tatay mo! Pare parehas kayo! Mga tanga!" Sumbat niya sakin.I chuckled a bit after hearing those."So you're not just a murderer or kidnapper. You're also a backstabber, magaling kang mag mukhang mabait sa harapan ni dad, but you're fake" Deretsang saad ko dito hanggang sa maramdaman ko ang madulas na pagdapo ng kamao niya sa mukha ko.
Josh's point of view."You're such a disgrace!" Sumbat niya sa akin. Di ko siya magawang tignan pero alam kong gustong gusto na niya 'kong sugurin para bigyan ng leksyon. Hinaharangan lang siya ng mga tauhan niya."Paano mo nasikmurang traydorin ako Josh?" Dugtong niya. Galit na galit siya sa'kin dahil sa ginawa ko, pero hindi niya alam yung haba ng panahong kinimkim kong poot sa kanya.Gusto kong isumbat sa kanya lahat. Gusto kong sabihin na kinakahiya ko siya bilang ama. Hindi ko na kayang palampasin pa.Ayokong sumabog lahat ng hinanakit ko, ayokong makasakit ng damdamin ng isang ama. Ayokong ilabas ang galit ko pero masyado nakong napupuno."Dapat kakampi kita Josh! Bakit di moko lapitan? Bakit nilalayo niyo ang loob niyo sakin? Nakalimutan mo na bang ama mok--""Bakit? Naisip mo ba yan noon? Naisip mo bang anak mo kami bago mo kam
Mara's point of view.Naramdaman ko ang panginginig ng katawan ko dahil sa sinabi niya.Ayokong makasira ng relasyon.Ayokong makasira ng relasyon para lang sa formula na 'yon.Hindi pa kami ni josh.Hindi pa kami. Pero ang katotohanan na isinasakripisyo na ang sarili niya para sa'kin, ay nagpapadurog ng puso ko. Na gi-guilty ako. Kung hindi niya ko nakilala, kung hindi lang kami nagkita. Kung hindi niya lang ako niligtas noon, hindi sana siya napahamak.Ngayon, nararamdaman ko na naman ang galit. Galit para sa sarili ko. Masyado akong naging pabigat sa kaniya. Sana pinigilan ko na lang ang sarili ko, sana pinagbuntungan ko na lang siya ng galit ko, para di siya napalapit sakin. Sana di na kami umabot sa ganito.Sana di na lang kami nahulog sa isa't isa. Nagsisisi ako. Sana di ko siya pinayagang pumasok sa buhay ko
Mara's point of view.Nagising akong nakailaw na ang kwarto.Kinusot ko muna ang mga mata ko, naramdaman ko ang pamimigat no'n dahil onting oras lang ako natulog. Bumangon ako at nilibot ng paningin ang kabuuan ng kwarto.Nakita ko si Josh, katabi ni Zion. Magkaharap sila sa isa't isa at parehong sumisimsim ng kape. Napangiti ako nang mapagtanto na nagkakaunawaan na ulit ang mga ito.Tumayo na'ko kaya naagaw ko ang atensyon ng mga ito."H-hey, ang aga mo naman magising" Bungad sakin ni Josh nang makalapit ako sa kanila. Umurong siya nang kaunti at pinaupo ako sa sofa, katabi niya."Magang maga ang mga mata mo" Puna ni Zion sa akin.Nagkibit balikat lang ako sa mga ito at napatingin sa kapeng iniinom nila."Sandali ipagtitimpla kita" Ani Zion saka nilapag ang kape niya at dali daling
"I said let her go!" Umalingawngaw ang sigaw ni Josh sa bawat sulok ng malawak na espayong 'to.Kasabay no'n ay isang malakas na pagsabog ang narinig mula sa labas.Lahat kami ay nawalan ng balanse dahilan para maisayad ni Kit ang matulis na patalim nito sa kanang braso ko.Mabilis na dumanak ang dugo. Sa isang iglap ay puro alikabok na lang ang nakita ko. Napaubo ako at unti unting sumikip ang paghinga kasabay ng paglabo ng paningin at tuluyan na akong natumba.Pero bago pa magdilim ang lahat ay naaninag ko ang isang liwanag na tila papalapit sa akin.Sinubukan kong palinawin ang paningin ko at gano'n na lang ang pagbuhos ng mga luha ko nang makita ang isang pamilyar na imahe nito.Mama Leste.Lumapit ito sa akin at saglit na tumingin sa mga mata ko."Lumaban ka, anak."
Mas lalong tumindi ang pag iyak at kaba ko nang maramdaman ang unti unting pagluwag ng kawit na nagtataas sa akin. Habang pahigpit naman ng pahigpit ang kadenang nasa paa ko.Hawak lang ni Josh ang baril at halos hindi na ito makatingin sa akin."We made this blade trap 5 months ago, Josh. Hindi pa namin ito nasusubukang gamitin at alam kong di mo kakayanin na makitang mag lasog lasog ang katawan ng babaeng mahal mo sa harapan mo." Anito sa malamig na tono.Puro hagulgol ko lang ang maririnig sa buong paligid."I know you wanna save her" Nakakabinging tawa ang pinakawalan nito."Kill me now Jos--""Put her down, Carlos" Anang isang tinig.Lahat kami ay napatingin sa gawi ng pinanggalingan ng boses na yon. At nabuhayan ako ng loob nang makita siya.Uncle Don.Marahan n
Mara's point of view.I thought life is just a bunch of trials, problems and failures. 'Cause success and happiness never happened to me. Each one us had given a chance to live, yes.But I thought, some are just living, they just live without knowing life's significance, they just accept realities without learning. And for them, failure is not a big thing that should be worried about.And I'm envy.Kasi bakit sila? Parang hindi naman nasasaktan, parang walang pinagdaanang pagsubok.But that's just what I thought.'Cause now, I realized. That life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced. You have to face every moment of it. And learn from it's lessons.Matagal ko nang itinatanong kung bakit ganito ang buhay ko, at ngayong araw na ito nalaman ko ang sagot. Binibigyan tayo ng pagsubok para