KABANATA 4

Naalimpungatan si Clarisse. Ibinuka niya ang mga mata at agad na inilibot ang paningin sa buong paligid. 

“Tang ina kasalanan mo ito!” 

“Ano ba! Huminahon kayo!”

“That’s enough for you two!”

“Tsk! Ang sabi mo nagpapanggap lang siya o ano ngayon ha?! Paano kung natuluyan iyan, ha?!”

Dinig na dinig niya ang bangayan nina Drake at Carlo. Inaaninag niya ang mga ito pero sadyang nanghihina pa rin siya at inaantok kaya hindi niya maibuka nang maayos ang kanyang mga mata. 

Huminga siya nang malalim bago muling sinubukan ang dumilat. Mas naaninag na niya ang mga tao sa kanyang paligid sa pangalawang pagkakataon. 

Nangunot pa ang kanyang noo nang makita sina Carlo at Drake hindi kalayuan sa kanya. Hawak ni Drake ang kwelyo ni Carlo at tila hindi pa rin ito tapos sa pagbabangayan. Nasa gilid naman ng pinto si Manuel, nakahalukipkip at pinagmamasdan ang dalawa. 

“Bakit ba nag-aalala ka sa traydor na iyan, ha, Drake? Parang kanina lang ay gusto mo na ring patayin iyan, ah? Anong nangyari? Lumambot ka naman agad!” nanunuyang sabi pa ni Carlo. 

Mas lalong nagtagis ang bagang ni Drake at mas hinigpitan ang pagkakahawak sa kwelyo ni Drake. 

“I said that is enough!”muling sigaw ni Manuel at pinaghiwalay na nga ang dalawa. 

Napalunok si Clarisse. Hindi alam ng mga ito na gising na siya at hindi siya sigurado kung gusto niyang malaman ng mga ito na gising na siya. Ipinikit niya ulit ang mga mata. Kailangan niyang magpalakas kung gusto niyang makalabas ng buhay. 

“Manuel!” Natigil sa pagsisigawan ang mga lalaki nang pumasok si Marienne. “Kausapin mo nga itong doktor na ito! Ang sabi niya ay kailangan daw munang magpahinga niyan! Hindi pa pwedeng mag-transplant!” 

Ramdam na ramdam ni Clarisse ang galit ni Marienne habang sinasabi iyon. Dahan-dahan niyang ibinuka ang mga mata at sinulyapan ang mga pangyayari. Nasa loob na ngayon si Marienne kasama ang isang lalaking doktor. Nasa tabi na sina Carlo at Drake. 

“Mrs. Buenaventura, we cannot risk the life of the donor and the patient as well. That might affect the transplant considering the injuries that she had. Hindi lang iyon, may signs siya ng malnutrition. She is also very week. I would suggest you for her to meet the standard weight first. After that, pwede kayong bumalik for checkup para matingnan natin kung eligible na ba siyang amg-donate ng kidney,” marahang paliwanag ng doktor. Hindi alam ni Clarisse ang kanyang mararamdaman pero parang may namuong pag-asa sa kanyang puso dahil sa narinig. 

“At paano ang anak ko ha?!” sigaw ulit ni Marienne. 

“Gagawin po namin ang lahat para maging stable siya…pero si Miss Clarisse po ba talaga ang magdo-donate? Kaano-ano niyo po siya? Pwede naman po kasi kayong pumili roon sa checklist ng mga willing mag-donate” tanong ulit ng doktor. Natigilan ang mga naroon at nagkatitigan pa. 

“Hindi! Siya ang magdo-donate!” giit ni Marienne.

Kitang-kita ni Clarisse kung paano natutulakan ang mga ito gamit lamang ang mga tingin. 

“Wala na siyang pamilya… siya ang magdo-donate…out of good will… dahil kinupkop siya ng pamilya sa mahabang panahon. That is really what she wanted…” si Drake ang sumagot. 

Gustong matawa ni Clarisse pero pinigilan niya na lang ang mag-react. Nakatitig lang ang doktor kay Drake na para bang kinikilatis nito kung nagsasabi nga ba ng totoo ang lalaki. Sa huli ay tiningnan nito ang mag-asawang Buenaventura.

“Iyon lang po ang magagawa ko sa ngayon. Sabihan niyo na lang ako pag nakapagdesisyon na kayo,” anito na ikinasinghap ni Marienne. 

“No! You’re Luigi Tan’s son right? I know your father! Marami kaming pinag-usapang negosyo at kung gugustuhin ko ay madali kong—”

“Maam, with all due respect, doktor po ako at hindi ako involved sa negosyo ng pamilya ko. What I care about the most are my patients’ well-being, other things than that, I am not concerned anymore. Thank you. Excuse me.” 

Hindi na nakapagsalita si Marienne Buenaventura dahil iniwan na ito ng batang doktor. Nagpapadyak na lang ito sa inis bago nag-walkout. Sinundan naman ito ng asawa. Ilang saglit lang ay lumabas din si Carlo at Drake. Saglit pa siyang sinulyapan ni Drake bago ito tuluyang lumabas. 

Nang siya na lang mag-isa sa kwarto ay parang nakahinga nang maluwag si Clarisse. Pinilit niya ang sariling bumangon. Kinapa niya ang katawan pero wala na sa kanya ang cutter niya. Hindi niya rin mahanap ang kanyang mga damit. Napamura siya at mabilis na tinanggal ang mga suwero niya. Kahit na nahihilo pa ay maingat siyang bumaba ng kama at nagpunta sa pinto. Ikinalat niya ang tingin sa buong corridor at nang makita niyang walang tao roon ay saka siya kumaripas ng takbo papuntanf fire exit. 

Hindi na niya alintana ang sakit ng katawan. Sa wakas ay nakalabs na rin siya ng hospital. Sobrang lakas ng kabog ng kanyang dibdib. Palinga-linga pa rin siya at baka may nakasunod sa kanya. Napalunok siya. Tiningnan niya ang sarili. Kailangan niyang humingi ng tulong. Pero saan?

Hindi siya tumigil sa paglalakad hanggang sa may nadaanan siyang payphone. Napalunok siya at agad na huminto. Tinitigan niya ang payphone. Alam na niya kung sino ang kanyang tatawagan.

Nagmamadaling pumunta siya sa booth. Kinailangan niya pang manghingi ng panghulog doon. Mabuti na lang at may naawa naman sa kanya. Natatarantang idenial niya ang kaisa-isang number na saulo niya at ang kaisa-isang taong alam niyang kinatatakutan ng mga Buenaventura at ni Drake. 

“Callen…s-si Clarisse ito…” humihingal niyang sambit nang sagutin nito ang tawag.

“Hmmm. Finally decided to call me huh.” 

Napapikit si Clarisse. “I-I need your help…please …”

Si Callen Giorado ang genius na business tycoonant head ng Giorado group of companies ang isang taong kinatatakutan ng mga Buenaventura at ni Drake. Ayaw man niya itong isali sa gulo niya, wala na siyang choice. Hindi na lang sarili niya ang kailangan niyang protektahan kundi pati na rin ang kanyang anak. Sa kabila ng lahat ng nangyari, never niyang sinisi ang bata. Wala itong kasalanan at gagawin niya ang lahat para lamang maprotektahan ito kahit ano pa ang maging kapalit. 

“Alright…tell me what you need…”