Seryoso ang mukha ni Troy na sinusundan ng tingin si Clavier habang palabas ito ng coffee shop. Ngumisi pa siya bago bumaling sa tatlo.
“As if naman na gusto kong nandito siya? Mas mabuti na rin na umalis agad siya!” mahina niyang sabi. Alam naman niyang ayaw ni Clavier sa kaniya dati pa at wala rin siyang balak na makipag-close dito. Mabuti pa itong tatlo, dahil unang pakikipag-usap niya sa mga ito noon ay magandang loob ang ipinapakita sa kaniya. Agad niyang nakasundo ang mga ito hanggang naging magkaibigan sila.
Hindi nagsalita ang tatlo at nagtinginan lamang ang mga ito, habang si Winston ay nakatingin pa rin kay Clavier sa labas.
Mayamaya ay tumayo si Winston. “Ah, Troy, sa tingin ko'y kailangan ko nang umalis. May aasikasuhin pa kasi ako, eh,” paalam nito.
“Ako rin.” Tumayo si Rey.
“Ako rin.” Sunod na tumayo si Micmac.
“Pakisabi kay Sam na nauna kami, ha. Ingat kayo.” Naunang umalis si Winston at kaagad bumuntot sina Micmac at Rey.
Naiwang nagtataka si Troy dahil sa inasta ng tatlo. Maayos naman sila kanina pero bigla na lang nagbago ang mood ng mga ito at natahimik simula no'ng makita si Sam at lalo na no'ng dumating si Clavier. Hindi gaanong nagsalita ang mga ito.
"Let's go," sabi ni Sam nang makabalik mula sa CR. Nagtaka ito't lumingon sa paligid na tila may hinahanap. “Where are they?” pagtukoy nito sa tatlo.
“Nauna na sila dahil may pupuntahan pa raw,” nakangiti niyang sagot. “Nandito rin ang pinsan ko kanina, sayang at nakaalis na hindi mo tuloy siya nakilala," sagot niya.
"Sayang naman, pero ayos lang may next time pa naman eh," sabi ni Sam at ngumiti.
“Sabagay. Tara, ihahatid na kita.” Tumayo siya't naunang naglakad palabas.
Hinatid niya si Sam sa condo unit nito pero hanggang sa baba lang siya.
"Susunduin kita bukas, ha," sabi niya nang makarating sa tapat ng condominium. Bumaba sila sa kotse at inihatid si Sam hanggang sa tapat ng elevator.
"Sige, ingat," nakangiting sabi ni Sam.
"Pumasok ka na." Hinalikan niya muna sa pisngi si Sam bago ito pumasok sa elevator. Ngumiti ito hanggang sumara ang elevator kaya nakangiti rin siyang bumalik sa sasakyan.
Simula no'ng nakilala niya si Sam sa Canada, ay nagbago na ang lahat sa kaniya. Hindi na siya bumabarkada, at umiiwas na rin sa gulo dahil ayaw niyang magalit sa kaniya ang babae. Si Sam ang dahilan sa lahat ng magandang nangyayari sa buhay niya ngayon. Nangako siya sa sarili na hinding-hindi niya talaga ito pakakawalan pa. And sooner or later ay mag-pro-propose siya sa babae.
Nagmaneho siya pauwi nang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya ito sa upuan at tiningnan ang caller bago sinagot.
"Hello, Tita?"
"Kumusta ka na riyan, Troy?"
"I'm fine, Tita. How about you there?"
"I'm fine too, anak. Sorry kung hindi ako makaka-attend sa birthday mo ha…"
"It's okay, Tita, I understand."
"Babawi ako next time promise."
Napangiti siya sa binitiwang pangako ng Ginang. "Sige po, aasahan ko po iyan ha."
"Oo naman! Sige na, ingat ka riyan!"
"Kayo rin po. Bye." Binaba na niya ang cellphone at patuloy na nagmaneho.
Sobrang proud siya na may Tita Cindy sa buhay niya. Halos ito na ang tumayong magulang sa kaniya simula no'ng maulila siya. Lahat binigay sa kaniya; minahal na parang tunay na anak at pinag-aral siya hanggang nakatapos sa kursong business. Hindi na nga ito nag-asawa dahil sa kaniya kaya noong nalaman niya na may nanligaw sa tiyahin ay hindi siya tumutol. Bagkus ay itinulak niya pa ito para mapalapit sa lalaking iyon. Gusto niya rin na maging masaya ang Ginang. Wala rin itong anak kaya siya ang pinagkatiwalaan sa negosyo dito sa Pinas lalo na't may malaking negosyo rin ang mga Buenaventura sa labas ng bansa kaya naroon ang atensyon ng mag-asawa sa Africa at Singapore.
Pagdating niya sa bahay ay bumusena siya ng tatlong beses at mayamaya'y binuksan ng katulong ang gate. Nag-iisa lamang siya sa malaking bahay na ito dahil simula no'ng nag-asawa ang Tita Cindy niya ay madalang na lamang itong umuwi. Kasama niya'y dalawang katulong na babae at isang hardinero.
“Sir, may package po na dumating kanina. Nasa kuwarto na po ninyo.”
“Sige.” Dumiretso siya sa kaniyang kuwarto at tiningnan ang package kung kanino galing.
Pagpasok niya sa kuwarto ay bumungad ang napakalaking karton na nasa paanan ng kama niya. Lumapit siya roon at tiningnan ang papel na nasa ibabaw nito. Galing ito sa Singapore. Paniguradong pakulong surpresa ito ng Tita Cindy niya. Hindi man lang nito nabanggit kanina no'ng nag-uusap sila nang makapagpasalamat naman siya.
Binuksan niya ang karton at maraming bagay ang nakapaloob nito. Maraming perfume, bag, sapatos, wristwatch at damit na halatang mamahalin.
***
Bumuntonghininga si Winston nang makarating sa tambayan. Bumaba siya sa sasakyan at pumasok sa tambayan. Dumiretso siya sa itaas at naupo sa kaniyang puwesto.
"Paano iyon? Paano kung malaman ni Clavier, na si Zsamssey na best friend at dati niyang asawa ay ang girlfriend ngayon ni Troy?" tanong niya sa dalawang nakasunod sa kaniya. Umupo rin ang mga ito sa kani-kanilang puwesto.
"Mahirap iyon. Alam natin kung ano ang dinanas ni Clavier nitong mga nakaraang taon `di ba? Alam natin ang dahilan ng paghihirap niya," sabi naman ni Rey.
"Akalain mo, marunong ka pala mag-emote, baka'?" tanong ni Micmac kay Rey.
Napailing si Winston dahil sa biglang pagbibiro ni Micmac. Kung kailan seryoso ang usapan ay hahaluan ng biro. Gusto niya itong batukan.
"Umayos ka Macmac! Seryoso ito, okay!" singhal ni Rey.
"Oo na!" sagot ni Micmac at sumimangot. Talaga aayos ito oras na tawaging Macmac. Para daw kasing pagpuputak ng inahing manok kong damihan ng bigkas.
"Seryoso, hindi magugustuhan ni Clavier oras na malaman niya ito," aniya.
"Unahan na kaya natin? Tawagan natin si Clavier at sabihin ang nalalaman natin! I swear magagalit iyon dahil hindi agad natin pinaalam sa kaniya," suhistyon ni Rey.
"Tama," sang-ayon ni Micmac.
"Sige." Kinuha ni Winston ang cellphone at tinawagan si Clavier. Paulit-ulit lang ang pag-ring ng number nito pero hindi sinasagot.
"Ano na?" tanong ni Micmac.
"Ayaw sagutin eh!" Inis niyang sabi at ibinulsa na lamang ang cellphone.
Naglalakad si Assy papunta sa unit niya at malayo pa lang ay tumigil siya nang matanaw ang bulaklak at cartoon ng donuts. Halos araw-araw siyang nakatanggap ng ganito at may kutob na siya kung sino ang taong nasa likod nito. Nagpatuloy siyang naglakad hanggang marating ang harap ng pinto at binuksan. Pinulot niya isa-isa ang mga iyon at dinala sa loob. Napangiti siya habang nilapag iyon sa mesa at inamoy ang preskong rosas. Napansin niya ang nakaipit na card kaya kinuha niya ito at binasa."Mr. Ryt?" pagbasa niya at tumaas ang kilay, “Hindi ba niya alam ang salitang wrong spelling, wrong feeling?”Nilagay na lamang niya ang mga rosas sa flower vase at pagkatapos ay saktong tumunog ang kaniyang cellphone."Hello?""Beb, pupunta ako riyan ha?"“Bakit?”“Makikain ako kaya magluto ka.”"Hanep makautos ah!"“Ayaw mo? Hindi kita pipilitin.""Oo na! Oo na! Halika rito." Ibinaba niya ang cellphone. “Kahit kailan ang lalaking `to!”Nagulat siya nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Clav
Hinatak ni Clavier si Assy at pinaupo sa kandungan niya. Bahagyang nanigas ang babae at hindi nakapagsalita. Tiningala niya ito at inipit sa tainga ang ilang hibla ng buhok."Sorry na," paghingi niya ng tawad sa ginawa noong huling gabi. "Nadala lang ako sa selos kaya ko nagawa iyon," dagdag niya't bumuntonghininga."Bakit ka naman magseselos? Wala namang tayo?" tanong nito.Para siyang sinampal ng katotohanan na iyon. "Iyon na nga ang masakit, eh. Walang tayo pero nagseselos ako, kahit wala akong karapatan sa iyo." Malungkot niyang isinandal sa balikat ni Assy ang kaniyang mukha. Sa puntong ito talaga siya matatalo. Iyong ipamukha sa kaniya na wala siyang karapatan. Pero ayos lang sa kaniya. Titiisin niya kahit masakit dahil siya rin naman ang dahilan ng kaniyang paghihirap ngayon."P-Pasensya sa sinabi ko," paumanhin ni Assy."I deserved it," bulong niyang nanatili pa rin sa posisyon.Saglit na katahimikan ang namutawi bago nagsalita si Assy.“Salamat nga pala sa mga bulaklak at don
Sinundan ng tingin ni Troy sina Clavier at Zsammsey na lumabas ng pinto. Bumuga siya ng malalim na hininga at tumingala sa kesama upang pakalmahin ang sarili. Kung wala lang sana si Zsammsey sa kuwartong ito ay malamang lumipad na ang kamao niya sa mukha ni Clavier. Hindi niya nagustuhan ang mga sinabi nito. Kahit pa makikiusap siya't magmamakaawa sa harap ng lalaki ay tila walang balak itong layuan ang kaniyang girlfriend. Bagay na pinakaayaw niya sa lahat ay iyong dinidikitan ng ibang lalaki ang babaeng lahat para sa kaniya at kabilang na roon si Clavier.Hinintay niyang maisara ni Zsammsey ang pinto kaya ibinaling niya sa kabuuan ng unit ang kaniyang paningin.Maganda at napakahusay ng pagka-design. Malawak ang living room at nasa gitna ang malalambot na set ng kremang sofa at sa ibabaw ay mamahaling chandelier. Sa pader ay nakadikit ang malaking picture frame ng mala-Diyosang litrato ni Zsammsey.Umupo sa kabilang sofa si Zsammsey katapat sa inuupuan niya at tahimik lang ito."Mad
Maagang pumunta si Ashley sa Fiasco Residence pero napag-alaman niyang maagang umalis si Troy. Pinuntahan niya sa opisina ngunit hindi pa pumaroon ang binata ayon sa bodyguard at sekretarya nito. Naiinis siya at hindi alam kung saan pupuntahan si Troy. Tinawagan niya pero hindi sumasagot.Buntonghininga siya't muling nagmaneho. Kailangan niyang makausap si Troy patungkol kay Zsammsey at nang hindi ito maging hadlang sa mga pinaplano niya.Nagpunta siya sa Southville para doon magtanong sa tatlong magkaibigan. Pagkarating niya sa tambayan ay natuwa siya nang makita ang sasakyan ni Troy sa labas. Nagmadali siyang bumaba ng sasakyan at naglakad papasok sa tambayan. Libre siyang nakapasok dahil iniwang nakabukas ang pinto.Dumiretso siya sa hagdan dahil posibleng nasa itaas ang mga ito at hindi siya nagkamali. Tila ba alam ng mga ito na parating siya dahil pare-parehong nakatingin sa gawi niya ang apat."Hi boys!" bati niya sa apat. Kumakain ang mga ito at para bang bigla na lang nawala s
Walang emosyon na tinitigan ni Zsammsey ang brown envelope na naglalaman sa dukumentong ipinapalakad niya sa kaniyang abogado. Napalunok siya ng laway bago binuksan iyon at binunot ang papel. Isang annulment paper. Tinitigan niya iyon at tinatanong ang isip kung talaga bang kailangan niyang gawin ito. Ngunit kalaunan ay nabuo na ang desisyon niya.Tumayo siya sa pagkakaupo mula sa kama at binuksan ang aparador. Isang white sleeveless dress na hindi aabot sa tuhod ang napili niyang damit. Kagagaling niyang naligo at roba lamang ang suot pagkalabas ng banyo habang may towalya pa sa ulo.Matapos niyang magbihis ay naupo siya sa harap ng salamin at tinanggal ang towalya saka pinatuyo ang buhok na lampas balikat. Sinuklay niya iyon nang sa wakas ay natuyo saka naglagay ng kaunting lipstick sa labi. Sakto sa korte at kapal ang kilay niya kaya wala na siyang problema roon. Bahagya siyang ngumiti habang tinititigan ang sarili sa salamin bago tumayo. Suot ang cotton fish slipper ay lumapit siy
Labag sa kalooban ni Assy ang pag-iimpaki ng kaniyang mga gamit pero kailangan makaalis na siya sa mas lalong madaling panahon. Nang matapos ay naupo siya sa kama at muling tumulo ang mga luha sa mata. Napatingin siya sa malaking picture frame sa mesa na nasa gilid ng kama niya. Kinuha niya ito at tinititigan.Ang saya nilang tingnan sa picture wedding—parang totoo. Pero kabaliktaran sa totoong buhay.Paano niya nga ba natagalan ng mahigit isang taon ang kasal nila? Ginawa niya lahat ang tungkulin ng isang asawa maliban lang sa iisang bagay; ang magsama sila sa iisang kuwarto at ang magbigay ligaya bilang asawa.Kailan man ay hindi talaga iyon nangyari dahil mismong si Clavier ay walang pakialam sa lahat ng bagay na nangyayari sa kanila—iyon ang masaklap. Siya lang yata ang nagmahal. Lihim na pagmamahal na kailan man ay hindi pinapansin.Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya habang yakap ang litrato nila. Pagkagising niya ay ala-singko y medya na ng umaga kaya bumangon siya at n
Mula sa opisina ay nagmaneho papuntang Southville si Clavier. Kani-kanina lang ay tumawag ang barkada niya't inimbitahan siya roon upang magkikita-kita. Simula no'ng naging CEO siya ay madalang na lamang silang nagkikita. Mas iginugol niya roon ang buong atensiyon pero gayo'n pa man ay hindi maiiwasan isipin ang mga bagay-bagay.Lumiko siya sa iskina at tinahak ang maliit na kalsada. Sa unahan ay matatanaw ang dalawang malalaking puno ng acacia at sa gitna niyon nakatayo ang dalawang palapag nilang tambayan na gawa lamang sa kahoy at kawayan. Open air iyon kaya mahangin at magandang tambayan lalo na kung mainit ang panahon. Pag-aari nilang magkakaibigan iyon. Joined account sila noong high school pa lamang upang mabili ang lupa at maipatayo ang tambayan.Huminto siya sa harap ng tambayan at tumingin sa itaas nang dumungaw roon ang lalaking mala-Wawi De Guzman ang buhok. Guwapo at nakasuot ng itim na t-shirt.“Hey! You're finally here!” kaway ng lalaki.Bumaba sa kotse si Clavier at bi
Nakangiti habang nakapikit na nilalanghap ni Zsammsey ang sariwang hangin mula sa dagat. It's been a long time since she was there and she really missed this place! Four years siyang nawala sa lugar na ito kaya sobra niyang na-miss. May dagat din naman sa Canada pero iba ang klima roon. Iba sa nakasanayan na niya rito sa Pinas.Kararating niya lang kanina sa bahay ng kaniyang parents pero mas pinili niyang magpunta rito imbes na magpahinga.Na-re-relax siya tuwing pupunta rito dahil sariwa ang hangin at malayang makapag-isip sa mga bagay na gusto niyang balikan at napangiti ako.Naalala niya iyong unang araw na tumapak siya sa lugar na ito eleven years ago when she was a fourth year high school.Naglayas siya sa bahay nila dahil sa sama ng loob. Ayaw niyang makita ang makapal na pagmumukha no'ng babaeng dating nobya ng daddy niya na sumama sa bahay nila. Porket wala noon ang mommy niya dahil nasa Australia. Walang ginawa ang Daddy para mapaalis ang babaeng iyon kaya nabuwiset siya!Um