Si Maria Lagdameo ay naglalakbay sa masalimuot na mundo ng pag-ibig,pagtataksil, at pagkakanulo. Bilang matagal nang kasintahan ni Roland Espedilla, ibinuhos ni Maria ang kanyang puso at kaluluwa para sa kanyang nobyo naniniwalang ang kanilang pagmamahalan ay totoo . Ngunit sa likod ng ngiti at pangako, nagtatago ang madilim na katotohanan: ginagamit lamang siya ni Roland para sa kanyang bisyo at mga kapritso. Noong naharap si Roland sa matinding problema sa pera at nagiit sa malaking pagkakautang, nagdesisyon siyang ipagbili si Maria sa isang may-ari ng bar, na tila isang masamang bangungot na walang katapusang pagsubok. Inaasahan ni Maria ang isang romantikong date at pagpakilala sa mga kaibigan ni Roland, ngunit ang tunay na layunin ng gabing iyon ay magpapabagsak sa kanyang mundo at kasabwat pa ang matalik na kaibigan na si Rowena at kalaguyo ni Roland na 'di niya inaasahang magagawa ito sa kanya. Nang biglang magbago ng takbo ng mga pangyayari, natagpuan ni Maria ang sarili sa isang sitwasyon ng panganib at pagsisisi, na nagdudulot ng isang gabing tutukuyin ang kanyang kapalaran at pagkakaroon ng isang One-night-stand sa isang napakagwapong estranghero na 'di niya inaakala ay isang CEO ng naglalakihang RTW Chain ng bansa at inaakala siyang isang bayarang babae. Sa kanyang pagbabalik sa Cebu, upang makalimot sa madilim na nakaraan at bagong panimula ay natuklasan niyang buntis siya at bunga ng isang gabi ng isang estranghero-isang bagong simula sa gitna ng pagkawasak. Ngunit ang kanyang kwento ay hindi dito nagtatapos. Sa muling pagkikita nila Kean Ambrosio, ang makapangyarihang CEO ng Klean RTW at ama ng kanyang dinadala, nag-uumpisa ang paglalakbay sa pangalawang pagkakataon ng pag-ibig ni Maria. Paano niya haharapin ang kanyang nakaraan at ang mga alaala ng sakit na dulot ni Roland at Rowena? Makakaya bang magmahal at magtiwala ulit ni Maria sa katauhan ni Kean?
view morePagkalipas ng limang araw mula nang isinilang si Harry, dumating na ang araw ng paglabas ni Maria sa ospital. Hindi maikakaila ang saya at kasabikan na makauwi sa wakas, ngunit sa kabila nito, dama pa rin ni Maria ang bigat ng kanyang operasyon. Bagaman mahina pa siya, hindi siya makapaniwala sa bagong buhay na dumating sa kanilang pamilya.“Kean, kaya ko na naman,” mahina ngunit determinadong sabi ni Maria nang inalalayan siya ni Kean pababa ng hagdan ng ospital. Hawak-hawak nito ang kanyang braso, at kitang-kita sa mukha ni Kean ang pagkaalalang baka mabigatan ito.“Hindi, Maria. Hindi ko hahayaang magpaka-martir ka. Nasa recovery ka pa,” tugon ni Kean, malumanay ngunit may halong pagiging protektibo. Hindi niya mapigilan ang sariling alalayan si Maria sa bawat hakbang. Ayaw niyang may mangyari sa kanya, lalo na sa dami ng pinagdaanan nila nitong mga araw na nagdaan.Napangiti si Maria. Hindi niya inasahan ang ganitong uri ng pagkalinga mula kay Kean. Sa kanilang unang mga taon, til
Sa gitna ng kalaliman ng gabi, ang ospital ay tila naglalaban ng katahimikan at pagkabahala. Si Maria, halos walang lakas na nararamdaman, nakahiga sa delivery bed, humihingal at pinipilit na bumangon sa kabila ng matinding sakit. Naroon sa tabi niya si Kean, mahigpit na hawak ang kamay ni Maria, puno ng kaba ngunit pilit na nagpapakatatag para sa kanila. Si Donya Loida, ang lola ni Kean, ay hindi mapakali at palakad-lakad malapit sa kanila. Hawak niya ang rosaryo, taimtim na nagdadasal."Kean..." mahinang bulong ni Maria habang pilit na nilalabanan ang sakit ng kanyang katawan. Pawis na pawis siya, at kitang-kita ang hirap sa kanyang mga mata. "Hindi ko na kaya...""Maria, andito lang ako. Kaya mo ‘yan, Maria. Malapit na, konting tiis na lang," sabi ni Kean, kahit ramdam niya rin ang takot sa puso. Nakikita niya ang hirap ni Maria, at napakabigat para sa kanya na hindi ito matulungan sa mga oras na ito.Si Donya Loida, sa kabila ng kanyang pagiging matatag, ay di mapigil ang pag-alal
Si Maria ay nasa kwarto, nagbibihis ng damit para sa araw na iyon, nang bigla niyang maramdaman ang matalim na sakit sa kanyang tiyan. Tumigil siya sa kanyang ginagawa, napahawak sa kanyang tiyan habang unti-unting lumalalim ang kirot."Ahh…" mahina niyang sambit, ngunit sa loob-loob niya, alam niyang ito na ang araw ng kanyang panganganak.Lumabas siya ng kwarto, pawis na pawis at nanginginig, habang naghahanap ng makakatulong. Agad siyang napansin ni Manang na naghahanda ng tanghalian sa kusina."Maria! Ano’ng nangyayari? Bakit ka namumutla?" nag-aalalang tanong ni Manang, agad na tumakbo patungo kay Maria."Manang... ang sakit... mukhang manganganak na ako…" halos pabulong pero puno ng kaba ang sagot ni Maria habang nakahawak sa kanyang tiyan, nararamdaman ang sunod-sunod na contractions.Napatingin si Manang sa paligid at mabilis na tumakbo upang tawagin ang iba pang mga kasambahay. "Diyos ko! Kean! Kailangan natin siyang dalhin sa ospital!" sigaw ni Manang, habang isa-isa nang na
Ang gabi ay tahimik na bumalot sa buong mansyon ng Custodio. Ilang oras na ang nakalipas mula nang muntikan na magtagpo ang mga labi nina Maria at Kean sa kusina. Ngayon, si Maria ay nagmamadali pumanhik pabalik sa kanyang kwarto, habang ramdam na ramdam niya ang lakas ng tibok ng kanyang puso. Hindi maikakaila, tila may malalim na koneksyon sa tuwing magkalapit sila ni Kean. Para bang may magneto na kumakapit sa kanila, hinahaplos ang bawat hibla ng kanilang damdamin.“Ano ba ito?” bulong ni Maria sa sarili, pilit niyang kinakalma ang sariling damdamin. Pakiramdam niya ay nag-iinit ang kanyang buong katawan sa tuwing nasa paligid si Kean, lalo na kapag nararamdaman niya ang malalim nitong titig.Sa bawat hakbang patungo sa kanyang kwarto, tila binabalikan niya ang mga nangyari—ang biglaang pagkatagpo nila sa kusina, ang tawanan, ang pakiramdam na walang ibang tao kundi sila. Ngunit higit sa lahat, ang mga titig na iyon, ang muntikang halikan nagbibigay ng excitement ngunit hindi alam
Isang mainit na gabi, ang malamig na simoy ng hangin ay tila nagdadala ng mga lihim at kahindik hindik. Sa mansion ng mga Custodio, ang lahat ay tahimik. Ang mga ilaw ay nakapatay, at ang mga tao ay mahimbing na natutulog. Sa isang sulok, si Maria ay nasa kanyang silid, ang mga binti ay nakatayo sa puting bestida na nahuhulog sa kanyang balat, nakalatag ang kanyang mahahabang buhok sa unan.Ngunit hindi makatulog si Maria. Ang kanyang tiyan ay nagugutom,hinaplos ang malaking umbok ng tiyan at kanyang kinausap ang kanyang baby"anak gutom ka na naman kakain lang natin"sambit nito sa sarili, naisip niyang umakyat patungong kusina. Dahan-dahan siyang umalis sa kanyang silid, siniguro na walang makakaalam sa kanyang gagawin. Pinili niyang hindi mag-ayos, na para bang siya ay isang ligaw na pusa na nagnanakaw ng pagkain sa dilim dahil alam niya tulog na ang tao sa loob ng bahay.“Bakit ba kasi ako nagutom ngayon?” bulong niya sa kanyang sarili habang dahan-dahang pumanhik patungong kusina.
Makalipas ang ilang linggo abala sila sa pag-aayos ng nursery ng baby nila.Tinitiyak na kumpleto ang kagamitan sa loob ng nursery.Minsan, naguguluhan si Maria kung bakit tila hindi nagiging masaya ang bawat sandali, kahit na ikinasal na siya kay Kean. Dinala niya ang kanyang bag habang naglalakad patungo sa nursery na kanyang sinimulan sa isang sulok ng kanilang tahanan. Kailangan niyang ayusin ang mga gamit para sa kanilang magiging anak, ngunit may bahagi ng kanya na parang nawawala.“Maria, nandiyan ka na ba?” boses ni Kean mula sa kanyang silid.“Oo, Kean! Nandito na ako,” sagot ni Maria, sabay tawa ng kaunti. Minsan ay iniisip niya kung ano ang nararamdaman ni Kean sa kanilang sitwasyon. Hindi pa rin niya matanggap ang katotohanan na ang kanilang kasal ay tila wala sa diwa ng pagiging mag-asawa, kundi isang kasunduan lamang.“Baka naman magdesisyon ka na na talikuran ang nursery?” pabirong tanong ni Kean habang lumalapit siya. Kahit pa gaano ang kanyang pagkabahala sa katotohanan
Mula nang maganap ang engrandeng kasal, nagsimula nang mamuhay magkasama sina Maria at Kean bilang Mr. at Mrs. Ambrosio. Sa unang tingin, ang kanilang pagsasama ay tila isang fairy tale—subalit sa likod ng masayang mukha ng lahat, naroon ang katotohanan na sila ay nagtagumpay lamang sa mga papel. Ang turingan nila ay parang magulang, hindi mga nagmamahalan. Habang ang mga kasamahan ni Kean sa negosyo ay bumabati at nagpapaalam, naglalaro pa rin sa isip ni Maria ang tunay na kahulugan ng kanilang sitwasyon.Isang umaga, nakaupo si Maria sa kanilang malawak na dining table, pinagmamasdan ang mga alon ng dagat mula sa kanilang bintana. Ang kanyang tiyan ay halatang lumalaki na, isang tanda ng bagong buhay na nasa kanyang sinapupunan.“Good morning, Maria!” bating masigla ni Kean habang bumababa mula sa itaas, nakasuot ng isang navy blue na polo at itim na pantalon.“Good morning, Kean. Nasaan na ang breakfast?” biro ni Maria, sabik na sabik sa masarap na almusal.“Kakausapin ko muna ang
Nang huminto sila sa harap ng altar, binati sila ng pari at nagsimulang basahin ang mga panalangin. Habang umaalingawngaw ang boses ng pari, pakiramdam ni Maria ay tila lumulutang siya sa ere. Hindi niya inasahan na ganito kaganda ang kasalang ito. Alam niyang hindi siya dapat umasa ng engrande, dahil sa kasunduan nila ni Kean, pero hindi niya mapigilan ang mapaluha. Hindi dahil sa kalungkutan, kundi dahil sa pagkamangha sa nangyayari.Si Donya Loida, nakaupo sa unahan kasama ang mga kaibigan at piling bisita, ay hindi mapigil ang ngiti. Para sa kanya, ito ang pinakaperpektong araw na kanyang pinlano—isang kasalang magpapakita ng yaman at kapangyarihan ng kanilang pamilya. Ngunit higit pa roon, nais niyang ipadama kay Kean at Maria na kahit hindi pa sila handa sa pagmamahalan, may magandang pagsisimula sila bilang magulang at mag-asawa.Habang tahimik na nakikinig si Kean sa mga salita ng pari, napatingin siya kay Maria. Hindi niya maalis ang mga mata mula sa mukha nito. Ang tahimik n
Pagkatapos ng masinsinang pag-uusap nila Maria at Kean tungkol sa kasal at sa kanilang anak, nagpasya si Kean na magmungkahi kay Maria na magsama sila habang hinihintay ang kanilang kasal sa munisipyo ng Cebu. Isang bagay na simple para kay Kean, isang desisyon na para sa ikabubuti ng kanilang anak—walang halong pag-ibig, walang komplikasyon. Para kay Kean, ginagawa niya ito upang masiguradong magiging maayos ang kinabukasan ng kanilang supling."Maria, para sa anak natin," seryosong sambit ni Kean nang muling mag-usap sila tungkol sa kanilang plano. "Mas mabuti na magkasama na tayo ngayon. Para mapanatag ang loob mo, at para maging handa na rin tayo sa kung anuman ang haharapin natin sa hinaharap."Napatingin si Maria kay Kean, may halong kaba at ligaya. Sa kabila ng malamig na tunog ng mga salita ni Kean, alam niyang hindi ito nagbibiro. Hindi naman niya inaasahan ang pagmamahal mula rito, pero hindi niya rin maiwasang masaktan nang kaunti sa pagka-prangka ng mga sinabi nito."Para
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments