Dominice Travis Lucas, unexpectedly accepted as P.A ( PERSONAL ASSISTANT ) of Mrs. Horman. She's not familiar to her new Boss, pero mahalaga sa kanya ngayon ang trabaho. Akala niya ay magiging P.A siya nang bagong Amo. Pero nagulat na lang siya ng malaman ang totoong pakay nito sa kanya. Gusto nito na maging SURROGATE MOTHER siya sa anak nito. Dahil hindi makabuo ang fiancee ng anak nitong si Ace Tyron Horman. Isang well-known businessman. Mahirap para kay Domi ang tanggapin, ngunit dahil sa pangangailangan ng kanyang kapatid na may sakit ay tinanggap niya ito. Naging surrogate mom siya, at hindi successful ang unang subok nila. Ngunit sa ikalawang pagkakataon ay nakabuo sila, pero ang totoo ay may nangyari pala talaga sa kanilang dalawa. Sa ama ng kanyang pinagbubuntis na si ACE TRYON HORMAN. Sa hindi alam na kadahilanan ay nagugustuhan na pala ni Domi ang ama ng kanyang pinag-bubuntis. Pero hindi niya maiwasan na masaktan dahil may iba na itong mahal.
view moreCHAPTER 39 LAHAT sila ay nagkatinginan, mabilis na lumapit sa akin si Sir Ace. Ngumiti siya sa akin at inayos ang itsura ko. Napatitig ako sa kanya, kahit wala siyang sasabihin ay alam kong marami rin siyang gustong sabihin sa akin. "Ikaw may sasabihin ka rin ba sa akin?” tanong ko sa kanya. Natigilan siya sa pag-aayos sa buhok ko. He sighed. He held my hands and caressed it gently. “Marami akong gustong sabihin pero ayaw kong sabihin,” aniya at ngumiti ng nakakaloko. "Bakit naman?” naiinis kong salita at hinampas siya sa balikat. "Sabi mo future Mrs. mo ako, tapos mag-se-sekreto ka sa akin?” ani ko. "Ehem…" it's Eduardo. Lumapit rin siya sa akin. Ang gwapo talaga ng magkapatid na ‘to, pero mas lamang si Ace ko. “Anong future Mrs.? May hindi ba kami nalaman?” Mahinang sabi ni Eduardo at nakakalokong ngumiti sa amin. Natawa naman sina Tiya at Mrs. Horman. "Yes. Dahil magpapakasal na kami ni Domi,” wika ni Sir Ace. Napaubo naman si Eduardo. "Hey, huwag naman ga
CHAPTER 38 NASA isang malaking kwarto kami ngayon. Kaming lima nina Mrs. Horman, Tiya, Ace, Eduardo, at Ako. Hindi ko alam kung ano ang mga sasabihin nila sa akin. At mukhang seryoso talaga ang usapan namin ngayon, pero ang nakapagtataka sa akin ay bakit kailangan pa namin pumunta sa lugar na ‘to? Hindi pa naman ako handa kung ano man ang sasabihin nila sa akin. Nanginginig na rin ang kamay ko at nanlalamig sa sobrang kaba. Lahat ay seryosong-seryoso at walang gustong magsalita. Si Tiya naman ay kanina pa minamasahe ang mga kamay. “Well, Dominice--- Alam kong naguguluhan ka sa pangyayari ngayon, pero hindi pwedeng patagalin pa ‘to. Kailangan mo ng malaman ang totoo. Ang totoong ikaw,” pagbasag ni Mrs. Horman sa katahimikan. Ano ba ang totoong ako? May totoong pa bang ako? Tumango ako dahil wala naman akong sasabihin dahil gulong-gulo pa rin ako. Ang bigat na rin talaga ng dibdib ko at naiiyak ako kahit hindi ko alam kung bakit. “Dominice, please, prepare yourself,” saad pa ni
CHAPTER 36 NAPATULALA na lang ako ng makita ang loob ng malaking bahay. Paano naging akin ang bahay na ‘to, lumaking mahirap naman ako? Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa or ano? Hindi ko alam kung bakit naging akin ang lugar na ‘to? Hindi kasi ako makapaniwala. Hawak ni Sir Ace ang kamay ko at marahan n’yang pinisil ang kamay ko. Hindi ko rin s’ya na-tanong kasi ang daming pumapasok sa utak ko, hindi na alam kung ano ang sasabihin ko. He just gently smiled at me at iginaya ako papasok sa isang malaking kwarto. Nakakalula na nga kanina ang sala, mas lalong nakakalula ‘tong kwarto ng pinasukan namin. “And ganda ng view dito, you will definitely love this place,” nakangiting salita ni Sir Ace at hinila ako papalapit sa kanya. “Look. Ganito ang view ng araw-araw mong nakikita noon,” mahinang salita n’ya. Nagtataka at naguguluhan akong tumingala sa kanya. Anong sinasabi niya? Unang beses ko lang nakapunta sa lugar na ‘to kaya paanong--- “Alam kagabi pa talaga ako naguguluhan
CHAPTER 36FINALLY dumating na rin kami sa aming destinasyon, at sobrang pagod ng buong katawan ko. Pero agad naman ‘yon napawi ng makita ang nakakamanghang views ng lugar. Kanina pa nga ako namamangha sa magandang tanawin, but the place seems familiar na para bang nakapunta na ako sa lugar na ‘to. Hindi ko lang talaga alam kung anong meron sa lugar na ‘to at nagpunta kami dito. Iginala ko ang aking paningin sa bawat sulok ng lugar at sobrang ganda talaga. Hindi ko maipaliwanag ang ganda ng kalikasan. Nasa entrance pa lang naman kami nakatayo para bang may hinihintay kami na dumating. Dito na kami bumaba ng makapasok na kami sa malaking gate. Parang resort lang ang lugar at para bang magbakasayon kami dito.“Thank goodness na nandito na kayo, safe and sound,” biglang lumabas mula sa kung saan ni Mrs. Horman at sa likod n’ya naman ay si Sir Ace. Agad akong niyakap ni Mrs. Horman at nagbeso pa sa kanya. “Domi, kumusta ang biyahe?” tanong sa akin ni Sir Ace at hinawakan ang kamay ko.
CHAPTER 35 BAKIT para akong hinihila pailalim? Bakit nahihirapan akong huminga na para bang sinasakal ako? Bakit ang dilim, at wala akong marinig? Bakit ang ginaw na para bang binabalot ako ng yelo? Natatakot ako! Nasaan ba ako? “Mama. Mama. Tulong! Tulong!” “Mama, t-tulungan mo ako!” Habang sumisigaw, nanghihingi ng tulong ay nakita ko ang batang babae sa yati. Nakatingin lang siya sa akin at nakangiti. Hindi ko siya kilala pero pamilyar siya sa akin, sino ba siya? Bakit hindi niya ako tinulungan? Bakit niya ako itinulak sa yati? “Mama! Mama! Tulungan mo ako! T-tulong!” unti-unti ng nanghihina ang katawan ko at tuluyan na ngang nahulog sa kailaliman ng dagat. Mama? Sino ba ang mama ko? Bakit may tinawag akong Mama? Matagal ng wala ang Mommy ko. Sino ba sila at hindi ko sila kilala? Ang batang babae, sino siya? Kilala ko ba siya? Galit ba siya sa akin? Bakit hindi niya ako tinulungan? Bakit mukhang galit siya sa akin? Anong kasalanan ko sa kanya? “Dominice? Dominice
CHAPTER 34 MATAPOS namin maghapunan ay pumasok na ako sa kwarto ni Bonbon sa kwarto niya ako matutulog ngayon. Nang nasa higaan na ako ay hindi ako makatulog at panay ikot dito, ikot doon. Hindi talaga ako mapalagay kakaisip kung ano ba talaga ang mga nangyayari. Naguguluhan na ako. Mabuti na lang at tulog na si Bonbon. At dahil hindi ako makatulog ay kinuha ko na lang ang cellphone ko at nag message kay Eduardo. Nababagabag talaga ako, at anong oras na ba hindi pa rin ako dinalaw ng antok. Ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng ganito. Sa totoo lang kapag ganito pakiramdam ko ay hindi talaga ako mapalagay hanggang sa malaman ko kung ano ba talaga ang nangyayari. ‘HEY! PWEDE BA SABIHIN MO SA AKIN ANG TOTOO? HINDI TALAGA AKO MAPALAGAY AT NATATAKOT AKO KAHIT WALA NAMAN AKONG KINALAMAN SA BUHAY NINYO! HINDI AKO MAKATULOG KAKAISIP SA INYO!’ To: Eduardo I waited for his reply pero nakailang message na ako wala pa rin reply. Naiiyak na ako sa kaba dito, paano kung may nangyari
CHAPTER 33NAPATINGIN sa akin si Kuyang driver at ngumiti, ngunit hindi na s’ya nagsalita pa at nakapokus na lang sa pagmamaneho. Alam kong may alam s’ya ayaw n’ya lang sabihin sa akin. Impossibly kung wala s’yang alam, base nga sa aksyon at ekspresyon ng mukha n’ya parang alam n’ya nga lahat ng nangyayari sa loob ng mansyon. At unang beses ko rin na makita s’ya, pero malakas na agad pakiramdam ko sa kanya na hindi lang talaga s’ya driver. Hindi ko mapigilan na bumuntonghininga dahil nag-aalala rin ako sa kanila dahil mabubuti silang tao. At kung ano man ang nagaganap sa loob ng mansyon, sana ay nasa maayos silang lahat. Pagdating namin sa bahay ay agad na akong bumaba ng kotse. Ang lalim ng iniisip ko na muntik na akong madapa dahil sa katangahan ko. Nakaalis na rin si Kuyang driver na wala ng sinabi, kung ano man sikreto ng pamilya malaman ko rin ‘yon. Sa ngayon ay makikinig na muna ako sa sinabi ni Eduardo, at hindi ko rin naman nakalimutan ang sinabi ni Sir Ace na malalaman ko r
CHAPTER 32 MABILIS akong dinalaw ng antok at agad na nakatulog na kayakap si Sir Ace. Ang sarap sa pakiramdam at ang gaan ng loob ko kahit alam kong magbabago na bukas pagkagising ko. Ang lambing naman pala ni Sir Ace, he is truly the opposite. Kinabukasan nagising akong mag-isa na sa kama. May kumot at unan na rin ako. Hindi na ako nagulat kong paggising ko ay wala na siya dahil alam kong ito talaga ang totoo. Ano man ang sinabi n’ya sa akin kagabi ay pagkakatiwalaan ko s’ya. Ano man reason niya sa pananatili kay Diana at sana successful. Bumangon na ako at nag-unat ng katawan. Napangiti ako sa nakitang note sa lamisita sa tapat ng kama ko. Nang-iiwan pa talaga ng notes. “I didn’t wake you, because you sleep so peacefully. Trust me, okay?” – Ace Sa sulat kamay pa lang n’ya ay kinikilig na ako, na-miss ko n agad s’ya kahit wala naman kaming label. Ano man ang maging resulta ng surrogacy sana’y hindi successful. Ang sama ko naman, pero sabi naman n’ya hindi niya mahal si
CHAPTER 31 IBINABA na ako ni Sir Ace sa kama ngunit hindi pa rin niya ako binitawan. Malakas ang ulan at kulog, walang ilaw, pero bakit dinig na dinig ko pa rin ang lakas ng kabog sa aking dibdib , na para bang lalabas na lakas ng kalabog nito. Ang takot na nadarama ko kanina ay napalitan na ng saya at opara bang ligtas ako kapag kasama s’ya. Alam kong mali itong nararamdaman ko pero hindi naman bawal ang magmahal, di’ba? Sa ganitong paglakataon mas nanaig talaga ang pagmamahal kahit alam mong mali na. Kahit ngayong gabi lang. Kahit ngayon gabi lang ay susulitin ko itong paglakataon na ‘to habang narito pa s’ya sa tabi ko. Malaya kong nahahawakan at nakakausap, dahil alam ko paggising ko bukas away wala na ‘to at babalik na naman kami sa dati. “Hindi ka na ba takot? Ganito ka ba lagi kapag malakas ang ulan na may kasamang kulog?” Mahinang tanong ni Sir Ace, na may lambing sa tinig ng pananalita nito. Nakakapanibago na may ganito rin pala siyang side. “Kapag malakas at may kasam
BILANG isang panganay sa akin umaasa ang pamilya ko kahit hindi ko naman sila obligasyon. Bilang panganay at may binubuong mga hayop sa bahay, doble kayod ako para sa kanila, lalo na sa kapatid ko. Siya na lang ang natitira kong pamilya kaya’t para sa kanya hindi ako mapapagod maghanapbuhay. Mahirap nga ang sitwasyon ko dahil wala na akong ibang malapitan at mapaghingan ng tulong. Kahit labag sa loob ko noon na magtrabaho abroad, ginawa ko ito para sa pamilya ko. Ako nga pala si Dominice Travis Lucas. Single. Nagkaroon naman ako ng boyfriend noon, pero lahat ay naakit ng aking butihing step-sister. Hindi nga kasi malalim ang pagmamahal nila sa akin kaya mabilis silang bumigay at nakipaghiwalay sa akin. "Domi, labahan mo nga lahat ng mga damit ko. Tapos linisin mo kwarto ko, okay?" Mataray na utos ni Tita, ang pangalawang asawa ni Papa. "Yes po." Dahil mabait naman ako at masunurin, sunod-sunuran ako sa kanya. "Hmmm..Good!" Iniwan na niya ako sa sala, at siya ay umalis na na...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Mga Comments