Nasa hapagkainan na kaming tatlo nina Mrs. Horman at Eduardo. Hindi ko nakita si Sir Ace pagdating ko dito sa bahay nila, at medyo nalungkot at nadismaya ako. Ewan ko ba kung bakit gustong-gusto ko siya kahit ang suplado niya sa akin nitong mga nakaraang araw. Na-mi-miss ko rin siya agad kahit kakakita ko lang sa kanya. Hays... I felt so down. Parang siya na rin ang naging energizer ko kahit napakasungit niya sa akin. Mabuti pa itong si Eduardo, chill lang at gentleman. Pero hindi ko rin siya type."What's with the long face? May nangyari ba, Domi?" biglang tanong ni Mrs. Horman. Napansin niya siguro ang pananahimik ko."Wala naman po, Mrs. Horman. Pasensya na po kung naaabala ko kayo sa pagkain ninyo," mahina kong sagot, nahihiya rin. Ngumiti na lang ako ng hilaw."Stop thinking about him and just eat," sabat naman ni Eduardo.Agad ko siyang pinanlakihan ng mata, na ikinatuwa naman niya. Nagulat ako nang makita ko ang malalim niyang dimple. Agad akong umiwas ng tingin dahil ang pogi
I overslept last night and woke up with a heavy heart.Tiningnan ko ang orasan sa gilid ng kama ko at nagulat dahil alas-onse na pala ng umaga. Mukhang napahaba ang tulog ko. Paano ba naman hindi hahaba ang tulog ko, madaling araw na ako nakatulog kaya siguro natagalan akong magising. Bumangon na ako at nag-unat bago tinungo ang banyo para maghilamos at mag-toothbrush. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang sarili ko sa salamin—namumugto ang mga mata ko dahil sa pag-iyak kagabi.Pagkatapos sa banyo, lumabas na ako at tinungo ang kusina. Ngunit laking gulat ko nang makita ang sampung sako ng bigas, mga nakabox na iba't ibang klase ng canned goods, at frozen meat. Sino na naman kaya ang pumasok sa bahay kagabi?"Ano ang mga 'to? Kanino galing ang mga 'to? May donation bang magaganap na hindi ko alam?" nagtataka kong tanong, sabay tawa na lang sa hindi ko malaman na dahilan.Napakamot na lang ako sa ulo at napahilamos. "Kanino ba galing ang mga 'to?"Hindi pa rin nagsi-sink in sa utak k
Anong ginagawa ng lalaking 'to dito? Hindi ko siya pinansin at dinaanan lang sabay pasok sa kwarto ko. Bahala siya diyan. Hindi ibig sabihin na dahil gusto ko siya, hahayaan ko na lang siyang insultuhin ako. Makaligo na nga lang. Ang gwapo niya.Malalim akong napabuntong-hininga at pabagsak na umupo sa kama. Naiinis pa rin ako talaga, at mas lalo akong nainis sa apology gift niya. Mukha ba akong walang pambili ng pagkain?Pumasok ako sa banyo at tuluyan nang naligo. Matapos kong mag-ayos, lumabas na ako ng kwarto. Akala ko umalis na siya, pero nandito pa pala. Ano naman ang pakay ng taong 'to dito?'Hindi mo ba ako kakausapin?' malamig niyang sabi. Kunot-noo ko siyang tiningnan.'Para saan naman?' ani ko sa mahinang boses.'About these? Hindi ka ba magta-thank you man lang?' Mas lalong kumunot ang noo ko. Nahihibang na ba siya?"“Bakit ako magta-thank you?" sarkastikong wika ko."Why can’t you just say thank you, para wala nang maraming sinasabi."“Seriously? Hindi mo ako madadala sa
BILANG isang panganay, sa akin umaasa ang pamilya ko, kahit hindi ko naman sila obligasyon. Bilang panganay at may binubuong mga hayop sa bahay, doble kayod ako para sa kanila, lalo na sa kapatid ko. Siya na lang ang natitira kong pamilya kaya’t para sa kanya, hindi ako mapapagod maghanapbuhay.Mahirap nga ang sitwasyon ko dahil wala na akong ibang malapitan at mapaghingan ng tulong. Kahit labag sa loob ko noon na magtrabaho abroad, ginawa ko ito para sa pamilya ko.Ako nga pala si Dominice Travis Lucas. Single. Nagkaroon naman ako ng boyfriend noon, pero lahat ay naakit ng aking butihing step-sister. Hindi nga kasi malalim ang pagmamahal nila sa akin kaya mabilis silang bumigay at nakipaghiwalay sa akin."Domi, labahan mo nga lahat ng mga damit ko. Tapos linisin mo kwarto ko, okay?" Mataray na utos ni Tita, ang pangalawang asawa ni Papa."Yes po." Dahil mabait naman ako at masunurin, sunod-sunuran ako sa kanya."Hmmm..Good!"Iniwan na niya ako sa sala, at siya ay umalis na naman upan
Pagdating ko sa bahay, wala sina Tita at Alysa, naiwan na lang si Bon-bon ang bunso kong kapatid. He is just five years old. Nasaan ba si Kalsey? Naglakwatsa na naman ba?Alysa and Kalsey are my step-sisters."Bon, where are they?" tanong ko kay bunso."Tita went to the grocery store together with Alysa, and ate Kalsey is with your ex-boyfriend. And I am left here alone again,” he said, sounding so sad and lonely."I’m sorry, Bon, if I don’t have time to take care of you. Tita has a lot of demands, and if I don’t follow what she says, she will kick us out of the house," I said sadly as I carried him.Bon has an illness, and I am deeply saddened for him. He is too young to suffer from an illness, so I really need to work hard. I will take any job as long as it is honest and legal.But I suddenly remembered how my Tita sold me to an old man at a bar. I was only 18 at that time, and thankfully I escaped and planned to work abroad.........MAKALIPAS ang ilang araw, wala pa rin akong nata
Tahimik lang kami sa buong biyahe. Ayaw ko namang magsalita dahil nakakahiya at seryoso si Kuyang driver. Nakaka-intimidate.Finally, huminto na ang kotse sa tapat ng malaking gate. Nang mabuksan ang gate, agad kaming pumasok. Muntik pa akong masamid sa laki at ganda ng mansyon."Salamat po," sabi ko nang buksan niya ang pinto para sa akin. Hindi naman ngumiti si Eduardo, pero tumango lang siya bilang sagot."You're welcome. Please follow me." Lumakad siya papasok sa loob ng malaking pintuan. Namangha ako sa laki ng bahay; ang ganda sa loob. Kung maganda sa labas, mas maganda sa loob."OMG! This is so beautiful," I said while looking at the chandelier."It's worth half a million!" biglang sabi ni Eduardo."Woahhh... grabe," wika ko, mangha."Please go inside, Miss Lucas. She would be glad to see you,” he said and left.Nanginginig at kinakabahan ako bigla nang iwan ako ni Eduardo sa tapat ng isang kwarto. Habang ako’y papasok sa kwarto ni Mrs. Horman, mas lalo akong kinabahan. Hindi k
"Now, I'll go get your things. Sabi mo kanina na sinunog ng mommy mo ang mga gamit namin, then I'll take your things, instead." Umakyat na ako sa taas ngunit pinigilan niya ako at hinila ng malakas ang buhok ko. "G**a ka talaga, useless b**ch." Sigaw niya at biglang sinipa ang paa ko kaya napa upo ako sa sobrang sakit. "What's happening?" It's Tita na salubong ang kilay."Look, mom, she said you're crazy and obsessed and she's going to get my things instead." Sumbong ni g***ng Kalsey."You what? " Sigaw ni Tita at dalawa na sila na pinagtutulungan ako. Ang sakit ng ulo ko at ng paa ko, g**a mga to."Aray, Tita stop it." Sigaw ko at tinulak sila isa-isa."Leave you useless b**ch," sigaw ni Tita at hinila ang buhok ko pababa ng hagdan. "Lumayas kana Domi, wala kang kwenta." Sigaw ni Kalsey as if naman may kwenta din siya.Umiiyak na lang ako dahil sakag**ahan ng aking Tita at bruha na step sister. Last time nga nung pinalayas ako muntik na akong ma kidnapped kasi ibebenta daw. Munti
HANDA na ako ngayon para sa operation ni Bonbon, at kampante ako dahil ang gagaling ng mga doctor na mag-o-opera sa kanya. Sana’y maging successful ang lahat at maging okay na rin si Bonbon. Siya na lang natira sa akin."Hmm..Don't you like coffee?" Mrs. Horman asks."Masarap po ma'am," nakangiting tugon ko sa kanya. Ang bait ni Mrs.Horman. Nakipag meet ako kay Mrs. Horman, dahil wala na akong ibang pag pipiliin kung hindi ang tanggapin ang alok niya. Kahit mahirap pa rin sa akin dahil ang una kong ipapanganak ay hindi sa akin. Desperada na akong maging SURROGATE MOM."Please, don't be too formal when you're in front of me. I know that I am not mistaken at choosing you as my son's SURROGATE mom." She said and sipped her coffee. "Ma'am, I had no choice and I don't know po kung ano nakikita n'yo sa akin para ako ang kunin niyo bilang surrogate ng anak niyo po." Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako. Nagkasalubong lang naman kami sa kumpanya kung saan ako nag-apply ng trabaho, tas n