CHAPTER SIX - MR. HORMAN

"Sakay na po kayo." Pinag-buksan namam ako ni Eduardo ng pintuan. Hindi ko naman maiwasan na matuwa.Ang bait niya at gwapo pa.

Agad naman akong sumakay sa kotse, at agad namang umalis si Eduardo. Tahimik lang kami sa loob. Basang-basa na rin ako dahil sa ulan. Pero okay lang. Mahalaga ay makakaalis na ako sa lugar na ‘yun.

"Next time, stop running away."

Halos mapalundag ako sa gulat ng may biglang nagsalita sa likuran ko. Lumingon ako sa backseat ngunit di ko kita yung tao, kasi madilim sa loob. Ang lamig ng boses at ang lalim, ngayon lang ako nakarinig ng ganung boses sa tanang buhay ko. Nakakakilabot.

"I-i am not r-running away, s-sir. Natakot lang talaga ako. " Nauutal kung salita.

"Tsk!!" Yan lang narinig ko.

"Pasensya na talaga at naabala ko pa kayo. Hindi ko naman kasi alam na kayo pala ‘yun.” Depensa ko pa rin sa sarili ko.

Hindi na ito sumagot at patuloy lang sa pag da-drive si Eduardo na pogi.

"Eduardo."tawag ko sa kanya. Seryoso rin niya.

"Hmm…" Pati ba ito ang husky rin ng boses. Shit!

"W-wala po." Hindi nalang ako magtanong

Maya maya pa ay huminto na kami sa tapat ng hospital. Bubuksan ko na sana ang pinto ng may mapansin ako na pamilyar na mga lalaki.

"Oh shh--- sandali, wag ka muna umalis." Natataranta na sabi ko kay Eduardo. Nagtataka naman ito at gulat dahil siguro sa reaksyon ko.

"Okay ka lang, Miss Lucas?" Bakas sa tono ng boses nito ang pag aalala.

"O-ok lang…" sabi ko at tinawagan si Tiya.

"Nasaan ka na? Gising na si Bonbon at hinahanap ka niya." agad na salita ni Tiya.

"Wag ka nang lumabas Tiya, nandito yung mga lalaki na nag-hahanap sa akin." Kinakabahan na sabi ko.

"What? Yung maningil ng utang nung nakaraang buwan?" Gulat na tanong ni Tiya at ramdam ko din pagaalala niya.

"Opo.Aalis din mga ito." Sabi ko kasi nakita ko na sumakay na sila ng sasakyan.

"Sige. Paalisin mo muna bago ka pumasok dito." Binaba ko ang tawag at nagmamasid na lang. Isa-isa na din silang sumakay sa van at umalis.

"Stop looking for me, please. I want a peaceful life, bayaran ko din kayo mga h*******k" Sabi ko na lang.

"How much is it? You must be clean without any problems if the surrogacy will start. I don't want to have problems with the person who will carry my child." Malamig at malalim ang boses nito. At medyo pamilyar din ito.

Hindi na ako lumingon pa sa backseat dahil alam kung hindi ko rin makikita kung sino ang lalaki na ito.

~~~~~~~~~~~

Isang linggo ang lumipas ay nakipagkita ako sa tauhan ni Mr.Jung upang bayaran ang utang ko. Di naman malaki yung utang, pero hinahabol pa rin nila ako. Nagka utang lang naman ako dahil sa pambili ng mga gamot ni Bonbon. Wala na kasing natira sa akin dahil si Tita ang may hawak ng pera ko.

"Good, Miss Lucas. You're free to go wherever you want." Mr.Sy said, ang kanang kamay ni Mr.Jung.

"Thank you, sir. Sorry kung ang tagal kong nag bayad kasi walang wala talaga kami. Ngayon lang nag-karoon." Paliwanag ko.

"Don't mind that the important thing is you paid all the money you borrowed to the boss." He said.

"Uhm okay. Hindi na po ako magtatagal kasi-----”

"You can't leave, now. Mr.Jung wants to see you." Biglang sabi nito at hinarangan ang pintuan upang hindi ako makalabas.

"Sorry po, pero hindi na po ako magtatagal. Naghihintay na ang kapatid ko sa hospital," kinakabahan kong wika.

"Too bad, but Mr.Jung won't allow you to go." He said and stood up.

"No. I am not going. You can't force me to go,nag bayad na ako diba?” Sigaw ko ng bigla niyang hawakan ang braso ko ng mahigpit.

"He won't do anything to you. So stop acting stupid.” He said and forced me.

Kinaladkad niya ako palabas ng restaurant.

I felt something was not good here.

"But you're forcing me. I don't want to go, please let me go." Sigaw ko at pinag-susuntok siya sa likod.

"Would you stop punching me, you bitch." galit na sigaw nito at sinampal ako. Parang nawala ako bigla sa katinuan at nahilo.

"Hey! Do you know that it's kidnapping?" May biglang mag-salita mula sa likuran namin kaya sabay kaming lumingon ni Mr. Sy.

Sino ito? Hindi ‘to kilala. Pero ang hot ng dating niya. Handsome, tall, his curly shiny hair and his sunglasses suit his pretty face.

"And who are you?" Galit na salita ni Mr. Sy.

"You don't have to know me either, I just came here to fetch this careless woman." He said and grabbed my hand and pulled me closer.

Me. Careless woman?

Para akong kinukuryente nang hawakan niya ang aming kamay. Nakaka-laglag panga, mas lalo siyang guma-gwapo sa paningin ko.

"You will pay for this." Turo nito sa lalaki na nasa tabi ko. “And you Miss Lucas,hindi pa tayo tapos.” Pagbabanta nito sa akin.

Sumakay na sa kotse niya si Mr.Sy. At ako naman ay hindi pa rin mag-sink ang nangyari. Muntik na naman akong mapahamak.

"Silly girl." mahinang salita ng lalaki at tinalikuran ako.

Tahimik lang akong nakasunod sa kanya. Simula nung tinulungan niya ako kanina dun kay Mr.Sy ay di na niya ako pinaalis. Hindi pa rin alam name niya, pero sabi niya we already met na daw kaya iniisip ko kung saan ko siya nakilala o nakita. Hindi ko alam saan kami pupunta, pero iwan ko din bakit ako sumunod sa kanya. Dahil kasi tinakot niya ako.

FLASHBACK

"Silly girl," he said and turned around. "You better follow me or else I’ll give you to that guy." Pananakot nito sa akin.

"First of all di po kita kilala sir, pero salamat po at familiar po ang boses niyo." Sabi ko.

Bigla siyang lumingon at tiningnan ako sa mata. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Ang gwapo niya sobra.

"Would you stop talking? Follow me, we're going somewhere. Good thing, I saw you here before it's too late." He said in a low tone na tama lang na marinig ko.

"Pero di pa kita kilala." Bigla itong buntong hininga at humarap ulit sa akin.

"I am Ace Horman." He said and immediately got inside the car.

"Ace Horman? Okey. Ace Horman." Paulit-ulit kong salita at sumunod sa kanya sa kotse.

"Horman?Horman?Where did I hear that?"

Parang narinig ko na ang pangalan na yan ah.

“Horn--- ohhh…" agad kong nasapo ang noo.

“Ikaw si Mr. Horman?”

"Yes. So, stop talking because you're so irritating."

End of FLASHBACK

"Iha, you're finally here." Bigla akong sinalubong ng halik ni Mrs.Horman sa pisngi.

So, he is the son of Mrs.Horman.

Bakit kabaliktaran ng ugali ni ma'am?

"Magandang umaga po,Mrs.Horman. "pag-bati ko naman sa kanya. Ngumiti lang ito.

"Are you okay lang ba? Wala bang masakit sayo?" Nag-aalala na tanong nito.

"If I didn't saw her on that place, she's definitely dead by now." galit na salita nito na aking ikinagulat. Bakit naman galit?

"Sorry po, hindi ko naman po inakala na mangyayari ‘yun e.” Paliwanag ko naman.

Bakit naman ako nag-paliwanag.