CHAPTER THREE - BE MY SON'S SURROGATE MOM

Tahimik lang kami sa buong biyahe. Ayaw ko namang magsalita dahil nakakahiya at seryoso si Kuyang driver. Nakaka-intimidate.

Finally, huminto na ang kotse sa tapat ng malaking gate. Nang mabuksan ang gate, agad kaming pumasok. Muntik pa akong masamid sa laki at ganda ng mansyon.

"Salamat po," sabi ko nang buksan niya ang pinto para sa akin. Hindi naman ngumiti si Eduardo, pero tumango lang siya bilang sagot.

"You're welcome. Please follow me." Lumakad siya papasok sa loob ng malaking pintuan. Namangha ako sa laki ng bahay; ang ganda sa loob. Kung maganda sa labas, mas maganda sa loob.

"OMG! This is so beautiful," I said while looking at the chandelier.

"It's worth half a million!" biglang sabi ni Eduardo.

"Woahhh... grabe," wika ko, mangha.

"Please go inside, Miss Lucas. She would be glad to see you,” he said and left.

Nanginginig at kinakabahan ako bigla nang iwan ako ni Eduardo sa tapat ng isang kwarto. Habang ako’y papasok sa kwarto ni Mrs. Horman, mas lalo akong kinabahan. Hindi ko alam paano makitungo sa kanya. Wala kasi akong masyadong alam sa kanya.

"Hi, baby." Nagulat ako nang bigla akong niyakap at h******n ni Mrs. Horman sa pisngi ko.

"M-ma'am?" nauutal kong sambit.

"Please sit down. May pag-uusapan tayong mahalaga." Sabi niya, umupo na ako. Kinakabahan ako ng triple; parang lalabas na ang puso ko sa kaba.

"Mrs. Horman, wag po kayong mag-alala. Pag-bubutihin ko po ang trabaho ko sa inyo.” Yan na lang ang sinabi ko dahil di ko alam paano makipag-usap sa kanya.

“Don't worry, hindi naman ako mahigpit na tao,” aniya.

“Thank you po, ma'am.”

"Oh! Please, erase the 'ma'am.' It should be 'mom' if you want to." Biglang lumaki ang aking mata nang sabihin niya iyon. Ano bang meron sa kanya at napaka-misteryoso niya talaga.

"Ma'am, nakakatakot po kayo," bigla kong nasabi sa kanya, na kanya namang ikinatuwa.

"Oo nga naman. Pasensya na, iha. Pero seryoso ako dito. If you're accepting this job, then I'll take care of all the therapy and medical assistance for your younger brother. I will provide him with shelter, a personal doctor, and nurses." Hindi ko alam kung paano nalaman ni Mrs. Horman ang tungkol sa kapatid ko, pero sabi nga ni Eduardo, high technology na ngayon.

"Pina-imbestigahan niyo po ba ako?" gulat na tanong ko.

"Uhm... Definitely, yes. The first time I saw you, you already caught my attention. I planned not to bat an eye on you, but a thought came to mind. You're perfect. I am desperate to have you. I know that you're a compatible woman to carry that responsibility." She said and stood up.

I am curious and confused right now.

"Ano po ba iyon, Mrs. Horman?” hindi ko na talaga mapigilan na magtanong dahil kuryos din ako na malaman.

"Be my son’s surrogate mom. Carry his child. Then I will do everything you want. Please, Dominice Travis Lucas."

Naka-uwi na ako kina Tiya. Still hindi mag-proseso sa utak ko ang sinabi ni Mrs.Horman. Of all people, why me? I am so frustrated right now. Yes. Matutulungan ko si Bonbon and he'll have all the medication he needs, but can I make it if ever I would accept the offer? Surrogate mom? No. I am not ready to it, never in my life hindi ko naisip na magdadala ako ng bata ng iba. Diko ata kaya 'yun. I want to carry a child na galing mismo sa 'kin at sa totoong Papa niya hindi sa ibang tao. Bakit ako pa?

*Phone Vibrating*

"Think about it, Dominice. I love your name 😉 I'll only give you 1 week and if you decide, call me or come to my house. See you. I'll be out of town this whole week. So bye bye )"

Mrs. Horman texted me. Parang ang gaan ng loob ni Mrs.Horman sa akin na diko naman lubos maisip.

"Domi? Nandito kana pala? Kanina ka pa hinahanap ni Bonbon." sabi ni Tiya ng makita ako dito sa labas. Napabuntong hininga naman ako

"Tiya, uminom na po ba siya ng gamot?" Tanong ko kay Tiya. Every 4 hours kasi dapat ipainom sa kanya ang gamot.

Every time nakikita ko kapatid ko na nag sa suffer dahil sa sakit niya ay parang pinipiga ng sobra sobra ang puso ko. Sobrang nasasaktan ako para sa kanya. Walang gabi na diko siya naiisip kung bakit sa kanya pa.

"Oo kanina pa, kumain kana ha at wag ng magpupuyat. Sinabi sakin ni Bonbon na nag ta-trabaho ka pa din kahit gabi na kaya wala kanang time sa bata. Domi, hinay hinay Lang anak ha.." Paalala sa akin ni Tiya. Ramdam ko naman ang pag-aalala niya sa akin.

At least,kahit wala na ang mga magulang ko may Tiya naman akong napakabuti sa amin ng kapatid ko.

I visited my Tita's home which is my home too, gusto kong malaman kung ano ba kalagayan nila. Like you know napaka ano ng Tita na 'yun, maarte feeling mayaman. Sila lang naman dahilan kung bakit nawala lahat ng pinaghirapan ng aking Ina.

"Tita? "Tawag ko ngunit walang sumagot kaya binuksan ko na ang pintuan.

Pumasok na ako sa loob. Tahimik ang bahay at ang kalat sa loob. Haist. Wala ba silang magawa sa buhay o sa sarili nila ang dumi ng bahay at ang kalat.

"What are you doing here?" Kalsey said nakataas kilay pa ang bruha.

"Hmmm. I just came here to get my things." Sabi ko at pumunta na sa kwarto namin ni Bonbon.

"Mommy threw all your things, she's so mad at you." Mataray niyang wika.

Kinuyom ko ang aking kamay at nagpipigil ng sarili, baka ano pa ang magagawa ko.

"Where? " Mahinahon na sabi ko

"Hmmm. Oh I forgot, she didn't throw it away, she burnt it." I close my eyes and face her.

"Do you want me to burn you? Why did you burn my things? What did my things do to you at kailangan n'yong pakialaman ang mga gamit namin," galit na sigaw ko sa kanya at tinulak-tulak ko pa siya.

"Pwede ba na tigilan na ang pagtulak sa akin?" galit niya ring sigaw.

I fought back dahil kanina pa ako pagtitimpi sa mang-aagaw na to.