CHAPTER ONE - YOU'RE HIRED

BILANG isang panganay, sa akin umaasa ang pamilya ko, kahit hindi ko naman sila obligasyon. Bilang panganay at may binubuong mga hayop sa bahay, doble kayod ako para sa kanila, lalo na sa kapatid ko. Siya na lang ang natitira kong pamilya kaya’t para sa kanya, hindi ako mapapagod maghanapbuhay.

Mahirap nga ang sitwasyon ko dahil wala na akong ibang malapitan at mapaghingan ng tulong. Kahit labag sa loob ko noon na magtrabaho abroad, ginawa ko ito para sa pamilya ko.

Ako nga pala si Dominice Travis Lucas. Single. Nagkaroon naman ako ng boyfriend noon, pero lahat ay naakit ng aking butihing step-sister. Hindi nga kasi malalim ang pagmamahal nila sa akin kaya mabilis silang bumigay at nakipaghiwalay sa akin.

"Domi, labahan mo nga lahat ng mga damit ko. Tapos linisin mo kwarto ko, okay?" Mataray na utos ni Tita, ang pangalawang asawa ni Papa.

"Yes po." Dahil mabait naman ako at masunurin, sunod-sunuran ako sa kanya.

"Hmmm..Good!"

Iniwan na niya ako sa sala, at siya ay umalis na naman upang mag-mahjong. Nandito ako ngayon sa harapan ng washing machine. Matapos kong ilagay sa loob ng washing machine ang mga damit, ang iba namang damit ang hinanda ko. Mag-hand wash din ako kasi may mga damit na hindi pwedeng i-washing machine. Baka mapatay ako ni Tita kung ganun.

When I am done, umalis ako ng bahay para maghanap ng trabaho. Walang-wala ako ngayon dahil lahat ng pera na inipon ko noong nagtrabaho ako abroad ay nasa kanila lahat.

Namatay si Papa two years ago, nandun ako sa Singapore nagta-trabaho. Di ako naka-uwi noon kaya sobrang sakit para sa akin na wala na pala si Papa. Tinago pa nila ‘yon sa akin na wala na si Papa, kaya galit ako sa kanila at kinamumuhian ko silang mag-ina.

Kinakamuhian ko silang mag-ina, salbahe sila. Kapag nakahanap ako ng trabaho ay aalis na ako kina Tita at magsasara na lang. Mayaman naman ang pamilya namin dati, pero simula noong namatay si Mommy, bigla na lang nawala lahat ng negosyo ni Mama at ang pera sa bangko na para sana sa akin ay nawala din. Nalaman ko rin na nawala na ang pera noong dinala ni Papa ang bagong babae niya na hindi ko matanggap. Galit ako kay Papa noon, pero napatawad ko na siya.

"Miss Lucas?" tawag ng interviewer.

"Po?" sagot ko naman na ikinakunot ng kanyang noo.

Pumasok na ako sa opisina kung saan kami e-interviewhin. Kinakabahan man, kailangan maging kalmado at confident.

Disappointed akong lumabas ng opisina matapos kong malaman ang resulta ng interview. At hindi ako pasado sa standard ng company nila. Nakakairita!

I know how to assist naman eh since Personal Assistant ang kailangan nila. Nakapag-college rin naman ako. I can be the CEO's ASSISTANT or personal assistant or whatever. Napaka-OA ng company, my standard is too low daw eh.

"Watch your step, Miss. You might have stepped on my gown!" Natulala ako sa isang babae na nasa harap ko ngayon, napako ang tingin ko sa kanya dahil sa suot niya. At lalo na sa itsura niya.

"Sorry po, Ma'am," paghingi ko ng pasensya sa kanya.

Nakasunod kasi ako sa kanya at dahil wala ako sa sarili, hindi ko namalayan na may tao pala. Mabuti na lang at hindi ko naapakan ang gown ni Madame. Mataray pa naman itong babaeng to. Pero infernes ang ganda ni Madame.

"Then, what are you staring at?" she said sabay taas ng kilay.

"M-ma’am?" Nauutal kong sagot. Palabas na kasi ako ng building dahil hindi naman ako tanggap.

"Hold my gown until I get into my office.” Utos niya.

"Po? Pero di po ako nagwo-work dito ma'am eh.." sabi ko agad sa kanya. Tinaasan na naman niya ako ng kilay at tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

"But, you're applying, right?"

"Paano n’yo po nalaman?" gulat na tanong ko.

"What do you expect me to think? Na pumunta ka lang dito kasi may dinalaw ka lang? Prohibited ang kung sino man ang gustong pumasok sa kumpanya ko.” Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

“Kumpanya n’ya?”

“M-ma’am, pasensya na po sa aksyon ko,” paghingi ko ng pasensya kahit hindi ko alam kung may nagawa ba akong mali sa kanya.

“I am hiring you,”

"Totoo po ba ma'am? Kasi di talaga ako makapaniwala eh. Maraming salamat po talaga, Ma'am. Pagbubutihan ko po at di ko kayo bibiguin." Walang tigil na pasasalamat ko.

"You should do your best!" she said at nagsimula ng maglakad.

"Yes. High standard pala ha!"

Nasa loob ng opisina ngayon si Ma’am. May kausap ata siya sa loob ng opisina, at ako naman ay nasa labas lang naghihintay. Mabait si Ma’am, mukha lang siyang mataray.

"Hi." Someone approaches me so I look at her and sincerely smile. “May meeting ka ba kay Mr. Horman?”

"No. Kasama ko si Ma’am, ‘yong naka-gown kanina. Sa kanya na kasi ako magta-trabaho.” Tugon ko naman sa kanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay mukhang hindi makapaniwala sa sinabi ko. “And sino si Mr. Horman?”

“Seryoso ka ba sa tanong mong iyan? Si Mr. Horman, hindi mo kilala?” aniya, hindi makapaniwala.

Tumango na lang ako bilang sagot. “Wow. But, so lucky of you, ha. ” Hindi pa rin makapaniwala na wika niya. “We all know kung anong klase tao si Mrs. Horman,” she said.

“Ako na hindi kilala ang magiging amo ko,” natatawa kong sabi. “Pero base sa trato niya sa akin kanina, napakabait niya.” Nanlaki na naman ang mga mata nito.

“Just so lucky.” She said, “How to be you?”

Natatawa na lang ako sa sinabi niya, at bumalik na siya sa pwesto niya.

I have been waiting for an hour but Mrs. Horman is still inside the office. Biglang tumunog ang cellphone ko kaya mabilis kong kinuha sa bag.

“Tita?”

"Better be home now and help me with the groceries.” galit na wika nito mula sa kabilang linya.

"Opo. Pero baka po kasi ma-late ako ng uwi, Tita. Okay lang po ba ‘yon?" I hope pumayag.

"No. I want it now!" Maautoridad nitong salita. Huminga ako ng malalim. I have no choice.

"Okay po,” binaba ko na ang phone ko at dali-daling kinausap ang babae kanina.

"Miss, can I have a favor?" Agad na sabi ko sa kanya. Medyo naguluhan naman ang babae.

"What?" Matipid na sagot nito.

"Can you please give this number to Mrs. Horman? I really need to go home now. I have an emergency." Nagmamadali kong salita.

"But----"

"Please. Kapag yumaman ako, bilhan kita ng mansyon.” Ani ko.

"Okay, okay. Mansyon ha." Saad naman niya. Natatawa na lang ako sa pinagsasabi ko.

"Thank you so much. Bago ako umalis, bigyan mo ako ng papel at ballpen." Agad namang kumuha ng papel at ballpen ang babae at binigay sa akin.

"I guess Mrs. Horman is ----"

Hindi na niya natuloy ang sasabihin ng magsalita ulit ako. “Here’s my number, kindly give it to Mrs. Horman. Pasensya na talaga sa abala, pero kailangan ko na talagang umalis.”