Chapter 27: MR. MYSTERIOUS

CAROL'S POV

 Kaibigan ko 'tong si Vier at mahal ko naman siya. Pero kulang na lang ay ing**ngod ko na ang pagmumukha niya ngayon sa inidoro sa panggigigil habang walang humpay kong hin***mas ang likod niya dito sa maliit na cubicle ng ladies' room dito sa bar. Halos kalahating oras na kami rito at halos kalahating oras ko na ring tinitiis ang mabahong amoy ng pinaghalo-halong alak na ininom niya kanina. 

"Jusko naman kasi Vier! Ano bang naisipan mo at nagpakalasing ka ng ganyan? 'Kala mo naman kaya," paulit-ulit kong panenermon sa kanya kasabay ng labas-bituka niyang pagtatawag ng uwak dito sa loob.

"Tara na," pag-aaya niya matapos na i-flush ang nakakadiri at nangangamoy niyang suka. Kaso lang ay hindi pa man siya nakakatayo ay muli na naman bumulwak ang 'di maubos-ubos na alak na inilaman niya sa kanyang sikmura.

"Ayyst naman," irita kong pag-angal. Sa kawalan kasi niya ng balanse at biglaang pagbuga niya ng kanyanf 4th session dito sa banyo. Napasapo na lang tuloy ako sa noo ko. Parang gusto ko nang makipag-FO muna sa kanya sa pinaggagagawa niya mula pa kanina.

 Nakakainis kasi siya eh. 

 Hindi ko rin naman siya maiwan dito sa loob kahit umaalingasaw na sa ilong ko ang suka niya na sa may dibdib ko pa man din pumatak. Nanatili ako sa tabi niya at inaalalayan siya. Hinang-hina na kasi siya at kitang-kita iyon sa pagkakasalampak niya sa sahig. Sa gilid na lang din siya ng bowl mahigpit na kumakapit para lang makaupo. Para siyang isang basang-sisiw ng mga sandaling iyon.

 Maya-maya pa ay bigla na lamang siyang lumuha at isinandal sa pader ang kanyang katawan. Hindi ito ang unang beses na makita ko siyang umiyak. Sa tuwing may sama kasi siya ng loob at problemado ay ako lang anh paratiniyang tinatakbuhan at iniiyakan. Pero iba ito. Ngayon ko lang siya nakitang magwalwal at umiyak ng ganito na para bang sobrang bigat ng dinadala niya sa loob.

 Finlush ko ang huli niyang sinuka at saka siya tinabihan sa sahig at mahigpit siyang niyakap. Awang-awa ako sa kanya at nalulungkot akong makita siyang ganito.

 Maliban sa pagkatalo sa PhilDance na sa tingin ko ay hindi naman niya iiyakan ng ganito kalala ay wala na akong ideya sa kung ano ang problema ng babaeng ito.

 Patuloy ko lang na hinagod ang likod niya habang patuloy rin ang pagdaloy ng malabaha niyang luha. Naawa tuloy ako sa bestfriend ko.

"Gusto ko lang naman mapabuti ang pamilya ko Carol," aniya sa pagitan ng kanyang malalakas na paghikbi. "Masama ba 'kong tao?," hinaing niya na sinundan na muli ng mas mapait na pag-iyak.

"Pa'no ka naman naging masama bakla? Delulu ka na ba? Nag-sacrifice ka nga para sa pamilya mo 'di ba?," pagpapaalala ko sa kanya kung anong klase siyang anak at kapatid. Mukhang nalunod na kasi ng alak ang alaala niya at hindi na makapag-isip ng matino. "'Di ba nga sabi mo bago ka umalis, eh parang ayaw mo na ituloy 'yung pag-alis. Sabi mo, hindi mo kayang malayo kina tita. Pero umalis ka pa rin kasi alam mong 'yun ang makakatulong sa pamilya n'yo."

 Pagkasabi ko noon ay mahigpit rin siyang yumakap sa akin. Umiiyak pa rin pero hindi na kagaya ng kanina. Medyo natauhan 'ata ang bruha at nakaalala sa mga sinabi ko.

"Oh siya, tara na nga. Baka mamaya magkadramahan pa tayo dito," pag-aaya ko na at inalalayan siyang makatayo. 

 Pagkalabas namin sa cubicle ay naghilamos muna siya ng malala habang ako naman ay naglinis na muna ng damit kong sinukahan niya. Umakyat na rin muna kami sa rooftop nitong building para magpalamig. Bumili na rin ako ng dalawang kape sa nadaanan naming coffee shop. Pampatanggal ng amats namin.

 Nang makahanap na kami ng pwesto ay hinayaan ko na muna siyang makapag-isip-isip habang nakatitig sa langit na nagkataon na punong-puno ng tala ngayong gabi. Ako naman ay nag-enjoy na lamang muna sa hawak kong kape para naman matanggal ang hilo ko habang nagmamasid sa mga kasama namin dito sa taas. Karaniwan sa kanila ay mga lasing na couples at ngayon ay naghaharutan at nagpapainit ng kanilang mga sarili.  Ahh kadiri!

 Pero naagaw ng isang lalaking naroroon ang kuryosidad ko. Hindi dahil sa naiinggit ako sa mga babaeng may kalandian dito ngayon. Medyo nakakapagtaka kasi ang ikinikilos nito. Wala itong kahit na sinong kasama at ilang ulit ko na rin siyang nahuling palihim na sumusulyap dito kay Vier. 

 Gwapo naman siya. Mukha ring hindi gagawa ng masama. Pero natatakot din talaga ako since pakonti na ng pakonti ang tao dito sa rooftop. Isa pa ay wala naman kaming kasamang lalaki na poprotekta sa amin kung sakaling masamang tao pala 'tong lalaking 'to.

"Bakit ka kasi nagsuot ng ganyan eh," naiinis kong sermon kay Vier patungkol sa suot niya na hapit na hapit at labas pa ang isang balikat. Baka kasi mamaya ay maniac pala 'yung lalaking iyon at hinihintay lang na maiwan kami roon at gawan kami ng masama.

"Bakit pangit ba?," aniya na sa tingin ko naman ay medyo nalilinawan na.

"Hindi. Masyadong maganda! Kaya tara na. Anong oras na oh." Tumayo na ako at hinawakan ko na rin ang braso niya para hilahin pauwi pero hinawi lang niya ang kamay ko. 

"Ayoko pang umuwi," pagtutol niya. Hayy, parang gusto ko siyang sabunutan ng malala ngayon. 

 Muli akong sumulyap sa lalaki na ngayon ay hawak na lamang ang kanyang coat at naka-long sleeve na lang. Showing off his perfect body physique. Oh yes! Gwapo, matangkad, mukhang may pinag-aralan at macho. Ganun siya pero malay ko ba? Ika nga eh, looks can be deceiving.

"Saka ka na magdrama, pwede?," naiinis ko nang hirit.

"Ok lang naman ako na mag-isa eh. Pwede mo na 'kong iwan. Malaki na 'ko Carol," aniya na pinilit pang ngumiti para hindi ko na siya kulitin. Pero iwan? Hindi 'no! Lalo na kung may naaamoy akong kung ano sa paligid.

"Hi."

"Ay pu***gis!," mu*a ko nang bigla na lamang sumulpot ang lalaking iyon sa may likuran ko. Napahigpit tuloy muli ang kapit ko sa kamay ni Vier para hilahin na ito kung sakaling lumapit pa ito ng konti sa amin.

"Oh sorry," hinging-paumanhin niya sa napaka-gentle na paraan at mabilis na lumipat ang tingin kay Vier na parang walang muwang na nakatayo sa tabi ko. "It's getting cold. Baka lamigin ka," aniya at inilapit ang hawak na coat kay Vier.