Chapter 26: THE FRIENDS

CLOUD'S POV

"Oh whoah whoah!," iiling-iling niyang tugon habang pagak na tumatawa. "I never thought you'll go this crazy brother," sabi pa niya at patay-malisyang ibinaling na ang kanyang atensyon sa kape niya na dinere-deretso niya ang pag-inom kahit umuusok pa iyon.

"Steffano, I'm serious!," pagtataas ko na ng aking tono. I'm crazy? Yes, I am! And I am not willing to give up anything right now! Not Tiffany, my dreams nor my son na inakala kong matagal nang nawala.

"HELL NO 'BRO!," madiin niyang pagtutol sa nais ko sanang gawin niya para sa 'kin. And I expected it. Pero desperado na ako eh and I won't take it as an answer. I can't!

"Look 'bro, 'di ba sabi ko nga sa'yo, pa-iibigin ko tapos sasaktan ko agad. Pero sabi mo seryosohin ko?," aniya na unti-unti na ring nagtataas ng boses niya sa akin. "Cloud, hindi pa nga ako pumapayag dun sa hinihiling mo eh. Tapos ngayon kasal na? You're impossible 'bro!," dismayado niyang saad. "I know… I understand na marami ka nang pinagdaanan and you don't want to go back from where you were at gusto mo ring mag-settle down. Pero 'bro naman, mukha lang akong walang plano sa buhay pero meron naman…. Hindi ko pa nga lang 'yun ma-determine sa ngayon, but I have plans. Also, wala pa sa vocabulary ko ang magseryoso sa babae Cloud. They're just my toys. Claim and Iet go. Alam mo 'yan."

 Yes. Of course, I know that who doesn't? Pero ayaw ko ring maiwang mag-isa ang anak ko. I don't like the idea of him living miserably without a family. Without a father who would support him sa lahat ng gusto at pangarap niya sa buhay. I want him to live with a happy and loving family. 

 Isang bagay na naipagkait sa akin ng panahon.

VIER'S POV

 Magmula sa pag-alis namin sa bahay ng pinsan ni Alvin hanggang sa makabyahe kami ay nanatiling tahimik lang ang lahat. Ang ilan ay idinaan na lang sa soundtrip ang byahe at ang iba naman ay natulog na lamang.

 Saan nga naman kasi sila kukuha ng gana at energy para makipag-kwentuhan, gayong para silang pinagbagsakan ng langit at lupa sa kinalabasan ng kanilang pagsisikap na maabot ang matagal na nilang inaasam na tagumpay. At 'yon ay kasalanan kong lahat. Napatunayan ko 'yan sa naging pag-uusap namin ni Tiffany kanina. 

 Ang buong akala ko ay pakana iyon ni Cloud, pero mas malala pa pala.

"Dito na 'ko," sabi ko nang makarating na kami sa may labasan papunta sa bahay. 

"Bye Miss Vier," tamlay nilang saad bago ko isara ang pinto ng sasakyan. Ayon kay Alvin ay hindi daw naman ako sinisisi ng grupo sa pagkatalo namin dahil alam daw naman ng mga ito na ginawa ko ang best ko at maganda ang kinalabasan niyon, sadyang naghihimutok lang daw ang mga ito sa binagsakan nila sa kompetisyon..

 But I know the truth. I am the real reason sa likod ng lahat. Bagay na hindi ko kayang aminin sa kanila. Isang na namang dagdag sa mga lihim ko sa mga taong mahalaga sa akin na lalong nagpapabigat sa mga dinadala ko sa loob ko.

"Vier!," patakbong bati sa akin ni Carol na nataong nasa karinderya pala ng mga oras na 'yon. "Anong nangyari?," usisa niya.

"Wala eh. Talo," sagot ko na lang at saka pilit na ngumiti.

"Ahh oo. Pero hindi 'yon yung tinatanong ko. Anong nangyari do'n sa Ilocos? Nandoon si Cloud 'di ba? Nag-judge pa nga sa inyo eh. Ano?," tila excited na chismosa sa kanto niyang tanong.

 Number one fan kasi siya ng relasyon namin noon kaya marahil ay ganoon na lang ang pagka-excite niya kung ano na ang nangyari sa muli naming pagkikita ni Cloud sa Ilocos. But not every love is lovelier the second time around gaya ng nasusulat sa mga nobela. Kabaligtaran no'n ang version ng kwento namin ni Cloud. 

"Uy," yugyog niya sakin nang hindi ako makasagot. "Ano?"

 Pinakatitigan ko muna siya bago ako magsalita. Hindi ko kasi alam sa sarili ko kung tama bang mag-open up na ako sa kanya tungkol sa anak namin ni Cloud.

 Alam ko namang pwede ko siyang pagkatiwalaan. She's my soul sister at alam niya ang lahat ng tungkol sa akin at ganoon din ako sa kanya. Wala kaming inililihim sa isa't isa bilang respeto na din sa pagkakaibigan namin. Not until I got pregnant.

 Alam ko kasing didikdikan niya ako ng sermon at sasabihan na mali ang desisyon ko na paglayuin ang mag-ama ko noong panahong iyon. Kaya mas pinili ko na lang na ilihim sa kanya ang biyaya sa amin ng Diyos. Para na rin sa inakala kong ikabubuti ng lahat.

"Nag-hang lang Vier?," asar niyang pagbibiro.

"May gagawin ka ba mamaya?," sa halip ay tanong ko na ipinagtaka niya.

"Wala naman. Day off ko eh. Bakit ba? May problema ba?"

"Shot tayo mamaya," nakangiti ko na namang aya sa kanya na ipinagtaka niya. Hindi kasi ako mahilig sa alak tulad niya.

"Aahh, ok? Basta ba libre mo eh," medyo alangan pa niyang tugon.

 Nag-thumbs up na lang ako at tumuloy na sa paglalakad pauwe para makalayo sa kanya. Mamaya ko na lang sasabihin ang lahat-lahat sa kanya. Kung sermunan at panggigilan niya ako mamaya, ok lang. Deserve ko naman 'yon.

At the bar,

 Magmula nang umalis kami sa bahay ay nagsimula na kong pangunutan ng noo at simangutan nitong si Carol dahil sa suot ko. Hindi kasi siya sanay sa suot ko ngayon na sobrang fit na dress na animo'y nang-aangkit ng kung sino. Abot lang din sa gitna ng hita ko ang suot ko kaya medyo revealing na talaga. Hindi naman kahiya-hiya ang balat ko dahil makinis naman. Sadyang hindi lang kinasanayan ni Carol ang makita akong nakaganito. Naka-heels rin ako ngayon di gaya ng nakasanayan niyang makitang suot ko na flats o kaya naman ay sneakers.

"Dahil pa rin ba 'to sa nangyari sa PhilDance?," pasigaw niyang tanong para marinig ko matapos inumin ang isang shot ng tequilla sa bar counter.

"Sayaw muna tayo," sa halip ay yaya ko sa kanya. At kahit hindi pa siya tumutugon ay hinila ko na siya papunta sa gitna ng dancefloor. Humataw ako riin at pinakawalan ang lahat ng isipin ko sa pagsayaw sa upbeat music na kasalukuyang pinapatugtog ng dj.

"Whoooah!," dinig kong hiyawan ng mga lalaking nanunuod sa akin. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang pagsuri nila sa katawan ko habang nagsasayaw. But, I don't care. For once, I want to stopped caring for everything. Gusto ko munang makalimot.

 Kahit ngayong gabi lang.