Chapter 25: ESCAPE PLAN

VIER'S POV

Gusto kong isipin na lang na masama pala ang ugali ng babaeng ito at ang magandang ugali ay ipinapakita lang niya sa tuwing nariyan si Cloud. Pero hind eh. Totoo naman kasi ang lahat ng sinasabi niya at isinasampal lang niya sakin ngayon ang totoo. Kasi, ano nga bang naging ambag ko sa buhay ni Cloud?

Wala!

Alam ko ang mga pangarap at ambisyon niya sa buhay. Alam kong lahat ng 'yon pero wala akong nagawa o naitulong man lang sa kanya para makahakbang patungo sa nais niyang buhay. Naging makasarili kasi ako. Puro na lang ako at kasiyahan ko ang nasa isip ko noon.

Masakit man isipin at tanggapin, pero tama si Tiffany. Na katawan ko lang ang tanging naipagkaloob ko kay Cloud. Kaya nga may George na nag-eexist ngayon 'di ba.

"Here's your order ma'am," sabi ng manager na siya pa mismong nagdala ng order namin.

"Thank you," ani Tiffany na may maaliwalas na ngiti na muli sa kanyang mukha. Napangiti rin ang manager nang iabot na niya ang bayad na tatlong libo para lang sa inorder niya para sa amin. "Keep the change," aniya.

"Thank you Miss. Napakaganda mo po talaga. Bukod sa napakagalante," anang manager bago kami iniwan.

"Inumin mo na," baling niya muli sa akin. "Mabisang pampagising ang kape lalo na kung mainit," sabi pa niya bago umalis nang hindi man lang ginagalaw ang inorder niya.

STEFF'S POV

Hindi ko mapigilan ang pagkumuyos ng aking palad habang pinagmamasdan si Cloud na patuloy lang sa paglagok ng rhum ng ganito kaaga dito sa condo unit ko. Well, wala naman akong pakialam sa rhum na basta na lamang niyang kinuha sa lagayan ko o sa kung anong oras niya gustong uminom at magpakalasing, pero 'yung abalahin niya ako dito sa unit ko sa gitna ng kaligayahan ko kasama si Leyla, ang babaeng naakit sa kagwapuhan ko kagabi? Ahh, ibang usapan na 'yon.

Hindi tuloy namin natapos ang dapat naming tapusin at ulit-ulitin dahil kinailangan ko siyang paalisin kahit na labag iyon sa pangangailangan at kalooban ko. Ang malala pa, sinabihan niya pa 'kong BAKLA bago siya tuluyang lumabas. Haisst!

Sino ba sa palagay ng babaeng iyon ang magandang lalaking tulad ko ang aaksayahin ang kanyang magiging lahi para lang magdamit babae? Kung hindi ko nga lang talaga kaibigan 'tong lokong 'to, malamang na nasapak ko na 'to sa sobrang panggigigil ko sa dinulot niya sa pagkatao ko.

'Ano ba kasing naisipan nito?,' sa isip-isip ko habang nakamasid sa miserable niyang hitsura sa harap ng alak.

"Ang alam ko kape ang iniinom sa umaga, iba na pala," pagpaparinig ko at nilapitan siyang bitbit ang dalawang mainit na tasa ng kape na tinimpla ko. Black coffee ang tinimpla ko para sa kanya. Mukhang kailangan ng matinding pampagising ng isang 'to eh. Malakas ko iyong ipinatong sa mesa para maramdaman niya ang presensya ko na parang nawala 'ata sa kanyang isip. Naupo na rin ako sa maliit na mesa at sinamahan siya. Pero ni hindi man lang niya pinansin ang inihain ko para sa kanya. Tsk!

"What is it now?," walang gana kong tanong at binalingan ang kape na kasing-hot ko ngayong umaga.

Ilang saglit pa ay napangiwi na ako nang hindi pa rin siya magsalita. Mukhang miserableng-miserable ang taong ito. He look like how he used to be four years ago.

So, it's Vier again!

"Kala ko pa naman naka-move on ka na talaga. You and Tiffany seem a great couple. Don't mess up your life again bro," seryoso kong payo sa kanya. I guess he needs it more than a coffee.

Wala pa rin siyang imik at patuloy lang sa paglaklak kaya naisipan ko na lang siyang iwan doon. Para na kasi akong timang na salita ng salita kahit parang wala naman akong kausap.

"Be his dad," saad niyang bigla nang akmang papatalikod na ako sa kanya. Napakunot-noo naman ako roon.

"What are you saying bro?," tanong ko sa kanya kaso parang delulu na 'ata ang loko at biglang nagbagsak ng tingin sa mesa. At maya-maya pa ay parang nagpupunas na ito ng sipon habang nakakuyom ang isang kamao sa mesa.

Napahawi na lang tuloy ako ng buhok ko sa pagkadismaya. Bakit ba siya nagkakaganto sa babaeng iyon? Ang mga katulad namin ang dapat na iniiyakan, hindi ang umiiyak.

"Mabuti pa, iligo mo na muna 'yan 'bro. Mukhang 'di ka pa umuuwi eh. 'Yan pa rin ang suot mo. And I doubt kung nakatulog ka na. Mukha kang lutang. Alam mo ba 'yun?," pang-aalaska ko sa kanya at hinagisan na siya ng towel para makaligo na at ng mahimasmasan ang kaluluwa niyang nahihibang na naman kay Vier.

"Nakausap ko na siya," sabi niya at muli na namang nagsalin ng alak sa baso.

"Sino naman?," iritado ko nang tanong. Para kasing sasakit na ang ulo ko sa taong ito nang ganito kaaga.

"Si George," aniya na tuluyan na muling nagpakunot ng noo ko. Haisst! Hindi 'to nakakagwapo. Baka magka-wrinkles pa ang charismatic kong mukha kaya agad ko itong minasahe para marelax.

Sino ba kasing George? Does he mean, my ex-flirtmate, si Georgina?

Oh sh*t! Pagmumura ko sa utak nang maalala

"You mean, 'yung anak n'yo ni Vier? Nagkita na kayo? But how?," sunod-sunod kong tanong out of curiosity na tinugunan lang niya ng isang matalim na tingin kaya huminto na 'ko sa pagsasalita.

Pero ano ba kasing problema kung nakausap na niya ang anak niya? 'Di ba nga dapat masaya siya ngayon?

Gusto ko sanang itanong ang mga 'yan, kaso parang babaeng may dalaw naman ang mood kaya kahit kating-kati na 'kong magtanong ay pinilit ko na lang rin na manahimik.

Pagkalipas lang ng ilang minuto ay halos burahin na niya ang sariling mukha sa paghilamos niya ng palad niya. Mukhang malala 'to.

"Ano ba kasi 'yon?," 'di ko na napigilan ang sariling itanong.

"I can't be his father Steff," saad niyang at tila nag-aalala sa hindi ko alam.

"Teka teka, hindi ikaw ang ama ng anak niya? May iba pa siyang lalaki?," maang kong tanong.

Halos mapatalon ako nang malakas niyang hampasin ang mesa. Natapon pa tuloy sakin ang iniinom kong kape na mainit pa.

"Haisst," nasambit ko habang pinupunasan ang sarili. Siya naman ay pabalik-balik na naglakad sa harapan ko na parang ewan.

"Steffano, naplano ko na ang buhay ko kasama si Tiffany at hindi kasama sa planong 'yun si George!," aniya.

"Pero bro, andyan na 'yan. Actually mas nauna pa siyang nag-exist sa buhay mo kesa kay Tiffany. You don't have a choice bro," pagpapaalala ko sa kanya sa problemang hindi naman na niya matatakasan. Then made myself comfortable again sa kinauupuan. But his stares makes me uncomfortable.

Mabilis kong hinablot sa kanya ang towel na hinagis ko kanina at itinakip iyon sa naghuhumiyaw kong buffness at abs. Mahirap na. Baka mabakla pa 'to sakin.

"Steffano," seryosong tawag niya sa akin. "Please marry her."