บททั้งหมดของ หย่าขาดจากสามี ราชินีคนนี้จะขอทวงบัลลังก์: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่เจียงหว่านเยวี่ยพาลูกสาวมาถึงโรงแรม งานเลี้ยงวันเกิดของลูกชายวัย 5 ขวบก็ได้เริ่มไปแล้วฟู่หานชวนยืนเคียงข้างลูกชาย แสงเทียนสว่างไสวส่องกระทบใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กน้อยตูตูพนมมือสองข้าง อธิษฐานว่า “ผมหวังว่าน้าหนานเซิงจะได้เป็นแม่คนใหม่ของผม”เจียงหว่านเยวี่ยตัวสั่นเล็กน้อย ด้านนอกฝนตกหนักมาก เพราะไม่อยากให้เค้กวันเกิดกับลูกสาวของเธอโดนฝนสาด ตัวเธอจึงเปียกไปเกือบครึ่งชุดที่สวมอยู่กลายเป็นแผ่นน้ำแข็งบางๆ ที่ห่อหุ้มร่างกายของเธอเจียงหนานเซิงหัวเราะชอบใจ “บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกน้า! เรียกพี่เซิงสิ! ฉันกับพ่อของหนูเป็นเพื่อนสนิทกันมากเลยล่ะ ฉันคงเป็นได้แค่พ่อคนที่สองของหนูเท่านั้น～”เสียงหัวเราะของเธอดังก้องไปทั่วห้อง คนที่อยู่ภายในห้องแห่งนี้ล้วนเป็นเพื่อนสนิทของเจียงหนานเซิง พวกเขาหัวเราะตามอย่างสนุกสนาน แต่มีเพียงเจียงหนานเซิงที่กล้าพูดจาเย้าแหย่ฟู่หานชวนต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ตูตูกระพริบดวงตากลมโตคู่สวยปริบๆ มองไปทางเจียงหนานเซิงแล้วยิ้มเอาใจเจียงหนานเซิงบีบแก้มนุ่มของตูตูแล้วถามว่า “ทำไมอยู่ๆ ตูตูถึงอยากมีแม่ใหม่ล่ะ?”ตูตูรีบหันไปมองทางฟู่หานชวนแล้วตอบว่า “เพราะว่า

ฟู่หานชวนบอกว่าอยากกินไข่สกอตช์เพราะตั้งใจจะให้ป้าหวังโทรไปหาเจียงหว่านเยวี่ยเขายอมหาทางลงให้เจียงหว่านเยวี่ยแล้ว“คุณนายบอกว่าเธอจะไม่กลับมาแล้วค่ะ”“แค่กๆๆ!”ฟู่หานชวนสำลักกาแฟจนไอออกมาไม่ยอมหยุดป้าหวังสังเกตเห็นความผิดปกติ “คุณท่านกับคุณนายทะเลาะกันหรือคะ?”“ไม่มีอะไร!”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงต่ำ บรรยากาศภายในห้องอาหารลดฮวบภายในเสี้ยวพริบตาป้าหวังพยายามทำตัวเล็ก ไม่กล้าเอ่ยถามอะไรอีกฟู่หานชวนบีบแก้วกาแฟในมือแน่น เจียงหว่านเยวี่ยจะไม่ยอมกลับมาได้อย่างไร?ตอนนี้เธอน่าจะกำลังเตรียมอาหารอยู่ เดี๋ยวตอนเที่ยงก็คงเอาข้าวกล่องแห่งรักไปส่งที่บริษัทก่อนหน้านี้ถ้าเจียงหว่านเยวี่ยทำให้เขาไม่พอใจ เธอจะทำข้าวเที่ยงไปส่งให้เขาถึงที่บริษัทเพื่อขอคืนดี*โจวโจวนั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นอาหารเช้าก็ตาเป็นประกายทันที “ว้าว! โจ๊กไก่ใส่ไข่เยี่ยวม้า!”โจวโจวชอบกินโจ๊กไก่ใส่ไข่เยี่ยวม้า แต่ว่าตูตูแค่เห็นไข่เยี่ยวม้าก็อยากจะอ้วกแล้วที่บ้านตระกูลฟู่ เจียงหว่านเยวี่ยไม่ค่อยได้ต้มโจ๊กเพราะฟู่หานชวนกับตูตูไม่ชอบกินแม่สามีเคยบอกกับเธอว่าของพวกนี้เป็นอาหารของพวกคนจน เพราะคนจนมีข้าวไม่มากพอเ

เจียงหนานเซิงถือถุงกระดาษลงมาจากรถมอเตอร์ไซที่ถูกดัดแปลงรปภ.ที่เห็นผู้หญิงสวมกางเกงโยคะรัดรูปลงมาจากรถก็ถึงกับตาเหลือกเจียงหนานเซิงสะบัดผมยาวของตัวเองอย่างไม่ใส่ใจ เอ่ยทักทายรปภ.ที่เฝ้าหน้าทางเข้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนอนุบาลเธอสืบมาเรียบร้อยแล้วว่าตูตูเรียนอยู่ชั้นไหน พอเห็นครูประจำชั้น เจียงหนานเซิงก็เดินเข้าไปหาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“สวัสดีค่ะ ฉันเอาขนมไขขี้ผึ้งมาส่งให้ฟู่กุยตู้ ได้ยินมาว่าเด็กๆ ชอบขนมไขขี้ผึ้งที่เขาเอามาแจกมากเลย”ครูประจำชั้นมองสำรวจเจียงหนานเซิง “คุณเป็นคนบอกให้ฟู่กุยตู้เอาขนมไขขี้ผึ้งมาโรงเรียนเหรอคะ?”เจียงหนานเซิงสีหน้าเบิกบาน “ใช่ค่ะ เพื่อนฉันเป็นคนทำขนมไขขี้ผึ้งพวกนี้เอง ใช้ขี้ผึ้งชั้นดีมาทำเลยนะคะ...”“ที่แท้ก็เธอนี่เอง ที่เป็นตัวการทำลูกชายฉันเกือบขนมติดคอตาย!!”เสียงเดือดจัดดังมาจากด้านหลังของเจียงหนานเซิง ตอนที่เธอหันไปก็มีเสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าอย่างหนักหน่วงดังขึ้นข้างแก้มของเธอเจียงหนานเซิงถึงกับตาพร่ามัวไปชั่วขณะ“แกตบฉันทำไมเนี่ย?!”“เพราะแกเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดไง!!”เจียงหนานเซิงเป็นพวกที่ไม่เคยยอมอ่อนข้อให้ใครหน้าไหน เธอ

เจียงหว่านเยวี่ยยื่นปากกาให้เขาเจียงหนานเซิงเบิกตากว้างด้วยความคาดหวังเห็นฟู่หานชวนเซ็นชื่อในหนังสือสัญญาหย่า เจียงหนานเซิงแอบยิ้มดีใจ“พี่หว่านเยวี่ย พี่จะดัดจริตเกินไปแล้วนะ ถ้าฉันมีสามีแบบหานชวนคงดีใจจนละเมอขำตอนนอนแล้ว!!”เจียงหว่านเยวี่ยยิ้มเยาะมองเจียงหนานเซิง “อยากได้มากจนเก็บอาการไม่อยู่เลยนะ”ฟู่หานชวนโยนหนังสือสัญญาหย่าที่เซ็นชื่อแล้วให้เจียงหว่านเยวี่ย“ทะเลาะกันแค่สองคนแท้ๆ เธอจะพาลหาเรื่องหนานเซิงทำไม!”เขาไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเจียงหว่านเยวี่ย จึงพูดกับโจวโจวด้วยเสียงเบาว่า “ถ้าหนูอยากกลับบ้าน โทรหาพ่อได้ตลอดเวลาเลยนะ”โจวโจวเงยหน้ามองฟู่หานชวน เธอไม่พูดอะไร เพียงแต่กำมือเจียงหว่านเยวี่ยแน่นขึ้นชายหนุ่มมองเจียงหว่านเยวี่ยด้วยสายตาเย็นชา“โจวโจวเป็นลูกสาวฉัน เธอกลับมาที่บ้านหลังนี้ได้ทุกเมื่อ แต่ถ้าอนาคตเธออยากจะกลับมา... คงไม่ง่ายแล้วล่ะ!”ฟู่หานชวนนั่งด้วยท่าทางสง่าราวเทพบนสวรรค์ ก้มมองลงมาที่เธอด้วยสายตาเหยียดหยามเขากำลังเตือนเจียงหว่านเยวี่ยอ้อมๆ ว่านี่เป็นการเดินหมากที่ผิดพลาด! เจียงหว่านเยวี่ยจะต้องชดใช้อย่างแสนสาหัส!เจียงหว่านเยวี่ยยิ้ม “หลังจากอ

โจวโจวไม่ยอม เธอเถียงว่า “ยานอวกาศนั่นหม่ามี๊อดหลับอดนอนเพื่อทำให้เธอนะ!”“ยานอวกาศที่หม่ามี๊ทำน่ะไม่ได้เรื่องสักนิด แตะนิดหน่อยก็พังแล้ว! ยานอวกาศที่พี่เซิงทำให้ผมใหม่ต่างหากที่เจ๋งสุดยอด”ตูตูคุยโวโอ้อวด ขณะที่โจวโจวกำหมัดแน่นทั้งเธอและตูตูต่างก็เห็นหม่ามี๊อดหลับอดนอนทำการบ้านให้ ทำไมตูตูถึงกล้าดูถูกความตั้งใจของหม่ามี๊แบบนี้?ความจริงแล้วเจียงหว่านเยวี่ยก็ไม่อยากลำบากขนาดนี้เหมือนกันเธอจ่ายเงินจ้างคนรับใช้ในบ้านให้ช่วยทำการบ้านของตูตูและโจวโจว แต่คนรับใช้กลับเอาเรื่องไปฟ้องแม่สามี“ฉันให้ลูกชายแต่งงานกับนักศึกษาอัจฉริยะที่จบจากม.หัวจง ก็เพื่อให้เธอทุ่มเทเลี้ยงดูทายาทตระกูลฟู่ไม่ใช่หรือไง”“หว่านเยวี่ย อนาคตของตูตูคือภารกิจในชีวิตของเธอ เธอจะให้คนรับใช้ทำการบ้านแทนตูตูได้ยังไง?”คนรับใช้เลิกงานตรงเวลาได้ แต่เธอในฐานะแม่ ต้องอยู่ช่วยลูกทำการบ้านให้เสร็จโจวโจวจูงมือเจียงหว่านเยวี่ยเดินจากไป เจียงหว่านเยวี่ยเดินผ่านตูตูไปโดยไม่มองเขาแม้แต่น้อยตูตูยืดคอมองไปสุดสายตา พึมพำว่า “ยานอวกาศของฉัน ทำไมยังไม่มาสักทีล่ะ?!”ตูตูมองผู้ปกครองพาเด็กๆ เดินเข้าไปในโรงเรียน มีเด็กบางคนแวะ