【ไม่คิดเลยว่า คุณชายเสิ่นจะเป็นคนที่ชอบกินของเหลือ】สำหรับฟู่หานชวน เธอเป็นเหมือนข้าวสวยที่ถูกกินจนเกลี้ยงแล้วบนโต๊ะอาหาร ถึงไม่มีรสชาติชวนให้ลิ้มลอง แต่จะทิ้งก็น่าเสียดายเธอบอกกับเสิ่นอั้นตรงๆ "ฉันคิดว่าการแก้แค้นผู้ชายที่ดีที่สุด ไม่ใช่การแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น”“เพื่ออวดให้รู้ว่าถึงจะอายุ 27 แล้วก็ยังมีเสน่ห์ดึงดูดใจจนมีผู้ชายมารุมจีบ”“คุณค่าของฉันไม่ควรถูกพิสูจน์ด้วยการถูกผู้ชายต้องการ"เจียงหว่านเยวี่ยหัวเราะพลางพูดว่า "การแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายเรา ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ฉันคิดว่าวิธีที่ดีที่สุด คือการทำให้พวกเขาได้แต่แหงนหน้ามองเราจากที่ไกลๆ!"เธอจะไม่ทำตัวเป็นแม่บ้านสงบเสงี่ยมที่เก็บตัวอยู่ในมุมแคบๆ ของบ้านอีกต่อไป ไม่ยอมเป็นผู้หญิงไร้ค่าที่คอยหนุนหลังให้ผู้ชายอย่างไร้ปากเสียงเธอต้องก้าวไปยืนในตำแหน่งที่เท่าเทียมกับฟู่หานชวนไม่ เธอต้องก้าวไปให้สูงกว่านั้นไปยังที่ที่แม้แต่ฟู่หานชวนก็ไม่อาจเอื้อมถึง!ตอนที่เจียงหว่านเยวี่ยดึงความคิดกลับมา ก็เห็นสายตาเร่าร้อนของชายหนุ่มที่จ้องมองมาทางตนเองความตระหนกฉายผ่านแววตาของเธอแวบหนึ่งเสิ่นอั้นละสายตามองไปทางอื่น "เธอกลับมา
Read more