All Chapters of หย่าขาดจากสามี ราชินีคนนี้จะขอทวงบัลลังก์: Chapter 61 - Chapter 70

ตูตูทำหน้าบึ้ง เตือนบรรดาลูกสมุนร่วมชั้นของเขา "พวกนายห้ามเล่นกับฟู่ชิงโจวเด็ดขาด!"เด็กๆ ยืนเรียงแถว พร้อมใจกันทำความเคารพตูตู"yes, sir!"เจียงหว่านเยวี่ยสังเกตเห็นว่า สีหน้าของโจวโจวที่มองไปทางประตูโรงเรียนดูเคร่งเครียด"โจวโจว?"เธอเรียกลูกสาวเบาๆโจวโจวกำสายกระเป๋าที่สะพายอยู่บนบ่าแน่น พยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูผ่อนคลาย"หม่ามี๊ หนูไปโรงเรียนแล้วนะ! บายๆ ค่ะ!"โจวโจวเห็นเพื่อนที่เคยเล่นด้วยกัน เธอดีใจและวิ่งเหยาะๆ เข้าไปหา"อวี่เซวียน!"มู่อวี่เซวียนมองโจวโจวแวบหนึ่ง เธอก้มหน้าและเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิมโจวโจวไล่ตามไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้บอกเล่าเรื่องราว "อวี่เซวียน รู้มั้ย ฉันเปลี่ยนชื่อแล้ว! ตอนนี้ฉันไม่ได้ชื่อฟู่ชิงโจวแล้ว ฉันชื่อเจียงอิ๋งโจว ฉันใช้นามสกุลของคุณแม่ล่ะ""อย่ามาคุยกับฉัน" มู่อวี่เซวียนเดินหลบไปด้านข้าง ถอยห่างจากโจวโจวโจวโจวยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอช็อกจนทำอะไรไม่ถูก"อวี่เซวียน เธอเป็นอะไรไป?"มู่อวี่เซวียนหยุดเดิน เธอรู้สึกไม่สบายใจจึงบอกว่า "ฟู่กุยตู้บอกว่า ใครก็ตามที่เล่นกับเธอ จะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งโรงเรียน!"โจวโจวตกตะลึงเ

โจวโจวก้มหน้าลง มือทั้งสองข้างจับชายเสื้อไว้แน่น เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด แต่การกระทำที่หุนหันของเธอกลับสร้างปัญหาให้กับคุณแม่เจียงหว่านเยวี่ยเอามือวางบนไหล่โจวโจว เพื่อสร้างความรู้สึกมั่นคงให้กับเธอ "ลูกสาวฉันไม่ได้ทำร้ายเพื่อน""เธอทำ!" ตูตูตะโกนขึ้น ชี้มือชี้ไม้ไปที่โจวโจว"โจวโจวตีผม! ผู้หญิงนิสัยไม่ดี พวกลำเอียง! ตาบอดหรือไงถึงไม่เห็นว่าผมโดนตี!"เจียงหว่านเยวี่ยพูดอย่างแข็งกร้าว "ฉันขอดูกล้องวงจรปิดหน้าโรงเรียน! นักเรียนที่ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นต่างหากที่ควรถูกลงโทษ!"เธอมองตูตูราวกับมองคนแปลกหน้าผู้อำนวยการโรงเรียนยักไหล่ใส่เจียงหว่านเยวี่ย "กล้องวงจรปิดเสีย เด็กชายฟู่กุยตู้ได้รับรางวัลดาวเด่นของโรงเรียนติดต่อกันสามปี เขาเป็นนักเรียนที่เก่งที่สุดของฉงเต๋อ ฉันเชื่อในสิ่งที่เขาพูด"ผู้อำนวยการถามผู้ปกครองที่อยู่แถวนั้น "พวกคุณเห็นฟู่ชิงโจวตีฟู่กุยตู้หรือเปล่า?"ผู้ปกครองหลายคนหลบสายตาผู้อำนวยการ"ฉันเห็น!" ฟู่ชิงหรูก้าวออกมา "ฉันเห็นฟู่ชิงโจวตีฟู่กุยตู้!""ฟู่ชิงหรู!" เจียงหว่านเยวี่ยตวาดเสียงต่ำ "สมองเธอโดนรถทับหรือไง!"ฟู่ชิงหรูปรายตามองเจียงหว่านเยวี่ย "เธอไม่ใช

ผู้อำนวยการโรงเรียนงุนงง ทำไมจู่ๆ ถึงมีนักข่าวมากมายมาออกันที่หน้าประตูโรงเรียน?พวกเขารุมล้อมเจียงหว่านเยวี่ย หรือว่านักข่าวพวกนี้เป็นคนที่เจียงหว่านเยวี่ยเรียกมา?แต่ผู้หญิงที่ถูกตระกูลฟู่ไล่ออกจากบ้านแบบเธอ จะมีความสามารถขนาดนั้นได้ยังไง ถึงขั้นเรียกนักข่าวมากมายมารวมกันได้?ผู้อำนวยการสงสัย "ผมไม่ได้รับแจ้งเรื่องการขอสัมภาษณ์นะ โอ้! เมื่อกี้นี้ทั้งหมดเป็นแค่การแสดง! สิ่งที่กล้องของพวกคุณถ่ายไว้มันไม่ใช่เรื่องจริง!"ผู้อำนวยการยิ้มประจบนักข่าวหญิงร่างเล็ก"คุณผู้หญิง เชิญด้านในครับ! ผมจะพาพวกคุณเยี่ยมชมโรงเรียนด้วยตัวเอง และเล่าประวัติของโรงเรียนฉงเต๋อให้ฟัง!"นักข่าวหญิงตัวเล็กไม่มีเวลาสนใจผู้อำนวยการ "พวกเราไม่ได้มาสัมภาษณ์คุณ ก็แค่ทนดูการกระทำของคุณไม่ไหวแล้ว!"ผู้อำนวยการงงหนักกว่าเดิม "แล้วพวกคุณมาที่หน้าโรงเรียนทำไมล่ะ?"พูดยังไม่ทันขาดคำ ก็เห็นนักข่าวหญิงตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปล้อมเจียงหว่านเยวี่ยอีกคนฟู่ชิงหรูตะโกนออกมา "เกิดอะไรขึ้น? เจียงหว่านเยวี่ยเรียกนักข่าวมาเป็นหนุนหลังเหรอ?"เจียงหนานเซิงโพสต์วิดีโอที่โจวโจวหิ้วปีกตูตูลงในกลุ่มเพื่อนที่มีฟู่หานชวนอยู่ด้วยเธ

"ฉันคิดดีแล้ว" เจียงหว่านเยวี่ยพูดด้วยท่าทางมุ่งมั่น "ถึงแม้ตอนนี้คุณจะเปลี่ยนใจ อนุญาตให้ลูกสาวฉันกลับเข้าเรียนที่ฉงเต๋อ แต่คุณคือมะเร็งร้าย คือฝีหนองที่ใหญ่ที่สุดของฉงเต๋อ!”“ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวฉันอยู่ในโรงเรียนที่คุณเป็นผู้นำ!"ต่อหน้านักข่าวมากมายขนาดนี้ เจียงหว่านเยวี่ยกล่าวโทษเขาอย่างไม่ไว้หน้าสีหน้าของผู้อำนวยการโรงเรียนเปลี่ยนไปมาระหว่างขาวซีดและแดงก่ำ แม้แต่ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้นเขาชี้ไปที่เจียงหว่านเยวี่ยและพูดกับนักข่าวตรงหน้าว่า "พวกคุณก็เห็นแล้ว เจียงหว่านเยวี่ยไม่อยากให้ลูกสาวอยู่ที่ฉงเต๋อต่อเอง ฉันไม่ได้บังคับให้ลูกสาวเธอออก อย่าได้รายงานข่าวผิดๆ"หน้าประตูโรงเรียนมีรถจอดอยู่มากมายเกินไป ทั้งรถของผู้ปกครองและผู้สื่อข่าว ดังนั้นในตอนที่มีรถตู้พาณิชย์สองสามคันแล่นเข้ามาจอด จึงไม่มีใครสังเกตเห็นตอนที่ผู้อำนวยการไป๋รู้สึกตัว เขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นประตูโรงเรียนอันยิ่งใหญ่ ผู้อำนวยการไป๋ลืมตาโพรงแล้วรีบถามคนขับรถว่า"คุณขับรถมาที่นี่ทำไม?”ผู้อำนวยการไป๋หันไปมองด้านหลังและพบว่ารถจากแผนกอื่นๆ ต่างจอดอยู่ด้านหลังรถของเขา ทำให้เขายิ่งรู้สึกตระหนกคนขับรถ

เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหัวจง ตอนที่ผู้อำนวยการไป๋ยังเป็นเลขาธิการฝ่ายบริหารของมหาวิทยาลัยเธอเคยเป็นนักศึกษาที่เขาคาดหวังมากที่สุด ตอนนั้นเธออายุเพียง 14 ปี เพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายของพ่อแม่บุญธรรม เธอจึงโกหกอายุเพื่อไปหางานพิเศษทำหลังเลิกเรียนเลขาธิการไป๋ตามเธอกลับมาและให้คำปรึกษา เขาบอกให้เธอตั้งใจเรียน ด้วยความสามารถของเธอ เธอสามารถใช้ความรู้แลกกับความมั่งคั่งมหาศาลชนิดที่เธอในตอนนั้นคาดไม่ถึงได้ปีที่เจียงหว่านเยวี่ยไปเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง เขาก็ได้เลื่อนตำแหน่งด้วยเขายืนที่ประตูมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหัวจง โบกมือร่ำลาเธอ"ลู่หว่านเยวี่ย ฉันจะส่งเธอถึงแค่ตรงนี้ ฉันรู้ว่าเธอจะไปยังจุดสูงสุดที่ฉันไม่มีวันไปถึงได้ เมื่อเธอยืนอยู่บนยอดเขา และมองลงมายังขุนเขาเบื้องล่าง เธอจะเห็นฉันปรบมือเชียร์เธออยู่"หกปีต่อมาเมื่อพบกันอีกครั้ง ก็เป็นตอนที่ผู้อำนวยการไป๋มาตรวจเยี่ยมโรงเรียนพร้อมผู้ติดตามมากมายหลังจากเจียงหว่านเยวี่ยขับรถไปส่งลูกทั้งสองที่โรงเรียน เธอต้องรีบไปห้างสรรพสินค้าเพื่อรับชุดสูทของฟู่หานชวนสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงตอนเย็น และต้องเล