บทที่ 0059

เจียงหนานเซิงตกใจกับความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากร่างของฟู่หานชวน

เธอเห็นฟู่หานชวนแสดงสีหน้าเหมือนอยากฆ่าคน

"เป็นอะไรไป? พี่หว่านเยวี่ยพูดอะไรที่ทำให้นายไม่พอใจหรือ?"

ฟู่หานชวนขบกรามพลางเอ่ยสองคำ "เสิ่น อั้น!"

เจียงหนานเซิงตะลึงอยู่ตรงนั้น

"อืม" เสียงหัวเราะเย้ยหยันในยามดึกของเสิ่นอั้น เสียดแทงแก้วหูของฟู่หานชวนอย่างมาก

"นายอยู่ในห้องของเจียงหว่านเยวี่ยงั้นเหรอ?!"

น้ำเสียงของฟู่หานชวนกดต่ำลงอย่างมาก

เจียงหนานเซิงมองฟู่หานชวนด้วยความตกใจ ชั่วขณะนั้นเธออ้าปากค้างพูดไม่ออก

"ฉันกับเจียงหว่านเยวี่ยเพิ่งหย่ากันวันนี้ นายก็รีบร้อนไปนอนกับเธอที่โรงแรมแล้วเหรอ?"

ตอนนี้ฟู่หานชวนเหมือนราชสีห์ที่กำลังโกรธจัด

แต่น้ำเสียงของเสิ่นอั้นกลับผ่อนคลายไม่ยี่หระ "หว่านเยวี่ยพักอยู่ในโรงแรมที่เป็นกิจการของผม ดึกดื่นขนาดนี้ ผมจะปล่อยให้แขกของผมถูกรบกวนได้ยังไง อีกอย่าง..."

เสิ่นอั้นหยุดชั่วครู่ "เธอหย่าแล้ว ยังต้องไว้ทุกข์ให้คุณสามปีอีกเหรอ?"

รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาของฟู่หานชวนยิ่งเย็นชาขึ้น เส้นเลือดปูดโปนบนหลังมือที่กำแน่นบนต้นขา

"เสิ่นอั้น แกมีใจให้เจียงหว่านเยวี่ยมาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม? ก่อนหน้าน