เมื่อโซลาร์ คราวน์มาถึงเส้นชัย เจียงหว่านเยวี่ยยังรู้สึกงุนงงอยู่เธอจับพวงมาลัยด้วยมือทั้งสองข้าง ยังไม่ได้สติกลับมา"ลูน่า! คุณชนะแล้ว!!"เจียงหว่านเยวี่ยหันหน้าไปมองอย่างตกตะลึง เธอเห็นเสิ่นอั้นถอดหมวกกันน็อคออก ดวงตาคมเฉี่ยวของเขาเปล่งประกายระยิบระยับราวกับดวงดาวเขายื่นมือมาถอดหมวกกันน็อคของเจียงหว่านเยวี่ยออก ผมดำสลวยของหญิงสาวสยายลงมาดั่งผ้าไหมเจียงหว่านเยวี่ยพยายามสงบลมหายใจที่รุนแรงจนอกกระเพื่อม จากการเล่นกีฬาพาดโผนขั้นสุดเมื่อครู่นี้เธอเงยหน้าขึ้น เห็นในดวงตาสีคริสตัลของเสิ่นอั้นสะท้อนภาพเพียงเธอคนเดียว"ลูน่า ยินดีต้อนรับกลับมาครับ!" ในสายตาของเสิ่นอั้น เธอคือสมบัติล้ำค่า"คุณคือแชมป์ในใจผมเสมอ!" น้ำเสียงของเสิ่นอั้นฟังดูมั่นใจ เขายังไม่หายจากความรู้สึกตื่นเต้นของการขับรถอันโฉบเฉี่ยว หน้าอกของเขายังคงขยับขึ้นลง อุณหภูมิในรถเริ่มสูงขึ้นเจียงหว่านเยวี่ยจ้องมองเขา เอ่ยถามอย่างจริงจัง "ตั้งแต่ฉันเห็นโซลาร์ คราวน์ ฉันก็สงสัยมาตลอด คุณเสิ่นรู้ได้ยังไงคะว่าฉันคือลูน่า?"ก่อนที่เจียงหว่านเยวี่ยจะได้กลับมาเป็นคนตระกูลเจียง เธอใช้ชื่อลู่หว่านเยวี่ย ใบขับขี่แข่งรถของเธอก็ใ
คุณชายน้อยที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่างดีจากตระกูลฟู่ ซึ่งเคยพบเจอผู้ใหญ่และสถานการณ์สำคัญมามากมาย แต่เมื่อเขายืนอยู่ข้างประตูรถ โซลาร์ คราวน์และกล่าวทักทายลูน่า หัวใจของตูตูกลับเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นอย่างไรก็ตาม คนที่นั่งอยู่ในรถก็ไม่ได้ตอบสนอง"ลูน่า?"ตูตูเขย่งปลายเท้า เงยหน้าขึ้น มองเข้าไปในรถด้วยความอยากรู้เจียงหนานเซิงลงมาจากรถ เมื่อเห็นสองพ่อลูกตระกูลฟู่ยืนอยู่ข้างประตูรถโซลาร์ คราวน์ หัวใจของเธอก็รู้สึกถึงภัยคุกคามทันทีเจียงหนานเซิงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว "ลูน่าใช่ไหม ได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน ได้ยินว่าคุณขี่มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์เป็นด้วย ฉันก็เป็นนักบิดเหมือนกัน เราลองประลองฝีมือกันแบบตัวต่อตัวดูไหม?"ฟู่หานชวนแพ้ลูน่า เจียงหนานเซิงจึงอยากช่วยเขาเอาชนะอีกฝ่ายลูน่าเป็นนักแข่งรถมืออาชีพ เจียงหนานเซิงรู้ว่าเธอขี่มอเตอร์ไซค์เป็นแต่คิดว่าทักษะการขี่มอเตอร์ไซค์ของลูน่าคงไม่ถึงระดับมืออาชีพและหลังจากการแข่งออฟโรด พลังงานของลูน่าถูกใช้ไปมาก ถ้าเธอมาแข่งกับตัวเองอีกรอบ เจียงหนานเซิงคิดว่าโอกาสที่จะชนะลูน่ามีสูงหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถยังคงไม่ตอบสนองเจียงหนานเซิงพูดอย่างไ
เมื่อได้ยินคำพูดของตูตู เจียงหนานเซิงก็หัวเราะเบาๆ อย่างไม่ใส่ใจ ฟู่หานชวนก็ไม่ได้สนใจคำพูดของลูกชายเช่นกันตูตูมองตามเงาร่างของลูน่าอย่างงงงวย นี่ต้องเป็นความเข้าใจผิดของเขาแน่ๆ!การเข้าใจผิดว่าลูน่าเป็นแม่ที่จุกจิกเรื่องมากของเขานั้น ถือเป็นการดูถูกลูน่า!!เมื่อเหล่าลูกคนรวยได้ยินว่าเจียงหนานเซิงจะแข่งรถบิ๊กไบค์กับลูน่า พวกเขาต่างก็เสนอรถของตัวเองให้ลูน่า"ลูน่า ขี่รถฉันสิ!""ลูน่า ขี่ของฉัน ขี่ของฉัน!"กลุ่มลูกคนรวยที่ล้อมรอบเธออยู่นี้ เจียงหว่านเยวี่ยรู้จักหน้าทุกคน หากเธอถอดหมวกกันน็อคออก คนพวกนี้คงไม่กระตือรือร้นกับเธอขนาดนี้พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของเจียงหนานเซิง ตอนที่เจียงหว่านเยวี่ยกลับมาบ้านตระกูลเจียงตอนอายุ 18 ปี เพื่อนๆ ของเจียงหนานเซิงต่างก็เป็นศัตรูกับเธอหลังจากนั้น เธอก็กลายเป็นคุณนายฟู่ ตามหลักแล้วพวกเขาควรจะเกรงใจฟู่หานชวนและไม่รังแกเจียงหว่านเยวี่ยมากนัก แต่ท่าทีของฟู่หานชวนเป็นตัวกำหนดท่าทีของลูกหลานตระกูลใหญ่เหล่านี้ที่มีต่อเจียงหว่านเยวี่ยเจียงหนานเซิงเข็นรถคู่ใจของตัวเองออกมา เมื่อเห็นเพื่อนสนิทในอดีตล้อมรอบลูน่าอยู่ สายตาที่เธอมองไปยังลูน่าก็มีแต่ความเ
สาวนักแข่งอันดับหนึ่งของประเทศจีนอย่างลูน่า ก็มีดีแค่นี้เองเหรอคืนนี้ เธอจะเอาชนะลูน่าให้ได้พรุ่งนี้ ชื่อเสียงของเธอจะต้องโด่งดังแน่นอน!โค้งแรกกำลังจะมาถึง"ฟิ้ว!"มอเตอร์ไซค์สีดำคันหนึ่งพุ่งผ่านเจียงหนานเซิงไปอย่างง่ายดาย ทิ้งห่างไปไกลลิบเจียงหนานเซิงถึงกับงงทำไมชั่วพริบตาเดียวลูน่าถึงได้นำหน้าเธอไปแล้วล่ะ?เจียงหนานเซิงเร่งความเร็วสุดกำลัง พยายามไล่ตาม แต่เมื่อผ่านโค้งต่อๆ มา ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ!"โอ้โห! ลูน่าเข้าโค้งโดยไม่ลดความเร็วเลย!""เจ๋งมาก! ทั้งที่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอวิ่งในสนามนี้ ยังไม่ได้วอร์มอัพด้วยซ้ำ!""นี่แหละฝีมือของนักแข่งหญิงอันดับหนึ่งของประเทศจีน น่ากลัวจริงๆ!"เจียงหนานเซิงกัดฟันกรอด เมื่อไล่ตามเจียงหว่านเยวี่ยไม่ทัน เธอจึงต้องพึ่งความช่วยเหลือจากเพื่อนๆบนอัฒจันทร์ ขวดน้ำดื่มถูกโยนลงมาบนสนามแข่งในการขับขี่ด้วยความเร็วสูง แม้แต่ก้อนหินเล็กๆ บนถนนก็สามารถทำให้เกิดอุบัติเหตุได้มอเตอร์ไซค์คันใหญ่พุ่งผ่านมา ผู้ชมยังไม่ทันตั้งตัว ทุกคนคิดว่ารถของเจียงหว่านเยวี่ยจะต้องขับเหยียบขวดน้ำใบนั้น และจะต้องเกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอ
เจียงหนานเซิงขี่มอเตอร์ไซค์มาหลายปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงความอ่อนด้อยและความห่างชั้น!เธอกับลูน่าไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลยนี่คือการถล่มและบดขยี้เจียงหนานเซิงฝ่ายเดียวจากลูน่าตูตูมองดูลูน่าอยู่นาน ก่อนจะสังเกตเห็นเจียงหนานเซิง เขากอดอกพองแก้มพูดอย่างไม่พอใจ"พี่เซิงขี่ช้าจัง! อืดพอๆ กับเต่าเลย!"ฟู่หานชวนนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขายังคงสวมชุดแข่งอยู่ ช่วงบนชุดแข่งถูกรูดซิปเปิดออก เผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรงเคลื่อนไหวตามจังหวะการหายใจสายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องไปที่เงาร่างของลูน่าไม่เคยมีใครดึงดูดความสนใจของเขาได้ขนาดนี้ บางทีนี่อาจเป็นเสน่ห์ของกีฬาเอ็กซ์ตรีม ที่ทำให้คนไม่อาจละสายตาไปได้เจียงหว่านเยวี่ยวิ่งครบสามรอบเป็นคนแรก เธอหยุดที่เส้นชัยและส่งสัญญาณให้เสิ่นอั้นเสิ่นอั้นสั่งให้คนไปติดต่อเจ้าหน้าที่ประจำห้องควบคุมเสียงของเจ้าหน้าที่ดังขึ้นข้างหูเจียงหนานเซิง "คุณเจียง คุณลูน่าเสร็จสิ้นการแข่งขันแล้ว กรุณาลงจากรถและวิ่งไปที่เส้นชัยตามข้อตกลงด้วยครับ"เจียงหนานเซิงตามหลังเจียงหว่านเยวี่ยถึงหนึ่งรอบครึ่ง นั่นหมายความว่าเธอต้องวิ่งเกือบห้ากิโลเมตร!แต่เจียงหนานเซิงไม่
ฟู่หานชวนเอาแต่ใจตัวเอง ทุกคนต้องทำตามกฎของเขา"แบล็คโฮล บูกัตติ ลา วัวตูร์ นัวร์และแอสตัน มาร์ติน วัลคีรี่"เจียงหว่านเยวี่ยพูดชื่อรถที่เธอต้องการเป็นภาษาอังกฤษ นี่คือรถสามคันที่แพงที่สุดในโรงรถของฟู่หานชวนพริบตานั้น สายตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทอประกายคมกริบ ราวกับจะทะลุหมวกกันน็อคที่สวมอยู่บนใบหน้าของเจียงหว่านเยวี่ย"เธอรู้ได้ยังไงว่าในโรงรถของฉันมีบูกัตติ ลา วัวตูร์ นัวร์และแอสตัน มาร์ติน วัลคีรี่!"บรรยากาศรอบตัวฟู่หานชวนช่างกดดัน ถ้าเป็นคนอื่นคงกลัวจนขาสั่นไปแล้วเจียงหว่านเยวี่ยอยู่กับเขามานาน บรรยากาศกดดันของเขาไม่มีผลกับเธออีกต่อไป"ในเมื่อประธานฟู่สามารถสร้างรถแข่งที่สมบูรณ์แบบอย่าง แบล็คโฮลได้ ก็ต้องเป็นคนรักรถแน่นอน ฉันเดาว่ารถสปอร์ตสมรรถนะสูงสองคันนี้ต้องอยู่ในโรงรถของคุณ ประธานฟู่ ยอมยกให้ฉันไหมคะ"คำอธิบายของลูน่าก็ฟังดูสมเหตุสมผล ในฐานะนักแข่งรถมืออาชีพ เธอสามารถเดาได้ว่าในโรงรถของฟู่หานชวนมีรถสปอร์ตอะไรบ้างอย่างไรก็ตาม สายตาลึกล้ำของชายหนุ่มจับจ้องที่ลูน่า "เธอรู้จักฉันดีนะ"เขารู้สึกประหลาดใจว่าเขากับลูน่าเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนฟู่หานชวนอยากถอดหมวกกันน็อค
ตอนที่เจียงหว่านเยวี่ยพาลูกสาวมาถึงโรงแรม งานเลี้ยงวันเกิดของลูกชายวัย 5 ขวบก็ได้เริ่มไปแล้วฟู่หานชวนยืนเคียงข้างลูกชาย แสงเทียนสว่างไสวส่องกระทบใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กน้อยตูตูพนมมือสองข้าง อธิษฐานว่า “ผมหวังว่าน้าหนานเซิงจะได้เป็นแม่คนใหม่ของผม”เจียงหว่านเยวี่ยตัวสั่นเล็กน้อย ด้านนอกฝนตกหนักมาก เพราะไม่อยากให้เค้กวันเกิดกับลูกสาวของเธอโดนฝนสาด ตัวเธอจึงเปียกไปเกือบครึ่งชุดที่สวมอยู่กลายเป็นแผ่นน้ำแข็งบางๆ ที่ห่อหุ้มร่างกายของเธอเจียงหนานเซิงหัวเราะชอบใจ “บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกน้า! เรียกพี่เซิงสิ! ฉันกับพ่อของหนูเป็นเพื่อนสนิทกันมากเลยล่ะ ฉันคงเป็นได้แค่พ่อคนที่สองของหนูเท่านั้น~”เสียงหัวเราะของเธอดังก้องไปทั่วห้อง คนที่อยู่ภายในห้องแห่งนี้ล้วนเป็นเพื่อนสนิทของเจียงหนานเซิง พวกเขาหัวเราะตามอย่างสนุกสนาน แต่มีเพียงเจียงหนานเซิงที่กล้าพูดจาเย้าแหย่ฟู่หานชวนต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ตูตูกระพริบดวงตากลมโตคู่สวยปริบๆ มองไปทางเจียงหนานเซิงแล้วยิ้มเอาใจเจียงหนานเซิงบีบแก้มนุ่มของตูตูแล้วถามว่า “ทำไมอยู่ๆ ตูตูถึงอยากมีแม่ใหม่ล่ะ?”ตูตูรีบหันไปมองทางฟู่หานชวนแล้วตอบว่า “เพราะว่า
เจียงหนานเซิงหันไปทำหน้าทะเล้นใส่ฟู่หานชวน “หว่านเยวี่ยเข้าใจพวกเราผิดอีกแล้ว เดี๋ยวฉันไปอธิบายให้เธอฟังเอง!”“ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น เธออารมณ์อ่อนไหวมากเกินไปเอง”ฟู่หานชวนสีหน้าเรียบเฉย เขาหันมองเค้กวันเกิดครึ่งก้อนที่เจียงหว่านเยวี่ยเหลือเอาไว้ หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเบาๆพอฟู่หานชวนบอกออกมาแบบนั้น คนรอบข้างก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอกเจียงหว่านเยวี่ยเดินหนีออกไปเพราะความโมโห ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกคนอื่นเอ่ยสมทบว่า “พี่สะใภ้ก็แค่โมโหนั่นแหละ เดี๋ยวหานชวนกลับไปโอ๋นิดหน่อยก็คืนดีกันแล้ว”“ใช่แล้วล่ะ เธอจะหย่ากับหานชวนจริงๆ ได้ยังไง ทุกคนก็รู้กันดีว่าเจียงหว่านเยวี่ยเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดเพราะคลอดลูกให้ฟู่หานชวน”“ไม่แน่ว่าแค่เดินออกไปจากที่นี่ เธอก็รู้สึกเสียใจแล้ว!”“มาๆๆ กินเค้กกันเถอะ! ตอนที่หานชวนกลับไปบ้าน เจียงหว่านเยวี่ยก็คงยืนชะเง้อคอรอเป็นหินคอยสามี[footnoteRef:1]แล้ว!” [1: มาจากเรื่องเล่าว่าภรรยาคอยสามีที่ไปรบ รอจนกระทั่งตัวเองกลายเป็นหิน] คิ้วที่ขมวดเป็นปมของฟู่หานชวนคลายออก เขาพอจะนึกภาพออกว่าเจียงหว่านเยวี่ยที่กำลังยืนรอเขาอยู่หน้าบ้านด้วยท่าทางประหม่าและขี้ข
ฟู่หานชวนเอาแต่ใจตัวเอง ทุกคนต้องทำตามกฎของเขา"แบล็คโฮล บูกัตติ ลา วัวตูร์ นัวร์และแอสตัน มาร์ติน วัลคีรี่"เจียงหว่านเยวี่ยพูดชื่อรถที่เธอต้องการเป็นภาษาอังกฤษ นี่คือรถสามคันที่แพงที่สุดในโรงรถของฟู่หานชวนพริบตานั้น สายตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทอประกายคมกริบ ราวกับจะทะลุหมวกกันน็อคที่สวมอยู่บนใบหน้าของเจียงหว่านเยวี่ย"เธอรู้ได้ยังไงว่าในโรงรถของฉันมีบูกัตติ ลา วัวตูร์ นัวร์และแอสตัน มาร์ติน วัลคีรี่!"บรรยากาศรอบตัวฟู่หานชวนช่างกดดัน ถ้าเป็นคนอื่นคงกลัวจนขาสั่นไปแล้วเจียงหว่านเยวี่ยอยู่กับเขามานาน บรรยากาศกดดันของเขาไม่มีผลกับเธออีกต่อไป"ในเมื่อประธานฟู่สามารถสร้างรถแข่งที่สมบูรณ์แบบอย่าง แบล็คโฮลได้ ก็ต้องเป็นคนรักรถแน่นอน ฉันเดาว่ารถสปอร์ตสมรรถนะสูงสองคันนี้ต้องอยู่ในโรงรถของคุณ ประธานฟู่ ยอมยกให้ฉันไหมคะ"คำอธิบายของลูน่าก็ฟังดูสมเหตุสมผล ในฐานะนักแข่งรถมืออาชีพ เธอสามารถเดาได้ว่าในโรงรถของฟู่หานชวนมีรถสปอร์ตอะไรบ้างอย่างไรก็ตาม สายตาลึกล้ำของชายหนุ่มจับจ้องที่ลูน่า "เธอรู้จักฉันดีนะ"เขารู้สึกประหลาดใจว่าเขากับลูน่าเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนฟู่หานชวนอยากถอดหมวกกันน็อค
เจียงหนานเซิงขี่มอเตอร์ไซค์มาหลายปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงความอ่อนด้อยและความห่างชั้น!เธอกับลูน่าไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลยนี่คือการถล่มและบดขยี้เจียงหนานเซิงฝ่ายเดียวจากลูน่าตูตูมองดูลูน่าอยู่นาน ก่อนจะสังเกตเห็นเจียงหนานเซิง เขากอดอกพองแก้มพูดอย่างไม่พอใจ"พี่เซิงขี่ช้าจัง! อืดพอๆ กับเต่าเลย!"ฟู่หานชวนนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขายังคงสวมชุดแข่งอยู่ ช่วงบนชุดแข่งถูกรูดซิปเปิดออก เผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรงเคลื่อนไหวตามจังหวะการหายใจสายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องไปที่เงาร่างของลูน่าไม่เคยมีใครดึงดูดความสนใจของเขาได้ขนาดนี้ บางทีนี่อาจเป็นเสน่ห์ของกีฬาเอ็กซ์ตรีม ที่ทำให้คนไม่อาจละสายตาไปได้เจียงหว่านเยวี่ยวิ่งครบสามรอบเป็นคนแรก เธอหยุดที่เส้นชัยและส่งสัญญาณให้เสิ่นอั้นเสิ่นอั้นสั่งให้คนไปติดต่อเจ้าหน้าที่ประจำห้องควบคุมเสียงของเจ้าหน้าที่ดังขึ้นข้างหูเจียงหนานเซิง "คุณเจียง คุณลูน่าเสร็จสิ้นการแข่งขันแล้ว กรุณาลงจากรถและวิ่งไปที่เส้นชัยตามข้อตกลงด้วยครับ"เจียงหนานเซิงตามหลังเจียงหว่านเยวี่ยถึงหนึ่งรอบครึ่ง นั่นหมายความว่าเธอต้องวิ่งเกือบห้ากิโลเมตร!แต่เจียงหนานเซิงไม่
สาวนักแข่งอันดับหนึ่งของประเทศจีนอย่างลูน่า ก็มีดีแค่นี้เองเหรอคืนนี้ เธอจะเอาชนะลูน่าให้ได้พรุ่งนี้ ชื่อเสียงของเธอจะต้องโด่งดังแน่นอน!โค้งแรกกำลังจะมาถึง"ฟิ้ว!"มอเตอร์ไซค์สีดำคันหนึ่งพุ่งผ่านเจียงหนานเซิงไปอย่างง่ายดาย ทิ้งห่างไปไกลลิบเจียงหนานเซิงถึงกับงงทำไมชั่วพริบตาเดียวลูน่าถึงได้นำหน้าเธอไปแล้วล่ะ?เจียงหนานเซิงเร่งความเร็วสุดกำลัง พยายามไล่ตาม แต่เมื่อผ่านโค้งต่อๆ มา ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ!"โอ้โห! ลูน่าเข้าโค้งโดยไม่ลดความเร็วเลย!""เจ๋งมาก! ทั้งที่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอวิ่งในสนามนี้ ยังไม่ได้วอร์มอัพด้วยซ้ำ!""นี่แหละฝีมือของนักแข่งหญิงอันดับหนึ่งของประเทศจีน น่ากลัวจริงๆ!"เจียงหนานเซิงกัดฟันกรอด เมื่อไล่ตามเจียงหว่านเยวี่ยไม่ทัน เธอจึงต้องพึ่งความช่วยเหลือจากเพื่อนๆบนอัฒจันทร์ ขวดน้ำดื่มถูกโยนลงมาบนสนามแข่งในการขับขี่ด้วยความเร็วสูง แม้แต่ก้อนหินเล็กๆ บนถนนก็สามารถทำให้เกิดอุบัติเหตุได้มอเตอร์ไซค์คันใหญ่พุ่งผ่านมา ผู้ชมยังไม่ทันตั้งตัว ทุกคนคิดว่ารถของเจียงหว่านเยวี่ยจะต้องขับเหยียบขวดน้ำใบนั้น และจะต้องเกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอ
เมื่อได้ยินคำพูดของตูตู เจียงหนานเซิงก็หัวเราะเบาๆ อย่างไม่ใส่ใจ ฟู่หานชวนก็ไม่ได้สนใจคำพูดของลูกชายเช่นกันตูตูมองตามเงาร่างของลูน่าอย่างงงงวย นี่ต้องเป็นความเข้าใจผิดของเขาแน่ๆ!การเข้าใจผิดว่าลูน่าเป็นแม่ที่จุกจิกเรื่องมากของเขานั้น ถือเป็นการดูถูกลูน่า!!เมื่อเหล่าลูกคนรวยได้ยินว่าเจียงหนานเซิงจะแข่งรถบิ๊กไบค์กับลูน่า พวกเขาต่างก็เสนอรถของตัวเองให้ลูน่า"ลูน่า ขี่รถฉันสิ!""ลูน่า ขี่ของฉัน ขี่ของฉัน!"กลุ่มลูกคนรวยที่ล้อมรอบเธออยู่นี้ เจียงหว่านเยวี่ยรู้จักหน้าทุกคน หากเธอถอดหมวกกันน็อคออก คนพวกนี้คงไม่กระตือรือร้นกับเธอขนาดนี้พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของเจียงหนานเซิง ตอนที่เจียงหว่านเยวี่ยกลับมาบ้านตระกูลเจียงตอนอายุ 18 ปี เพื่อนๆ ของเจียงหนานเซิงต่างก็เป็นศัตรูกับเธอหลังจากนั้น เธอก็กลายเป็นคุณนายฟู่ ตามหลักแล้วพวกเขาควรจะเกรงใจฟู่หานชวนและไม่รังแกเจียงหว่านเยวี่ยมากนัก แต่ท่าทีของฟู่หานชวนเป็นตัวกำหนดท่าทีของลูกหลานตระกูลใหญ่เหล่านี้ที่มีต่อเจียงหว่านเยวี่ยเจียงหนานเซิงเข็นรถคู่ใจของตัวเองออกมา เมื่อเห็นเพื่อนสนิทในอดีตล้อมรอบลูน่าอยู่ สายตาที่เธอมองไปยังลูน่าก็มีแต่ความเ
คุณชายน้อยที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่างดีจากตระกูลฟู่ ซึ่งเคยพบเจอผู้ใหญ่และสถานการณ์สำคัญมามากมาย แต่เมื่อเขายืนอยู่ข้างประตูรถ โซลาร์ คราวน์และกล่าวทักทายลูน่า หัวใจของตูตูกลับเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นอย่างไรก็ตาม คนที่นั่งอยู่ในรถก็ไม่ได้ตอบสนอง"ลูน่า?"ตูตูเขย่งปลายเท้า เงยหน้าขึ้น มองเข้าไปในรถด้วยความอยากรู้เจียงหนานเซิงลงมาจากรถ เมื่อเห็นสองพ่อลูกตระกูลฟู่ยืนอยู่ข้างประตูรถโซลาร์ คราวน์ หัวใจของเธอก็รู้สึกถึงภัยคุกคามทันทีเจียงหนานเซิงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว "ลูน่าใช่ไหม ได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน ได้ยินว่าคุณขี่มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์เป็นด้วย ฉันก็เป็นนักบิดเหมือนกัน เราลองประลองฝีมือกันแบบตัวต่อตัวดูไหม?"ฟู่หานชวนแพ้ลูน่า เจียงหนานเซิงจึงอยากช่วยเขาเอาชนะอีกฝ่ายลูน่าเป็นนักแข่งรถมืออาชีพ เจียงหนานเซิงรู้ว่าเธอขี่มอเตอร์ไซค์เป็นแต่คิดว่าทักษะการขี่มอเตอร์ไซค์ของลูน่าคงไม่ถึงระดับมืออาชีพและหลังจากการแข่งออฟโรด พลังงานของลูน่าถูกใช้ไปมาก ถ้าเธอมาแข่งกับตัวเองอีกรอบ เจียงหนานเซิงคิดว่าโอกาสที่จะชนะลูน่ามีสูงหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถยังคงไม่ตอบสนองเจียงหนานเซิงพูดอย่างไ
เมื่อโซลาร์ คราวน์มาถึงเส้นชัย เจียงหว่านเยวี่ยยังรู้สึกงุนงงอยู่เธอจับพวงมาลัยด้วยมือทั้งสองข้าง ยังไม่ได้สติกลับมา"ลูน่า! คุณชนะแล้ว!!"เจียงหว่านเยวี่ยหันหน้าไปมองอย่างตกตะลึง เธอเห็นเสิ่นอั้นถอดหมวกกันน็อคออก ดวงตาคมเฉี่ยวของเขาเปล่งประกายระยิบระยับราวกับดวงดาวเขายื่นมือมาถอดหมวกกันน็อคของเจียงหว่านเยวี่ยออก ผมดำสลวยของหญิงสาวสยายลงมาดั่งผ้าไหมเจียงหว่านเยวี่ยพยายามสงบลมหายใจที่รุนแรงจนอกกระเพื่อม จากการเล่นกีฬาพาดโผนขั้นสุดเมื่อครู่นี้เธอเงยหน้าขึ้น เห็นในดวงตาสีคริสตัลของเสิ่นอั้นสะท้อนภาพเพียงเธอคนเดียว"ลูน่า ยินดีต้อนรับกลับมาครับ!" ในสายตาของเสิ่นอั้น เธอคือสมบัติล้ำค่า"คุณคือแชมป์ในใจผมเสมอ!" น้ำเสียงของเสิ่นอั้นฟังดูมั่นใจ เขายังไม่หายจากความรู้สึกตื่นเต้นของการขับรถอันโฉบเฉี่ยว หน้าอกของเขายังคงขยับขึ้นลง อุณหภูมิในรถเริ่มสูงขึ้นเจียงหว่านเยวี่ยจ้องมองเขา เอ่ยถามอย่างจริงจัง "ตั้งแต่ฉันเห็นโซลาร์ คราวน์ ฉันก็สงสัยมาตลอด คุณเสิ่นรู้ได้ยังไงคะว่าฉันคือลูน่า?"ก่อนที่เจียงหว่านเยวี่ยจะได้กลับมาเป็นคนตระกูลเจียง เธอใช้ชื่อลู่หว่านเยวี่ย ใบขับขี่แข่งรถของเธอก็ใ
เสิ่นอั้นทบทวนเส้นทางออฟโรดทั้งหมดในหัว เขายิ้มมุมปาก แววตาเป็นประกายวาววับ"เส้นทางข้างหน้าเป็นทางเรียบ ลูน่า คุณเหยียบให้มิดเลย!"โซลาร์ คราวน์ ที่ไม่ได้เปิดไฟหน้าพุ่งทะยานในความมืด เธอเชื่อใจเสิ่นอั้นอย่างสมบูรณ์ จนในที่สุดก็ทะลุผ่านความมืดออกมาเห็นแสงสว่างเสียงรถแข่งดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผู้คนที่รออยู่ที่เส้นชัยต่างพยายามชะเง้อคอมองหลังจากรถแข่งเข้าสู่เขตแบล็กเอาต์แล้ว จอภาพใหญ่ด้านหลังอัฒจันทร์ก็มืดสนิทสิ่งนี้สร้างความระทึกให้กับทุกคนไม่มีใครรู้ว่ารถคันไหนจะเป็นคันแรกที่พุ่งออกมาจากเขตแบล็กเอาต์ กลับเข้าสู่เส้นทางปกติตูตูยืนเกาะราวกั้น จ้องมองไปยังที่ไกลๆ ท่ามกลางสายลมหนาวทันใดนั้น รถแข่งสีดำคันหนึ่งก็ปรากฏในสายตาของทุกคน จอภาพใหญ่สว่างขึ้นพร้อมกัน เสียงเชียร์และกรีดร้องดังกึกก้องจากอัฒจันทร์เป็นรถโซลาร์ คราวน์!โซลาร์ คราวน์พุ่งออกมาจากเขตแบล็กเอาต์ในตำแหน่งที่หนึ่งและคันที่ขับตามหลังรถโซลาร์ คราวน์มาติดๆ ก็คือแบล็คโฮลที่ขับโดยฟู่หานชวน"ลูน่า! พ่อ!!"ตูตูตะโกนสุดเสียงด้วยความตื่นเต้น เขาพนมมือสวดภาวนาในใจหวังว่าทั้งพ่อและลูน่าจะได้ที่หนึ่ง!แสงสว่างสะท้อนใ
"เหยียบเต็มสปีด เลี้ยวซ้าย""เลี้ยวขวาสามครั้ง ทางลาดลงเขาข้างหน้า ลดความเร็วลง!"แม้เจียงหว่านเยวี่ยจะพยายามจดจำเส้นทางออฟโรดผ่านแผนที่นำทางให้ได้มากที่สุด แต่ในฐานะนักแข่ง เธอไม่มีเวลามาคิดอะไรมากขณะที่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วระดับนี้ในตอนนี้ เสิ่นอั้นคือสมองของเธอเสิ่นอั้นออกคำสั่งสั้นกระชับ สร้างแบบจำลองสามมิติของเส้นทางออฟโรดอันซับซ้อนบนภูเขาจงซิ่วในสมองของเขาเขาเหมือนผู้ควบคุมที่มองเห็นภาพรวมทั้งหมดบนกระดานหมากรุก คอยชี้นำทิศทางให้เจียงหว่านเยวี่ย"หานชวน! สู้ๆ!"เจียงหนานเซิงสังเกตเห็นว่าฟู่หานชวนเร่งความเร็วขึ้น เธอตะโกนด้วยความตื่นเต้นแผนที่นำทางที่ผู้นำทางใช้ เธอลืมไปนานแล้วว่าทิ้งไว้ที่ไหนเธอนั่งที่เบาะข้างคนขับ ทำหน้าที่เพียงเป็นเพื่อนร่วมทางของฟู่หานชวนเท่านั้นฟู่หานชวนก็ไม่ต้องการให้เจียงหนานเซิงเป็นผู้นำทางให้เขา เขาเชื่อมั่นในการตัดสินใจของตัวเองเสมอสนามแข่งรถบนภูเขาจงซิ่ว ฟู่หานชวนก็มีส่วนร่วมในการวางแผนและออกแบบ เขารู้สภาพเส้นทางที่ซับซ้อนในสนามดีกว่าใครแบล็กโฮลวิ่งคู่ขนานกับรถแข่งคันอื่นๆ รถในกลุ่มที่สองถูกโซลาร์ คราวน์ทิ้งห่างไว้ข้างหลังโซลาร์ คร
เจียงหนานเซิงนั่งอยู่ในรถของฟู่หานชวน เธอยิ้มมุมปากอย่างสงบนิ่ง มองไปยังรถแข่งสองคันที่กำลังไล่ตามโซลาร์ คราวน์เหล่าคุณชายลูกเศรษฐีที่เข้าร่วมการแข่งขัน พวกเขาก็มีกลยุทธ์ร่วมกันในเมื่อมีคนเข้าร่วมแข่งขันมากมาย หากต้องการชัยชนะ รถบางคันก็ต้องเสียสละภายใต้หมวกกันน็อคหนักอึ้ง ดวงตาอันแจ่มชัดของเจียงหว่านเยวี่ยปราศจากความกังวลและความกลัวเธอเปลี่ยนเกียร์อย่างคล่องแคล่ว ล้อด้านขวายกลอยขึ้นจากพื้น!เสิ่นอั้นรู้สึกได้ว่าระดับสายตาของตนพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว!เขาเบิกตากว้าง หัวใจเต้นรัวในอกดังก้องกังวานนี่คือ การตะแคงขับ!ล้อหน้าและหลังด้านขวาของรถแข่งลอยพ้นจากพื้นโดยสิ้นเชิง รถทั้งคันพุ่งไปข้างหน้าด้วยมุมเอียง 45 องศาคนขับรถที่ตั้งใจจะบีบ โซลาร์ คราวน์ เริ่มรู้สึกถึงเงาดำที่ทอดคลุมเหนือตัวเขาคุณชายที่นั่งเบาะข้างคนขับหันหน้าไปมอง เห็นช่วงล่างสีดำของรถที่ข้างหน้าต่าง!ราวกับสัตว์ร้ายที่ซ่อนตัวในหนองน้ำ กำลังอ้าปากกว้างใส่พวกเขา!ยางสีดำหมุนอยู่เหนือหลังคารถของพวกเขา ดั่งดาบที่แขวนอยู่เหนือศีรษะพวกเขาตกอยู่ในปากเสือแล้ว ล้อของรถกับหลังคารถของพวกเขาอาจชนกันได้ทุกเมื่อ!"เชี