บททั้งหมดของ หย่าขาดจากสามี ราชินีคนนี้จะขอทวงบัลลังก์: บทที่ 21 - บทที่ 30

ทนายเฉินสังเกตเห็นว่าเสิ่นอั้นอารมณ์ดีมาก "ลูกค้ารายใหญ่เหรอครับ?""อืม"ทนายเฉินถามด้วยความอยากรู้ "ลูกค้ารายใหญ่แค่ไหนกันครับ ถึงทำให้ท่านประธานมีความสุขขนาดนี้"เสิ่นอั้นพูดว่า "ถ้าชนะคดีนี้ ผมจะกลับบ้านไปแต่งงาน"เหล่าทนายความต่างเบิกตากว้างเสิ่นอั้นเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมชื่อดังในแวดวงสังคมระดับสูงของปักกิ่ง แต่มีอาการแพ้ผู้หญิง เป็นพวกไม่สนใจความรักด้วยหน้าที่การงานของเขา ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่มีใครกล้าเล่นตุกติกกับเขา เพราะไม่ว่าหญิงหรือชายที่เคยเล่นตุกติกกับเขา ล้วนถูกเขาส่งเข้าศาลหรือสถานีตำรวจทั้งห้องประชุมเต็มไปด้วยความเคลื่อนไหว ลูกค้าและคดีนี้ต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหนกันนะ ถึงทำให้เสิ่นอั้นตัดสินใจเปิดหนังสือบทใหม่ให้กับชีวิตตัวเอง?*เจียงหว่านเยวี่ยไม่ต้องรอนานนัก ผู้จัดการของบริษัทหลักทรัพย์หัวไท่ก็โทรมาหาเธอ"ฉันมีเงิน สามร้อยล้านบาท อยากลงทุนในตลาดหุ้นน่ะค่ะ"ผู้จัดการตกใจ "สามร้อยล้านบาทเหรอครับ? งั้นคุณเจียงต้องมาที่บริษัทเราเพื่อเปิดบัญชีด้วยตัวเองนะครับ"เจียงหว่านเยวี่ยพาโจวโจวเข้าไปในตึกของบริษัทหลักทรัพย์หัวไท่ โจวโจวมองไปรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็

เจียงหว่านเยวี่ยยิ้มเยาะ “ขยะที่ฉันทิ้งมีเยอะแยะ เธอค่อยๆ เก็บไปละกัน”ถึงเจียงหนานเซิงจะแก้ผ้านอนบนเตียงของฟู่หานชวน ก็ไม่สามารถกระตุ้นความโกรธของเจียงหว่านเยวี่ยได้แม้แต่น้อยเธอได้แต่ยิ้มเยาะมองดูเจียงหนานเซิงพังพินาศเมื่อรู้ว่าสร้อยข้อมือของเจียงหนานเซิงเป็นของที่ฟู่หานชวนให้ เจียงเซิ่งถิงกลับรู้สึกสบายใจ นี่แสดงให้เห็นว่าเจียงหนานเซิงยังคงกุมหัวใจของฟู่หานชวนเอาไว้แน่นบนโต๊ะอาหาร เจียงเซิ่งถิงหันปลายหอกมาทางเจียงหว่านเยวี่ย“คุณฟู่ขอหย่ากับเธอ แน่นอนว่าเธอต้องทำอะไรผิดสักอย่างจนทำให้เขาโกรธ! ฉันขอสั่งให้เธอรีบไปคืนดีกับเขาซะ! บ้านเราไม่ต้อนรับผู้หญิงที่ผ่านการหย่าร้าง! จริงๆ เลย เธอไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ? ผู้หญิงอายุสามสิบกว่ามีลูกติด ใครจะไปอยากได้เธอ!”เจียงหว่านเยวี่ยกินข้าวอย่างช้าๆ พร้อมกับคอยดูแลโจวโจวเป็นระยะ“พ่อคะ ไม่คิดจะถามฉันหน่อยเหรอว่าทำไมถึงหย่ากับฟู่หานชวน?”“ทำไม เพราะอะไร? แม้แต่ผู้ชายคนเดียวก็ยังรักษาไว้ไม่ได้! เธอรู้อะไรบ้างไหม การแต่งงานกับตระกูลฟู่ครั้งนั้น ฉันต้องไปอ้อนวอนขอร้องเขาขนาดไหน เธอคงใช้ชีวิตสุขสบายมากเกินไปสินะถึงได้เหลิงแบบนี้!”“พ่อคะ”

“หม่ามี๊ หนูทำไม่ถูกต้องใช่ไหมคะ หนูไม่น่าคว่ำโต๊ะเลย” เธอยังเด็กเกินไป ยังคงคิดว่าเป็นเพราะเธอคว่ำโต๊ะ เธอและเจียงหว่านเยวี่ยถึงถูกไล่ออกจากบ้านตระกูลเจียงเจียงหว่านเยวี่ยจึงถามเธอว่า “ถ้าให้โอกาสอีกครั้ง หนูจะยังคว่ำโต๊ะไหมคะ?”โจวโจวพยักหน้าทันที “หนูอยากปกป้องหม่ามี๊ค่ะ”เจียงหว่านเยวี่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน “โจวโจวทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ หนูคือฮีโร่ของแม่นะ”“หม่ามี๊ต่างหากที่เป็นฮีโร่ของโจวโจว!” โจวโจวซบลงในอ้อมกอดของเจียงหว่านเยวี่ยได้รับคำชมจากเจียงหว่านเยวี่ย ดวงตาของโจวโจวก็เปล่งประกาย เธอเขินอายเล็กน้อย “แต่ว่า หนูออกแรงเยอะมากเลย หนูทำแบบนี้ ดูไม่เหมือนเด็กผู้หญิงเลยค่ะ”“หนูเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิง แต่ผู้หญิงก็มีได้หลายแบบ ไม่มีใครกำหนดว่าผู้หญิงต้องเป็นแบบไหน”เจียงหว่านเยวี่ยกอดโจวโจวไว้แนบอก “โจวโจว หนูมีแรงเยอะมาก มีความสามารถที่จะปกป้องตัวเอง แม่ดีใจกับหนูและภูมิใจในตัวหนูนะคะ ผู้หญิงที่อ่อนแอเกินไปก็ทำได้แค่พึ่งพาคนอื่น แต่แม่ก็หวังว่าหนูจะไม่ทิ้งความเป็นผู้หญิงไป หนูเป็นแบบไหน เด็กผู้หญิงก็สามารถเป็นแบบนั้นได้!”โจวโจวได้รับกำลังใจจากคำพูดของเจียงหว่านเยวี่ย “หม่าม

“หานชวน?”เจียงหนานเซิงสังเกตเห็นว่าใบหูของฟู่หานชวนแดงก่ำ สีหน้าของเขาในตอนนี้เป็นแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน“พี่หว่านเยวี่ยตะคอกนายว่าไงเหรอ?”สีหน้าของฟู่หานชวนดูยากที่จะคาดเดา “เธอยังงอนฉันอยู่”ฟู่หานชวนเองก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่ด่าเขาเมื่อกี้นี้เป็นเจียงหว่านเยวี่ยจริงๆ เหรอ?“พี่หว่านเยวี่ยอาจจะเข้าวัยทองแล้วมั้ง” เจียงหนานเซิงพูดพลางหัวเราะ “ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่เคยคลอดบุตรจะแก่เร็ว”*เจียงหว่านเยวี่ยระบายอารมณ์เสร็จแล้วก็วางสาย เธอยื่นโทรศัพท์คืนให้พ่อบ้านพ่อบ้านถึงกับตัวแข็งทื่อเจียงหว่านเยวี่ยยกมือขึ้น พ่อบ้านรับโทรศัพท์คืนแล้ววิ่งออกไปทันที เหมือนกลัวว่าถ้าอยู่ต่ออีกสองวินาทีจะโดนเจียงหว่านเยวี่ยด่าเอาตอนนี้เจียงหว่านเยวี่ยอยากออกจากบ้านพักตากอากาศที่ปี้ไห่ชิงหลัน เธอจึงชวนโจวโจว “ไปเยี่ยมอาจารย์ของแม่ด้วยกันไหม?”“ไปค่ะ!”ก่อนจะออกเดินทางไปบ้านตระกูลเสิ่น เจียงหว่านเยวี่ยโทรหาเสิ่นอั้นก่อนเธอไปซื้อดอกไม้ที่ร้านดอกไม้ แล้วก็ไปที่ร้านเครื่องเขียนเพื่อเลือกกระดาษเขียนพู่กันแบบที่เสิ่นถงหัวเคยชอบใช้เมื่อเจียงหว่านเยวี่ยมาถึงหน้าประตูบ้านตระกูลเสิ่น เธอไม่เห็

เสิ่นถงหัวขมวดคิ้วแน่น คำว่า ‘ไร้ยางอาย’ แทบจะหลุดออกมาจากปากของเขาร่อมร่อ“แกปล่อยตัวเองให้มีสภาพแบบนี้ได้ยังไง”เสิ่นอั้นก็ใส่เสื้อผ้าอยู่แท้ๆ แต่ทำไมมันดูวาบหวิวกว่าไม่ใส่อะไรเลยล่ะ!คิ้วเข้มของเสิ่นถงหัวกระตุกยิกๆ“โดนฝนสาดน่ะ” เขาตอบกลับสั้นๆเสิ่นอั้นเสยผมที่เปียกไปด้านหลังจากมุมมองของเจียงหว่านเยวี่ย เธอเห็นร่างกายด้านข้างของเสิ่นอั้น เผยให้เห็นสัดส่วนใบหน้าที่งดงามราวกับรูปสลักทองคำสันจมูกโด่งเหมือนสไลเดอร์ ทำให้ใจสั่นไหว ด้านที่หันมาทางเจียงหว่านเยวี่ย มีลักยิ้มบุ๋มลง ดึงดูดสายตาเป็นอย่างยิ่งเสิ่นถงหัวถูกเสิ่นอั้นพยุงขึ้นมายืน อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาบังตาเขาต้องการแว่นกันแดด แสงที่เปล่งประกายออกมาจากตัวลูกชายมันแสบตาเหลือเกิน!“พ่อ ผมพยุงพ่อไปนอนบนเตียงดีกว่า อย่าฝืนเลย!”“ฉันฝืนอะไร” คนที่ฝืนน่ะมันแกต่างหาก! แกฝืนแต่งตัวเป็นนกยูงโชว์เสน่ห์พร่างพราวเชียวนะ!เสิ่นถงหัวพูดจบก็เห็นเจียงหว่านเยวี่ยมองมาด้วยความเป็นห่วงเสิ่นถงหัวยังไม่ทันได้เข้าใจสถานการณ์ก็ถูกเสิ่นอั้นกดลงไปนอนบนเตียงเสิ่นอั้นตบหมอนแรงๆ จนฝุ่นฟุ้งกระจาย เสิ่นถงจึงหัวไอออกมาเจียงหว่านเยวี่ยรี