All Chapters of เมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ: Chapter 11 - Chapter 20

เมื่อเขากล่าวคำที่ดูความหมายคลุมเครือเหล่านั้นออกมา มันทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่าเวลารอบๆ ตัวขอเรากำลังหมุนวนอย่างช้าๆใบหน้าของคาลอส เขามีใบหน้าที่สมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน ดวงหน้าหล่อเหลาที่แฝงไปด้วยความเย็นชา และดวงตาที่ไม่จดจ่อกับสิ่งใดมากเป็นพิเศษ แต่ในยามนี้เขากำลังจดจ่ออยู่กับฉัน..แน่นอนว่าหากนี่คือสถานการณ์ที่เราพบเจอกันในวันและเวลาอื่น เธออาจจะประทับใจกับการเข้าหาอย่างตรงไปตรงมาของเขาแต่นี่ที่เขายึดติดกับเธอมันเป็นเพราะว่าเขาถูกท่านแม่ล้างสมอง ในวันหนึ่งเมื่อทุกอย่างเปิดเผยออกมา ไม่เขาก็เธออาจจะต้องทนรับกับความเจ็บปวดที่มันเกิดขึ้นมาจากการหลอกลวงในครั้งนี้ไม่ได้ เพราะอย่างนั้นสิ่งที่เธอควรทำในยามนี้คือการเป็นเจ้านายที่ดีของเขา“คาเซล ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังสับสน เจ้าอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จักกับใคร แต่ข้าบอกได้เลยว่าที่นี่คือบ้านของเจ้าเหมือนกันนะ ข้าคือสตรีที่ยังไม่ได้แต่งงาน ข้าไม่มีความคิดที่จะใช้เจ้าเป็นเครื่องบำเรอความใคร่หรือว่าอะไรทั้งนั้น ข้าอยากให้เจ้าคิดว่าตัวเองคือแขกของที่นี่ และเจ้ามาอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว..”มุมปากของคาลอสกดลึกเป็นรอยยิ้ม เขาและเธออยู่ในท่วงท่าที่อันตรา

โอฟีเลียมองสัญญาการแต่งงานในมือ ในใบสัญญาระบุถึงข้อเรียกร้องที่เธอสามารถเขียนลงไปได้ถึงสามข้อเลยทีเดียว“ทำไมคุณหนูถึงยังให้ความสนใจกับสัญญาการแต่งงานที่ไร้สาระนี่อีกล่ะคะ ทางเทอรันไม่ใช่ว่ากำลังดูถูกเราอย่างนั้นหรือ?”เพนนีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก เรากำลังนั่งอยู่บนรถม้าเพื่อเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์แอเรียนาและคำถามนั้นมันทำให้คาลอสรู้สึกสนอกสนใจกับคำตอบของโอฟีเลียมากพอสมควร“ทางนั้นไม่ได้ดูถูกเราเลยแม้แต่นิดเดียว ข้าไม่เห็นประโยชน์ที่ท่านเจ้าของกลุ่มการค้าเทอรันจะมาแต่งงานกับข้าเลย จริงอยู่ที่ข้าคือเลดี้แห่งตระกูลแอเรียนา แต่อำนาจของข้าและท่านแม่ในแวดวงของสังคมชนชั้นสูงนั้นแทบไม่มีเลย เรื่องฐานะ..เทอรันร่ำรวยกว่าข้ามากหลายเท่า เขาไม่รู้จักข้าเลยด้วยซ้ำแล้วทำไมถึงได้ยื่นหนังสือสัญญาการแต่งงานนี้มาให้ข้ากันนะ?”คาลอสใช้แขนของเขาเท้าคางอยู่กับริมหน้าต่างของรถม้า เขาวางมือลงบนคางเพื่อให้ฝ่ามือของตัวเองปิดบังรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของเขาด้วย“ข้าคิดว่าเจ้าของกลุ่มการค้าจะต้องเคยเห็นหน้าของคุณหนูอย่างแน่นอน เขาน่าจะเป็นพวกตาแก่พุงพลุ้ยที่ชอบเด็กสาวที่งดงาม ไม่อย่างนั้นเข

รุ่งเช้าเดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว โอฟีเลียใช้ผ้าชุบน้ำเพื่อเช็ดหน้าของคาเซล ไข้ของเขาลดลงจากเมื่อคืนนี้เยอะมากทีเดียว จนดูเหมือนกับว่าเขาหายดีแล้ว“อ่า..เช้าแล้วอย่างนั้นหรือครับ?”เขาเอ่ยถามออกมาก่อนที่จะค่อยๆ ปรือตาขึ้นเพื่อที่จะได้มองหน้าของโอฟีเลียได้อย่างถนัด“เจ้ารู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง?”คำถามของโอฟีเลียนั้นแฝงไปด้วยความเป็นห่วง เธอใช้หลังมือแตะลงที่หน้าผากของเขาซ้ำๆ เพื่อเป็นการวัดไข้“ครับ ดูเหมือนว่าข้าจะรู้สึกดีมากกว่าเมื่อวานนี้เยอะเลย”เขาลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะยกมือขึ้นมาแล้วสวมกอดเธอเอาไว้แน่นฉันไม่แน่ใจว่าอ้อมกอดนี้ของคาเซลมันมีความหมายแบบไหน แต่ฉันไม่ได้ผลักไสเขาออกไปเลย ฉันหลับตาลงช้าๆ เพื่อซึมซับไออุ่นจากอ้อมแขนของเขา ใบหน้างามซบลงบนไหล่ของคาเซลเบาๆเมื่อเห็นท่าทีที่อ่อนลงของโอฟีเลีย มุมปากของคาลอสก็ผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ เพราะว่าเธอฉลาด ในทุกการแสดงมันถึงจะต้องแนบเนียนและสมจริง เขาลงทุนถึงขนาดยอมโดนลูกน้องตัวเองกระทืบเพื่อให้ตัวเองมีสภาพปางตายเช่นนี้จะเรียกว่านี่คือโชคดีของเขาได้ไหมนะ เพราะว่าข้างกายของโอฟีเลียไม่เคยมีบุรุษหน้าไหนมายุ่งเกี่ยวกับเธอมาก่อน และเพราะว่าไม่คุ้นเ

ความรู้สึกมากมายที่เอ่อล้นอยู่ในใจพวกนี้มันไม่สมควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันไม่ควรปล่อยให้หัวใจล่องลอยไปตามความอ่อนโยนของเขาตั้งแต่แรกเลย เพราะไม่อย่างนั้นการที่เขายื่นข้อเสนอมาเพื่อให้ฉันเลือก ฉันคงจะสามารถเลือกผลักไสเขาออกไป แทนที่จะทิ้งมีดในมือแล้วเลือกที่จะโอบกอดเขาเอาไว้แทน มีดในมือของโอฟีเลียร่วงหล่นไปอยู่บนพื้น ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เธอยกมือขึ้นแล้วโอบกอดคาเซลเอาไว้แน่น “คาเซล..” ชื่อปลอมๆ ของเขาถูกเรียกด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวของเธอ และนั่นทำให้คาลอสล่วงรู้ได้ในทันทีว่าในใจของโอฟีเลีย เขามีน้ำหนักมากพอสมควร นั่นทำให้การลงทุนลงแรงเจ็บปวดตัวของเขามันได้ผลอย่างดีทีเดียว โอฟีเลียเป็นสตรีที่เก่งกาจเรื่องการหาเงินแต่ว่านางไม่ได้เก่งกาจเรื่องการต้านทานความรู้สึกของสั่นไหวของตัวเอง เขายกมือขึ้นมากุมใบหน้างามนั้นเอาไว้ในฝ่ามือด้วยความทะนุถนอม แสงเดียวที่เรามีคือแสงไฟจากเตาผิงที่กำลังลุกไหม้ เขายกยิ้มขึ้นมาก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าหาเธอ “สาบานได้เลยว่าข้าจะไม่มีวันเสียใจอย่างแน่นอนครับ” ตรงกันข้ามกับความเสียใจ คาลอสคิดว่าเขาคงจะไม่สามารถลืมเลือนค่ำคืนแสนหวานคืนนี้ไปจากความทรงจำ

ฝนตกลงมาไม่หยุดเลยตั้งแต่เมื่อคืน น้ำฝนเทจากชายคาเสียงดังลั่นจนหูอื้อ แต่สำหรับคาลอสแล้ว เม็ดฝนเหล่านั้นมันเหมือนกับเสียงโห่ร้องที่สรรเสริญถึงความสำเร็จของเขา โอฟีเลียกำลังหลับในอ้อมแขนของเขา เธอซบใบหน้าลงมาที่อกแกร่งราวกับว่านี่คือที่พึ่งพิงสุดท้ายของเธอเขาจุมพิตลงไปบนเรือนผมสีสวย ก่อนจะไล่พรมจูบลงไปบนใบหน้างาม เมื่อคืนไม่มีส่วนไหนบนร่างกายของเธอเลยที่เขาไม่ได้ใช้ริมฝีปากของเขาสัมผัส โอฟีเลียงดงามและหวานฉ่ำไปเสียทุกส่วน ใบหน้าว่างามล้ำแล้วแต่ร่างกายของเธอกับงดงามมากยิ่งกว่า ไม่บ่อยนักที่เขาจะเป็นเช่นนี้..ช่วงเวลาที่เขาเติบโตที่อัคราฟ มันคือช่วงเวลาทองของเด็กหนุ่มที่มีความทะเยอทะยานไร้ที่สิ้นสุด แน่นอนว่าเขาไม่ได้เปิดตัวในแวดวงสังคมชั้นสูงของเมืองหลวง เพราะไม่ต้องการที่ใช้ชีวิตยุ่งยาก เขาหลบซ่อนอยู่ในเงามืดจนชินเพราะแบบนั้นเขาจึงเดินบนถนนหนทางโดยใช้ชื่อของผู้แทนกลุ่มการค้าเทอรัน ที่เขาสร้างมากับมือ และเมื่อสตรีน้อยใหญ่ในเมื่อล่วงรู้ว่าเขาทำงานที่กลุ่มการค้าเทอรัน พวกนางก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ในช่วงเวลาที่คาลอสพึ่งเข้าสังคมให้ เขาได้ใช้ช่วงเวลามากมายไปกับการเด็ดด