17.ท่านต้องชอบมันแน่ NC

ความรู้สึกมากมายที่เอ่อล้นอยู่ในใจพวกนี้มันไม่สมควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันไม่ควรปล่อยให้หัวใจล่องลอยไปตามความอ่อนโยนของเขาตั้งแต่แรกเลย เพราะไม่อย่างนั้นการที่เขายื่นข้อเสนอมาเพื่อให้ฉันเลือก ฉันคงจะสามารถเลือกผลักไสเขาออกไป แทนที่จะทิ้งมีดในมือแล้วเลือกที่จะโอบกอดเขาเอาไว้แทน

มีดในมือของโอฟีเลียร่วงหล่นไปอยู่บนพื้น ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เธอยกมือขึ้นแล้วโอบกอดคาเซลเอาไว้แน่น

“คาเซล..”

ชื่อปลอมๆ ของเขาถูกเรียกด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวของเธอ และนั่นทำให้คาลอสล่วงรู้ได้ในทันทีว่าในใจของโอฟีเลีย เขามีน้ำหนักมากพอสมควร นั่นทำให้การลงทุนลงแรงเจ็บปวดตัวของเขามันได้ผลอย่างดีทีเดียว โอฟีเลียเป็นสตรีที่เก่งกาจเรื่องการหาเงินแต่ว่านางไม่ได้เก่งกาจเรื่องการต้านทานความรู้สึกของสั่นไหวของตัวเอง

เขายกมือขึ้นมากุมใบหน้างามนั้นเอาไว้ในฝ่ามือด้วยความทะนุถนอม แสงเดียวที่เรามีคือแสงไฟจากเตาผิงที่กำลังลุกไหม้

เขายกยิ้มขึ้นมาก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าหาเธอ

“สาบานได้เลยว่าข้าจะไม่มีวันเสียใจอย่างแน่นอนครับ”

ตรงกันข้ามกับความเสียใจ คาลอสคิดว่าเขาคงจะไม่สามารถลืมเลือนค่ำคืนแสนหวานคืนนี้ไปจากความทรงจำแน่นอน

เปลือกตาของเราปิดลงในขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกัน เขาดูดเม้มปลายลิ้นและกลีบปากนั้นอย่างนุ่มนวล ลิ้นอุ่นเซาะไปตามไรฟัน แรงกระตุ้นดังกล่าวทำให้ร่างกายของโอฟีเลียเกร็งขึ้นมาในทันที

จูมพิตเริ่มเร่าร้อนทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ นี่คือจูบแรกของเธอ โอฟีเลียคิดว่าตัวเองพยายามที่จะยกมือขึ้นมาผลักเขาออกเพื่อร้องขอให้เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่ทว่าคาลอสไม่ยินยอมทำเช่นนั้นเลย

เธอเหมือนกับผลไม้ที่สุกงอมและหวานฉ่ำ แน่นอนว่าพอกัดไปคำแรกแล้ว ยากที่จะไม่กัดคำที่สอง ริมฝีปากของเขาไล่ตามช่วงชิงลมหายใจของเธออีกครั้ง และอีกครั้งอย่างไม่มีท่าทีจะออมมือให้

และเมื่อคาลอสผละริมฝีปากออก โอฟีเลียก็หอบหายใจเพื่อเอาอากาศเข้าปอด ในระหว่างที่เธอกำลังพักหายใจ ปลายนิ้วของเขาก็จัดการถอดเชือกที่มัดอยู่ด้านหลังของชุดเดรสออก

ใบหน้างามขึ้นเป็นสีกุหลาบเมื่อชุดที่เธอสวมหลุดออกจากร่างกายอย่างง่ายดาย

“ไม่ต้องอายหรอกครับ มากกว่านี้ข้าก็เคยสัมผัสมาแล้ว”

ความรู้สึกในตอนที่เขาและเธอนั่งอยู่ในห้องทำงานแล่นปราดขึ้นมาในหัวอีกรอบ นั่นยิ่งทำให้โอฟีเลียรู้สึกเขินอายมากกว่าเดิม

คาลอสรู้สึกเอ็นดูกับท่าทีไร้เดียงสาแสนน่ารักของโอฟีเลีย ดูสิเธอล้ำค่ามากเช่นนี้จะให้เขาปล่อยให้ดอกไม้แสนสวยงามดอกนี้ไปเบ่งบานในมือของผู้อื่นได้อย่างไรกัน ไม่มีทางซะหรอก

เขายกขาของเธอขึ้นมาแล้วพาดมันเอาไว้บนไหล่ แน่นอนว่าโอฟีเลียหุบขาเข้าหากันในทันที แต่นั่นไม่ได้เป็นอุปสรรคในการทำรักแสนหวานของคาลอสเลย เขาพรมจูบไปตามเรียวขาขาวเนียนก่อนจะใช้มือเพื่อถอดถุงน่องที่เธอสวมอยู่ออกมา

โอฟีเลียมองหน้าเขาด้วยใบหน้าที่เห่อร้อนราวกับเป็นไข้ โชคดีที่หลังจากเข้ามาในบ้านหลังนี้เธอจัดการอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวเรียบร้อยแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงจะกังวลมากกว่านี้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงกังวลมากอยู่ดี

“คาเซล..”

เขาถอดกางเกงซับในของเธอออกมาก่อนจะช้อนสายตาเพื่อมองใบหน้างามของโอฟีเลีย

“ว่าอย่างไรครับคุณหนู”

“..ข้ากลัว”

เขาหัวเราะเบาๆ กับการกล่าวออกมาด้วยท่าทีประหม่าพวกนั้น

“ไม่ต้องหวาดกลัวไปหรอกครับ สาบานได้เลยว่าท่านจะต้องชอบมันแน่..”

เขากางขาเธอออกในทันทีที่กล่าวประโยคนั้นจบ ดวงตาสีแดงก่ำของคาลอสจ้องมองไปยังกลีบรักสีหวานที่ปิดสนิท แน่นอนว่าไม่เคยมีใครได้มีโอกาสแตะต้องหรือว่าสัมผัสมันนอกจากบุรุษชั่วช้าเช่นเขา

และในอนาคตต่อๆ ไปก็จะไม่มีใครได้สัมผัสมันเช่นกัน

ส่วนคับแคบถูกคลี่ขยายด้วยปลายนิ้วของเขา แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คาเซลทำเช่นนี้กับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็แตกต่างจากครั้งแรกมาพอสมควรตรงที่ ความรู้สึกในครั้งนี้และครั้งแรกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เธอมองหน้าเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงแทบบ้า ทั้งๆ ที่ครั้งแรกมันคือความรู้สึกทางกายเพียงอย่างเดียวเท่านั้นแต่ในครั้งนี้มันมีความรู้สึกสั่นไหวทางใจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

เธอไม่ควรยกมือขึ้นมาโอบกอดเขาเลย ไม่ควรรู้สึกเช่นนี้แต่ทว่าในช่วงเวลานี้ โอฟีเลียมั่นใจว่าเธอต้องการเขามากจริงๆ

ร่างกายเกร็งไปทั่วตัวเมื่อนิ้วแข็งๆเสียดสีกับผิวอ่อนด้านใน ความเปียกลื่นของน้ำหวานสีใสกระจายไปทั่วทั้งผนังช่องทาง

“อา..”

เมื่อรู้ว่าตัวเองเปล่งเสียงที่น่าอายออกไป โอฟีเลียก็ยกมือขึ้นมาปิดปากในทันที

นิ้วที่สอดเข้ามายังสดลึกขยี้ซ้ำๆ ตรงจุดที่ไวต่อสัมผัส ราวกับว่าเขาต้องการกลั่นแกล้งให้ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม

“ไม่ต้องอายหรอกครับ หากรู้สึกดีก็ร้องครางออกมาได้เลย..ข้าชอบฟังเสียงของท่านนะครับ”

เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดตรงส่วนนั้น โอฟีเลียก็รีบเอ่ยปากเพื่อห้ามปรามเขา

“อ๊ะ..คาเซล ตรงนั้นไม่..อื้อ!”

เขาจุมพิตลงไปบนปากทางเข้า ก่อนที่ปลายลิ้นร้อนผ่าวจะแทรกเข้ามา รสหวานติดอยู่ที่ปลายลิ้นพร้อมกับกลิ่นกายแสนเย้ายวนที่เขาเฝ้าฝันถึงมาโดยตลอด โอกาสเช่นนี้สำหรับคาลอสแล้วเขาไม่ได้รับมันมาง่ายๆ เพราะอย่างนั้นเขาจะต้องเชยชมเธอให้สาสมกับที่เขาลงทุนลงแรงไปมากทีเดียว

เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวของปลายลิ้นตรงปากทางเข้าสีชมพูระเรื่อ

ช่องทางรักสั่นสะท้านเมื่อถูกเลียอย่างช้าๆ จนถึงด้านใน เธอมองไม่เห็นว่าเขาทำอะไรบ้าง แต่กลับสัมผัสมันได้อย่างชัดเจนผ่านทางความรู้สึก สะโพกยกสูงขึ้นมาด้วยความน่าอายเพื่อร้องขอให้เขาทำมันมากกว่านี้

ขาของเธอสั่นเทาไปหมด แม้แต่ในส่วนลึกก็ยังสั่นสะท้านไม่หยุด

นิ้วของเขาขยับเคลื่อนไหวเบาๆ เข้าออกในร่างกายราวกับกำลังปั่นหัวเธอเล่น

“อ๊า..”

เสียงเปียกชื้นดังขึ้นพร้อมกับจำนวนนิ้วที่ถูกสอดเข้าไปเพิ่ม

“คาเซล..อื้อ! ไม่ไหว..พะ..พักก่อน!”

เธออ้อนวอนด้วยทุกอย่างที่มีเพื่อให้เขาหยุดยั้งการกระทำ แต่ทว่านอกจากเขาจะไม่หยุด คาลอสยังขยับเรียวนิ้วให้เร็วมากกว่าเดิม เขาหมุนวนข้อมือก่อนจะงอนิ้วด้านในเพื่อให้ในแตะครูดไปทั่วในโพรงอ่อนนุ่ม

“ที่ว่าไม่ไหว คุณหนูกำลังรู้สึกเหมือนจะมีอะไรไหลออกมาใช่ไหมครับ เชื่อข้าเถอะว่ายิ่งขยับต่อไปท่านจะยิ่งรู้สึกดีมากกว่านี้”

โอฟีเลียขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเขาไม่ยินยอมหยุดยั้งการกระทำดังเช่นที่เธอร้องขอ

เธอรู้สึกเสียวแปลบจนแทบจะเห็นดอกไม้ไฟแตกเปรี๊ยะอยู่หลังเปลือกตา เมื่อถูกกระทั้นตรงจุดไวสัมผัสเพียงไม่นานส่วนนั้นก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดสิ้น