18.อย่าให้จับได้ NC

เนื้อตัวของเธอชาวาบด้วยความสุขสมจากการได้ปลดปล่อย ดวงตาคู่งามปรือปรอย เธอมั่นใจว่าตัวเองในยามนี้ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีเท่าไหร่นัก

คาลอสแสยะยิ้มออกมาเมื่อด้านในของเธอตอดรัดเรียวนิ้วของเขาแรงๆ มันเป็นสัญญาณแสนสวยงามที่บ่งบอกว่าโอฟีเลียเสร็จสมออกมาแล้ว และนางกำลังเพลิดเพลินอยู่กับความรู้สึกหอมหวานหลังจากที่อะดินารีนกำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย

“มีความสุขมากเลยใช่ไหม แต่เดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขมากกว่าการใช้นิ้ว..รับรองได้เลยว่าเจ้าจะรู้สึกดีมากกว่านี้หลายเท่าทีเดียว”

เขาดันใต้ข้อพับเข่าของเธอสูงถึงเนินอก มือใหญ่รวบดันใต้ขา เท้าของเธอชี้เพดาน ท่าทางอล่างฉ่างน่าอายเหลือใจ

โอฟีเลียหันหน้าไปมองทางอื่นเพื่อเรียกสติของตัวเองกลับมา การมองหน้าเขาไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นักเพราะยิ่งเธอมองหน้าเขา หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้น

คาลอสจ้องมองอยู่ที่ร่องรักสีหวาน เขาถอดกางเกงตัวเองออกมาก่อนจะจับแก่นกายแข็งตึงราวกับท่อนไม้ ที่บอกเล่าความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดีว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน เขาจับส่วนหัวปลายบวมแดงไปตีกระทบปากทางสวาท ลากไล้ไปจนทั่วปากทาง จนส่วนปลายบวมแดงถูกเคลือบด้วยของเหลวใสที่หลั่งออกมาจากปากทางนั้น

โอฟีเลียลดสายตาลงไปมองยังจุดเชื่อมต่อ เธอเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อมองเห็นส่วนนั้นของเขา

ขนาดว่าเขาใช้นิ้วเธอยังรู้สึกเจ็บปวด แล้วนี่เจ้าส่วนนั้นที่มีขนาดเทียบเท่าข้อมือของเธอ หากมันใส่เข้ามาจริงๆ เธอไม่ขาดใจตายอย่างนั้นหรือ!!

เธอทำท่าเหมือนจะถอยหนีแต่มีหรือคาลอสจะยินยอมให้เป็นเช่นนั้น เขาจับเข้าที่สะโพกของเธอเพื่อไม่ให้ร่างกายที่แสนหวานหลุดพ้นจากการควบคุมของเขา

เขาขยับถูไถไปมาเพื่อให้แท่งร้อนเสียดสีไปที่ปากทางเข้า แตะครูดกับปุ่มเนื้อที่กำลังนูนขึ้นมา

“อา..”

เธอจิกทึ้งผ้าปูที่นอนเมื่อความรู้สึกวาบหวามเข้าเข้าคุมร่างกายอีกครั้ง

เขาใช้ส่วนหัวสีลูกพีชสะกิดเขี่ยเม็ดเสียวก่อนจะชำแรกเข้ามาในที่สุด

“อ๊า!! ไม่นะคาเซล มะ..มันเจ็บ! อื้อ”

เธอกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่คิดอายใคร เพราะในทันทีที่เขากดแทรกเข้ามา มันเหมือนกับว่าร่างกายของเธอถูกฉีกทึ้งออกจากกัน แผ่นหลังของเธอแนบชิดกับที่นอน มือปัดป่ายความหน่วงที่ได้รับ

คาลอสไม่ได้กล่าวปลอบใจใดๆ กับโอฟีเลียเลย เขามองใบหน้าที่กำลังทรมาน มองหยาดน้ำตาที่กำลังรินไหลออกมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

เลือดสีแดงสดรินไหลออกมาจากจุดที่เชื่อมต่อผสมปนเปกับหยาดน้ำหวานที่หลั่งรินจนกลายเป็นสีชมพูจางๆ หยดเปื้อนลงไปบนผ้าปูที่นอน

ความทรมานของโอฟีเลียมันยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเธอเป็นของเขาโดยสมบูรณ์แล้ว ทั้งร่างกายและจิตใจ

“ไม่เป็นไรนะโอฟีเลีย มันอาจจะเจ็บปวดแต่ถึงอย่างนั้นในใจของเจ้าจะจดจำว่าครั้งแรกของเจ้าเป็นของข้า..”

เธอปรือตามองหน้าเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาของคาเซล เธอไม่สามารถมองมันได้อย่างชัดเจนเลยด้วยซ้ำเพราะว่ามันพร่าเลือนไปด้วยน้ำตา มันน่าแปลกใจตรงที่เขาที่ไม่เคยเรียกชื่อของเธอกลับเรียกชื่อของเธอออกมาด้วยใบหน้าที่แสยะยิ้มราวกับว่าเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว..

ใบหน้าของโอฟีเลียชาวาบ เธอตระหนักได้ถึงความรู้สึกแปลกๆ มากมายที่เกิดขึ้นมาในช่วงเวลาที่ผ่านมา

เรื่องมันเกิดมากจากที่เธอได้รับหนังสือสัญญาการแต่งงาน การถูกปล้นในทางกลับบ้าน ถูกขังอยู่ในบ้านโทรมๆ ของโจรหลายวัน แต่ก็ได้รับการดูแลที่ดี มีอาหารการกินและยารักษาอาการป่วยของคาเซล เขาพาเธอหลบหนีออกมาผิดทางก่อนที่เธอจะเดินนำเขาแล้วพาเขาออกจากป่านี้ไม่ได้เพราะเธอเจ็บเท้ามันทำให้เธอเดินเร็วไม่ได้

อันที่จริงหากเขาให้เธอขี่หลังตั้งแต่ตอนแรก เราอาจจะสามารถเดินออกไปจากป่านี้ได้ทันก่อนที่ดวงตะวันจะตก

เราพบเจอบ้านของนายพรานที่มีทุกอย่างที่เราต้องการ เสื้อผ้า รองเท้าคู่ใหม่ อาหารและฟื้นสำหรับใส่เตาผิง

คาลอส อัคราฟ ตัวร้ายที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์มากที่สุดคนนั้นกำลังปั่นหัวเธอเล่นอยู่รึเปล่านะ..

เมื่อมองเห็นแววตาที่เจ็บปวดของโอฟีเลียเขาก็ใช้มือเช็ดน้ำตาให้เธอเพื่อเป็นการปลอบโยน

“อีกเดี๋ยวเจ้าจะรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ อย่าเกร็งสิมันทำให้ข้าเข้าไปไม่ได้นะ..”

เขาก้มใบหน้าลงไปจุมพิตโอฟีเลีย เพื่อทำให้เธอผ่อนคลายลง เอวของคาลอสกระทั้นเข้าไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อให้ส่วนนั้นของเขาจมมิดลงไปสุดความยาวในร่างกายของเธอ

“ใช่ ผ่อนคลายแบบนั้นแหละเด็กดี”

มือของโอฟีเลียกำแน่น เธอช้อนสายตามองหน้าเขาเมื่อเขาผละใบหน้าออกไปจากใบหน้าของเธอ

เรื่องที่เธอคิดนั้นยังแน่ใจไม่ได้เพราะว่าไม่มีหลักฐานอะไรเลย

แต่อย่าให้เธอจับได้นะคาลอส ว่าท่านหลอกลวงข้าเพราะไม่อย่างนั้นข้าจะเอาคืนสิ่งที่ท่านทำกับข้า ร้อยเท่าพันเท่าเลยล่ะ

หากไม่อยากเจ็บปวดก็ช่วยเป็นคาเซลผู้ที่ภักดีกับข้ามากกว่าใครๆ ต่อไป เพราะหากข้ารู้ว่าตัวเองถูกหลอกมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะก็ คนที่จะเจ็บปวดมากที่สุดมันจะไม่ใช่ข้าแต่เป็นท่านต่างหาก

“คาเซล..”

“ยังเจ็บอยู่หรือไม่ครับ”

เขาเอ่ยถามในขณะที่กำลังแช่ค้างเอาไว้เพื่อให้ร่างกายของเธอได้ปรับสภาพ

“อือ เจ็บมากเลยล่ะ ช่วยอ่อนโยนกับข้าหน่อยสิ”

เธอยกมือขึ้นมาแตะบนสันกรามที่โดดเด่นของเขาก่อนจะจุมพิตลงไปบนนั้น

“ข้าชอบนะ..ใบหน้านี้ที่หล่อเหลามากกว่าใครๆ ข้าชอบมากจริงๆ”

คำสารภาพที่คาลอสอยากได้ยินมาตลอดในยามนี้มันถูกเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อของโอฟีเลีย

“ชอบก็ดีแล้วครับ เพราะจากนี้ไปท่านจะได้เห็นใบหน้าของข้าในทุกครั้งที่ท่านตื่นนอน ข้าเป็นของท่านและแน่นอนว่าท่าน..เป็นของข้าแล้ว”

โอฟีเลียพยักหน้าเบาๆ

“เจ้าเป็นของข้าแล้วนะอย่าคืนคำล่ะ”

“หายเจ็บแล้วใช่ไหมครับ เช่นนั้นข้าจะขยับแล้วนะ”

เขากระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใดๆ ความเจ็บปวดและสุขสมที่เธอได้รับมาก่อนหน้า เทียบไม่ได้เลยกับในตอนนี้ จังหวะเร่งเร้าเกินรับไหวพาให้เธอต้องยันผลักต้นขาของเขาเอาไว้ โอฟีเลียเอ่ยปากร้องขอทั้งที่ด้านในที่ตอดรัดไม่หยุดตรงข้ามกับคำขอนั้นของเธอมากเหลือเกิน

มือเล็กปัดป่ายไปทั่วกลางหลังของเขา ทิ้งเอาไว้แค่ลอยเล็บที่จิกลึกลงไปเป็นทางยาว

เขาคำรามออกมาเสียงต่ำพร้อมขบกรามแน่น สันกรามคมชัดมีเหงื่อเม็ดใสประดับ เส้นเลือดที่ท่อนแขนเด่นชัด

คาลอสร้องครางออกมาพร้อมกับความปรารถนาที่พุ่งกระจายออกไป